Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale III Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dorota Biernikowicz

Protokolant: Katarzyna Robakowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wągrowcu – Tomasz Ziewiec

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 marca 2015r., 11 maja i 15 czerwca 2015r.

sprawy karnej oskarżonej R. Z.(R. Z.) z domu P. c. S.i H.z domu K., ur. (...)w W., obywatela polskiego

oskarżonej o to, że:

w okresie od 2 sierpnia 2012 roku do 19 grudnia 2012 roku, w W., działając czynem ciągłym, to jest w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci mąki w kwocie łącznej 402.746,30 złotych w ten sposób, że wprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o. w W. w błąd co do zamiaru zapłaty za pobraną mąkę i co do możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, a następnie pobrała mąkę określoną na fakturach z terminem płatności:

- faktura VAT nr (...) z dnia 02.08.2012r. na kwotę 31.840,20 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 09.08.2012r. na kwotę 28.224,00 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 16.08.2012r. na kwotę 32.435,55 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 05.09.2012r. na kwotę 26.371,80 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 12.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 20.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 26.09.2012r. na kwotę 31.465,35 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 1.323,00 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 18.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 25.10.2012r. na kwotę 30.851,10 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 02.11.2012r. na kwotę 29.591,10 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 14.11.2012r. na kwotę 31.928,40 zł;

- faktura VAT nr (...) z dnia 06.12.2012r. na kwotę 31.663,80 zł;

po czym po upływie terminu płatności wskazanego na tych fakturach nie uregulowała zobowiązań za pobraną mąkę, czym działała na szkodę Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w W.

to jest o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

********************************

1.  oskarżoną R. Z. uznaje za winną tego, że w okresie od 2 sierpnia 2012 roku do 19 grudnia 2012 roku, w W., działając czynem ciągłym to jest w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o.w W.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci mąki w kwocie łącznej 402.746,40 złotych w ten sposób, że wprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o.w W.w błąd co do zamiaru zapłaty za pobraną mąkę i co do możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, a następnie pobrała mąkę określoną na fakturach z terminem płatności:

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 02.08.2012r. na kwotę 31.840,20 zł z terminem płatności do 01.10.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 09.08.2012r. na kwotę 28.224,00 zł z terminem płatności do 08.10.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 16.08.2012r. na kwotę 32.435,55 zł z terminem płatności do 15.10.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 05.09.2012r. na kwotę 26.371,80 zł z terminem płatności do 04.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 12.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł z terminem płatności do 11.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 20.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł z terminem płatności do 19.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 26.09.2012r. na kwotę 31.465,35 zł z terminem płatności do 25.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 10.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 1.323,00 zł z terminem płatności do 10.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 18.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 17.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 25.10.2012r. na kwotę 30.851,10 zł z terminem płatności do 24.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 02.11.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 01.01.2013r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 14.11.2012r. na kwotę 31.928,40 zł z terminem płatności do 13.01.2013r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 06.12.2012r. na kwotę 31.663,80 zł z terminem płatności do 04.02.2013r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 19.12.2012r. na kwotę 34.442,10 zł z terminem płatności do 17.02.2013r.;

po czym po upływie terminu płatności wskazanego na tych fakturach nie uregulowała zobowiązań za pobraną mąkę w łącznej kwocie 402.746,40 złotych, co stanowi mienie znacznej wartości, czym działała na szkodę Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o.w W., to jest uznaje ją za winną popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. wymierza oskarżonej R. Z. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierza oskarżonej karę grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych;

2.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej R. Z. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 4 (czterech) lat tytułem próby;

3.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w całości, tj. w kwocie 853,45 zł, a na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) wymierza jej opłatę w wysokości 1100,00 (jeden tysiąc sto) zł.

/-/ SSO Dorota Biernikowicz

UZASADNIENIE

W sprawie R. Z. Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona R. Z.od 16 sierpnia 2007 roku prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą R. Z. Piekarnia (...). Działalność oskarżonej związana była z produkcją i handlem pieczywem, wyrobami ciastkarskimi, prowadzona była w miejscowości M., gm. I.. Od 2 października 2009r. firma oskarżonej rozpoczęła współpracę handlową z Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o.w W., wyrażając zainteresowanie ofertą (...)u, czyli zakupem mąki. Kontakt firmy nawiązały za pośrednictwem przedstawiciela handlowego pracującego dla (...)u – Z. A. (1), który znał oskarżoną i jej firmę jeszcze z wcześniejszej współpracy, gdy był przedstawicielem handlowym innej firmy z tej samej branży. Przedstawiciel handlowy Z. A. (1)odpowiedzialny był za przyjmowanie zamówień towaru od oskarżonej, w imieniu której załatwiał to najczęściej jej pracownik, uzgadniając telefonicznie z Z. A. (1)szczegóły zamówienia, w tym cenę i termin płatności. Początkowo współpraca pomiędzy firmą oskarżonej, a pokrzywdzonym układała się normalnie, choć od października 2009r. do połowy 2012 roku zdarzały się niewielkie opóźnienia w płatnościach. Oskarżona ustaliła z dostawcą odroczony termin płatności – nawet 60 dni (tzw. kredyt kupiecki). Wartość sprzedaży brutto dla firmy oskarżónej wynosiła w 2009 roku 123.835,38 zł, w roku 2010 – 17.526,60 zł, w 2011 roku – 651.619,50 zł, a w 2012r. wyniosła 1.503.641,49 zł. Problemy z płatnościami za dostarczany towar rozpoczęły się na początku drugiego półrocza 2012r., co wiązało się z przeniesieniem piekarni oskarżonej do M., do nowej siedziby (nowa spółka z o.o. została nazwana Piekarnia (...)). Oskarżona pomimo problemów z płatnościami, nie uregulowaniem faktur za mąkę zakupioną w firmie (...)do sierpnia 2012r., dalej dokonywała zakupów mąki na odroczony termin płatności, zapewniając dyrektora handlowego (...), że to są chwilowe, przejściowe problemy finansowe, wynikające z przeniesienia piekarni do nowej siedziby, obiecując jednocześnie uregulowanie zobowiązań od września 2012r., co spowodowało, że pokrzywdzony nie zerwał współpracy handlowej z oskarżoną mimo nie regulowania przez nią zobowiązań za wcześniejsze dostawy mąki. Jednak od września 2012r. nie było poprawy w płatnościach za dostarczaną mąkę, z tym, że na skutek uzgodnień pomiędzy przedstawicielem pokrzywdzonego J. B., a oskarżoną, aby jej firma otrzymała kolejną dostawę mąki, oskarżona musiała płacić gotówką przy kolejnych dostawach, spłacając jednak w ten sposób najstarsze faktury. Pokrzywdzony w dalszym ciągu w okresie od sierpnia do grudnia 2012r. udzielał kredytu kupieckiego oskarżonej na skutek zapewnień z jej strony o wypłacalności firmy, kontaktach handlowych i przejściowych jedynie problemach finansowych. J. B. jako dyrektor handlowy firmy (...)kontaktował się telefonicznie z oskarżoną, ponaglając ją, aby dokonała zapłaty, także osobiście z nią rozmawiał, gdy pojechał do siedziby firmy oskarżonej w tej sprawie. Podczas rozmowy oskarżona zapewniała go, że ma przejściowe problemy finansowe i od września 2012r. będzie regulować w terminie swoje zobowiązania. Zapłata jednak nie następowała. Pokrzywdzony pomimo niezapłaconej faktury za wcześniejsze dostawy i pomimo upływu terminów płatności, realizował w okresie od sierpnia do grudnia 2012r. kolejne dostawy towaru gdyż oskarżona zapewniła, że w momencie dostawy będzie przekazywać środki płatnicze na regulowanie zaległych zobowiązań finansowych wobec (...). W okresie od sierpnia do grudnia 2012r. oskarżona realizowała zatem płatności za faktury wystawione w czasie współpracy handlowej z (...)em do końca lipca 2012r., natomiast jedyne faktury za sprzedaż oskarżonej mąki, które uregulowała po 1 sierpnia 2012r., to trzy faktury zapłacone w całości: (...), (...)i (...). Oskarżona zapłaciła te faktury, gdyż był to warunek realizowania dostaw bieżących. W ten sposób w okresie od 2 sierpnia 2012 roku do 19 grudnia 2012 roku, oskarżona działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o.w W.do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci mąki w kwocie łącznej 402.746,40 złotych w ten sposób, że wprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o.w W.w błąd co do zamiaru zapłaty za pobraną mąkę i co do możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, a następnie pobrała mąkę określoną na następujących fakturach z niżej wskazanym terminem płatności:

