Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Borowczak

Protokolant: st. prot. sąd. Anita Sobczak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wągrowcu Tomasza Ziewiec

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 14 i 15 marca oraz 8 maja 2018r.

sprawy D. S. (1), syna W. i A. z domu S., urodzonego w dniu (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 7 maja 2016r. do 1 grudnia 2016r. w różnych miejscowościach, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz czynem ciągłym, a więc w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wyłudził na szkodę różnych osób mienie znacznej wartości w wysokości 333.857,88 zł za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru uiszczenia zapłaty za pobrany towar, a jednocześnie co do własnych możliwości finansowych wykonania zaciągniętego zobowiązania i tak:

⚫

W dniu 7 maja 2016r. w m. S. jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu kory kasztanowca w ilości 10.000 kg za kwotę 73.800 złotych na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę A. M. w kwocie 73.800 złotych,

⚫

w dniu 27 lipca 2016 r. w m. W. 31 gm. C. jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził D. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu kwiatu lipy w ilości 445 kg za kwotę 16.420,50 zł na co została wystawiona faktura nr (...), po czym nie wywiązał się z warunków umowy i w dniu 17 sierpnia 2016r. przekazał pokrzywdzonemu kwotę 7.000 zł nie spłacając reszty zadłużenia, czym działał na szkodę D. S. (2) w kwocie 9.420,50 złotych,

⚫

w dniu 30 lipca 2016r. w m. L. gm. Ś.jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził B. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niej towar w postaci suszu kwiatu lipy za kwotę 44.341,50 zł na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę B. B. w kwocie 44.341,50 zł,

⚫

w dniu 12 sierpnia 2016r. w m. O. jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu kwiatu lipy w ilości 903,5 kg za kwotę 27.105 zł na co sporządzona umowa kupna - sprzedaży, po czym nie wywiązał się z warunków umowy, nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę M. B. w kwocie 27.105 zł,

⚫

w dniu 16 września 2016 r. w m. K. jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu liścia podbiału za kwotę 17.994,90 zł na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy, nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę J. C. w kwocie 17.994,90 zł,

⚫

w dniu 21 września 2016r. w m. K. jako właściciel firmy (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu ziela pokrzywy za kwotę 39.693,55 zł na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy, nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę J. C. w kwocie 39.693,55 zł.

⚫

W dniu 3 października 2016r. w m. S. gm. R. jako właściciel firmy(...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu ziela pokrzywy w ilości 3.584 kg za kwotę 24.245,76 złotych na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę M. W. w kwocie 24.245,75 złotych,

⚫

w dniu 22 października 2016r. w m. Z.jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził I. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niej towar w postaci suszonego owocu jarzębiny za kwotę 21.525,00 zł, na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy, nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę I. M. w kwocie 21.525,00 zł,

⚫

W dniu 27 października 2016 r. w m. Ł. jako właściciel firmy(...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu owocu bzu w ilości 1110 kg. za kwotę 16.650 złotych, na co została sporządzona umowa, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę P. K. w kwocie 16.650 złotych,

⚫

W dniu 28 października 2016r. w m. Ł. jako właściciel firmy (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszu owocu bzu w ilości 870 kg za kwotę 13.050 złotych, na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę K. K. (1) w kwocie 13.050 złotych,

⚫

W dniu 3 listopada 2016r. w m. N. jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego zaliczkę w kwocie 6.000 złotych w zamian za dostarczenie towaru w postaci czterech ton liścia babki lancetowatej, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie dostarczając zamówionego towaru oraz nie zwrócił pieniędzy, czym działał na szkodę W. K. w kwocie 6.000 złotych,

⚫

W dniu 4 listopada 2016r. w m. G. jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził D. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niej towar w postaci suszu liścia czarnej porzeczki w ilości 2.620 kg za kwotę 26.200 złotych na co została sporządzona faktura o nr (...), po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę D. P. w kwocie 26.200 złotych,

⚫

W dniu 4 listopada 2016r. w m. S. jako właściciel firmy (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził P. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.200 złotych w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania P. S. (1) wykonał dla niego usługę transportu suszu roślinnego na kwotę 1.200 złotych, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie płacąc należności, czym działał na szkodę P. S. (1) w kwocie 1.200 złotych;

⚫

W dniu 1 grudnia 2016r. w m. P., jako właściciel firmy (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził O. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że za pomocą wprowadzenia w błąd co do zamiaru zapłaty oraz co do własnych możliwości finansowych wykonania zobowiązania pobrał od niego towar w postaci suszonej dzikiej róży za kwotę 12.631,68 złotych, na co została wystawiona faktura, po czym nie wywiązał się z warunków umowy nie spłacając zadłużenia, czym działał na szkodę O. S. w kwocie 12.631,68 złotych,

tj. o przestępstwo z art.286§1 k.k. w zw. z art.294§1 k.k. w zw. z art.12 k.k.

II. w dniu 16 września 2016r. w m. P., w celu uznania za autentyczny dokonał sfałszowania druku bankowego świadczącego o dokonanym przelewie pieniędzy w kwocie 3.500zł z rachunku bankowego banku (...) o numerze (...) na rachunek bankowy (...) (...) (...),

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

III. w dniu 9 października 2016r. w m. P., w celu uznania za autentyczny dokonał sfałszowania druku bankowego świadczącego o dokonanym przelewie pieniędzy w kwocie 9.500 zł z rachunku bankowego banku (...) o numerze (...) na rachunek bankowy (...)

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

IV. w dniu 3 listopada 2016r. w m. P. w celu uznania za autentyczny dokonał sfałszowania druku bankowego świadczącego o dokonanym przelewie pieniędzy w kwocie 5.000 złotych z rachunku bankowego Banku (...) o nr (...) na rachunek bankowy (...),

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

1) Oskarżonego uznaje za winnego tego, że w okresie od 7 maja 2016r. do 1 grudnia 2016r., w różnych miejscowościach na terenie Polski, działając w warunkach ciągu przestępstw z art.91§1 k.k. tj. w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, popełnił trzynaście przestępstw i tak:

a)  W dniu 7 maja 2016r. w miejscowości S., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą(...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) spółkę z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 73.800 złotych w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tej spółki co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu kory kasztanowca w ilości 10.000 kg za kwotę łącznie 73.800 złotych – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

b)  w dniu 27 lipca 2016r. w miejscowości W. 31, gmina C., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) spółkę z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 16.420,50 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd przedstawicieli tej spółki co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu suszu kwiatu lipy w ilości 445 kg za kwotę łącznie 16.420,50 zł – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

c)  w dniu 30 lipca 2016r. w miejscowości L. gm. Ś.jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził B. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 44.341,50 zł w ten sposób, że wprowadził ją w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu kwiatu lipy za kwotę 44.341,50 zł – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

d)  w dniu 12 sierpnia 2016r. w O., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 27.105 zł w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu kwiatu lipy w ilości 903,5 kg za kwotę 27.105 zł– tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

e)  w dniu 16 września 2016 r. w miejscowości K. jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 17.994,90 zł w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu liścia podbiału za kwotę 17.994,90 zł – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

f)  w dniu 21 września 2016r. w miejscowości K., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził J. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 39.693,55 zł w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu ziela pokrzywy za kwotę 39.693,55 zł – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

g)  W dniu 3 października 2016r. w miejscowości S. gm. R. jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził M. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 24.245,75 złotych w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu ziela pokrzywy w ilości 3.584 kg za kwotę 24.245,76 złotych tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

h)  w dniu 22 października 2016r. w miejscowości Z., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. M. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 21.525,00 zł w ten sposób, że wprowadził w błąd działającą z upoważnienia K. M. (1) jego małżonkę I. M. co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszonego owocu jarzębiny za kwotę 21.525 zł – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

i)  W dniu 27 października 2016r. w miejscowości Ł., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 16.650 złotych w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu owocu bzu w ilości 1.110 kg za kwotę 16.650 złotych – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

j)  W dniu 28 października 2016r. w miejscowości Ł., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 13.050 złotych w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu owocu bzu w ilości 870 kg za kwotę 13.050 złotych – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

k)  W dniu 3 listopada 2016r. w m. N. jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził W. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie w kwocie 6.000 złotych w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy sprzedaży towaru w postaci czterech ton liścia babki lancetowatej, na poczet której ceny pobrał zaliczkę w kwocie 6.000 złotych – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

l)  W dniach 3 – 4 listopada 2016r. w miejscowości G., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził D. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 26.200 złotych w ten sposób, że wprowadził pokrzywdzoną w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu liścia czarnej porzeczki w ilości 2.620 kg za kwotę 26.200 złotych oraz w błąd co do uiszczenia zaliczki w kwocie 5.000 złotych, na dowód czego przesłał pokrzywdzonej sfałszowany przez siebie w dniu 3 listopada 2016r. dokument mający potwierdzać dokonanie przelewu pieniędzy w kwocie 5.000 złotych z rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) o nr (...) na rachunek bankowy pokrzywdzonej o numerze (...). przestępstwo z art.286§1 k.k. i art.270§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.;

m)  W dniu 1 grudnia 2016r. w miejscowości P., jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził O. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 12.631,68 złotych w ten sposób, że wprowadził go w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszonej dzikiej róży – tj. przestępstwo z art.286§1 k.k.;

i za popełnienie tych przestępstw na podstawie art.286§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. wymierza mu jedną karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

