Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w XVII Wydziale Karnym Odwoławczym, w składzie:

Przewodniczący: SWSO Wojciech Wierzbicki

Protokolant : protokolant Patrycja Rataj

przy przedstawiciela Komendy Miejskiej Policji w Lesznie ----

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2015 r.

sprawy M. P.

obwinionego o wykroczenie z art. 92 a k.w.

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań w Lesznie z dnia 9 października 2015r.

w sprawie o sygnaturze II W 559/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten tylko sposób, że w pkt. 3 koszty postępowania za pierwszą instancję należne Skarbowi Państwa od obwinionego obniża do 90 złotych, w pozostałej części kosztami tymi obciążając Skarb Państwa;

2.  w pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

3.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania odwoławczego w kwocie 50 złotych i wymierza mu opłatę za drugą instancję w kwocie 40 złotych.

SWSO Wojciech Wierzbicki

UZASADNIENIE

Wyrokiem wydanym w dniu 9 października 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt II W 559/15 Sąd Rejonowy w Lesznie uznał obwinionego M. P. za winnego tego, że w dniu 22 kwietnia 2015 r. około godziny 10:15 w B. na ul. (...) kierując samochodem marki F. (...) nr rej. (...) nie zastosował się do ograniczenia prędkości określonej ustawą jadąc w terenie zabudowanym z prędkością 71 km/h i przekroczył ją o 21 km/h, tj. popełnienia wykroczenia z art. 92a k.w. i za to wymierzył mu karę 400 złotych grzywny.

Tym samym wyrokiem Sąd uniewinnił M. P. od popełnienia wykroczenia z art. 96 § 1 pkt 5 k.w., które według wniosku o ukaranie miało polegać na tym, że w dniu 22 kwietnia 2015 r. około godziny 10:15 w B. na ul. (...) kierował samochodem marki F. (...) nr rej. (...) pomimo, iż był on nieodpowiednio wyposażony w wymagane przepisami urządzenia i przyrządy (uszkodzona tylna prawa lampa).

Apelację od powyższego wyroku w części obejmującej ukaranie wywiódł obrońca obwinionego, wnosząc o zmianę powyższego wyroku poprzez uniewinnienie M. P. od popełnienia wykroczenia z art. 92a k.w., ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez złagodzenie kary do 200 złotych grzywny. W tym drugim przypadku autor apelacji wniósł nadto o zmianę punktu 3. zaskarżonego wyroku poprzez ustalenie, że ½ kosztów postępowania ponosi Skarb Państwa oraz o przyznanie obwinionemu zwrotu ½ kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja co do istoty okazała się bezzasadna.

Nie znalazły uznania Sądu drugiej instancji wywody apelacji kwestionujące rzetelność pomiaru prędkości dokonanej urządzeniem Ultralyte LTI 20-20 100 LR. To, że zgodnie z § 5 ust. 1 oraz § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym przyrządy takie powinny zapewniać wskazanie pojazdu, którego prędkość została zmierzona i umożliwiać identyfikację pojazdu – w realiach niniejszej sprawy nie miało istotnego znaczenia. Zeznania policjanta P. R. nie pozostawiały bowiem najmniejszych wątpliwości, że ustalona (nadmierna) prędkość musiała być prędkością pojazdu prowadzonego przez obwinionego M. P., gdyż w pobliżu nie było żadnego innego pojazdu. Samo urządzenie laserowe było zaś nowoczesne, precyzyjne i posiadało aktualny atest. Sprawstwo obwinionego w zakresie zarzuconego mu wykroczenia zostało zatem ponad wszelką wątpliwość udowodnione.

Nie było również podstaw do złagodzenia kary wymierzonej obwinionemu M. P.. Rażąca niewspółmierność kary zachodzi bowiem wtedy, gdy kara – pomimo tego, że mieści się w granicach ustawowego zagrożenia – nie uwzględnia w sposób właściwy wszystkich okoliczności popełnienia wykroczenia oraz osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Prawdą jest, że obwiniony przekroczył dopuszczalną prędkość jedynie o 21 km/h. Wszakże uczynił to w terenie zabudowanym. Przede wszystkim jednak – obwiniony był już pięciokrotnie ukarany za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji, w tym dwukrotnie – za przekroczenie prędkości. To oznacza, że obwiniony z dużą łatwością narusza przepisy i zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a jednocześnie nie wyciąga należytych wniosków z dotychczasowych kar. Wykazuje zatem pewną utrwaloną tendencję do ignorowania norm z zakresu ruchu drogowego, wymagającą niewątpliwie – dla osiągnięcia przez karę stawianych przed nią celów - surowszej reakcji ze strony Państwa. W tych okolicznościach grzywna orzeczona względem M. P. przez Sąd Rejonowy w Lesznie nie nosiła cech rażąco i niewspółmiernie surowej.

Dlatego Sąd Okręgowy w Poznaniu utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w zakresie ukarania obwinionego M. P. za wykroczenie z art. 92a k.w.

Sąd drugiej instancji przychylił się natomiast do wniosku apelacji, ażeby połową zryczałtowanych kosztów postępowania za pierwszą instancję obciążyć Skarb Państwa. Obwinionego ukarano bowiem za jedno spośród dwóch zarzuconych mu wykroczeń (uniewinniając od drugiego). Połową zryczałtowanych kosztów postępowania należało zatem obciążyć Skarb Państwa. Ponieważ do połowy tychże kosztów należało doliczyć opłatę (zależną od kwoty orzeczonej grzywny) – sumę kosztów postępowania określoną w punkcie 3. zaskarżonego wyroku obniżono do kwoty 90 złotych. W pozostałej części kosztami tymi obciążono Skarb Państwa.

Sąd Okręgowy nie miał podstaw do orzekania w kwestii kosztów obrońcy z wyboru przed Sądem pierwszej instancji, gdyż nie orzeczono o tym w zaskarżonym wyroku.

Zgodnie z art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. oraz § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 118 poz. 1269) kosztami postępowania odwoławczego w kwocie 90 złotych (50 złotych – zryczałtowane wydatki w drugiej instancji oraz 40 złotych – opłata) obciążono obwinionego.

SWSO Wojciech Wierzbicki