Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

​  W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2024 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodnicząca: sędzia Maria Antecka

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2024 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 14 kwietnia 2023 r.

sygn. akt I C 1476/21

I.  zmienia zaskarżony wyrok w całości w ten sposób, że:

1.  zasądza od pozwanego na rzecz 695,13 zł (sześćset dziewięćdziesiąt pięć złotych trzynaście groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 października 2019 r. do dnia zapłaty,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  koszty procesu stosunkowo rozdziela na powoda w 86,77%, a na pozwanego w 13,23% i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powoda 425,61 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi za czas po upływie tygodnia od dnia doręczenia zobowiązanemu niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty,

4.  nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald
i Jeżyce w Poznaniu z tytułu nieuiszczonej zaliczki na rzecz opinii biegłego od powoda 8,89 zł, a od pozwanego 1,36 zł,

II.  w pozostałym zakresie oddala apelację,

III.  koszty postępowania apelacyjnego stosunkowo rozdziela na powoda w 86,77%, a na pozwanego w 13,23% i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powoda
171,99 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia` się niniejszego orzeczenia w przedmiocie kosztów do dnia zapłaty.

Maria Antecka

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu w sprawie z powództwa M. S. przeciwko (...) S.A z siedzibą
w S. o zapłatę kwoty 5257,88 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 23 października 2019 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2023 r. ( I C 1476/21):

- w punkcie I. oddalił powództwo,

- w punkcie II. kosztami procesu obciążył powoda w całości,

- w punkcie III. nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu kwotę 10,25 złotych reszty kosztów opinii biegłego.

Wyrok ten został w całości zaskarżony przez powoda apelacją. Apelujący zaskarżył:

- pkt. 1, wyroku oddalającego powództwo;

- pkt. 2, 3, wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

Apelujący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi naruszenie przepisów:

I. prawa procesowego, które miały istotny wpływ na wynik sprawy, a to:

a.  naruszenie art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. polegające na uznaniu, iż powód nie udowodnił:

- zasadności najmu pojazdu zastępczego w okresie 48 dni;

- zasadności parkowania wraku pojazdu w okresie 30 dni;

b.  naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów mającej wpływ na wynik sprawy polegającej na pobieżnej i niewszechstronnej ocenie, a tym samym poczynienie błędnych ustaleń faktycznych sprzecznych z doświadczeniem życiowym, a mianowicie:

- błędne przyjęcie, iż uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego wynosi wyłącznie 17 dni; a w konsekwencji oddalenie powództwa;

-błędne przyjęcie, iż uzasadniony czas parkowania pojazdu po szkodzie przez poszkodowanego wynosi 17 dni, a w konsekwencji oddalenie powództwa;

- nieuzasadnione pominięcie okoliczności sprzedaży wraku w tym czasu potrzebnego na zagospodarowanie wraku pojazdu po szkodzie i czasu na zakup nowego pojazdu, oraz dopłaty odszkodowania po sprzedaży wraku a w konsekwencji uznanie wyłącznie 17 dni najmu, parkowania i oddalenie powództwa;

- nieuzasadnione zastosowanie stawki najmu pojazdu zastępczego proponowanej przez pozwaną;

- na pobieżnej ocenie dowodów:

⚫

decyzji pozwanej z dnia 24.06.2019 r. w części informującej o finalizacji procesu sprzedaży wraku i ważności oferty do 10.07.2019 r.;

⚫

decyzji pozwanej z dnia 14.11.2019 r. świadczącej o skorzystaniu przez poszkodowanego z oferty i sprzedaży wraku (dopłata marży w wysokości 400 zł);

⚫

aukcji online;

a w konsekwencji uznanie, iż 17 okres najmu i parkowania jest wystarczający;

II.  prawa materialnego tj.:

a). art.361§ 2 k.c. i 363§ 2 k.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię i uznanie, że odszkodowanie należne powodowi winno być rozliczone przy uwzględnieniu wyłącznie 17 dni najmu i parkowania, po stawce najmu zastosowanej przez pozwaną;

b). art. 354 k.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię i uznanie, iż powód nie sprostał obowiązkowi minimalizacji szkody i współdziałania z Ubezpieczycielem;

Mając na uwadze w/w zakres zaskarżenia wyroku oraz podniesione zarzuty apelujący wniósł o:

I. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 3519,20 zł tytułem najmu pojazdu zastępczego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 października 2019 r. do dnia zapłaty w tym kwoty 258 zł omyłkowo niezasadzonej przez Sąd I Instancji;

- zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 1217,70 zł, tytułem zwrotu kosztów parkowania pojazdu po szkodzie z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 października 2019 r. do dnia zapłaty;

- zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 520,98 zł, tytułem skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie za okres od 23 października 2019 r. do dnia wniesienia pozwu;

- zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania w I instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg. norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie;

- zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania w II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych; wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się zasadna jedynie w części.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych ( za wyjątkiem usprawiedliwionego czasu najmu pojazdu zastępczego i usprawiedliwionego czasu parkowania uszkodzonego pojazdu), stąd tylko te prawidłowe ustalenia Sąd Okręgowy przyjmuje za własne, podzielając przy tym ocenę prawną Sądu Rejonowego.

Niezasadny okazał się zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego, które miały istotny wpływ na wynik sprawy w postaci art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. polegające na uznaniu, iż powód nie udowodnił zasadności najmu pojazdu zastępczego w okresie 48 dni
i zasadności parkowania wraku pojazdu z okresie 50 dni. Apelujący argumentował, że zważywszy wystąpienie szkody całkowitej należy uwzględniać, co pominął Sąd Rejonowy, oprócz wypłaty odszkodowania w dniu 24 czerwca 2019 r., czas umożliwiający sprzedaż wraku i zakup nowego pojazdu, przy czym apelujący podkreślał, że koniec aukcji przypadał na 10 lipa 2019 r., a więc od 11 lipca 2019 r. poszkodowany miał obiektywną możliwość realnej sprzedaży wraku.

W ocenie Sądu Okręgowego powód nieprawidłowo interpretuje znaczenie zakreślonego przez pozwanego czasu obowiązywania terminu ważności aukcji ( vide-decyzja z 24 czerwca 2019 r.-k.19). W istocie z decyzji z 24 czerwca 2019 r. wynika, że pozwany znalazł i wskazał oferenta na wrak. Nie można zgodzić się z powodem że wyznaczony termin obowiązywania oferty do 10 lipca 2019r. powodował, że poszkodowany dopiero po upływie czasu obowiązywania oferty uzyskiwał czas na zagospodarowanie wraku. Byłoby to sprzeczne
z koniecznością minimalizowania szkody. Z decyzji z 24 czerwca 2019 r. wynika, że oferta kupna wraku zachowywała ważność do 10 lipca 2019 r., a warunkiem finalizacji procesu sprzedaży było przesłanie przed wygaśnięciem terminu ważności oferty wypełnionego formularza z akceptacją złożonej oferty. W ocenie Sądu Okręgowego czynności te winny zostać podjęte przez poszkodowanego niezwłocznie po uzyskaniu tej informacji.

Sąd Okręgowy zauważa, że takie same wnioski wynikają z opinii biegłego M. C., który wskazał dwa warianty czasu najmu pojazdu. W wariancie I. -14 dni (13 dób) przy założeniu, że poszkodowany dysponował środkami na zakup pojazdu. W wariancie II. – 20 dni (19 dób), przy założeniu, że poszkodowany nie dysponował środkami na zakup pojazdu, przy czym czas najmu zaczynał się 12 czerwca 2019 r. a kończył dnia 24 czerwca 2019 r. plus 7 dni na zagospodarowanie wraku. Co do uzasadnionego czasu parkowania został on przez biegłego określony na okres od 12 czerwca 2019 r. do dnia wskazania oferenta za wrak tj.24 czerwca 2019 r. plus 7 dni na zagospodarowanie , a więc czas parkowania wskazany przez biegłego to 20 dni (19 dób). Podkreślić przy tym należy, że opinii biegłego apelujący powód nie zakwestionował.

Zasadne są, w świetle opinii biegłego, zarzuty apelacji, co do przyjęcia przez Sąd Rejonowy po 17 dni uzasadnionego czasu najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego i uzasadnionego czasu parkowania pojazdu po szkodzie przez poszkodowanego.

Zdaniem Sądu Okręgowego w obu przypadkach należy przyjąć, uwzględniając tezy opinii biegłego, okres po 20 dni. Odnosząc się jeszcze do kwestii zasadności parkowania,
w ocenie Sądu Okręgowego, uszkodzony pojazd, który podlega szkodzie całkowitej, wbrew opinii pozwanego, nie powinien być parkowany na publicznym parkingu.

Sąd Okręgowy zauważa też, że kwestia dopłaty przez pozwanego marży
w wysokości 400 zł dopiero w dniu 14 listopada 2019 r.( co wynika z decyzji pozwanej z dnia 14.11.2019 r. –k.19 w związku z decyzją z 24 czerwca 2019 r.-k.20) zważywszy nieznaczny procentowy udział marży w kwocie przyznanej przez pozwanego z tytułu likwidacji szkody
w pojeździe (łącznie z kwotą z ofertą sprzedaży wraku) w zasadzie nie ma znaczenia dla przyjęcia daty, w której poszkodowany miał możliwość nabycia nowego pojazdu.

Sąd Okręgowy w pełni natomiast podziela rozważania Sądu Rejonowego co do zastosowania stawki najmu pojazdu zastępczego, proponowanej przez pozwanego, a zarzut apelacji w tym zakresie uznaje za bezpodstawny.

W konsekwencji dokonano następujących obliczeń:

- z tytułu najmu pojazdu zastępczego – 20 dni po 86 zł to 1720 zł minus 1204 zł wypłacone przez pozwanego =516 zł (zawiera się w tym kwota 258 zł niezasądzona przez Sąd Rejonowy –k.8 uzasadnienia, k.151 akt ),

- z tytułu parkowania - 20 dni po 36,90 zł to 738 zł minus 627,30 zł wypłacone przez pozwanego =110,7 zł.

Razem 626,7 zł, co z dochodzonej pozwem łącznie kwoty z tytułu najmu pojazdu
i parkowania wraku czyli z 4736,9 zł stanowi 13,23%.

Z dochodzonej przez powoda kwoty 520,96 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek 13,23% to kwota 68,93 zł.

Łącznie powództwo okazało się zasadne do kwoty 695,63 zł (626,7 zł plus 68,93 zł).

Wobec powyższego Sąd Okręgowy na postawie art.386§1 k.p.c. dokonał zmiany zaskarżonego wyroku, zasadzając tę kwotę wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od daty wskazanej w pozwie, a więc od dnia 23 października 2019 r., czyli od daty wydania przez pozwaną ostatecznej decyzji w przedmiocie przyznania odszkodowania z tytułu najmu, parkowania i holowania uszkodzonego pojazdu, a w pozostałym zakresie oddalił powództwo (punkt I.1 i I.2. wyroku).

Powód wygrał postępowanie w 13,23 %, co spowodowało, że Sąd Okręgowy w punkcie I.3., na podstawie art.100 zd.1. k.p.c., rozdzielił stosunkowo koszty procesu, obciążając powoda 86,77% kosztów procesu, a pozwanego 13,23% tych kosztów. Jeżeli chodzi o rozlicznie kosztów to Sąd Okręgowy uwzględnił, że pozwany nie poniósł kosztów, a koszty poniesione
w pierwszej instancji przez powoda - to opłata od pozwu 400 zł, koszty zastępstwa procesowego obliczone na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 1817 zł, łącznie 2217 z czego 13,23% to 293,31 zł plus 13,23% z zaliczki na biegłego wpłaconej przez powoda w wysokości 1000 zł – łącznie
425,61 zł do zwrotu przez pozwanego na rzecz powoda. O odsetkach od kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Mając na uwadze te proporcje ponoszenia kosztów procesu i fakt, że pozostawała do uiszczenia kwota 10,25 zł z tytułu wynagrodzenia biegłego, wyłożona tymczasowo przez Skarb Państwa, orzeczono jak w punkcie I.4.

Na podstawie art.385 k.p.c. w punkcie II. wyroku Sąd Okręgowy oddalił apelację
w pozostałym zakresie.

Powód wygrał postępowanie apelacyjne w 13,23 %, co spowodowało, że Sąd Okręgowy w punkcie III. wyroku, na podstawie art.100 zd.1. k.p.c., rozdzielił stosunkowo koszty tego postępowania, obciążając nimi powoda w 86,77% , a pozwanego w 13,23%. Jeżeli chodzi
o rozlicznie kosztów to Sąd Okręgowy uwzględnił, że pozwany nie poniósł kosztów postępowania apelacyjnego, a koszty poniesione przez powoda to 400 zł opłaty od apelacji oraz 900 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego powoda, obliczone na podstawie § 2 pkt 4
w zw. z §10 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych, łącznie 1300 zł, z czego 13,23% to 171,99 zł do zwrotu przez pozwanego na rzecz powoda. O odsetkach od kosztów postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Maria Antecka