Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

IV Ka 767/15 - uzasadnienie Sąd Okręgowy w Poznaniu z 2015-08-26

II.W Y R O K

III.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 sierpnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Taberska

Sędziowie: SO Bożena Ziółkowska

SO Leszek Matuszewski (spr.)

Protokolant st. prot. sąd. M. K.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Wojskowej A. H.

po rozpoznaniu dnia 26.08.2015r. sprawy skazanego J. M.

o wyrok łączny

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w P. z dnia 22.05.2015r. sygn. akt VIII K 835/14

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie IV w ten sposób, że na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza skazanemu również 110 dni o jakie łącznemu skróceniu uległo odbywanie kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu,

2.  w pozostałej części utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok,

3.  zwalnia skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania odwoławczego

L. M. E. B. Z.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P., wyrokiem łącznym z dnia 22 maja 2015 r., sygn. akt VIII K 835/14, wydanym w stosunku do J. M. , skazanego prawomocnymi wyrokami opisanymi w punktach 1,2,3,4,5 wyroku na podstawie art. 569 §1 k.k. i art. 85, art. 86 § 1 k.k. połączył wymierzone podsądnemu kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach opisanych w punktach 2 i 3 i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie odnośnie pozostałych wyroków opisanych w punkcie 1,4 i 5.

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył skazanemu okres odbycia kary w sprawie Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w P. III K 725/09 od 29 listopada 2012 roku do 30 września 2013 roku.

Na podstawie art. 624 §1 k.p.k. oraz art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku zwolniono oskarżonego od kosztów procesu i nie pobrano opłaty.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się obrońca skazanego J. M. , składając apelację i zarzucając orzeczeniu obrazę przepisów prawa procesowego mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia art. 577 k.p.k. , art. 71 § 1 in fine k.k. poprzez ich niezastosowanie, a także rażącą niewspółmierność orzeczonej kary.

Apelujący wniósł o zmianę kontestowanego wyroku poprzez orzeczenie wobec skazanego kary pozbawienia wolności przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji oraz zaliczenie na poczet kary łącznej:

a)  okresu 110 dni o jaki skrócone zostały kary jednostkowe

b)  okresu odbycia kary jednostkowej w sprawie Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w P. sygn. akt III K 725/09 od 29 listopada 2012 roku do 30 września 2013 roku, ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu Poznań-Stare Miasto w P., zwolnienie podsądnego w całości od kosztów sądowych w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Apelacja obrońcy skazanego J. M. zasługuje jedynie na częściowe uwzględnienie.

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie w niniejszej sprawie, rozważył okoliczności mające znaczenie przy wydaniu wyroku łącznego i wydał na tej podstawie słuszne rozstrzygnięcie, uwzględniające wszystkie ustawowe dyrektywy wymiaru kary łącznej. Sąd meriti prawidłowo zidentyfikował warunki do wydania kary łącznej wobec sankcji orzeczonych prawomocnie w postępowaniach III K 725/09 oraz II K 668/09. Także uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełnia wszystkie wymagania określone w art. 424 k.p.k., co umożliwia jego instancyjną kontrolę. Błędem Sądu Rejonowego było niezaliczenie skazanemu na poczet orzeczonej sankcji łącznej -110 dni pozbawienia wolności, o czym szerzej w dalszej części uzasadnienia.

Obrońca nie ma racji, zarzucając karze łącznej wymierzonej podsądnemu rażącą surowość. Kara orzeczona wobec określonej osoby jest karą niewspółmiernie surową w sytuacji, gdy sąd wymierzając ją nie uwzględnił okoliczności wiążących się z poszczególnymi ustawowymi dyrektywami i wskaźnikami jej wymiaru, czyli wówczas, gdy granice swobodnego uznania sędziowskiego zostały przekroczone (zob. wyrok SA w Poznaniu z 22 VI 1995 r. II Akr 178/95 Prok. I Pr. 1996/2-3/25).

Sąd Rejonowy słusznie oparł wymiar kary łącznej na zasadzie asperacji ( łączącej w sobie elementy absorpcji oraz kumulacji). Dyrektywa ta z jednej strony pozwala bowiem uniknąć nieuzasadnionego premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, do czego prowadzi dyrektywa absorpcji oznaczająca w istocie wymiar kary za jedno z pozostających w zbiegu przestępstw oraz praktyczną bezkarność w zakresie pozostałych, z drugiej strony pozwala zaś uniknąć konsekwencji w postaci kumulacji dolegliwości wynikającej z orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasad racjonalności wymiaru kary, do czego prowadzi oparcie wymiaru kary łącznej na dyrektywie kumulacji.