- faktura VAT nr (...) z dnia 02.08.2012r. na kwotę 31.840,20 zł z terminem płatności do 01.10.2012r., przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 09.08.2012r. na kwotę 28.224,00 zł z terminem płatności do 08.10.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 16.08.2012r. na kwotę 32.435,55 zł z terminem płatności do 15.10.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 05.09.2012r. na kwotę 26.371,80 zł z terminem płatności do 04.11.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 12.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł z terminem płatności do 11.11.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 20.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł z terminem płatności do 19.11.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 26.09.2012r. na kwotę 31.465,35 zł z terminem płatności do 25.11.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 10.12.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 1.323,00 zł z terminem płatności do 10.12.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 18.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 17.12.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 25.10.2012r. na kwotę 30.851,10 zł z terminem płatności do 24.12.2012r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 02.11.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 01.01.2013r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 14.11.2012r. na kwotę 31.928,40 zł z terminem płatności do 13.01.2013r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 06.12.2012r. na kwotę 31.663,80 zł z terminem płatności do 04.02.2013r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej;

- faktura VAT nr (...) z dnia 19.12.2012r. na kwotę 34.442,10 zł z terminem płatności do 17.02.2013r.; przy czym towar został wysłany do oskarżonej, wystawiono list przewozowy, a odbiór towaru został pokwitowany na fakturze przez pracownika oskarżonej.

Oskarżona, działając jako właściciel firmy (...), po upływie terminu płatności wskazanego na tych fakturach, nie uregulowała zobowiązań za pobraną mąkę w łącznej kwocie 402.746,40 złotych. Towar czyli mąka dostarczona zgodnie z wymienionymi wyżej fakturami, została odebrany przez oskarżoną bez zastrzeżeń. Towar zawożony był do firmy oskarżonej przez firmy transportowe świadczące usługi dla (...)u. Faktury w imieniu Piekarni (...)z siedziba w W. ul. (...)z reguły odbierał upoważniony pracownik P. B.. Ponieważ pod koniec 2012r. oskarżona nie chciała już regulować, jak dotychczas - oprócz bieżących dostaw mąki - także zaległych faktur, pokrzywdzony zakończył współpracę z oskarżoną. Oskarżona uregulowała jedynie część należności wynikających z faktury VAT nr (...)tj. kwotę 8414,70 zł, a więc do zapłaty z tej faktury pozostała kwota 23.425,50 zł, ponadto zapłaciła kwotę 21.000,00 zł z faktury VAT nr (...)i do zapłaty z tej faktury pozostała kwota 11.435,55 zł.

Pokrzywdzony pismem z dnia 9 stycznia 2013r. wezwał oskarżoną do zapłaty kwoty 304.712,10 zł (dotyczyło to nie zapłaconych 12 faktur w/w w pkt od 1 do 12), a pismem z dnia 18 lutego 2013r. do zapłaty kwoty 98.034,30 zł (dotyczyło to nie zapłaconych 3 faktur w/w w pkt od 13 do 15), łącznie 402.746,40 zł. Oskarżona nie udzieliła odpowiedzi na powyższe wezwania, ani nie uregulowała należności, oskarżona nie kontaktowała się z pokrzywdzonym w celu wyjaśnienia przyczyn powstania zadłużenia. ani nie odpowiadała na wezwania do zapłaty . Nie przyniosły także rezultatów rozmowy z oskarżoną, inicjowane przez J. B. przedstawiciela pokrzywdzonej firmy, ponaglające do zapłaty. Każda rozmowa kończyła się zapewnieniem, że pieniądze będą wysłane, a oskarżona ma chwilowe kłopoty finansowe. Z uwagi na nie wywiązanie się dobrowolnie przez oskarżoną z obowiązku zapłaty za zaciągnięte zobowiązania pokrzywdzony w związku z tym wystąpił na cywilną drogę sądową w celu dochodzenia roszczeń przeciwko oskarżonej aby odzyskać należne pieniądze. Sąd Okręgowy w Poznaniu wydał w związku z tym wyrok z dnia 27 maja 2013r. sygn. akt IX GC 295/13, zasądzający od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego kwotę 304.712,10 zł, a także w sprawie IX GC 347/13 wyrok z dnia 7 maja 2013r. zasądzający od oskarżonej na rzecz pokrzywdzonego kwotę 98.034,30 zł, łącznie w postępowaniu cywilnym zasądzono na rzecz pokrzywdzonego kwotę 402.746,40 zł z należnymi odsetkami. Na podstawie tych prawomocnych wyroków wszczęto następnie postępowanie egzekucyjne, które do czasu wyrokowania nie doprowadziło do zaspokojenia wierzyciela, gdyż w stosunku do oskarżonej toczyły się jeszcze inne postępowania egzekucyjne i to wszczęte znacznie wcześniej, niż powstanie zobowiązań z tej sprawy. .

W momencie zaciągania przez oskarżoną zobowiązań w/w w imieniu Piekarnia (...), sytuacja finansowa firmy nie pozwalała na bieżące i terminowe regulowanie zobowiązań wobec wierzycieli. Kłopoty finansowe rozpoczęły się co najmniej w 2012r. W okresie od 16 października 2012r. do 29 listopada 2012r. w wyniku postępowań sądowych o zapłatę przeciwko firmie oskarżonej wydanych zostało 13 nakazów zapłaty, przez różne sądy, na łączną kwotę 770.000,00 zł. Z nakazów zapłaty wydanych przeciwko oskarżonej na skutek powództwa V. Doradztwo (...). o.o. wynika, że oskarżona prowadząc działalność gospodarczą pod nazwa R. Z. Piekarnia (...)już od lutego - marca 2012r. nie regulowała swoich zobowiązań rzędu kilkadziesiąt tysięcy złotych każe wobec kilku kontrahentów. W dniu 12 listopada 2012 roku R. Z. jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod firmą Piekarnia (...)w M., wydzierżawiła całe swoje przedsiębiorstwo spółce z o.o. Piekarnia (...)z siedzibą w M. ul. (...), do pracy w nowej spółce przeszli wszyscy pracownicy, a prezesem zarządu Piekarnia (...) Sp. z o.o.została R. Z., w spółce posiada 49 udziałów. Dzierżawca na mocy tej umowy został zobowiązany do spłaty wszelkich zaległych i przyszłych wierzytelności przysługujących osobom trzecim wobec wydzierżawiającego związanych z przedsiębiorstwem, a także zobowiązany został do wykonywania wszelkich zobowiązań cywilnoprawnych, które ciążą na wydzierżawiającym w związku z działalnością przedsiębiorstwa. Firma (...) Sp. z o.o.w W., która nabyła wierzytelność przysługującą wobec oskarżonej, złożyła 26 czerwca 2013r. wniosek o ogłoszenie upadłości firmy oskarżonej, której zobowiązania publiczno – prawne na koniec 2013r. wynosiły 689.715,26 zł, a zadłużenie z tytułu zobowiązań handlowych wobec kontrahentów na koniec 2012r. wynosiło 3.959.329,66 zł. Oskarżona ma co najmniej 43 wierzycieli, a na dzień ogłoszenia upadłości, co nastąpiło postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z dnia 14 stycznia 2014r. – X GU 320/13, przeciwko oskarżonej toczyło się ponad 20 postępowań sądowych i egzekucyjnych. W postępowaniu upadłościowym swoje wierzytelności zgłosiło 25 wierzycieli, a na przygotowanej dla sądu liście wierzytelności syndyk uznał wierzytelności na kwotę 4.525.042,29 zł. Ze względu na brak płynnych środków nawet na koszty postępowania upadłościowego syndyk złożył w maju 2014r. wniosek o umorzenie postępowania upadłościowego. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy postanowieniem z dnia 15 lipca 2014r. umorzył postępowanie upadłościowe wobec R. Z., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Piekarnia (...)w M.przy ul. (...).

Oskarżona R. Z., z domu P., c. S.i H.z domu K., urodziła się (...)w W.. Jest wdową, matką dwojga dzieci w wieku 13 i 19 lat, pozostających na jej utrzymaniu. Z zawodu jest technikiem ekonomistą, ma wykształcenie średnie techniczne, zajmowała się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej pod nazwą Piekarnia (...) Sp. z o.o.jako prezes zarządu, choć obecnie pozostaje bez dochodu - spółka Piekarnia (...) Sp. z o.o.jest w likwidacji, jest zatrudniona w tej spółce na ¼ etatu w charakterze pracownika do prac biurowych, utrzymuje się z renty dziecka w wysokości 800 zł, a także z oszczędność, jest likwidatorem w/w firmy. Jest właścicielem nieruchomości – działki o pow. Około 1300 m kw., budynku o pow. Ok. 700 m kw., na której to nieruchomości znajduje się wymieniona firma, maszyny i piece niezbędne w piekarni.

Z wywiadu kuratora sądowego sporządzonego w dniach 16 – 24 marca 2015r. wynika, że oskarżona zamieszkuje wspólnie z dwoma synami w domu jednorodzinnym o pow. Użytkowej 300 m kw., standartowo urządzonym, relacje z synami układa dobrze. Z wywiadu kuratora wynika, że oskarżona jako tragiczną określiła swoją sytuację materialną, gdyż reguluje zobowiązania zaciągnięte przez zmarłego w 2007r. męża. Nieruchomość, w której zamieszkuje z dziećmi jest przedmiotem egzekucji komorniczej. Jak ustalił kurator oskarżona uskarża się na swój stan zdrowia, cierpiała na depresję, była ofiarą przemocy domowej ze strony męża i w związku z tym uczęszczała na zajęcia grupowe wsparcia dla ofiar przemocy. Według miejscowej policji oskarżona ma dobrą opinię w miejscu zamieszkania, nie korzysta z pomocny z GOPS w I..

Oskarżona w toku postępowania przygotowawczego została poddana jednorazowemu badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów B. J. i B. S., którzy w wydanej po badaniu opinii nie stwierdzili u oskarżonej choroby psychicznej czy też innych zaburzeń, poza zaburzeniami adaptacyjnymi, poczytalność oskarżonej nie budzi wątpliwości według biegłych ani w chwili popełnienia zarzucanych jej czynów, jak i w toku postępowania, miała ona w pełni zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. .

Oskarżona poddała się odpowiedzialności karno skarbowej za przestępstwo z art. 60 § 1 k.k.s. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe z dnia 16.09.2013r. sygn. akt IV K 636/13 i wymierzono jej karę grzywny w wymiarze 20 stawek dziennych po 100,00 każda.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

1.  częściowo wyjaśnień oskarżonej karta 186- 188, 204-207 w zw. z k. 310-311, 316;

2.  zeznań świadków:

⚫

J. B. k. 44-46, 92-93 w zw. z k. 312 – 316, 406-407

⚫

częściowo Z. A. (1) k. 101-102, 403-406

3.  dokumentów ujawnionych na rozprawie (k. 408) w trybie art. 393 i 394 k.p.k., takich jak:

⚫

zawiadomienie o podejrzeniu popełnieniu przestępstwa i załączniki, w tym kopie faktur VAT i karty przewozowe (karta 1-38);

⚫

dane o karalności z Krajowego Rejestru Karnego ( karta 154-155);

⚫

kopie faktur VAT i kart przewozowych, dokumentacja dotycząca współpracy pomiędzy (...), a Piekarnią (...)(karta 49-65, 66- 90);

⚫

zestawienie przelewów k. 94

⚫

zestawienie faktur k. 95

⚫

pismo syndyka masy upadłości k. 110

⚫

pismo (...) Sp. z o.o. z załącznikami, w tym wniosek o ogłoszenie upadłości k. 103 – 108, 128-132

⚫

zawiadomienie komornika, pisma komornika i dokumentacja komornicza (k. 96, 97, 98, 127 , 282);

⚫

dokumentacji dotyczącej wpisu do ewidencji działalności gospodarczej działalności k. 109-110,

⚫

nakazy zapłaty k. 111, 112, 113 – 122

⚫

odpis wyroku k. 288, 381

⚫

odpis aktu oskarżenia k. 384-385

⚫

umowa dzierżawy przedsiębiorstwa k. 397-401

⚫

wywiad kuratora sądowego k. 306- 308, 322-324

⚫

informacja z Krajowego Rejestru Długów k. 123-126,

⚫

zestawienia przychodów, kosztów i dochodów za lata 2012 i 2013 odnośnie Piekarni (...) k. 135-137

⚫

informacja z Centralnej Bazy Danych SIP, PESEL, NIZ. k.166-167,, 172

⚫

odpis z rejestru przedsiębiorców k. 176-178a

⚫

pismo ZUS k. 179

⚫

dokumenty zawarte w aktach spraw, z których przeprowadzono dowód na rozprawie: akta Sądu Okręgowego w Poznaniu - IX GC 295/13 - k. 1-227, akta Sądu Okręgowego w Poznaniu - IX GC 347/13 - k. 1-168, akta sprawy dot. upadłości X GUp 2/14 k. 1-331 – Sądu Rejonowego dla m.st. w Warszawie, akt Sądu Rejonowego w Mławie II K 722/14 k. 1-94

4.  opinii sądowo – psychiatrycznej wydanej przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów B. J. i B. S. k. 194-196, 222-231, ujawnionej na rozprawie k. 408.