2) Oskarżonego uznaje za winnego tego, że w okresie od 16 września 2016r. do 9 października 2016r., w miejscowość P., działając w warunkach ciągu przestępstw z art.91§1 k.k. tj. w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, popełnił dwa przestępstwa zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i tak:

a)  w dniu 16 września 2016r. w P., w celu użycia jako autentycznego – okazania pokrzywdzonemu M. B. dla wykazania spłaty części należności podrobił dokument potwierdzający dokonanie przelewu pieniędzy w kwocie 3.500zł z rachunku bankowego banku (...) o numerze (...) na rachunek bankowy M. B. o numerze (...) (...) (...), a następnie tak podrobiony dokument przedłożył M. B. celem wykazania dokonania płatności – tj. przestępstwa z art.270§1 k.k.

b)  w dniu 9 października 2016r. w P., w celu użycia jako autentycznego – okazania przedstawicielom pokrzywdzonej (...) sp. z o.o. dla wykazania spłaty części należności podrobił dokument potwierdzający dokonanie przelewu pieniędzy w kwocie 9.500 zł z rachunku bankowego banku (...) o numerze (...) na rachunek bankowy (...) sp. z o.o. o numerze (...), a następnie tak podrobiony dokument przedłożył przedstawicielom (...) spółki z o.o. celem wykazania dokonania płatności – tj. przestępstwa z art.270§1 k.k.

i za popełnienie tych przestępstw na podstawie art.270§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. wymierza mu jedną karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

3) Na podstawie art.91§2 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone wyżej w pkt.1 oraz 2. wymierzając karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

4) Na podstawie art.69§1 i §2 k.k. oraz art.70§1 k.k. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności na okres 3 (trzech) lat tytułem próby.

5) Na podstawie art.73§1 k.k. oddaje oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora.

6) Na podstawie art.72§1 pkt.1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby.

7) Na podstawie art.46§1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami poprzez zapłatę na rzecz:

a)  M. B. kwoty 24.105 zł

b)  J. C. kwoty 17.994,90 zł

c)  J. C. kwoty 39.693,55 zł

d)  K. M. (1) kwoty 21.525,00 zł

e)  P. K. kwoty 15.650 złotych

f)  K. K. (1) kwoty 12.050 złotych

g)  W. K. kwoty 6.000 złotych

h)  D. P. kwoty 26.200 złotych

i)  O. S. kwoty 12.631,68 złotych

8) Na podstawie art.44§2 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa zabezpieczonego w sprawie dowodu rzeczowego w postaci komputera stacjonarnego.

9) Na podstawie art.627 k.p.k. oraz art.1, art.2 ust.1 pkt.3 oraz art.6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 180 złotych.

SSO Tomasz Borowczak

UZASADNIENIE

Od 14 listopada 2014r. do lipca 2017r. oskarżony D. S. (1) prowadził jako osoba fizyczna działalność gospodarczą pod nazwą (...)(vide: k.10-11, 62). Przedmiotem jego działalności była działalność usługowa związana z zagospodarowaniem terenów zieleni, jak również działalność usługowa następująca po zbiorach oraz pozyskiwanie drewna. W momencie rozpoczęcia działalności gospodarczej D. S. (1) był zadłużony względem nieustalonej osoby (oskarżony nie chciał ujawnić jej danych personalnych – vide: k.367). Prowadzenie działalności gospodarczej nie przynosiło zakładanych zysków – w zeznaniu rocznym za 2015r. oskarżony wykazał stratę, za rok 2016r. w ogóle nie złożył zeznania, w latach 2015-2016 D. S. (1) nie wykazywał żadnego dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej (vide: informacja Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. k.262). Co więcej – poczynając od stycznia 2016r. miał zadłużenie z tytułu zaległych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz składek na Fundusz Pracy (łącznie kilkanaście tysięcy złotych), wobec czego było wobec niego prowadzone postępowanie egzekucyjne (vide: k.268 informacja z ZUS O/P.).

Znajdując się w tak złej sytuacji finansowej D. S. (1), w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pod nazwą (...)zaczął oszukiwać swoich kontrahentów. Mimo, że jego kondycja finansowa nie pozwalała mu na terminowe spłacanie zaciąganych kolejno zobowiązań, wprowadzał on w błąd kolejnych swych kontrahentów zatajając przed nimi swą fatalną sytuację finansową (zadłużenie wobec innych podmiotów, w tym wobec ZUS-u z tytułu składek ubezpieczeniowych), wprowadzał ich w błąd zapewniając, że uiści należność za pobrany towar w terminie ściśle ustalonym i następnie pobierał towar na tzw. odroczony termin płatności. D. S. (1) podejmował kolejne przestępcze działania, względem kolejnych swych kontrahentów w miarę nadarzającej się w danym momencie okazji, zawsze z wykorzystaniem tej samej sposobności tzn. wykorzystując fakt prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej.

W ten sposób D. S. (1) dopuścił się szeregu przestępczych zachowań względem swych kontrahentów, których celem było doprowadzenie ich do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (zdarzenia zostaną niżej opisane w ich kolejności chronologicznej, przyjętej również w opisie czynów przypisanych oskarżonemu w wyroku).

Pierwsze przestępcze działania zostały podjęte przed D. S. (1) względem (...) spółki z o.o. z siedzibą w miejscowości (...) (której udziałowcami są A. M. oraz S. C.). Na początku maja 2016r. D. S. (1) telefonicznie skontaktował się z A. M. celem ustalenia możliwości zakupu suszu kory kasztanowca. Poinformował wówczas, że nie jest w stanie zapłacić gotówką za surowiec, wobec czego A. M. sprawdził w rejestrach działalności, czy firma (...) w ogóle jest zarejestrowana, a po tym, jak nie znalazł żadnych negatywnych opinii w internecie na temat D. S. (1) zgodził się na sprzedaż towaru na tzw. odroczony termin płatności. W dniu 7 maja 2016r. w miejscowości S. oskarżony D. S. (1) osobiście odebrał towar w postaci suszu kory kasztanowca w ilości 10.000 kg wartości łącznie 73.800 złotych, przy czym zapewnił wówczas A. M. o tym, że cena towaru zostanie przez niego zapłacona w ściśle określonym terminie tj. nie później niż do 6 czerwca 2016r. (vide: k.119). W rzeczywistości D. S. (1) nie miał możliwości zapłaty za towar w tak ustalonym terminie i doskonale zdawał sobie z tego sprawę – owe zapewnienie złożone wobec zbywcy miało na celu wyłącznie wprowadzenie w błąd i uzyskanie towaru bez konieczności uiszczenia ceny gotówką. W momencie pobierania towaru od spółki (...) oskarżony miał już zawarte porozumienie z kolejnym kontrahentem, który miał odebrać od niego ten towar i zapłacić za niego gotówką. Tak też się stało – dziewięć dni po odbiorze suszu kory kasztanowca od spółki (...) D. S. (1) sprzedał ją dalej w całości jednemu kontrahentowi (oskarżony nie ujawnił komu) przy czym uzyskał płatność w gotówce, zaś cena sprzedaży była identyczna z ceną zakupu od spółki (...). W ten sposób oskarżony nie osiągnął żadnego zysku (z uwagi na tożsamość tych cen), jednakże wszedł w ten sposób w posiadanie gotówki w kwocie 73.800 zł. Bynajmniej jednak nie przeznaczył jej na choćby częściowe uregulowanie należności wobec spółki (...). Kwotę 18.900 przeznaczył na swoją inwestycję tj. zakup drewna kasztanowego (w celu pozyskania kory), zaś pozostałą kwotę pieniędzy przeznaczył w większości na spłatę swojego wcześniejszego wierzyciela. Takie rozdysponowanie towarem oraz gotówką uzyskaną z jego odsprzedaży była zamierzona przez D. S. (1) już w momencie, gdy zapewniał on A. M., że zapłaci za pobierany towar nie później niż 6 czerwca 2016r.. Tak umówionego terminu D. S. (1) z góry nie zamierzał jednak dotrzymać, albowiem środki na uiszczenie płatności zamierzał dopiero pozyskać poprzez produkcję i sprzedaż kory z drewna kasztanowego, przy czym sam zakładał, że zajmie mu to około czterech miesięcy. O takich planach oskarżonego A. M. jako (...) spółki (...) nie wiedział, gdyby natomiast został o nich poinformowany przez oskarżonego, to wówczas nie zgodziłby się na wydanie towaru bez płatności gotówką. Po tym, jak minął termin płatności D. S. (1) w żaden sposób nie skontaktował się z przedstawicielami spółki (...), nie odbierał również telefonów od A. M., nie reagował na wysyłane monity o płatność.

Spółka (...) wystąpiła przeciwko D. S. (1) na drogę postępowania cywilnego z pozwem o zapłatę.

Kolejnym przedsiębiorstwem, które stało się ofiarą przestępczych zabiegów oskarżonego była (...) spółka z o.o. z siedzibą w miejscowości (...), gmina C., której wspólnikiem jest m.in. D. S. (2). W dniu 27 lipca 2016r. D. S. (3) zakupił od tej spółki suszony kwiat lipy w ilości 445 kilogramów za kwotę łącznie 16.420,50 zł. Mimo posiadanego już wówczas zadłużenia (w tym wobec spółki (...) na kwotę 73.800 zł) oskarżony również i w tym przypadku zapewnił przedstawiciela pokrzywdzonej spółki tj. D. S. (2), że cena towaru zostanie przez niego zapłacona w ściśle określonym terminie tj. nie później niż w terminie 14 dni (czyli do 10 sierpnia 2016r.- vide: k.5). W rzeczywistości D. S. (1) również w tym wypadku nie miał możliwości zapłaty za towar w tak ustalonym terminie i doskonale zdawał sobie z tego sprawę, a to zapewnienie złożone wobec zbywcy miało na celu wyłącznie wprowadzenie w błąd i uzyskanie towaru bez konieczności uiszczenia ceny gotówką. D. S. (1) osobiście odbierał towar i nigdy nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do jego jakości czy ilości. Po upływie terminu płatności, wobec jej braku, przedstawiciele spółki (...) zaczęli się kontaktować z oskarżonym domagając się zapłaty. Oskarżony tymczasem pobrany susz kwiatu lipy sprzedał wprawdzie z zyskiem, niemniej z uzyskanej ceny zapłacił na rzecz spółki (...) (po jej licznych monitach - już po upływie uzgodnionego terminu płatności) jedynie kwotę 7.000 zł, zaś resztę kwoty uzyskanej ze sprzedaży suszu oskarżony przeznaczył na zakup świeżego kwiatu lipy celem jego wysuszenia i dalszej sprzedaży. W tym czasie oskarżony zwodził dalej D. S. (2), że niedługo zapłaci za pobrany towar.

W związku z nieustannym przypominaniem mu o konieczności tej zapłaty, w dniu 9 października 2016r. oskarżony podrobił dokument potwierdzający dokonanie przelewu kwoty 9.500 zł z rachunku bankowego prowadzonego dla jego osoby w banku (...) o numerze (...) na rachunek bankowy (...) sp. z o.o. o numerze (...), a następnie tak podrobiony dokument przesłał pocztą elektroniczną do (...) spółki z o.o. - celem wykazania w ten sposób, jakoby dokonał płatności w kwocie 9.500 zł za pobrany susz kwiatu lipy (vide: k.6 – podrobiony dokument przelewu; k.292 - informacja z Banku (...)). Gdy środki nie wpłynęły na rachunek pokrzywdzonej spółki, je przedstawiciele zorientowali się, że przesłany im dokument jest sfałszowany.

(...) spółka z o.o. wystąpiła przeciwko D. S. (1) na drogę postępowania cywilnego o zapłatę uzyskując nakaz zapłaty (vide: k.365). Przed ostatnią rozprawą oskarżony uiścił na rzecz tej spółki kwotę 1.000 złotych.

Kolejnym pokrzywdzonym była B. B. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...) B. B. w miejscowości L. gm. Ś.. W dniu 30 lipca 2016r. D. S. (1) zakupił od niej towar w postaci suszu kwiatu lipy w ilości łącznej 1.000 kg za kwotę 44.341,50 zł. Również w tym wypadku oskarżony, mimo posiadanego już wówczas zadłużenia, zapewnił B. B. jako swego kontrahenta, że cena towaru zostanie przez niego zapłacona w ściśle określonym terminie tj. nie później niż 25 sierpnia 2016r. (vide: k.70). W rzeczywistości D. S. (1) również w tym wypadku nie miał możliwości zapłaty za towar w tak ustalonym terminie i doskonale zdawał sobie z tego sprawę, a to zapewnienie złożone wobec B. B. miało na celu wyłącznie wprowadzenie w błąd i uzyskanie towaru bez konieczności uiszczenia jego ceny gotówką. D. S. (1) osobiście odbierał towar (co potwierdził swym podpisem na fakturze) i nigdy nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do jego jakości czy ilości. Po upływie terminu płatności, po nawiązaniu kontaktu telefonicznego z inicjatywy B. B., początkowo D. S. (1) zwodził ją jeszcze, że niedługo zapłaci, po czym kontakt z nim się urwał, wobec czego B. B. wystąpiła na drogę postępowania cywilnego o zapłatę uzyskując nakaz zapłaty (k.364).

W dniu 12 sierpnia 2016r. w O. D. S. (1) zakupił od M. B. susz kwiatu lipy w ilości 903,5 kg za kwotę łącznie 27.105 zł. Oskarżony osobiście odbierał towar i nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do jego jakości czy ilości. Oskarżony mając świadomość swej sytuacji finansowej, która uniemożliwiała mu dotrzymanie uzgadnianego terminu płatności zapewnił pokrzywdzonego, że zapłaci mu uzgodnioną cenę w terminie do dnia 19 sierpnia 2016r. (vide: umowa k.26). Zapewniony przez oskarżonego o tym terminie płatności M. B. wydał towar oskarżonemu, a po upływie terminu płatności, z uwagi na jej brak, podjął próby nawiązania kontaktu z D. S. (1) (bezskuteczne – oskarżony nie odbierał telefonu albo miał wyłączony - był poza zasięgiem). We wrześniu 2016r. M. B. zdecydował się na osobistą wizytę w miejscu zamieszkania oskarżonego. Podczas spotkania oskarżony zapewniał go, że brak płatności wynika tylko z przejściowych jego problemów i że wkrótce uiści należność.

W związku z nieustannym dopominaniem się przez M. B. o płatność, w dniu 16 września 2016r. oskarżony podrobił dokument potwierdzający dokonanie przelewu kwoty 3.500 zł z rachunku bankowego prowadzonego dla jego osoby w banku (...) o numerze (...) na rachunek M. B. o numerze (...) (...) (...), a następnie tak podrobiony dokument przesłał pocztą elektroniczną M. B. - celem wykazania w ten sposób, jakoby dokonał płatności w kwocie 3.500 zł (vide: k.24 – podrobiony dokument przelewu; k.292 - informacja z Banku (...)). Gdy środki nie wpłynęły na rachunek pokrzywdzonego, ten zorientował się, że przesłany mu dokument jest sfałszowany.

W dniu 15 grudnia 2016r. oskarżony przekazał na rzecz M. B. kwotę 2.000 zł, zaś bezpośrednio przed ostatnią rozprawą kolejne 1.000 zł. M. B. nie występował przeciwko D. S. (1) o zapłatę na drogę postępowania cywilnego.

Mimo posiadanego coraz większego zadłużenia i mimo świadomości braku możliwości wywiązania się z istniejących już zobowiązań, D. S. (1) w kolejnych miesiącach tj. październiku, listopadzie i grudniu 2016r. zaciągał kolejne zobowiązania, wobec kolejnych podmiotów - za każdym razem pobierając towar na tzw. odroczony termin płatności tj. ustalając z kontrahentem zapłatę za wydawany towar nie później niż w ściśle określonym dniu. Już w chwili zaciągania każdego z tych zobowiązań oskarżony nie miał zamiaru (i możliwości) wywiązania się z tak określonych zobowiązań (w szczególności dokonania płatności w ściśle określonym dniu), jednakże wprowadzał swych kontrahentów w błąd w tym zakresie zapewniając ich, że to uczyni.

W dniu 16 września 2016r. w miejscowości K. oskarżony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił od J. C. towar w postaci suszu liścia podbiału za kwotę 17.994,90 zł (k.110 - faktura nr (...)). Oskarżony wprowadził przy tym J. C. w błąd co do tego swego zamiaru (i możliwości) zapłaty ceny towaru w uzgodnionym terminie tj. w terminie 21 dni (czyli nie później niż 7 października 2016r.).

Jeszcze przed upływem tego terminu płatności oskarżony zakupił od J. C. kolejny towar – susz ziela pokrzywy za kwotę 39.693,55 zł (k.110 - faktura nr (...)). I tym razem także oskarżony wprowadził J. C. w błąd co do tego swego zamiaru (i możliwości) zapłaty tej ceny towaru w uzgodnionym terminie tj. w terminie 21 dni (czyli nie później niż 12 października 2016r.).

Po upływie terminu płatności J. C. nawiązał kontakt telefoniczny z oskarżonym, który nieustannie zwodził go, że już niedługo dokona przelewu. J. C. nie występował przeciwko D. S. (1) na drogę postępowania cywilnego o zapłatę. Do chwili wyrokowania oskarżony nie uiścił na rzecz J. C. żadnej części należności.

W dniu 3 października 2016r. w miejscowości S. gm. R. D. S. (1) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zakupił od M. W. susz ziela pokrzywy w ilości 3.584 kg za kwotę 24.245,76 złotych. D. S. (1) również tego kontrahenta wprowadził w błąd co do swego zamiaru i możliwości wywiązania się z zaciąganego zobowiązania tj. uiszczenia ceny zakupu nie później niż w terminie 14 dni tj. do dnia 17 października 2016r. (vide: k.132 faktura). Po upływie terminu płatności M. W. usiłował skontaktować się z oskarżonym, przy czym przez pierwsze dwa - trzy tygodnie nieskutecznie (oskarżony nie odbierał telefonu), a gdy w końcu się to udało to D. S. (1) tłumaczył, jakoby brak płatności wynikał z tego, że „nie przyszły do niego przelewy”. Podczas następnych miesięcy M. W. podejmował nieustanne próby uzyskania od oskarżonego płatności, a z uwagi na bezskuteczność tychże działań zdecydował się na wystąpienie na drogę postępowania cywilnego o zapłatę uzyskując w efekcie orzeczenie zasądzające na jego rzecz należność.

W dniu 22 października 2016r. w miejscowości Z. D. S. (1) zakupił od K. M. (1) (prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...)) towar w postaci suszonego owocu jarzębiny za kwotę 21.525 zł. Negocjacje co do transakcji oskarżony prowadził z małżonką K. I. M.. Towar został odebrany w dniu 22 października 2016r., a oskarżony nie zgłaszał nigdy co do niego jakichkolwiek zastrzeżeń. W ramach tych negocjacji oskarżony wprowadził w błąd I. M. co do swego zamiaru i możliwości wywiązania się z zaciąganego zobowiązania tj. uiszczenia ceny zakupu nie później niż w terminie 30 dni od dnia wystawienia faktury tj. do dnia 2 grudnia 2016r. (vide: k.60 faktura). Po upływie terminu płatności, wobec jej braku, pokrzywdzony wysłał do D. S. (1) wezwanie do zapłaty, zaś w rozmowach telefonicznych oskarżony zwodził pokrzywdzonego, że niedługo uiści należność. K. M. (1) nie występował przeciwko oskarżonemu o zapłatę na drogę postępowania sądowego. Do chwili wyrokowania oskarżony nie uiścił na rzecz K. M. (1) żadnej części należności.

W tym samym miesiącu D. S. (1) skontaktował się telefonicznie z K. K. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Handel (...) w miejscowości Ł.. Uzgodnił z nim, że zakupi dwie tony suszu owocu bzu, przy czym towar ten częściowo należał do brata K. K. (1)– P. K.. W dniu 27 października 2016r. oskarżony osobiście stawił się w miejscowości Ł. i odebrał 1.100 kg suszu owocu bzu czarnego, zobowiązując się zapłacić zbywcy tj. P. K. cenę 16.650 złotych nie później niż 31 października 2016r. (vide: k.98 umowa kupna – sprzedaży). Zgodnie z zawartym porozumieniem resztę towaru (z umówionych dwóch ton) D. S. (1) miał odebrać dopiero po tygodniu – gdy zapłaci za pierwszą partię towaru (odebraną 27 października 2016r.). Tymczasem już następnego dnia D. S. (1) skontaktował się telefonicznie z K. K. (1) informując, że „ma klienta, jedzie do Niemiec i że musi ten towar odebrać już następnego dnia”. W zaistniałej sytuacji K. K. (1) zgodził się na wydanie kolejnej partii towaru już w dniu 28 października 2016r. - 870 kg suszu bzu czarnego wartości 13.050 złotych. W tym zakresie oskarżony zapewnił, że uiści należność przelewem w terminie 7 dni - czyli nie później niż 4 listopada 2016r. (vide: k.97 faktura).

Po upływie terminu płatności, wobec ich braku, K. K. (1) dopominał się płatności, niemniej D. S. (1) ciągle go zwodził. K. K. (1) oraz P. K. nie występowali przeciwko oskarżonemu o zapłatę na drogę postępowania sądowego. Dopiero bezpośrednio przed ostatnią rozprawą oskarżony dokonał płatności na rzecz każdego z braci K. kwoty 1.000 złotych.

Jesienią 2016r. W. K. umieścił w internecie ogłoszenie o chęci zakupu suszu babki lancetowatej. W związku z tym ogłoszeniem skontaktował się z nim telefonicznie oraz w drodze korespondencji elektronicznej oskarżony D. S. (1) oferując sprzedaż czterech ton liścia babki lancetowatej (w cenie 4 zł za 1 kg). W. K. uzgodnił z oskarżonym cenę, miejsce i czas dostawy, a także płatność gotówką za dostarczony towar. Tuż przed terminem dostawy D. S. (1) skontaktował się telefonicznie z W. K. i poinformował, że plantator nie chce mu wydać towaru bez wcześniejszej zapłaty, wobec czego zwrócił się do W. K. z prośbą o uiszczenie zaliczki w kwocie 6.000 złotych. W. K. przystał na tę prośbę i w dniu 3 listopada 2016r. w m. N. wpłacił kwotę 6.000 złotych w urzędzie pocztowym, która to kwota została odebrana w tym samym dniu o godz. 13.29 przez oskarżonego D. S. (1). Mimo uiszczenia tej zaliczki oskarżony nie dostarczył towaru W. K. ani w umówionym terminie, ani też nigdy potem. Po nawiązaniu kontaktu z oskarżonym W. K. początkowo był zapewniany, że towar zostanie niedługo dostarczony, potem jednak kontakt z oskarżonym się urwał.

W. K. nie występował przeciwko oskarżonemu o zapłatę na drogę postępowania sądowego. Do chwili wyrokowania oskarżony nie uiścił na rzecz W. K. żadnej części należności.

W tym samym okresie D. S. (1) skontaktował się telefonicznie z D. P., która oferowała do sprzedaży w ogłoszeniu na portalu rolnym (internetowym) susz liścia porzeczki. Z uwagi na fakt, iż D. P. nie chciała zgodzić na sprzedaż z odroczonym terminem płatności oskarżony zaproponował, że dokona przedpłaty części ceny. D. P. i jej małżonek zgodzili się na takie rozwiązanie.

Oskarżony nie zamierzał jednak dotrzymać swojego zobowiązania, a zabieg ten miał na celu wprowadzenie w błąd pokrzywdzonej i wydanie towaru bez uiszczenia należności. W tym celu 3 listopada 2016r. oskarżony D. S. (1) podrobił dokument mający potwierdzać dokonanie przelewu pieniędzy w tym dniu o godz. 20.29 kwoty 5.000 złotych z jego rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) o nr (...) na rachunek bankowy D. P. o numerze (...), a następnie z tak podrobionym dokumentem (k.78) udał się do pokrzywdzonej do miejscowości G. i tam przekazał jej mężowi ów sfałszowany dokument wskazując, że przelewu dokonał w godzinach wieczornych dnia poprzedniego. Mąż pokrzywdzonej, wprowadzony w ten sposób w błąd co do dokonania tej wpłaty, zdecydował o wydaniu oskarżonemu towaru w postaci suszu liścia czarnej porzeczki w ilości 2.620 kg wartości 26.200 złotych, przy czym termin płatności został ustalony na dzień 18 listopada 2016r. (vide: k.79).

Oskarżony nie dokonał żadnej płatności na rzecz pokrzywdzonej D. P.. Po tym, jak zorientowała się ona, że na jej rachunek nie wpłynęła nawet kwota 5.000 złotych, co do której oskarżony przekazał dokument przelewu (sfałszowany – vide: informacja z baku (...) k.292) usiłowała skontaktować się z D. S. (1). Było to jednak bardzo utrudnione z uwagi na postawę oskarżonego (przeważnie nie odbierał telefonów), zaś gdy w końcu odebrał połączenie to nawet wówczas oskarżony zwodził pokrzywdzoną tłumacząc, że przelew kwoty 5.000 złotych został rzekomo zablokowany z uwagi na zablokowanie rachunku bankowego przez Urząd Skarbowy w związku z niezapłaconym mandatem.

W odbiorze towaru z gospodarstwa (...) brał udział osobiście oskarżony D. S. (1) korzystając z usług firmy (...). Oskarżony kilkakrotnie wcześniej korzystał z usług firmy (...) i za każdym razem uiszczał należności z tym związane. W sytuacji transportu liścia porzeczki zakupionego od D. P. D. S. (1) uzgodnił z P. S. (2), że należność za transport w kwocie 1.200 złotych uiści gotówką po wykonaniu transportu. Oskarżony zakładał bowiem, że po dowiezieniu liścia porzeczki do swojego odbiorcy ten zapłaci mu za towar gotówką i w ten sposób będzie mógł on od razu uiścić należność na rzecz P. S. (2). Wbrew założeniom oskarżonego nie otrzymał on jednak gotówką zapłaty za dostarczony towar, o czym niezwłocznie poinformował P. S. (2) tłumacząc przyczyny, dla których nie może w tej chwili uiścić należności za wykonany transport.

Mimo, iż w tym okresie zadłużenie oskarżonego sięgało już kwoty kilkuset tysięcy złotych, D. S. (1) zaciągał kolejne zobowiązania mając pełną świadomość, że nie będzie w stanie się z nich wywiązać. W listopadzie 2016r. skontaktował się on z O. S. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą PHU (...) – eko” O. S. i zadeklarował chęć nabycia suszonych owoców dzikiej róży w ilości 13.380 kg. Z uwagi na dużą ilość towaru O. S. osobiście dostarczył towar oskarżonemu i uzgodniono wówczas 14 – dniowy termin płatności. Kilka dni po dostawie towaru O. S. powziął informację o tym, że D. S. (1) jest nieuczciwy względem swych kontrahentów. W konsekwencji udał się do oskarżonego celem odebrania towaru. D. S. (1) zgodził się wówczas oddać tę część towaru, której dotychczas nie sprzedał. Według jego twierdzeń pozostałą część tj. 1.720 kg zbył już, nie chciał jednak ujawnić komu. Oskarżony zadeklarował wówczas, że zapłaci za ten towar pokrzywdzonemu kwotę 12.631,68 złotych w terminie 7 dni tj. nie później niż 7 grudnia 2016r. (vide: k.35). Po upływie terminu płatności (i jej braku) próby nawiązywania kontaktu oskarżonym przez O. S. kończyły się niemal zawsze niepowodzeniem, oskarżony nieustannie obiecywał, że wszystko będzie uregulowane.

O. S. nie występował przeciwko oskarżonemu o zapłatę na drogę postępowania sądowego. Do chwili wyrokowania oskarżony nie uiścił na rzecz O. S. żadnej części należności.

Oskarżony D. S. (1) urodził się w dniu (...) w W. jako syn W. i A. z d. S.. Oskarżony jest bezdzietnym kawalerem, nie posiada nikogo na swoim utrzymaniu. Posiada wykształcenie średnie - z zawodu jest technikiem kucharzem. Od czasu zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej (czyli od lipca 2017r.) utrzymuje się z prac dorywczych, deklarując z tego tytułu dochód miesięcznie w kwocie 2.000 – 3.000 zł. D. S. (1) nie był nigdy karany za przestępstwa.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

- częściowo wyjaśnień oskarżonego (k.367 – 370 w zw. z k. 42-43, 45-47, 176-177, 285-286; 395-396)

- zeznań świadków: D. S. (2) (k.371-372 w zw. z k. 2-4 oraz 148-149), M. B. (k.372-375 w zw. z k. 19-20), O. S. (k.375-376 w zw. z k. 34), I. M. (k.376-377 w zw. z k.54-57, 139), J. C. (k.377-378 w zw. z k. 106-107, 150-151), B. B. (k.378-379 w zw. z k.65-66, 152), D. P. (k.379-381 w zw. z k.75-76), P. K. (k.381 w zw. z k. 63), K. K. (1) (k.381-382 w zw. z k. 93-94), T. P. (k.384-385 w zw. z k. 112-113), A. M. (k.386-388 w zw. z k.115-116), M. W. (k.389-390 w zw. z k. 129-131), M. S. (k.390-391 w zw. z k. 144-145), C. D. (k.391-392 w zw. z k.141-142), J. K. (k.392-393 w zw. z k. 153-154), K. M. (2) (k.393-394 w zw. z k.167-168), P. S. (2) (k.393-394 w zw. z k.156), W. K. (k.396 w zw. z k.159-160), J. W. (przesłuchanego w drodze pomocy prawnej – protokół ujawniony na rozprawie 8 maja 2018r.).

- dowodów z dokumentów w postaci: faktur i rachunków zakupu oraz umów sprzedaży (k.396 w zw. z k.5, 26, 35, 60-61, 70, 77, 79, 97-98, 110, 119-120, 132) podrobionych dokumentów przelewów ( k.396 w zw. z k.6, 24, 78), wezwań do zapłaty kierowanych do oskarżonego ( k.396 w zw. z k.9, 69, 99-102), informacji o działalności gospodarczej prowadzonej przez oskarżonego pod nazwą (...) ( k.396 w zw. z k.10-11, 62), informacji Naczelinika urzędu Skabowego w W. ( k.396 w zw. z k.262), Informacji o postępowaniach egzekucyjnych prowadzonych względem oskarżonego ( k.396 w zw. z k.266, 269), orzeczeń zasądzających należności od oskarżonego ( k.396 w zw. z k.267, 270-271, 364-365), Informacji z ZUS o zaległościach oskarżonego ( k.396 w zw. z k.268), informacji z Banku (...) odnośnie sfałszowanych potwierdzeń przelewów ( k.396 w zw. z k.292), karty karnej ( k.396 w zw. z k.345), dokumentów potwierdzających częściową zapłatę na rzecz czterech pokrzywdzonych (przedłożone przez obrońcę przed ostatnim terminem rozprawy).

Oskarżony D. S. (1) przyznał się do podrobienia dokumentów wymienionych w zarzutach (potwierdzeń wykonania przelewów na rzecz pokrzywdzonych), a w odniesieniu do zarzutu oszustwa wskazywał, że jego zamiarem nie było niezapłacenie za pobrany towar. Skonfrontowany z informacją z Urzędu Skarbowy przyznał, że za rok 2015 wykazywał stratę z prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą(...)Potwierdził wszystkie transakcje handlowe z poszczególnymi podmiotami wymienionymi w zarzucie – nie kwestionował w szczególności wysokości należności. Potwierdził również, że już w chwili zaciągania pierwszego z zobowiązań – względem spółki (...) (której wspólnikiem jest A. M.) posiadał zadłużenie z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, dodatkowo podawał, że posiadał w tamtym czasie zadłużenie wobec innej jeszcze osoby (lecz jej danych personalnych nie chciał ujawnić). Kilkakrotnie w swych wyjaśnieniach D. S. (1) deklarował, iż nie zamierzał nikogo oszukać. Jednocześnie pytany o to, co się stało z suszem kory kasztanowca zakupionym ze spółki (...) (za który miał zapłacić zgodnie z umową nie później niż 6 czerwca 2016r.) przyznawał, że towar ten sprzedał już 9 dni po jego uzyskaniu w całości jednemu kontrahentowi za taką samą cenę za jaką sam zakupił i uzyskał płatność gotówką, którą przeznaczył w części na spłatę swych wcześniejszych zobowiązań względem nieujawnionego wierzyciela, zaś część przeznaczył na zakup drewna kasztanowego w celu pozyskania kory, którą zamierzał wysuszyć i następnie sprzedać, a z tak uzyskanych środków zamierzał zapłacić spółce (...). Jednocześnie przyznawał też, iż zakładał wówczas, że wyprodukowanie, wysuszenie i sprzedaż kory zajmie około 4 miesięcy i że nie poinformował A. M. co do swych planów odnośnie takiego „przesunięcia” płatności.

Po przesłuchaniu świadka P. S. (2) oskarżony wskazał również, iż brak płatności kwoty 1.200 złotych jako należności za transport wynikał z braku płatności gotówką przez jego kontrahenta, o czym niezwłocznie poinformował P. S. (2).

Oskarżony deklarował też, że pozostaje w kontakcie z pokrzywdzonymi i zamierza zapłacić wszystkie należności. Wskazywał, iż z pokrzywdzonych wymienionych w zarzucie sprawę cywilną o zapłatę wytoczyli mu D. S. (2), B. B., A. M., M. W., J. C., K. K. (1) i P. K. i te osoby zdaniem oskarżonego dysponują wyrokami sądowymi zasądzającymi od niego poszczególne należności. Jednocześnie oskarżony złożył wniosek o dobrowolne poddanie karze, któremu to wnioskowi sprzeciwił się prokurator.

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego jedynie w części zasługiwały na wiarę. Brak było podstaw do ich kwestionowania w części, w której oskarżony przyznał zawarcie umów z poszczególnymi podmiotami wymienionymi w zarzucie aktu oskarżenia. Oskarżony nie kwestionował również tego, iż zgodnie z tymi umowami miał on zapłacić należności w ściśle określonych terminach (które wynikały z dokumentacji zgromadzonej w sprawie). Na wiarę zasługiwały też wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do podrobienia potwierdzeń wykonania przelewów – w tym zakresie wyjaśnienia te korelowały przede wszystkim z informacją z Banku (...), jak też z zeznaniami poszczególnych pokrzywdzonych wskazującymi, że środki pieniężne, które miały być przelane przez oskarżonego, nigdy nie trafiły na rachunki bankowe pokrzywdzonych.

W świetle informacji uzyskanej od Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. oraz z ZUS-u za wiarygodne uznać również należało przyznanie przez D. S. (1), iż już w czasie zawierania umowy ze spółką (...) miał on zadłużenie z tytułu składek ubezpieczeniowych, zaś prowadzona przez niego działalność gospodarcza pod nazwą (...) przynosiła straty już w roku 2015.

Twierdzenia oskarżonego co do przyczyn braku płatności na rzecz P. S. (2) w pełni korelowały z zeznaniami tego świadka złożonymi na rozprawie, w konsekwencji czego Sąd uznał, iż brak jest podstaw do odmowy wiary wyjaśnieniom D. S. (1) w tym zakresie.

Sąd nie dał jednak wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do tego, iż nie zamierzał on oszukać żadnego z pokrzywdzonych wymienionych w zarzucie. W tym zakresie wyjaśnienia D. S. (1) pozostawały w sprzeczności z zeznaniami szeregu świadków (pokrzywdzonych i przedstawicieli pokrzywdzonych), nie korespondowały z uzyskaną dokumentacją, a nadto były one w części niezgodne z zasadami logicznego rozumowania. W świetle tych dowodów oczywistym było, iż uzgadniając z poszczególnymi swymi kontrahentami transakcje z wykorzystaniem odroczonego terminu płatności oskarżony nie tylko że zatajał przed swymi kontrahentami swoją ówczesną sytuację finansową (zadłużenie wobec innych podmiotów), ale przede wszystkim z góry zakładał, że nie wywiąże się z zaciąganego zobowiązania – wprowadzał w błąd swych kontrahentów co do swych rzeczywistych intencji w tym zakresie. W szczególności D. S. (1) z góry zakładał, że nie uiści umówionej ceny w tym terminie, który uzgodnił z danym kontrahentem – przy każdej zaciąganej transakcji jednostronnie (bez wiedzy drugiej strony umowy) i wbrew uzgodnieniom przyjmował, że uiszczenie należności nastąpi dopiero w bliżej nieokreślonej przyszłości – ale na pewno nie w tym dniu, w którym umówił się z danym pokrzywdzonym. Bynajmniej o tych swoich planach oskarżony nie informował swych kontrahentów – wiedział bowiem doskonale, że gdyby oni o tym wiedzieli, to nie zgodziliby się na wydanie towaru oskarżonemu bez natychmiastowego uiszczenia należności. Ten oczywisty z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania wniosek był wprost formułowany w zeznaniach przez pokrzywdzonych kategorycznie wskazujących, że gdyby wiedzieli oni o wcześniejszych zadłużeniach oskarżonego oraz jego planach „przesunięcia” terminu płatności wówczas natychmiastowe uiszczenie ceny byłoby bezwzględnym warunkiem transakcji.

Twierdzenia oskarżonego o rzekomym braku zamiaru oszukania pokrzywdzonych nie mogły zostać też uznane za wiarygodne w świetle takiego zachowania oskarżonego, jak sfałszowanie dokumentu mającego potwierdzać uiszczenie przez niego zaliczki, która była wymagana przez sprzedawcę jako warunek wydania towaru na odroczony termin płatności (zakup towaru od pokrzywdzonej D. P.).

Podobnie zachowanie oskarżonego co do towaru zakupionego od spółki (...) tzn. zbycie go za gotówkę w identycznej cenie, jak cena po której towar ten zakupił oskarżony, dobitnie świadczyło o tym, iż D. S. (1) nastawiony był na przestępne wyłudzanie tegoż towaru – takie działanie zapewniło mu bowiem szybkie wejście w posiadanie gotówki, której bynajmniej nie przeznaczył on w najmniejszej nawet części na uregulowanie należności względem A. – ten obowiązek odłożył w bliżej nieokreśloną przyszłość (jeśli wierzyć oskarżonemu, iż środki na te zapłatę zamierzał uzyskać z samodzielnego wyprodukowania kory to sam on przyznawał, że zajęłoby mu to około czterech miesięcy), a tymczasem termin płatności był uzgodniony z A. M. (reprezentującym spółkę (...)) na 30 dni (do 6 czerwca 2016r.).

W konsekwencji powyższego wyjaśnienia oskarżonego uznać należało za zmierzające do umniejszenia jego odpowiedzialności karnej za przestępne zachowania.

Sąd dał w pełni wiarę zeznaniom świadków pokrzywdzonych oraz przedstawicieli pokrzywdzonych podmiotów tj. D. S. (2), M. B., O. S., I. M., J. C., B. B., D. P., P. K., K. K. (1), A. M., M. W., W. K. . Zeznania te cechowały się konsekwencją i zgodnością z zasadami logicznego myślenia i doświadczenia życiowego. W pełni korelowały one również z zabezpieczoną w sprawie dokumentacją. Zeznania te pozwalały na ustalenie, że pokrzywdzeni ci zostali wprowadzenie w błąd przez oskarżonego, nie wiedzieli oni o jego zadłużeniach oraz o planach, by nie dotrzymywać ustalonego z nimi ściśle określonego terminu płatności. Zgodne twierdzenie wszystkich wspomnianych świadków, iż gdyby o tym wiedzieli to nie zawarliby z D. S. (1) umowy przewidującej odroczony termin płatności, było logiczne i zgodne z doświadczeniem życiowym. Zeznania pokrzywdzonych pozwalały również na ustalenie, czy dany pokrzywdzony występował na drogę postępowania o zapłatę przeciwko dawidowi S. i czy posiadał tytuł egzekucyjny w tym zakresie.

Sąd dał też wiarę zeznaniom świadka P. S. (2) , który potwierdził wyjaśnienia oskarżonego co do przyczyn nieuiszczenia należności za transport (brak uzyskania w gotówce zapłaty za dostarczony towar, z której to gotówki D. S. (1) zamierzał uiścić należność względem P. S. (2)). Ustalenie tej okoliczności na podstawie zgodnych wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadka S. nakazywało przyjąć, iż brak jest dowodów wskazujących na to, iż w przypadku tego świadka oskarżony już w chwili umawiania z nim warunków transakcji nie zamierzał się z ich wywiązać – w tym wypadku niewywiązanie się z płatności wynikało z okoliczności zewnętrznych, których D. S. (1) nie przewidział i nie zakładał z góry – nie wprowadzał on zatem w błąd P. S. (2).

Za w pełni przydatne Sąd uznał zgromadzone i wymienione wyżej dowody z dokumentów. W szczególności przydatne były dokumenty w postaci faktur/rachunków oraz umów kupna – sprzedaży poszczególnego towaru pozwalające na precyzyjne ustalenie kwot należności oraz uzgodnionych terminów płatności. Dokumentacja ta w szczególności pozwalała na dokładne odtworzenie informacji przekazywanych przez strony kontraktu (oskarżonego i danego pokrzywdzonego), pozwalając na weryfikację wersji zdarzeń prezentowanych czy to przez oskarżonego, czy to przez danego pokrzywdzonego. Przydatna dla weryfikacji wyjaśnień oskarżonego o rzekomym jego braku zamiaru pokrzywdzenia poszczególnych podmiotów okazała się dokumentacja z urzędu skarbowego oraz z ZUS-u wskazująca na istniejące już w chwili zaciągania pierwszego zobowiązania (względem spółki (...)) zadłużenia oskarżonego. Nadto niezmiernie istotne okazały się dokumenty w postaci podrobionych przez oskarżonego potwierdzeń wykonania przelewów, które w świetle wyjaśnień samego D. S. (1), jak i informacji uzyskanej z banku (...), były dokumentami sfałszowanymi.

Nie kwestionując wiarygodności zeznań świadków T. P., M. S., C. D., J. K., K. M. (2) i J. W. Sąd doszedł do przekonania, że nie były one przydatne dla poczynienia ustaleń istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego i omówionego powyżej materiału dowodowego tak wina, jak i sprawstwo oskarżonego w zakresie zarzucanych mu zachowań co do zasady (za wyjątkiem zachowanie względem P. S. (2)) nie budziły w ocenie Sądu wątpliwości, niemniej korekty wymagały zarówno opis czynów popełnionych przez D. S. (1), jak również ich kwalifikacja prawna.

Prokurator zarzucił oskarżonemu dokonanie jednego przestępstwa kwalifikowanego z art.286§1 k.k. w zw. z art.294§1 k.k. w zw. z art.12 k.k. na szkodę 14 pokrzywdzonych (zarzut I. aktu oskarżenia) oraz trzech przestępstw kwalifikowanych z art.270§1 k.k. (zarzuty, II., III. i IV. aktu oskarżenia).

w odniesieniu do zarzutu I. oraz IV. aktu oskarżenia - pkt.1a-m części rozstrzygającej wyroku

W ocenie Sądu materiał dowodowy nie pozwalał na przyjęcie konstrukcji czynu ciągłego z art.12 k.k. w odniesieniu do przestępnych zachowań D. S. (1) prowadzących do doprowadzenia pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. W realiach niniejszej sprawy brak było dowodów na przyjęcie, iż oskarżony już przy podejmowaniu pierwszego z tych zachowań (w maju 2016r. względem spółki (...)) działał ze z góry powziętym zamiarem dokonania wszystkich przestępnych zachowań objętych zarzutem I. aktu oskarżenia. Przypomnieć należy, iż działalność gospodarcza była prowadzona przez oskarżonego już od 2014r. i nie było żadnych przesłanek by przyjmować, iż była ona zakładana po to, by wykorzystać ją do przestępczej działalności. Z góry powzięty zamiar charakteryzujący czyn ciągły z art.12 k.k. nie jest zamiarem odnawialnym, pojawiającym się na nowo przy każdej nadarzającej się okazji do przestępnego zachowania. Z uwagi na brak dowodów na istnienie tego z góry powziętego zamiaru niemożliwym było w ocenie Sądu uznanie wszystkich przestępnych zachowań oskarżonego zarzuconych mu w pkt. I. aktu oskarżenia za jeden czyn ciągły – jedno przestępstwo.

Zasadnym było natomiast zdaniem Sądu przyjęcie, że przestępcze zachowania podejmowane przez oskarżonego względem poszczególnych pokrzywdzonych tworzyły odrębne przestępstwa składające się na ciąg przestępstw z art.91§1 k.k.. Niewątpliwie bowiem D. S. (1), z wykorzystaniem takiej samej sposobności - za każdym razem działając jako prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...)w krótkich odstępach czasu, w okresie od 7 maja 2016r. do 1 grudnia 2016r., dopuścił się oszukańczych zabiegów wobec kilkunastu podmiotów gospodarczych doprowadzając te podmioty do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Przy każdej nadarzającej się okazji do przestępnego zachowania oskarżony podejmował zamiar jego dokonania na szkodę kolejnego pokrzywdzonego, zamiar ten za każdym razem pojawiał się „na nowo”.

Z uwagi na przyjęcie przez Prokuratora w zarzucie I. aktu oskarżenia konstrukcji czynu ciągłego (art.12 k.k.) Sąd, wobec stwierdzenia bezzasadności zarzutu związanego z P. S. (2), nie uniewinnił oskarżonego od dokonania przestępstwa na szkodę tej osoby, lecz w opisie czynów przypisanych D. S. (1) pominął zachowanie podjęte względem P. S. (2), jako że nie wyczerpywało ono znamion przestępstwa. W tym zakresie, jak już była o tym mowa przy ocenie dowodów, brak było bowiem podstaw do sformułowania kategorycznego twierdzenia, iż już w chwili zawierania z P. S. (2) umowy dotyczącej wykonania transportu oskarżony nie zamierzał wywiązać się z zapłaty za wykonaną usługę transportową w umówionym terminie (bezpośrednio po wykonaniu usługi) – brak zapłaty był wynikiem tego, iż D. S. (1) został zaskoczony tym, iż odbiorca towaru nie zapłacił mu gotówką, o czym natychmiast poinformował P. S. (2).

Ustalając natomiast, iż swoimi zachowaniami podejmowanymi wobec takich podmiotów jak (...) spółki z o.o. (prokurator błędnie wskazał w opisie zarzucanego czynu wspólnika tej spółki (...) jako pokrzywdzonego), (...) spółki z o.o. (prokurator błędnie wskazał w opisie zarzucanego czynu wspólnika tej spółki (...) jako pokrzywdzonego), B. B., M. B., J. C. (dwukrotnie), M. W., K. M. (1) (prokurator błędnie wskazał w opisie zarzucanego czynu jego małżonkę - I. M., która reprezentowała męża w rozmowach z oskarżonym, jako pokrzywdzonego), P. K., K. K. (1), W. K., D. P. oraz O. S. oskarżony za każdym razem wyczerpał znamiona przestępstwa stypizowanego w art.286§1 k.k. Sąd zważył, iż zgodnie z tym przepisem zarzut popełnienia przestępstwa oszustwa można zasadnie postawić takiej osobie, która doprowadziła inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, przy czym działała ona w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

W niniejszej sprawie niewątpliwym było w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, iż D. S. (1) za każdym razem wprowadził w błąd swego kontrahenta co do rzeczywistych swych możliwości i zamiaru wywiązania się z zobowiązania wynikającego z zawartej umowy, a mianowicie wprowadził ich w błąd co do tego, że zapłaci za wydawany mu towar w ściśle określonym (co do dnia) terminie, zaś w jednym przypadku tj. pokrzywdzonego W. K. co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania wynikającego z umowy sprzedaży towaru w postaci czterech ton liścia babki lancetowatej, na poczet której ceny pobrał zaliczkę w kwocie 6.000 złotych, a następnie towaru tego nie dostarczył pokrzywdzonemu. W chwili zaciągania każdego z zobowiązań wobec poszczególnych pokrzywdzonych, w tym już w momencie zaciągania pierwszego z nich (wobec spółki (...)) D. S. (1) doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że nie ma możliwości wywiązania się z tak określonego zobowiązania – wynikało to z jego ówczesnej kondycji finansowej – zadłużenia wobec innych podmiotów, w tym zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne (vide: informacja z ZUS-u) czy też wobec innego jeszcze wierzyciela (którego danych personalnych oskarżony nie chciał ujawnić). D. S. (1) zataił względem swych kontrahentów fakt istnienia swych nieuregulowanych zobowiązań wobec innych wierzycieli (w tym Zus-u), wiedział bowiem doskonale o tym, że świadomość tego doprowadziłaby do tego, że poszczególni kontrahenci nie zgodziliby się na zawarcie z nim umów takiej treści, jakie zostały zawarte na skutek wprowadzenia ich w błąd.

W odniesieniu do jednego podmiotu pokrzywdzonego, a mianowicie wobec D. P., D. S. (1) celem wprowadzenia jej w błąd co do swego zamiaru wywiązania się z zobowiązania (wynikającego z umowy zakupu towaru w postaci suszu liścia czarnej porzeczki w ilości 2.620 kg za kwotę 26.200 złotych) podjął dodatkowe jeszcze działania – mianowicie z uwagi na stawiany przez pokrzywdzoną warunek wydania towaru w postaci uiszczenia zaliczki D. S. (1) podrobił dokument potwierdzający wykonanie przelewu w kwocie 5.000 złotych (z jego rachunku bankowego prowadzonego w Banku (...) o nr (...) na rachunek bankowy pokrzywdzonej o numerze (...)) i tak sfałszowany przez siebie dokument przekazał pokrzywdzonej celem wprowadzenia jej w błąd. W konsekwencji pokrzywdzona przekonana, iż oskarżony spełnił stawiany przez nią warunek, zgodziła się na wydanie mu towaru na tzw. odroczony termin płatności. Przekazanie pokrzywdzonej tak sfałszowanego dokumentu było więc dla D. S. (1) środkiem do wprowadzenia pokrzywdzonej w błąd – w konsekwencji w przypadku przestępstwa popełnionego na szkodę D. P. zasadnym było ujęcie w kwalifikacji prawnej przestępstwa również art.270§1 k.k., nie zaś potraktowanie (jak uczynił to Prokurator) omawianego zachowania oskarżonego jako odrębnego przestępstwa (zarzuconego w pkt.IV aktu oskarżenia).

Przestępstwo określone w normie art.286§1 k.k. należy do przestępstw materialnych (skutkowych) – jego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem, które powoduje rezultat w postaci zmniejszenia stanu majątkowego podmiotu, w stosunku do którego nastąpiło rozporządzenie. W niniejszej sprawie zawierając poszczególne umowy pokrzywdzeni wymienieni w pkt.1a-m części rozstrzygającej wyroku i następnie wykonując swe zobowiązanie z umów tych wynikające wydali oskarżonemu towar na tzw. odroczony termin płatności, zaś pokrzywdzony K. uiścił zaliczkę na rzecz oskarżonego na poczet towaru, który miał być mu dostarczony – wszyscy pokrzywdzeni niekorzystnie rozporządzili swoim mieniem, gdyż przekazali środki finansowe (W. K.) i towar (pozostali pokrzywdzeni) oskarżonemu, która nie miał bynajmniej zdolności (oraz zamiaru) wywiązania się ze swoich obowiązków wynikających z zaciąganych zobowiązań – w szczególności jego ówczesna sytuacja finansowa absolutnie nie pozwalała na wywiązanie się w terminie określonym w umowie z zobowiązania. Nawet jeśli oskarżony zakładał (jak twierdził w swych wyjaśnieniach), że być może w bliżej nieokreślonej przyszłości uda mu się wywiązać z poszczególnych zobowiązań to nie zmienia to faktu, iż każdy z pokrzywdzonych został doprowadzony do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Każdy z nich uzgodnił bowiem z oskarżonym, że ten wywiąże się ze swego zobowiązania bynajmniej nie „w bliżej nieokreślonej przyszłości” (przykładowo – w przypadku spółki (...) za około cztery miesiące, których oskarżony potrzebował na wyprodukowanie i sprzedaż kory kasztanowca), lecz w ściśle określonym dniu – nikt z pokrzywdzonych nie wiedział o z góry zakładanym przez D. S. (1) „przesunięciu” terminu wykonania obowiązku – a gdyby wiedzieli, to nie zawarliby z oskarżonym umów o takiej treści, jaki zawarli.

Ustawowe znamię stanowiące skutek przestępstwa oszustwa określonego w art.286§1 k.k. wypełnione zostaje już wówczas, gdy sprawca działając w sposób opisany w tym przepisie, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem, które jest niekorzystne z punktu widzenia interesów tej osoby lub innej osoby pokrzywdzonej. Powstanie szkody w mieniu będącej następstwem jego przywłaszczenia nie jest nawet koniecznym warunkiem do przyjęcia, że doszło do tak pojmowanego niekorzystnego rozporządzenia (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 sierpnia 2000r., V KKN 267/00, OSNKW 2000/9-10/85). W niniejszej sprawie poszczególni pokrzywdzeni (wymienieni w pkt.1a-m części rozstrzygającej wyroku) zostali wprowadzeni w błąd co do możliwości (oraz zamiaru) wywiązania się przez D. S. (1) ze ściśle określonego zobowiązania (określonego w umowach). W istocie rzeczy oskarżony doprowadził ich więc do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd – wyczerpał tym samym swoim zachowaniem znamiona przestępstwa oszustwa (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 24 listopada 1993r., sygn. akt AKr 324/92, OSP 1995/4/79).

Rozważając z kolei realizację przez D. S. (1) znamion strony podmiotowej przestępstw oszustw przypisanych mu w pkt.1a-m części rozstrzygającej wyroku stwierdzić należało w pierwszej kolejności, iż przestępstwo z art.286§1 k.k. jest przestępstwem umyślnym zaliczanym do tzw. celowościowej odmiany przestępstw kierunkowych. Ustawa karna wymaga, aby działanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, a mianowicie na osiągnięcie korzyści majątkowej. Takie ujęcie znamion strony podmiotowej wyklucza więc możliwość popełnienia przestępstwa zarzucanego oskarżonym z zamiarem ewentualnym. W świetle przestawionego i zanalizowanego wyżej materiału dowodowego nie mogło w ocenie Sądu budzić żadnych wątpliwości, iż oskarżony miał pełną świadomość tego, iż wprowadza swoich poszczególnych kontrahentów w błąd co do swych rzeczywistych możliwości i zamiaru wywiązania się ze ściśle określonych poszczególnymi umowami zobowiązań. W tym celu zapewniał ich, że wywiąże się ze swoich zobowiązań w ściśle określonym terminie (nie później niż w określonym datą dniu), zataił zaś przed nimi informację co do swej rzeczywistej sytuacji finansowej (w szczególności informacje o istnieniu zaległych zobowiązań). D. S. (1) wszystko to uczynił zaś – co oczywiste – celem uzyskania od poszczególnych pokrzywdzonych ich mienia (towaru, zaś w przypadku W. K. środków pieniężnych wpłaconych jako zaliczka). Nie mogło zatem budzić wątpliwości, iż oskarżony za każdym razem działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

W konsekwencji powyższych rozważań Sąd przypisał oskarżonemu dokonanie w okresie od 7 maja 2016r. do 1 grudnia 2016r. w warunkach ciągu przestępstw z art.91§1 k.k. łącznie trzynastu przestępstw: dwunastu kwalifikowanych z art.286§1 k.k. oraz jednego (na szkodę D. P.) kwalifikowanego z art.286§1 k.k. i art.270§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.. Dodać należy, że w świetle obecnych uregulowań tożsamość kwalifikacji prawnej poszczególnych przestępstw nie jest warunkiem przyjęcia konstrukcji ciągu przestępstw z art.91§1 k.k. – wystarczającym jest stwierdzenie, że ten sam przepis (w niniejszej sprawie art.286§1 k.k.) będzie podstawą wymiaru kary dla każdego z przypisanych przestępstw.

co do zarzutów II. oraz III. aktu oskarżenia - pkt.2a-b części rozstrzygającej wyroku

Uwzględniając treść wyjaśnień oskarżonego oraz informacji uzyskanej z Banku (...) (k.292) bezspornym w niniejszej sprawie było dokonanie przez oskarżonego dwóch przestępstw kwalifikowanych art.270§1 k.k. zarzuconych w pkt. II. oraz III. aktu oskarżenia. W każdym z tych przypadków D. S. (1) ponaglany przez swych wierzycieli tj. M. B. oraz D. S. (2) jako przedstawiciela (...) spółki z.o.o. celem wykazania im, jakoby dokonał częściowej zapłaty należności, posłużył się podrobionymi przez siebie dokumentami, a mianowicie potwierdzeniami wykonanie przelewu pieniędzy z rachunku bankowego oskarżonego (o numerze (...)) prowadzonego w Banku (...) w kwocie 3.500zł na rachunek bankowy M. B. (kwoty 3.500 złotych) oraz na rachunek bankowy (...) sp. z o.o. (kwoty 9.500 złotych). Jak wynikało z wyjaśnień oskarżonego oraz zabezpieczonych sfałszowanych dokumentów zostały one podrobione w całości przez oskarżonego przy użyciu komputera. Oskarżony podrobił te dokumenty celem przedłożenia ich następnie swoim wierzycielom - co też uczynił. W konsekwencji zachowanie D. S. (1) za każdym razem wyczerpywało znamiona przestępstwa z art.270§1 k.k.. Dodatkowo mając na uwadze krótki odstęp czasu dzielący te dwa zachowania oskarżonego (16 września 2016r. - 9 października 2016r.), popełnienie ich w analogicznej sytuacji (celem „uspokojenia” wierzycieli dopominających się płatności) zasadne w ocenie Sądu było również w tym wypadku przyjęcie konstrukcji ciągu przestępstw z art.91§1 k.k..

odnośnie wymiaru kary

Rozważając przez pryzmat dyrektyw z art.53§1 i §2 k.k. oraz art.115§2 k.k. kwestię wymiaru kary oskarżonemu za przypisane mu przestępstwa Sąd jako okoliczności obciążające uwzględnił:

⚫

działanie w warunkach dwóch ciągów przestępstw,

⚫

w odniesieniu do ciągu przestępstw przypisanych w pkt.1 części rozstrzygającej wyroku fakt, iż na ciąg ten składało się aż 13 przestępstw, zaś jedno z nich (na szkodę D. P.) kwalifikowane było kumulatywnie.

Czynnikami wpływającymi na korzyść oskarżonego były natomiast:

⚫

dotychczasowa niekaralność oskarżonego za przestępstwa,

⚫

fakt częściowego naprawienia szkody (wpłaty dokonane na rzecz czterech podmiotów pokrzywdzonych w trakcie postępowania jurysdykcyjnego).

Mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd wymierzył D. S. (1):

⚫

za ciąg trzynastu przestępstw przypisanych w pkt.1a-m części rozstrzygającej wyroku na podstawie art.286§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. jedną karę 1 roku pozbawienia wolności,

⚫

za ciąg dwóch przestępstw przypisanych w pkt.2a-b części rozstrzygającej wyroku na podstawie art.270§1 k.k. w zw. z art.91§1 k.k. jedną karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy orzekaniu kar Sąd wziął pod uwagę każdą z dyrektyw opisanych w art.53 k.k., a mianowicie dyrektywy społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy, a także dyrektywy prewencji generalnej (kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa) i prewencji indywidualnej pojmowanej jako cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do oskarżonego.

Uwzględniając ścisłe związki czasowe pomiędzy przestępstwami przypisanymi oskarżonemu w pkt. 1a-m oraz w pkt.2a-b, a także związki rodzajowe (przestępstwo przypisane oskarżonemu w pkt.1l było kwalifikowane bowiem m.in. z art.270§1 k.k.) w ocenie Sądu zasadnym było wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji tj. kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności (pkt.3. części rozstrzygającej wyroku).

Wbrew stanowisku Prokuratora, mając na uwadze okoliczność, iż przed popełnieniem przestępstw przypisanych w niniejszym postępowaniu D. S. (1) nie był nigdy karany za przestępstwa, a nadto uwzględniając okoliczność, iż w toku postępowania jurysdykcyjnego oskarżony zaczął naprawiać szkodę (vide: dokumentacja przedłożona przez obrońcę przed ostatnim terminem rozprawy) Sąd uznał, że możliwe jest skonstruowanie co do oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej - iż pomimo niewykonania wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności (co oczywiście zależy wyłącznie od poprawnego funkcjonowania oskarżonego w społeczeństwie w przyszłości i od jego dalszych działań zmierzających do naprawienia szkód w całości) D. S. (1) będzie przestrzegać porządku prawnego i nie powróci na drogę przestępstwa. Dlatego też Sąd skorzystał z dobrodziejstwa przewidzianego w art.69 k.k. i warunkowo zawiesił wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności ustalając 3-letni okres próby, na podstawie art.73§1 k.k. oddając oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora oraz na podstawie art.72§1 pkt.1 k.k. zobowiązując oskarżonego do informowania kuratora o przebiegu okresu próby (pkt. 4., 5. oraz 6. części rozstrzygającej wyroku). Tak długi okres próby (maksymalny dopuszczalny przez ustawę) zdaniem Sądu jest niezbędny dla ostatecznego sprawdzenia, czy prognoza kryminologiczna wobec oskarżonego okazała się trafna. Podkreślić bowiem należy, iż obecnie - mimo że jest ona możliwa do skonstruowania - to zdaniem Sądu jest chwiejna. Przekonanie oskarżyciela publicznego o tym, iż częściowe naprawienie szkody dopiero na tak późnym etapie postępowania jurysdykcyjnego jest jedynie koniunkturalnym zachowaniem oskarżonego, nie jest bowiem całkowicie pozbawione podstaw. Bynajmniej Sąd Okręgowy orzekający w niniejszej sprawie nie jest w pełni przekonany o szczerości intencji oskarżonego w zakresie naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych. Z drugiej jednak strony nieuprawnione jest twierdzenie, iż wszyscy pokrzywdzeni w niniejszej sprawie sprzeciwiali się (w czasie gdy był rozpoznawany wniosek o dobrowolne poddanie karze) warunkowemu zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności względem oskarżonego – część z nich nie sprzeciwiała się temu a podkreślała, iż dla nich najważniejsze jest odzyskanie ich należności. Mając te okoliczności na uwadze w ocenie Sądu za warunkowym zawieszeniem wykonania kary łącznej pozbawienia wolności przemawiało przede wszystkim dobro pokrzywdzonych, którzy do dnia orzekania nie odzyskali w całości należnych im od oskarżonego kwot z tytułu dokonanych na ich szkodę przestępstw. Wymierzenie D. S. (1) bezwzględnej kary pozbawienia wolności czyniłoby z pewnością odzyskanie tych środków finansowych czystą iluzją – warunkowe jej zawieszenie skutkuje stworzeniem możliwości, by pokrzywdzeni odzyskali te środki. Niewątpliwie swoistym „testem” intencji oskarżonego w tym zakresie będzie czas do rozpoznania apelacji w niniejszej sprawie.

Z uwagi na złożenie wniosku o naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwami na podstawie art.46§1 k.k. Sąd wniosek ten uwzględnił i w stosunku do podmiotów, które nie dysponowały dotychczas orzeczeniami sądów cywilnych zasądzających od oskarżonego należności orzekł obowiązek naprawienia szkody (pkt.7. części rozstrzygającej wyroku). Mając na uwadze kwoty częściowego naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonych w toku postępowania jurysdykcyjnego Sąd zobowiązał D. S. (1) do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwami poprzez zapłatę na rzecz M. B. kwoty 24.105 zł, J. C. kwot 17.994,90 zł oraz 39.693,55 zł, K. M. (1) kwoty 21.525,00 zł, P. K. kwoty 15.650 złotych, K. K. (1) kwoty 12.050 złotych, W. K. kwoty 6.000 złotych, D. P. kwoty 26.200 złotych oraz O. S. kwoty 12.631,68 złotych.

Nadto uwzględniając okoliczność, że do podrobienia trzech dokumentów – potwierdzeń wykonania przelewów na rzecz M. B., D. P. i (...) spółki z o.o. oskarżony wykorzystał jako narzędzie komputer, który został w sprawie zabezpieczony jako dowód rzeczowy, na podstawie art.44§2 k.k. Sąd orzekł jego przepadek na rzecz Skarbu Państwa (pkt.8. części rozstrzygającej wyroku).

O kosztach procesu orzeczono w myśl zasady, że skoro są one wynikiem zawinionego zachowania oskarżonego, to on właśnie, a nie Skarb Państwa (czyli w konsekwencji wszyscy podatnicy) winien te koszty ponieść (pkt.9. części rozstrzygającej wyroku).

SSO Tomasz Borowczak

ZARZĄDZENIE

proszę:

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:

⚫

prokuratorowi

⚫

adw. W. D. jako obrońcy oskarżonego

3. akta przedłożyć za 14 dni od doręczenia lub z apelacją.

Poznań, dnia 21 maja 2018r.

SSO Tomasz Borowczak