Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Żak

Protokolant: -----------------------

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2016 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)Spółki z o.o. z siedzibą w W.

przeciwko M. B.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w Poznaniu

z dnia 29 września 2015 r.

sygn. akt I C 378/15

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za drugą instancję.

SSO Tomasz Żak

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 września 2015 r. Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 318 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 22 czerwca 2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w wysokości 107 zł. Zasądzona należność stanowi drugą ratę składki z tytułu zawartej przez pozwaną umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, której pozwana nie zapłaciła w przewidzianym umową terminie.

Apelację od tego orzeczenia wniosła pozwana, podnosząc, że według stanowiska Sądu ubezpieczycielowi tak naprawdę nie należy się druga rata składki, o którą chodzi w sprawie, ponieważ ubezpieczyciel został powiadomiony o rezygnacji z ubezpieczenia przez nabywców, którym pozwana ubezpieczony samochód sprzedała. W związku z tym Sąd powinien z urzędu umniejszyć proporcjonalnie stawkę drugiej raty składki i wydać wy­rok na znacznie niższą kwotę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Niniejsza sprawa jest rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym. Zgodnie z art. 505 ¹³ § 2 kpc, w postępowaniu tym, jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadzał dowo­dów, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej roz­strzygnięcia z przytoczeniem przepisów prawa. Skoro zatem Sąd Okręgowy nie przepro­wadzał dowodów, to można od razu przejść do wyjaśnienia podstawy prawnej wydanego w drugiej instancji orzeczenia.

Na początku należy stwierdzić, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny. Z uwagi na to, na podstawie art. 382 kpc, Sąd Okręgowy przyjął ustalenia fak­tyczne poczynione w pierwszej instancji za własne, podzielając również przytoczoną dla uzasadnienia rozstrzygnięcia podstawę prawną i dotyczące jej wywody.

Nie ulega zatem wątpliwości, że pozwana miała obowiązek zapłacić drugą ratę składki z tytułu umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w wyso­kości 318 zł do dnia 21 czerwca 2011 r. Samochód, którego ubezpieczenie dotyczyło, zby­ła później – 26 września 2011 r. O zbyciu nie zawiadomiła ubezpieczyciela. W dniu 20 paź­dziernika 2011 r. nabywca dokonał wypowiedzenia umowy ubezpieczenia, w wyniku czego umowa ta uległa rozwiązaniu 26 października 2011 r.

Jak stanowi art. 32 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpie­czycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003/124/poz. 1152 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w dacie sprzedaży samochodu przez pozwaną, zbywca pojazdu mechanicznego jest obo­wiązany do przekazania nabywcy dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubez­pieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia zakładu ubez­pieczeń, w terminie 30 dni od dnia zbycia pojazdu mechanicznego, o fakcie zbycia tego pojazdu i o danych osobowych nabywcy. Stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy, na nabywcę pojazdu przechodzą prawa i obowiązki zbywcy wynikające z umowy ubezpieczenia. Umo­wa ubezpieczenia ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że nabywca wypowie ją przed upływem 30 dni od dnia nabycia pojazdu mechanicznego. W przypadku wypowiedzenia umowy, rozwiązuje się ona z upływem 30 dni następujących po dniu nabycia pojazdu mechanicznego.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, zwrot składki za niewykorzystany okres ubezpiecze­nia przysługuje m.in. w przypadku: rozwiązania się umowy w związku z jej wypowiedze­niem przez nabywcę pojazdu w przypadku określonym w art. 31 ust. 1 - zwrot składki przy­sługuje wówczas zbywcy pojazdu (pkt 3). Zwrot składki za niewykorzystany okres ubezpie­czenia – jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy – następuje po przedstawieniu kopii lub odpisu dokumentu ubezpieczenia zbywcy pojazdu mechanicznego.

Zwrot składki, o którym mowa w art. 41 ust. 1, przysługuje za każdy pełny miesiąc niewykorzystanego okresu ubezpieczenia. W przypadku umowy ubezpieczenia zawartej na okres 12 miesięcy, wysokość miesięcznej składki podlegającej zwrotowi stanowi 1/12 składki należnej za dwunastomiesięczny okres ubezpieczenia (art. 42 ust. 1 i 2 ustawy).

Skoro umowa ubezpieczenia została zawarta przez pozwaną na okres od 21 grud­nia 2010 r. do 20 grudnia 2011 r., zaś uległa rozwiązaniu 26 października 2011 r., to niewy­korzystany okres ubezpieczenia zawiera w sobie tylko jeden pełny miesiąc. W konsekwen­cji, pozwana mogłaby się domagać zwrotu składki tylko za jeden miesiąc, a więc jej rosz­czenie z tego tytułu opiewałoby na kwotę 53 zł (cała składka 636 zł x 1/12 = 53 zł). Rzecz jednak w tym, że roszczenie to, jak dotąd, nie stało się wymagalne. Po pierwsze, pozwana nie zawiadomiła ubezpieczyciela – z naruszeniem art. 32 ust. 1 ustawy – o zbyciu samo­chodu. Po drugie, nie zgłosiła swojego roszczenia z tytułu zwrotu składki (w tym przypad­ku umniejszenia zaległej składki) ubezpieczycielowi i nie przedstawiła mu – jak wymaga art. 41 ust. 4 ustawy – kopii lub odpisu dokumentu ubezpieczenia. Skoro roszczenie o zwrot części składki nie stało się wymagalne, nie było więc podstaw do umniejszenia wie­rzytelności dochodzonej od pozwanej z tytułu niezapłaconej przez nią ubezpieczycielowi drugiej raty składki z umowy ubezpieczenia.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 385 kpc, apelację należało oddalić. O kosz­tach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. art. 391 § 1 kpc oraz § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spra­wiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (j.t. Dz.U. 2013/poz. 490 ze zm.).

SSO Tomasz Żak