Obrońca nie ma racji, że w niniejszej sprawie przy wymiarze kar łącznych należało zastosować zasadę pełnej absorpcji. Może ona znaleźć zastosowanie jedynie w tych wypadkach, gdy zachodzi ścisły związek podmiotowy i przedmiotowy między pozostającymi w zbiegu przestępstwami. Przez związek ten rozumie się przede wszystkim podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację oraz czas popełnienia każdego z nich”( wyrok SA w Krakowie z 2 lipca 1992r. II Akr 117/92, KZS 1992, z 3-9, poz. 50).

Podsądny popełnił prawomocnie osądzone przestępstwa w dniach 5 maja 2009 roku i 13 lipca 2009 roku. Nadto były one wymierzone w różne dobra prawne, jak zdrowie publiczne, czy bezpieczeństwo w komunikacji.

Skazany był nadto wielokrotnie uprzednio karany za przestępstwa. Popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy pełnej absorpcji ( wyrok S.A. w Łodzi z dnia 20.09.2001r., sygn. akt II AKa 154/01, Prok. i Pr. 2002/4/26 ).

Wbrew temu, co sugeruje obrońca, opinia z zakładu karnego nie przemawia za zastosowaniem wobec podsądnego dobrodziejstwa absorpcji. Prawdą jest, że skazany był 14 krotnie nagradzany regulaminowo, a także 3- krotnie udzielono mu ulgi, a nadto nie był karany dyscyplinarnie. Jednakże z miarodajnej opinii z Zakładu Karnego we W. wynika, że skazany deklaruje uczestnictwo w nieformalnych strukturach podkultury przestępczej, nie uczy się, a nadto przejawia niski krytycyzm w stosunku do popełnionych przestępstw ( k.41). Podsądny nie poczynił zatem spektakularnych postępów w resocjalizacji, które przemawiałyby za ukształtowaniem sankcji łącznej wedle najkorzystniejszego dla niego wariantu.

Z tych wszystkich powodów kara łączna 1 roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności utrzymuje się w granicach sądowej swobody wymiaru kary.

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok poprzez zaliczenie podsądnemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności 110 dni o jakie łącznemu skróceniu uległo odbywanie jednostkowych kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu. Z zebranej w sprawie dokumentacji wynika, że podsądnemu zaliczono na poczet kar pozbawienia wolności orzeczonych w postępowaniach III K 725/09 oraz II K 668/09 -110 dni tytułem uiszczonych grzywien ( k.40). Stosownie do art. 71 § 2. k.k. ( obowiązującego w czasie kiedy skazanemu dokonywano tego zaliczenia) w razie zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności, grzywna orzeczona na podstawie § 1 nie podlega wykonaniu; kara pozbawienia wolności lub ograniczenia wolności ulega skróceniu o okres odpowiadający liczbie uiszczonych stawek dziennych z zaokrągleniem do pełnego dnia. Sąd Okręgowy w niniejszym składzie podziela pogląd wyrażony przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku zgodnie, z którym brak jest podstaw normatywnych do uznania, że skrócenie kary jednostkowej z mocy art. 71 § 2 k.k. odnosi się tylko do tej kary i że tak skrócona kara powinna być podstawą do określenia granic wyroku łącznego w rozumieniu art. 86 § 1 k.k. Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 20 sierpnia 2014 r. II AKz 245/14 KZS 2014/11/47, LEX nr 1504328). Z tych powodów Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył skazanemu również 110 dni o jakie łącznemu skróceniu uległo odbywanie kar pozbawienia wolności w sprawach podlegających łączeniu,

W pozostałej części, wyrok jako odpowiadający prawu utrzymano w mocy.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 626 k.p.k., art. 636 k.p.k. zwolnił skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wyłożonych kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Leszek Matuszewski SSO Ewa Taberska SSO Bożena Ziółkowska

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Daria Mielcarek-Gadzińska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację:  Ewa Taberska,  Bożena Ziółkowska
Data wytworzenia informacji: