Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 czerwca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Beata Woźniak

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2020 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gnieźnie

z dnia 13 września 2019 roku

w sprawie o sygnaturze akt I C 2297/18

I.  oddala apelację,

II.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gnieźnie na rzecz adwokata M. L. kwotę 110,70 zł brutto z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

SSO Beata Woźniak

UZASADNIENIE

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Niniejsza sprawa była rozpoznawana w trybie uproszczonym, zatem na podstawie art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy sporządził uzasadnienie zawierające jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Na wstępie należałoby wskazać, że Sąd Okręgowy podzielił ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego oraz poczynione na ich podstawie rozważania prawne.

Zastrzeżenia apelującego dotyczą naruszenia przepisów procesowych, a w szczególności uznanie przez Sąd Rejonowy, iż pozwany ograniczył się do ogólnego, prostego zaprzeczenia twierdzeniom powoda i nie dostrzegł Zaprzeczył on w konkretnym okolicznościom przywołanym w pozwie, co stanowiło naruszenie art. 3 i 210 § 2 k.p.c.

Zgodnie z § 2 art. 210 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym w dacie orzekania przez Sąd Rejonowy, każda ze stron obowiązana była do złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej, dotyczących okoliczności faktycznych. Należy zgodzić się z apelującym, , że w sprzeciwie od nakazu zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 16 maja 2018 roku, pozwany, wnosząc o oddalenie powództwa zakwestionował skuteczność przejęcia wierzytelności – co miało wpływ na ocenę legitymacji czynnej powoda, wykazanie roszczenia zarówno co do wysokości, jak i zasady, prawidłowość naliczenia odsetek. Nadto zaprzeczył, by zaakceptował zasady udzielenia pożyczki, zanegował upoważnienie osób podpisujących dokumenty do działania w imieniu w reprezentowanych podmiotów oraz zaprzeczył, by wezwano go do zapłaty. Zażądał także złożenia przez powoda dokumentów w oryginale.

Sprzeciw nie zawiera żadnego uzasadnienia stanowiska pozwanego i został złożony – co jest oczywiste w świetle obowiązujących przepisów w elektronicznym postępowaniu upominawczym – przed dołączeniem jakichkolwiek dokumentów przez powoda. Wyznaczony dla pozwanego pełnomocnik z urzędu, w jedynym złożonym w sprawie w piśmie z dnia 5 lipca 2019 roku, poza powieleniem wcześniej zanegowanych okoliczności, również nie odniósł się do zgromadzonych już w sprawie dokumentów w sposób bardziej precyzyjny niż uczynił to pozwany.

Zatem pozwany z całą pewnością zaprzeczył wszelkim okolicznościom podniesionym przez powoda, nie aktywizując się jednocześnie w zakresie postępowania dowodowego. Zaprzeczenie to miało charakter prostej negacji, sprowadzającej się jedynie do zaprzeczenia, że fakty na które powołuje się powód nie miały miejsca. Nie było to jednak zaprzeczenie umotywowane, w którym twierdzenia pozwanego stoją w sprzeczności z twierdzeniami powoda.

Taka postawa procesowa pozwala na uniknięcie skutku z art. 230 k.p.c. ( tj. przyjęcie przez sąd, iż wskazane przez powoda fakty zostały przyznane przez pozwanego), niemniej jednak w żaden sposób nie wyjaśnia przyczyn stanowiska pozwanego i nie rozszerza postępowania dowodowego poza zakres zaoferowany przez powoda. Zmierza w zasadzie do obstrukcji postępowania cywilnego. Należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, mając na względzie powyższe uwagi, że całkowity brak wyjaśnienia postawy procesowej pozwanego, powoduje, iż jego stanowisko ma charakter ogólnikowy. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 5 października 2016 roku, w sprawie o sygn. I ACa 334/16, stwierdził: Ogólnikowe zaprzeczenie istnienia wierzytelności dochodzonej przez powoda z tytułu zawartej umowy kredytowej nie można uznać za wypełnienie przez pozwana obowiązku, o jakim stanowi art. 210 § 2 KPC, co do samego faktu udzielenia kredytu i jego wysokości

W doktrynie przyjmuje się, że do zaprzeczenia powództwa dochodzi gdy strona składa oświadczenie wiedzy, w którym zaprzecza istnieniu lub nieistnieniu określonej okoliczności faktycznej. Generalnie zaprzeczenie dotyczy podstawy faktycznej powództwa, czyli w większości przypadków wiąże się z wnioskiem o oddalenie powództwa. Art. 230 stanowi, że brak zaprzeczenia może stanowić w rozumieniu sądu dorozumiane przyznanie się. W przypadku zaprzeczenia podstawy powództwa, gdy jednocześnie sąd uzna okoliczności zaprzeczenia za istotne dla sprawy, wówczas winien przeprowadzić postępowanie dowodowe celem dokonania koniecznych ustaleń. Takie postępowanie zostało przeprowadzone przez Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie i to jak już wcześniej wskazano, w oparciu o dowody przedłożone wyłącznie przez powoda, a to wobec biernej postawy procesowej pozwanego.

Sąd oparł się na umowach przelewu wierzytelności, wydrukach z systemu informatycznego, formularzu umowy pożyczki, w formularzu informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego, potwierdzeniu dokonania przelewu kwoty 900 zł na konto pozwanego, w fakturze nr (...) -które to dokumenty, wobec ogólnikowości twierdzeń pozwanego, nie budziły wątpliwości sądu. Zaznaczyć należy, iż sąd poczynił rozważania w zakresie przepisów o kredycie konsumenckim, w tym zawieranym na odległość - co miało miejsce w niniejszej sprawie i było podstawą oparcie się o dokumenty stanowiące jedynie wydruk z systemu informatycznego.

W tych okolicznościach zarzuty apelacyjne okazały się chybione, a apelacja w oparciu o art. 385 k.p.c. oddalona.

Wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego z urzędu zostało ustalone na podstawie § 8 pkt 2 w związku z § 16 w ust. 1 pkt 1 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Beata Woźniak