Oskarżona R. Z. - zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i przed Sądem - nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Oskarżona przed Sądem wyjaśniła, że chciała rozwijać firmę, jako przyszłość i zabezpieczenie dla jej dzieci, dlatego zbudowała nową siedzibę.. Podała także, że przeniosła firmę, bo wypowiedziano jej umowę na ul. (...), gdzie firmę prowadził jeszcze jej mąż. Firma przynosiła dochody, więc postanowiła wybudować nową firmę. Oprócz wierzytelności przysługującej jej od teściów (w wysokości ok. 900 tys. zł) w okresie objętym zarzutem miała jeszcze inne wierzytelności wynikające z niepłacenia przez kontrahentów na ok. 300 tys. zł. Podniosła, że do sierpnia 2012r. współpracując z K. płaciła faktury. Wyjaśniał, że obecnie traci cały majątek, chciałaby spłacić zadłużenia, bo nie robiła tego celowo, chciała po prostu zabezpieczyć przyszłość dzieci. Oskarżona ponadto na rozprawie podtrzymała wyjaśnienia odczytane w trybie art. 389 § 1 k.p.k., w których wyjaśniła w szczególności, że z firmą (...) rozpoczęła współprace od końca 2009 roku, przyjechał wówczas handlowiec pokrzywdzonego, proponując współprace i korzystne ceny. Podała, że dostawy mąki były miesięcznie wartości rzędu 120 tys. zł i płaciła na bieżąco za te dostawy, po czym był krótka przerwa we współpracy handlowej i od około 2011 roku wznowiła współpracę z K.. Ta ponowna współpraca trwała według oskarżonej do grudnia 2012r., a do sierpnia 2012 roku płatności za dostawy mąki regulowała terminowo. Oskarżona podniosła, że miała zamiar zapłacić także za faktury objęte aktem oskarżenia a jej sytuacja finansowa w momencie zaciągania tych zobowiązań z tytułu zakupu towaru na odroczony termin płatności według oskarżonej nie dawała podstaw do twierdzeń, że w momencie ich zaciągania nie miała możliwości wywiązać się z płatności. Wyjaśniła, że bilans firmy był dobry, wykazywał zysk, a wierzytelności jej firmy opiewały na około 1,5 mln zł. Z wyjaśnień oskarżonej wynika poza tym, że właściciel firmy (...) był kilka razy na terenie piekarni oskarżonej, widział zgromadzony tam majątek ruchomy. Podniosła, że w okresie objętym zarzutem pogorszyła się sytuacja na rynku, sprzedaż produktów jej firmy spadła z uwagi na konkurencję, wzrosły ceny mąki, innych surowców, koszty produkcji, a kontrahenci zwracali dużo towaru. To wszystko, jak twierdzi oskarżona, spowodowało zachwianie płynności finansowej jej firmy, gdyż nie mogła bieżąco regulować należności k. 205-206. Na rozprawie oskarżona dodała , że to nie były z jej strony celowe działania, tylko zwykła współpraca.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonej zważyć należy, iż są one nie tylko sprzeczne z innymi dowodami zebranymi w sprawie, ale również sprzeczne wewnętrznie, co dyskwalifikuje je w znacznej części jako materiał dowodowy, a mówiąc o tych sprzecznościach wskazać należy fragment, w którym R. Z.twierdzi, że sytuacja finansowa firmy Piekarnia (...)była dobra, choć przyznaje, że w okresie objętym zarzutem nie miała płynności finansowej, a ponadto zobowiązania wobec K.rzeczywiście nie zostały uregulowane. Zauważyć należy ponadto, że oskarżona próbowała minimalizować swoją odpowiedzialność, przedstawiając w swoich wyjaśnieniach rzekomo dobrą kondycję finansową swojej firmy, jednak na potwierdzenie tego nie przedstawiła żadnych dowodów, gdy tymczasem jej wyjaśnienia w tym względzie sprzeczne są z materiałami zebranymi w sprawie, a z których wynika niezbicie, iż w momencie zaciągania przedmiotowych zobowiązań z tytułu zakupu mąki w K., oskarżona nie miała płynności finansowej, skoro od lutego 2012r. nie regulowała innych zobowiązań wobec swoich kontrahentów i to na kwoty 70 – 80 tys. zł. Świadczą o tym natomiast nakazy zapłaty znajdujące się w aktach, a jakie zapadły przeciwko R. Z. w październiku i listopadzie 2012r. łącznie na kwotę 770.000 zł, a dotyczące płatności nawet z lutego 2012r.. Twierdzenia oskarżonej zatem, że nie miała zamiaru nie zapłacić za dostawy realizowane przez K.w okresie od sierpnia do grudnia 2012r. objęte aktem oskarżenia, stanowią zdaniem Sądu jedynie nieudolną linię obrony i brzmią niewiarygodnie. Wyjaśnienia oskarżonej o zamiarze zapłaty za zakupiony u pokrzywdzonego w okresie objętym zarzutem towar brzmią niewiarygodnie, sprzeczne są z innymi dowodami, jak chociażby zeznania świadków i dokumenty zebrane w aktach sprawy. Oczywiście wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie nie mogły się ostać i nie wyłączają jej odpowiedzialności za wyłudzenie towaru od K., ponieważ zdaniem Sądu oskarżona wbrew temu, co twierdziła, doskonale orientowała się w sytuacji swojej firmy, a także miała pełną świadomość, że zaciągając zobowiązania wobec K.w okresie od sierpnia do grudnia 2012r. nie miała możliwości wywiązać się z nich, gdyż miała liczne inne przeterminowane zobowiązania wobec innych kontrahentów. Tłumaczenia oskarżonej, że nie miała zamiaru wyłudzić przedmiotowego towaru w postaci mąki i odwoływanie się w tym zakresie do dotychczasowej wieloletniej współpracy, nie mogą skutecznie tłumaczyć zachowania oskarżonej, w szczególności ekskulpować jej, ponieważ sprzeczne są z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami świadka J. B.. Z zeznań tego świadka wynika bowiem, że oskarżona zdawała sobie sprawę z problemów finansowych swojej firmy, jednak zapewniała, że ureguluje zobowiązania we wrześniu 2012r., przy czym nie uczyniła tego ani we wrześniu ani później, a mimo to dalej pobierała mąkę od pokrzywdzonego na odroczony i to znacznie termin płatności. Zdaniem Sądu oskarżona celowo i świadomie wykorzystała fakt dotychczasowej długoletniej poprawnej współpracy z pokrzywdzonym, zaufanie jakie miał do niej kontrahent, bazując na dotychczasowej historii współpracy handlowej, niejako „uśpiła” czujność pokrzywdzonego, który zgodził się jej dostarczać towar w okresie od sierpnia do grudnia 2012r. mimo nie zapłaconych wcześniejszych faktur. Fakt zatem, że współpraca oskarżonej z pokrzywdzonym od 2009 roku przebiegała bez większych zastrzeżeń, sam przez się nie świadczy – jak twierdzi oskarżona – o braku po jej stronie zamiaru oszukania pokrzywdzonego, ponieważ zdaniem Sądu oskarżona właśnie wykorzystała fakt długoletniej współpracy z K., który w zaufaniu do dotychczasowej poprawnej współpracy kontynuował dostawy mąki po sierpniu 2012r. mimo braku zapłaty za wcześniejsze dostawy. Zważyć należy, że zdaniem Sądu analiza materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie świadczy jednoznacznie o tym, że oskarżona działała w sposób zaplanowany, dążąc do wyłudzenia przedmiotowego towaru, objętego zarzutami aktu oskarżenia, a nie zmienia takiej oceny zachowania oskarżonej nawet fakt częściowego uregulowania dwóch pierwszych faktur (FV (...)– zapłaciła 8.414,70 zł i FV (...)– zapłaciła 21.000,00 zł),ponieważ zdaniem Sądu oskarżona zrobiła to aby wprowadzić pokrzywdzonego w błąd co do zamiaru zapłaty za kolejne dostawy mąki i niejako, jak już wcześniej zaznaczono, „uśpić czujność” kontrahenta, wykorzystując jednocześnie zaufanie budowane na długoletniej współpracy.

Sąd uznał zatem za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej R. Z. jedynie w zakresie, w jakim dotyczą one okoliczności bezspornych, a mianowicie faktu prowadzenia przez nią działalności gospodarczej, jej sytuacji materialnej, majątkowej i rodzinnej, a także zaciągnięcia przedmiotowych zobowiązań wobec pokrzywdzonego i braku spłaty zadłużenia przed tym procesem, odnośnie wydzierżawienia przedsiębiorstwa Spółce z o.o. Piekarnia (...)w listopadzie 2012r.. Wyjaśnienia te są bowiem zgodne z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie i dlatego zasługiwały na wiarę.

W pozostałym natomiast zakresie wyjaśnienia oskarżonej jako wewnętrznie sprzeczne, a także sprzeczne z pozostałymi dowodami w postaci zeznań świadków i dokumentów zebranych w sprawie, zdaniem Sądu nie zasługują na przydanie im przymiotu wiarygodności. Jak już wcześniej wspomniano oskarżona w swoich wyjaśnieniach sama sobie przeczyła, twierdząc, iż pomimo trudności finansowych firmy, w momencie zamawiania towaru u pokrzywdzonego, mogła wywiązać się z zapłaty za ten towar, bowiem do sierpnia 2012 roku regulowała o wiele większe zobowiązania. Wyjaśnienia te świadczą zdaniem Sądu właśnie o złej woli po stronie oskarżonej, która nie zapłaciła pokrzywdzonemu za dostawy od sierpnia do grudnia 2012r, nawet w sytuacji, gdy - jak twierdzi sama oskarżona - miała ku temu środki, bo przecież oskarżona wspomniała także o wierzytelnościach jakie miała jej firma wobec innych kontrahentów, nie wspomniała jednak nic o tym, aby dochodziła ich na drodze postępowania sądowego. Niewiarygodnie brzmią zatem wyjaśnienia oskarżonej w tym względzie, jeżeli zważy się, że nie potrafiła ona wskazać rzekomych dłużników swojej firmy. Również dokumentacja zgromadzona w toku postępowania nie zawiera dokumentów potwierdzających istnienie zaległości płatniczych dla Piekarni (...), brak jest wezwań do zapłaty wysyłanych przez oskarżoną do rzekomych dłużników. W większości zatem wyjaśnienia oskarżonej stanowią w ocenie Sądu wyraz jej linii obrony, zmierzając do uniknięcia odpowiedzialności i nie przedstawiają znaczącej mocy dowodowej w niniejszej sprawie.

Sąd nie dał wiary zatem wyjaśnieniom oskarżonej co do istoty sprawy, w których twierdziła ona, że w chwili zaciągania przedmiotowych zobowiązań wobec K. jej firma była w dobrej kondycji finansowej, gdyż sprzeczne są one z dokumentami zebranymi w aktach sprawy, dotyczącymi przeterminowanych zobowiązań jakie miała wówczas także wobec innych kontrahentów, a zaznaczyć należy, iż liczne tytuły egzekucyjne wobec oskarżonej zostały wydane w czasie kiedy zaciągała kolejne zobowiązania wobec pokrzywdzonego w tej sprawie.

Poddając gruntownej, a jednocześnie swobodnej ocenie pozostały materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie, zarówno osobowy, jak i z dokumentów, kierując się przy tym wskazaniami zawartymi w przepisach art. 7 i 410 k.p.k., Sąd uznał zatem winę oskarżonej w zakresie czynu przypisanego jej w części orzekającej niniejszego rozstrzygnięcia za bezsporną i w pełni udowodnioną.

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie za całkowicie wiarygodne uznał Sąd zeznania reprezentującego pokrzywdzoną firmę świadka J. B. . Są one spójne, logiczne, konsekwentne w toku całego postępowania, a nadto w całej rozciągłości poparte zebranym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentów oraz częściowo zeznań świadka Z. A. (1). Pomimo, że J. B.jako pokrzywdzony był niewątpliwie zainteresowany wynikiem toczącego się postępowania, Sąd nie znalazł żadnych podstaw do tego, aby kwestionować wiarygodność składanych przez niego zeznań, bądź potraktować je jako stronnicze i zmierzające jedynie do skierowania przeciwko oskarżonej postępowania karnego. O obiektywizmie składanych przez niego zeznań świadczy – w ocenie Sądu - jego postawa wobec oskarżonej. Dopiero bowiem nieustępliwe działanie oskarżonej – w tym zignorowanie orzeczeń sądów cywilnych o obowiązku zapłaty na rzecz pokrzywdzonego– skłoniły go do złożenia zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Z tych logicznych i spójnych zeznań wynika w szczególności, że osobą zamawiającą i odbierającą towar byli pracownicy oskarżonej, jednak działo się to za wiedzą oskarżonej, natomiast ze strony pokrzywdzonego odpowiedzialny za zamówienia był handlowiec Z. A. (1), choć w końcowym okresie współpracy z oskarżoną, kiedy były duże zaległości w płatnościach, zamówienia ustalał z nią świadek J. B.. Oskarżona miała zatem telefoniczny i bezpośredni (podczas wizyty J. B. w M.) kontakt ze świadkiem i ustalała warunki kolejnych dostaw. Zapewniała świadka, że jej firma ma możliwość wywiązania się z zobowiązań, że ma jedynie przejściowe problemy związane z przeniesieniem piekarni do nowej siedziby i ureguluje zaległe płatności we wrześniu. Według pokrzywdzonego oskarżona w okresie od sierpnia do grudnia 2012r. przekonywała go, iż firma ma płynność finansową i środki na zapłatę za dostarczony towar nawet wtedy, gdy upłynął już odroczony termin płatności za wcześniejsze dostawy i zobowiązania były przeterminowane. Według J. B.oskarżona obiecywała, że ureguluje zapłatę za towar, choć pomimo upływu terminu zapłaty sama nie próbowała wyjaśnić przyczyny zwłoki, dopiero na skutek monitów wykonanych przez pokrzywdzonego, zapewniała o swojej dobrej woli, tłumacząc opóźnienia jedynie przejściowymi kłopotami finansowymi. Wykorzystując zaufanie kontrahenta, którego wprowadziła w błąd, co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zapłaty za dostarczony towar, zamawiała kolejne partie towaru i - jak zeznał świadek J. B.- zgodził się zrealizować zamówienia kolejne pod warunkiem, że oskarżona zapłaci podczas bieżących dostaw gotówką, spłacając także w części w ten sposób starsze faktury. Świadek J. B.zeznał także, że jedyne faktury wystawione po 1 sierpnia 2012r., które zostały zapłacone choćby w części, to trzy faktury nr (...), a uregulowanie tych należności przez oskarżona było według świadka warunkiem realizowania bieżących dostaw (k. 93). Pomimo obietnic i zapewnień oskarżona nie uregulowała jednak we wrześniu 2012r. należności za dostarczony przez pokrzywdzonego towar, a po dostarczeniu jej kolejnych dostaw zgodnie z fakturami wymienionymi w zarzucie aktu oskarżenia, po grudniu 2012r., kiedy to pokrzywdzony zaprzestał współpracy z oskarżoną, która nie zgodziła się na warunki dalszej współpracy, to jest regulowanie nie tylko bieżących dostaw gotówką, ale także spłatę 1/3 zaległych płatności, nie kontaktowała się z pokrzywdzonym w celu wyjaśnienia takiej sytuacji, nie zrobiła dosłownie nic ze swojej strony, aby wywiązać się z umowy z kontrahentem. Świadek J. B.zeznał, że nie zareagowała oskarżona na przedsądowe wezwania do zapłaty, co skutkowało skierowaniem pozwów do sądu. Świadek zeznał ponadto, co jest niezwykle istotne w świetle ustalania zamiaru towarzyszącego oskarżonej, że nigdy oskarżona, nie tłumaczyła powodów zwłoki poważnymi trudnościami finansowymi, twierdziła, że ma przejściowe problemy, nie wspominała nawet w rozmowie ze świadkiem o tym, że w momencie zaciągania zobowiązań w okresie od sierpnia do grudnia 2012r. miała już licznych wierzycieli.. Według świadka, oskarżona nie reagowała także na pisemne wezwania do zapłaty, co w konsekwencji doprowadziło do skierowania sprawy na drogę sądową. O złej woli oskarżonej świadczy zdaniem świadka także postawa oskarżonej nie tylko w toku procesów cywilnych, kiedy przeciągała te sprawy, nie podnosząc żadnych rzeczowych merytorycznych argumentów, ale także jej postawa już po uzyskaniu przez pokrzywdzonego prawomocnych wyroków zasądzających, wówczas również nie poczuwała się do spłaty zadłużenia. Świadek stwierdził, że jego zdaniem oskarżona miała od początku zamiar wyłudzić towar, o czym świadczy jej zachowanie po upływie terminu płatności za pierwsze dostawy towaru, a także później, gdy nie kontaktowała się sama z pokrzywdzonym w celu uregulowania zadłużenia, a w trakcie zaciągania kolejnych zobowiązań kłamliwie zapewniała go, że ma tylko przejściowe problemy, które miną we wrześniu, zatajając informacje o nie płaceniu kontrahentom już od lutego 2012r. W świetle spójnych, rzeczowych i przekonujących zeznań świadka J. B.nie mogą się zatem ostać jako sprzeczne z nimi i niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonej w części wyżej wskazanej.

Sąd podzielił także jako wiarygodne zeznania świadka Z. A. (1) , przedstawiciela handlowego pokrzywdzonego, za pośrednictwem którego pokrzywdzony nawiązał współpracę z oskarżoną. Zeznania świadka są bowiem logiczne, rzeczowe i jako zasadniczo zbieżne z zeznaniami świadka J. B. oraz dokumentami w postaci faktur i dokumentów przewozowych zasługują w pełni na wiarę. Świadek w szczególności potwierdził, że współpraca pokrzywdzonego z oskarżoną na początku układała się dobrze, jednak oskarżona niejednokrotnie miała problemy z płatnościami. Według świadka problemy finansowe Z.wynikały z budowy nowej siedziby piekarni, jednak wiedzieli o tym wszyscy decydenci w firmie pokrzywdzonego i nie zaprzestali współpracy. Z zeznań świadka wynika poza tym, iż oskarżona tłumaczyła mu, że przyczyną opóźnień w zapłacie za dostawy mąki, są duże koszty budowy nowej siedziby piekarni, ale jednocześnie zapewniała o przejściowości tych problemów, obiecując, że stopniowo będzie regulować zaległości. Zeznając na rozprawie głównej świadek podtrzymał zeznania ze śledztwa, ujawnione w trybie art. 391 § 1 k.p.k., dodając, że był świadkiem rozmowy oskarżonej z J. B., podczas której uzgodniono, że warunkiem dostarczania oskarżonej mąki będzie zapłata za bieżąca dostawę i częściowa chociaż spłata zaległych faktur. Świadek przed Sądem potwierdził, że to on wyszedł z propozycją, aby Z.spłacała zaległości i pod tym warunkiem dostawała nowe dostawy i przedstawił taką propozycję J. B., który pojechał na miejsce osobiście załatwić to z oskarżoną.

Sąd nie dopatrzył się większych rozbieżności pomiędzy zeznaniami świadka składanymi w toku postępowania przygotowawczego i później w trakcie przesłuchania przed Sądem. Wiarygodność tych zeznań Z. A. potwierdza również pozostały zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów związanych z konkretnymi dostawami mąki do piekarni oskarżonej. Zeznania świadka odnośnie praktyki składania zamówień, realizowania dostaw do oskarżonej, sposobu płatności znajdują potwierdzenie zarówno w zeznaniach świadka B., jak i dokumentach ujawnionych na rozprawie. Nadto, należy mieć na względzie fakt, iż świadek ten jest obcy w stosunku do oskarżonej, w żaden sposób z nią nie skonfliktowany i nie miał żadnych powodów, aby kłamliwie świadczyć przeciwko oskarżonej, tym bardziej, że jego zeznania nie są w żaden sposób stronnicze, ale sprowadzają jedynie do relacji tych faktów, o których świadek miał bezpośrednią wiedzę. Wiarygodności zeznań świadka nie podważa również fakt, iż sam obecnie jest oskarżony o wyłudzenie mąki od firmy (...), gdyż analizując zarówno akt oskarżenia w sprawie przeciwko niemu (k. 384-385), jak i mając na uwadze materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się żadnego związku sprawy karnej świadka z zarzutami stawianymi oskarżonej w niniejszym postępowaniu. Brak jest zatem racjonalnych i rzeczowych powodów, dla których świadek miały bezpodstawnie obciążać swoimi zeznaniami oskarżony, czy wręcz przeciwnie – odciążać ją, czy minimalizować jej odpowiedzialność.

Podstawą wyrokowania Sąd uczynił także opinię biegłych psychiatrów, gdyż opinia ta jest jasna i pełna w rozumieniu art. 201 k.p.k. oraz w świetle wskazań wynikających z art. 202 k.p.k. Opinia jest rzeczowa, opisuje w sposób fachowy, a jednocześnie zrozumiały zaburzenia na jakie cierpi oskarżona, nie pozostawiając jednocześnie wątpliwości, iż stwierdzone zaburzenia nie znoszą ani nie ograniczają w stopniu znacznym zdolności oskarżonej do kierowania swoim postępowaniem i zdolności do rozumienia znaczenia zarzucanego jej czynu, a także nie mając wpływu na poczytalność oskarżonej w toku procesu.

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił poza tym zebrane w sprawie, a ujawnione na rozprawie w trybie art. 393 i 394 k.p.k. dokumenty, także zgromadzone w aktach spraw załączonych: IX GC 295/13, IX GC 347/13, X GUp 2/14 i II K 722/14. Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, ani prawdziwości informacji w nich zawartych. Sąd również nie znalazł powodów do tego, aby z urzędu kwestionować autentyczność tych dokumentów lub prawdziwość ich treści.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonej nie budzi w ocenie Sądu żadnych wątpliwości, została w pełni wykazana i polega na tym, że:

- w okresie od 2 sierpnia 2012 roku do 19 grudnia 2012 roku, w W., działając czynem ciągłym to jest w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o. w W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci mąki w kwocie łącznej 402.746,40 złotych w ten sposób, że wprowadziła Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o. w W. w błąd co do zamiaru zapłaty za pobraną mąkę i co do możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań, a następnie pobrała mąkę określoną na fakturach z terminem płatności:

⚫.

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 02.08.2012r. na kwotę 31.840,20 zł z terminem płatności do 01.10.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 09.08.2012r. na kwotę 28.224,00 zł z terminem płatności do 08.10.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 16.08.2012r. na kwotę 32.435,55 zł z terminem płatności do 15.10.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 05.09.2012r. na kwotę 26.371,80 zł z terminem płatności do 04.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 12.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł z terminem płatności do 11.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 20.09.2012r. na kwotę 31.421,25 zł z terminem płatności do 19.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 26.09.2012r. na kwotę 31.465,35 zł z terminem płatności do 25.11.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 10.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 11.10.2012r. na kwotę 1.323,00 zł z terminem płatności do 10.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 18.10.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 17.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 25.10.2012r. na kwotę 30.851,10 zł z terminem płatności do 24.12.2012r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 02.11.2012r. na kwotę 29.591,10 zł z terminem płatności do 01.01.2013r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 14.11.2012r. na kwotę 31.928,40 zł z terminem płatności do 13.01.2013r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 06.12.2012r. na kwotę 31.663,80 zł z terminem płatności do 04.02.2013r.;

⚫

faktura VAT nr (...) z dnia 19.12.2012r. na kwotę 34.442,10 zł z terminem płatności do 17.02.2013r.;

po czym po upływie terminu płatności wskazanego na tych fakturach nie uregulowała zobowiązań za pobraną mąkę w łącznej kwocie 402.746,40 złotych, co stanowi mienie znacznej wartości, czym działała na szkodę Przedsiębiorstwa (...) Spółka z o.o. w W..

Sąd zakwalifikował opisane wyżej zachowanie oskarżonej jako przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 286 § 1 k.k. przestępstwo oszustwa popełnia ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania.

Przepis art. 12 k.k. reguluje natomiast instytucję tzw. czynu ciągłego. Do jego przypisania konieczne jest ustalenie, że sprawca zrealizował dwa lub kilka zachowań, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Oznacza to, iż zamiar realizacji powyższych zachowań sprawca musiał mieć najpóźniej w chwili rozpoczęcia realizacji pierwszego z zachowań.

Sprawca przestępstwa stypizowanego w art. 286 § 1 k.k. winien działać w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przez którą rozumie się zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w majątku sprawcy lub innej osoby. Zamiar określony w przepisie art. 286 § 1 k.k. sprawia, że przestępstwo oszustwa uznać należy za przestępstwo umyślne z zamiarem kierunkowym. Sprawca, czy też sprawcy winni doprowadzić osobę pokrzywdzoną do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, za które uznaje się własność i inne prawa majątkowe. Doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem musi nastąpić za pomocą wprowadzenia w błąd, za który uznaje się mylne wyobrażenie rozporządzającego mieniem o rzeczywistości, sprowadzającym się do ustalenia, że osoba rozporządzająca mieniem nie dokonałaby rozporządzenia mając prawdziwy obraz rzeczywistości. W realiach przedmiotowej sprawy, działanie sprawcze oskarżonej polegało na oszukaniu pokrzywdzonego poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru zapłaty za pobrany towar i co do możliwości wywiązania się z zaciągniętych zobowiązań. Zdaniem Sądu oskarżona działała ponadto z góry powziętym zamiarem, zamawiając pierwszą partię mąki w dniu 2 sierpnia 2012r. na odroczony termin płatności aż do 1 października 2012r., a następnie drugą w dniu 9 sierpnia 2012r. i kolejne wskazane w akcie oskarżenia, na długie odroczone terminy płatności, mimo nie uiszczenia zapłaty za pierwszą i kolejne partie towaru, w sposób zaplanowany chciała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. O istnieniu po stronie oskarżonej zamiaru doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej wartości 402.746,40 zł złotych już w chwili składania pierwszego zamówienia świadczy zdaniem Sądu jej zachowanie, to jest zapłacenie z pierwszej faktury części należności po to, aby zdaniem Sądu wzmocnić zaufanie u kontrahenta, uśpić niejako jego czujności i tym samym uzyskać zgodę na późniejsze dostarczanie mąki mimo nie uregulowania należności za wcześniejsze dostawy. O zamiarze oskarżonej wyłudzenia przedmiotowego towaru świadczy zdaniem Sądu także fakt, że pomimo złej kondycji finansowej, zaciągała kolejne zobowiązania, przekonując przedstawiciela pokrzywdzonego, że ma tylko przejściowe problemy i we wrześniu zacznie regulować zaległe faktury. Zważyć należy, co już zaznaczano przy ocenie wyjaśnień oskarżonej, że gdy upływał termin płatności za dostawy, a pokrzywdzony monitował w sprawie zapłaty przed dostarczeniem kolejnej partii towaru, to oskarżona zapewniała wtedy J. B., że ureguluje wszystko we wrześniu, co oczywiście nie nastąpiło pomimo tych obietnic, gdyż oskarżona nie miała zamiaru zapłacić od samego początku, gdy złożyła pierwsze zamówienie na dostawę mąki, ujęte w zarzucie oskarżenia.. Jej gołosłowne zapewnienia, a także częściowe uregulowanie kilku faktur, miały jedynie wzbudzić zaufanie kontrahenta i uśpić jego czujność, co zresztą udało się oskarżonej, która wyłudziła przedmiotowy towar z firmy (...)..

W ocenie Sądu oczywistym jest, iż postępowania oskarżonej w zakresie czynu przypisanego jej w wyroku nie można rozpatrywać wyłącznie na płaszczyźnie prawa cywilnego. Podstawowym kryterium rozgraniczenia oszustwa (art. 286 § 1 k.k.) od nie wywiązania się z zobowiązania o charakterze cywilno-prawnym jest istnienie w chwili zawierania umowy wymaganego przez przepis karny zamiaru bezpośredniego o stosownym zabarwieniu. Jak wskazano wcześniej, oszustwo w rozumieniu kodeksu karnego może być przestępstwem popełnionym tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, obejmującym cel oraz sposób działania i wiadomym jest, iż z tego powodu, nie każda nierzetelna realizacja umowy cywilno-prawnej może stanowić przestępstwo oszustwa. W przedmiotowej sprawie należy jednak przyjąć, iż działanie oskarżonej względem pokrzywdzonego winno być penalizowane. Mając na uwadze sposób postępowania oskarżonej nie sposób, bowiem mówić ani o należytej staranności kupieckiej, ani o działaniu w granicach tzw. ryzyka gospodarczego. Wręcz przeciwnie, w niniejszej sprawie R. Z. dopuściła się przestępstwa, obejmując własną świadomością opisane elementy przedmiotowe przestępstwa oszustwa, doprowadzając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej firmę (...)do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 402.746,40 zł za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru i możliwości uregulowania należności za dostarczone towary na odroczony termin płatności. Zebrany w sprawie materiał dowodowy uzasadnia przekonanie i nie pozostawia wątpliwości, że oskarżona działała w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu. Nadto Sąd zauważa, że oskarżona działała z premedytacją w celu zrealizowania zamiaru doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, o czym świadczy chociażby fakt, że oskarżona kłamliwie zapewniała pokrzywdzonego, iż dokona zapłaty za dostarczony towar we wrześniu 2012r. po ustaniu przejściowych rzekomo kłopotów finansowych, w sytuacji, gdy nie miała takiego zamiaru ani możliwości. Analiza zebranych dowodów wskazuje, że sytuacja, w jakiej znalazła się firma Piekarnia (...)nie pozwalała na bieżące regulowanie płatności, jednak oskarżona mimo to dalej prowadziła działalność gospodarczą, powiększając zadłużenie, zamawiając kolejne partie towaru i przyjmując za normę nie regulowanie dostawcom należności za dostawy. Podkreślić należy w tym miejscu, co wynika z postępowania dowodowego przeprowadzonego w niniejszej sprawie, że w istocie oskarżona zamawiała kolejne partie mąki u pokrzywdzonego w sytuacji gdy od pół roku zalegała z płatnościami rzędu 70-80 tys. zł wobec kilku kontrahentów. Sąd w tym składzie w pełni zgadza się natomiast ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Katowicach, iż działanie sprawcy polegające na złożeniu zamówienia na dostawę towaru z odroczonym terminem płatności, określonym w wystawionej fakturze, przy istnieniu już w momencie złożenia tegoż zamówienia lub w momencie pobrania towaru zamiaru niedotrzymania terminu płatności i odłożenia go na czas bliżej nieokreślony oraz uzależnienia go od ewentualnego powodzenia inwestycji dokonanych ze środków uzyskanych w wyniku pobrania tego towaru, jest w istocie doprowadzeniem do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd (vide: wyrok SA w Katowicach z dnia 28.02.1995 roku, II Akr 2/95, Prok. Pr. 1995,nr 9, poz. 22). Zdaniem Sądu oskarżona działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ponieważ nie zamierzała ani płacić za pobrany towar, ani też go zwrócić. Na skutek oszukańczych działań oskarżonej pokrzywdzony dokonał niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowiącym wartość łącznie 402.746,40 zł.

Zdaniem Sądu swoim zachowaniem oskarżona wyczerpała, zatem wszystkie znamiona przedmiotowe oraz podmiotowe przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 12 k.k. Na podstawie dokumentów zebranych w aktach sprawy Sąd ustalił bowiem w tym postępowaniu, że co najmniej już w sierpniu 2012r. posiadane przez firmę Piekarnia (...)środki pieniężne nie pozwalały na wywiązywanie się ze zobowiązań wobec wszystkich dostawców towarów i usług oraz innych należności, w tym publicznoprawnych. Od tamtego czasu do czerwca 2013r., kiedy to firma (...) Sp. z o.o.w W.złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości firmy oskarżonej, której zobowiązania publiczno – prawne na koniec 2013r. wynosiły 689.715,26 zł, a zadłużenie z tytułu zobowiązań handlowych wobec kontrahentów na koniec 2012r. wynosiło 3.959.329,66 zł, sytuacja systematycznie pogarszała się. Jak wynika z akt sprawy oskarżona miała lub ma co najmniej 43 wierzycieli, a na dzień ogłoszenia upadłości, co nastąpiło postanowieniem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy z dnia 14 stycznia 2014r. – X GU 320/13, przeciwko oskarżonej toczyło się ponad 20 postępowań sądowych i egzekucyjnych. W postępowaniu upadłościowym swoje wierzytelności zgłosiło 25 wierzycieli, a na przygotowanej dla sądu liście wierzytelności syndyk uznał wierzytelności na kwotę 4.525.042,29 zł. Ze względu na brak płynnych środków nawet na koszty postępowania upadłościowego syndyk złożył w maju 2014r. wniosek o umorzenie postępowania upadłościowego. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy postanowieniem z dnia 15 lipca 2014r. umorzył postępowanie upadłościowe wobec R. Z., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Piekarnia (...)w M.przy ul. (...).

W świetle powyższego, nie można także przyjąć, że zamawiając towar w (...), oskarżona zamawiała go z przekonaniem o poprawieniu kondycji finansowej swojej firmy. Oskarżona w momencie zamówienia towaru miała bowiem świadomość zadłużenia i wielkości niespłaconych zobowiązań. W ocenie Sądu oskarżona w chwili składania zamówień nie miała zamiaru kiedykolwiek zapłacić za zamówiony towar. Za przyjęciem takiego wniosku przemawia również fakt, że później, gdy oskarżona posiadała pewne środki płatnicze pochodzące chociażby z wydzierżawienia przedsiębiorstwa (listopad 2012r.), również nie dokonała chociażby częściowej zapłaty za zamówiony i odebrany towar. Gdyby założyć prawdziwość wyjaśnień oskarżonej, to należałoby stwierdzić, że w momencie, gdy oskarżona posiadała środki pieniężne, a termin wymagalności zobowiązania nastąpił, powinna bezzwłocznie dokonać jego uregulowania. Oskarżona nie wykazywała jednak żadnej inicjatywy i nie podjęła wobec (...) żadnych czynności mających na celu polubowne załatwienie tej sprawy. Należy więc przyjąć, że w momencie składania pierwszego objętego aktem oskarżenia zamówienia i zakupu towaru od (...), oskarżona z góry powzięła zamiar oszukania spółki (...) poprzez brak zapłaty za otrzymany towar. Z tym samym zamiarem działała również przy kolejnych zamówieniach towaru, jak też przy każdej kolejnej rozmowie telefonicznej z przedstawicielami (...), zapewniając o rzekomej chęci zapłaty za towar, pomimo rzeczywistego zamiaru nie wywiązania się z obowiązku zapłaty za nabyty towar. W ten sposób, wprowadzając w błąd spółkę (...), polegający na mylnym przekazaniu obrazu rzeczywistości o zamiarze zapłaty za zamówiony i odebrany towar, poprzez zapewnianie o możliwościach zapłaty za niego, oskarżona swoim działaniem doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez spółkę (...). Podkreślić należy poza tym, że oskarżona już w momencie zamówienia pierwszej partii towaru wiedziała o braku bieżącej wypłacalności swojej firmy, a mimo to zapewniała pokrzywdzonego o zdolnościach płatniczych i płynności finansowej spółki. Zatajenie przed pokrzywdzonym kontrahentem przez oskarżoną rzeczywistej sytuacji finansowej spółki w sytuacji nabywania towaru od niego na odroczony termin płatności było zdaniem Sądu tworzeniem mylnego wyobrażenia pokrzywdzonego o możliwościach wywiązania się przez firmę oskarżonej z zapłaty za dostarczony towar i wyczerpało znamiona oszustwa, bo doprowadziło w istocie do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego.

W świetle powyższego uznać należy, że wina oskarżonej nie budzi żadnych wątpliwości i została w pełni wykazana.

Ponieważ oskarżonej zarzucono wyłudzenie towaru w warunkach art. 294 §1 k.k., czyli w stosunku do mienia znacznej wartości, co zaostrza wysokość grożącej sankcji karnej, stwierdzić należy, że mieniem znacznej wartości w rozumieniu art. 115 § 5 k.k. - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 5.11.2009 r. (Dz.U. Nr 206, poz. 1589), która weszła w życie 8.06.2010 r., jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200 000 złotych. Wobec powyższego wyłudzenie przez oskarżoną od pokrzywdzonej spółki (...), w okresie od 2 sierpnia do 19 grudnia 2012r. towaru łącznie na kwotę 402.746,40 zł, niewątpliwie podpada pod mienie znacznej wartości w rozumieniu przepisu art. 294 § 1 k.k., co znalazł odzwierciedlenie w przyjętej w wyroku kwalifikacji.

Sposób działania oskarżonej uzasadniał nadto przyjęcie konstrukcji czynu ciągłego w rozumieniu art. 12 k.k.. Zgodnie z brzmieniem art. 12 k.k. przestępstwo ciągłe zachodzi , gdy spełnione są określone przesłanki podmiotowe i przedmiotowe. Przesłanką podmiotową jest istniejący z góry zamiar, obejmujący realizację zamierzonego przestępstwa w dwu lub więcej zachowaniach, natomiast przesłanki przedmiotowe to "krótkie odstępy czasu" między tymi zachowaniami, a także tożsamość pokrzywdzonego w wypadku zamachów na dobro osobiste. Słusznie przy tym Sąd Najwyższy w wyroku z 26.03.1999 r. ( IV KKN 28/99, Prok. i Pr. 1999, nr 10, poz. 2 ) podkreślił, że chodzi tu o zamiar w rozumieniu art. 9 § 1 k.k., przy czym musi to być ten sam zamiar (a nie taki sam), a zatem wszystkie elementy składowe (zachowania) muszą być nim objęte. W treści art. 12 k.k. brak jest wyraźnego wskazania, iż przesłanką konstrukcji czynu ciągłego jest jednorodność zachowań składających się na taki czyn, aczkolwiek taki warunek w literaturze przedmiotu formułuje się. Jednorodności zachowań nie można jednak utożsamiać z jednorodzajowością (por. Komentarz do art. 12 kodeksu karnego w: A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007). Zawarta w art. 12 przesłanka "krótkich" odstępów czasu między poszczególnymi zachowaniami składającymi się na przestępstwo ciągłe w orzecznictwie i doktrynie różnie jest interpretowana. Wydaje się jednak, że niezależnie od ustalenia granic czasowych, omawianą przesłankę należy interpretować w kontekście więzi uzasadniającej uznanie poszczególnych zachowań za fragmenty większej całości, jaką jest przestępstwo ciągłe. Muszą to być bowiem zachowania realizujące ten sam zamiar.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zważyć należy, iż czynności składające się na zrealizowany przez oskarżoną czyn rozciągnięte zostały w czasie, którego wyznacznikami były daty poszczególnych sprawczych zachowań, polegających na złożeniu zamówienia na kolejna dostawę mąki i na doprowadzeniu (w okresie od 2 sierpnia do 19 grudnia 2012r.) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonego.. Niewątpliwie oskarżona podejmując te działania, postępowała nie tylko w krótkich odstępach czasu, ale i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Składały się one bowiem z pojedynczych, powtarzających się i jednorodnych czynności, związanych z składaniem generalnie kilka razy w miesiącu zamówień towaru w celu wyłudzania niejako na raty towaru od pokrzywdzonego, dlatego też uzasadnionym było ich zakwalifikowanie jako jednego, ciągłego czynu zabronionego, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k.

Miarkując okoliczności dotyczące wymiaru kary, Sąd uznał, że kara 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności wymierzona na podstawie art. 294 § 1 k.k. oraz kara grzywny w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki za równoważną kwocie 40 (czterdzieści) złotych wymierzona na podstawie art. 33 § 2 k.k. oskarżonej R. Z. za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. jest karą adekwatną do stopnia winy sprawcy i stopnia szkodliwości społecznej jej czynu. Sąd wymierzył bowiem karę zgodnie z art. 53 k.k., w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, przy uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości. Sąd wziął pod uwagę również cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do sprawcy oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą motywację sprawcy, którą była chęć osiągnięcia korzyści majątkowej. Na niekorzyść oskarżonej przy wymiarze kary wpływa także dopuszczenie się przestępstwa oszustwa w ramach czynu ciągłego, postać zamiaru towarzyszącego popełnieniu przestępstwa, działała bowiem z zamiarem umyślnym kierunkowym. Zachowaniem swoim oskarżona naruszyła zaufanie, jakie pokładał w niej jej kontrahent, naruszyła zasady obowiązujące w obrocie gospodarczym, a po dostarczeniu towaru przez pokrzywdzonego, nie zrobiła nic, aby uregulować zadłużenie. Decydując o wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę, że oskarżona dopuściła się naruszenia dobra prawnie chronionego, jakim jest mienie, a także prawidłowy obrót gospodarczy. Zachowanie oskarżonej niewątpliwie było naganne i społecznie nie akceptowane. Podkreślić należy, iż oskarżona działała z pełnym rozeznaniem i świadomością swego przestępczego zachowania, o czym świadczą wnioski opinii sądowo – psychiatrycznej. Na niekorzyść oskarżonej przy wymiarze kary świadczy także fakt, iż została uznana za sprawcę czynu zabronionego z art. 60 § 1 k.k.s. Również fakt nie naprawienia szkody mimo wyroków cywilnych, przemawia na niekorzyść oskarżonej przy wymiarze kary. .

Okolicznością łagodzącą przy wymiarze kary oskarżonej jest pozytywna opinia w miejscu zamieszkania, pozytywna opinia zawarta w wywiadzie kuratora sądowego, okoliczności wynikające z opinii sądowo psychiatrycznej i nie karalność za przestępstwa (jedyny wyrok dotyczy poddania się odpowiedzialności karno – skarbowej). .

Zdaniem Sądu, w świetle wskazanych okoliczności łagodzących, tak ukształtowania kara będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów wychowawczych w stosunku do oskarżonej i wdroży ją do przestrzegania prawa w przyszłości. Nie razi ona ani łagodnością, ani surowością. Sąd baczył również, aby wymierzona kara oddziaływała na środowisko oskarżonej i należycie realizowała potrzeby w zakresie kształtowania świadomość prawnej społeczeństwa oraz utrwalała przekonanie, że przestępca nie pozostaje bezkarny, a wymierzona kara jest sprawiedliwa i skuteczna.

Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. Sąd zawiesił wykonanie wymierzonej oskarżonej kary pozbawienia wolności na okres 4 (czterech) lat tytułem próby. Sąd uznał bowiem, iż wobec oskarżonej możliwe jest wysnucie pozytywnej prognozy kryminologicznej i zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej jej kary pozbawienia wolności. Kara pozbawienia wolności w powiązaniu z dolegliwością majątkową w postaci grzywny będą w ocenie Sądu wystarczającą reakcją na popełnione przestępstwo i w powiązaniu z czteroletnim okresem próby, spełnią swoje cele zapobiegawcze, jak i spowodują, iż oskarżona nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. Dotychczasowy sposób życia oskarżonej, jej właściwości i warunki osobiste prowadzą bowiem do wniosku, że prognoza kryminologiczna wobec niej jest pozytywna.

Określając wysokość grzywny Sąd miał na względzie sytuację materialną i możliwości zarobkowe oskarżonej, które nie są w przypadku oskarżonej duże. Dolegliwość finansowa w postaci grzywny jest jednak zdaniem Sądu konieczna, aby orzeczenie o karze spełniło swoje cele, gdyż oskarżona dopuściła się przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Dlatego Sąd wymierzył grzywnę na podstawie art. 33 § 2 k.k., jednak w dolnych granicach zagrożenia, uznając, że w takiej wysokości będzie jedynie ściągalna, a zarazem odpowiednio dolegliwa. Sąd kierował się, wymierzając grzywnę, dyrektywami z art. 33 § 3 k.k.

Sąd nie orzekł o obowiązku naprawienia szkody, mimo wniosku pokrzywdzonego w tym zakresie, a to z uwagi na zakaz wynikający z art. 415 § 5 k.p.k. i mając na uwadze orzeczenia jakie zapadły w sprawach Sądu Okręgowego w Poznaniu sygn. akt IX GC 295/13 i IX GC 347/13.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. obciążono także oskarżoną kosztami postępowania w sprawie w wysokości 853,45 zł, uznając, że z uwagi na wysokość tych kosztów, ich uiszczenie nie będzie dla oskarżonej uciążliwe. Ponadto na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust.1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku (tekst jednolity z roku 1983, Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zmianami) wymierzono oskarżonej opłatę w wysokości 1100,00 zł.

SSO Dorota Biernikowicz

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować sporządzenie uzasadnienia w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonej adw. S. W.;

3.  przedłożyć z apelacją lub za 14 dni.

Poznań, dn. 8 września 2015 roku SSO Dorota Biernikowicz