Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2023 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: sędzia Alina Szymanowska

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2023 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Stowarzyszenia (...) w P.

przeciwko Miastu P.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 21 lipca 2022 r.

sygn. akt I C 1545/21

I. oddala apelację;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Alina Szymanowska

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17 września 2019 roku Stowarzyszenie (...) w P. wniosło o zasądzenie od pozwanego – Miasta P. kwoty 13.903,57 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 września 2019 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu, wyrokiem z 31 maja 2023 r., sygn. II Ca 843/23, w sprawie z powództwa Stowarzyszenia (...) w P. przeciwko Miastu P. o zapłatę:



w punkcie 1. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.903,57 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 września 2019 r. do dnia zapłaty,



w punkcie 2. zasądził od pozwanego na rzecz powoda 4.367 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł pozwany, zaskarżając orzeczenie w całości.

Skarżący wniósł o:



zmianę pkt 1) orzeczenia poprzez oddalenie powództwa w całości;



zmianę pkt 2) orzeczenia poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania przed Sądem I. instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych;



zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Apelujący zarzucił: naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 361 k.c., art. 417 k.c., art. 18 ust. 2, 3, 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego poprzez błędne przyjęcie, że w sprawach o odszkodowanie z tytułu niedostarczenia przez gminę lokalu socjalnego, na właścicielu lokalu zajmowanego przez osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu nie ciąży obowiązek wykazania, iż zamierza wynająć lokal na wolnym rynku.

W odpowiedzi na apelacjępowód, wniósł o oddalenie apelacji w całości, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powód wniósł o przeprowadzenie dowodu z dokumentów w postaci protokołu zdawczo - odbiorczego z dnia 27 lutego 2023 r. oraz umowy najmu z dnia 28 kwietnia 2023 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego okazał się bezzasadna.

Na wstępie zauważyć należy, iż sprawa niniejsza podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym.

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe i dokonał adekwatne do treści materiału dowodowego ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne. Na aprobatę zasługują również poczynione przez Sąd I instancji rozważania prawne.

Materiał dowodowy zgromadzony przed Sądem I oraz II instancji nie mógł doprowadzić do odmiennych wniosków.

Apelujący w swojej apelacji skoncentrował się na zarzutach naruszenia prawa materialnego tj. art. 361 k.c., art. 417 k.c., art. 18 ust. 2, 3, 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego i wskazując na błędne przyjęcie, że w sprawach o odszkodowanie z tytułu niedostarczenia przez gminę lokalu socjalnego, na właścicielu lokalu zajmowanego przez osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu nie ciąży obowiązek wykazania, iż zamierza wynająć lokal na wolnym rynku. W ocenie Sądu Okręgowego powód w dostateczny sposób wykazał istnienie przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej Gminy.

Podstawę prawną roszczenia odszkodowawczego zgłoszonego przez powoda stanowił art. 18 ust. 5 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego tj. z dnia 2 grudnia 2021 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 172) oraz artykuł 417 k.c. Szkodę w przypadku zaniechania dostarczenia socjalnego lokalu przez gminę należy określić jako uszczerbek, sprowadzający się do różnicy pomiędzy wartością majątku, jaki miałby poszkodowany właściciel, gdyby dysponował lokalem swobodnie a wartością tego majątku, jaki faktycznie ma, nie mogąc swobodnie dysponować tym lokalem z powodu niemożności wykonania eksmisji na skutek niedostarczenia lokalu socjalnego przez gminę. Szkoda, jak wynika z artykułu 361 § 2 k.c., może polegać nie tylko na stratach, ale również na utracie korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zatem co do zasady, szkoda właściciela lokalu zajmowanego przez byłego najemcę objętego wyrokiem eksmisyjnym, mającego uprawnienie do lokalu socjalnego, któremu gmina nie zaoferowała lokalu socjalnego, może wynikać z niemożności wynajmowania tego lokalu na wolnym rynku i utracie czynszu najmu.

Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy przesłankami odpowiedzialności podmiotu zobowiązanego z tytułu czynu niedozwolonego są: zdarzenie wywołujące szkodę, powstanie szkody, bezprawność działania sprawcy, wina osoby odpowiedzialnej za wyrządzenie szkody oraz związek przyczynowy między zachowaniem sprawcy a powstaniem szkody. Podstawowe przesłanki odpowiedzialności ulegają jednak modyfikacjom i w związku ze szczegółowym uregulowaniem odpowiedzialności podmiotów publicznoprawnych wina sprawcy, czy też funkcjonariusza, obecnie nie należy do przesłanek odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z art. 361 § 1 k.c. uprawnionym do odszkodowania jest ten, kto wykaże szkodę pozostającą w adekwatnym związku przyczynowym z niedostarczeniem lokalu socjalnego, a więc uszczerbek w wysokości różnicy między majątkiem jaki by miał, gdyby lokalem swoim dysponował swobodnie, a majątkiem jaki ma, nie mogąc tym lokalem dysponować z powodu niemożności wykonania wyroku eksmisyjnego na skutek niedostarczenia lokalu socjalnego przez Gminę osobom uprawnionym.

W ocenie Sądu Rejonowego, powód domagając się odszkodowania od Gminy M. P. – zgodnie z ogólnymi zasadami rozkładu ciężaru dowodu wynikającymi z art. 6 k.c. – wykazać powinien, że osoby uprawnione do lokalu socjalnego zajmowały lokal będący pod zarządem powoda w okresie objętym pozwem, a ponadto wysokość szkody, a także związek przyczynowy pomiędzy zaniechaniem pozwanego a zaistniałą szkodą. Sąd Rejonowy wskazał również, co pozwany kwestionuje, że zamiar wynajęcia lokalu na wolnym rynku po opuszczeniu go przez osoby uprawnione do zawarcia umowy najmu socjalnego lokalu, jest całkowicie irrelewantny dla oceny zasadności roszczenia o odszkodowanie z tytułu niedostarczenia lokalu socjalnego.

Wobec argumentacji pozwanego, odnoszącej się do braku po stronie powoda zamiaru wynajęcia lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) w P. na wolnym rynku w okresie objętym pozwem, Sąd Okręgowy wskazuje, że z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania przed Sądem I instancji wynika, iż powód – w przypadku dostarczenia przez Miasto P. byłym lokatorom lokalu socjalnego zgodnie z orzeczeniem eksmisyjnym – wynająłby lokal. Pozostawanie w budynku, w którym znajduje się sporny lokal innego lokalu okresowo nie wynajętego nie może prowadzić do wniosku, że również przedmiotowy lokal nie zostałby wynajęty, po uzyskaniu przez uprawnionego władztwa nad nim.

Trzeba podkreślić, że w toku postępowania apelacyjnego powód złożył dokumenty w postaci protokołu przyjęcia/zdania lokalu mieszkalnego oraz umowy najmu z dnia 23 kwietnia 2023 r., na podstawie których Sąd Okręgowy ustalił, że sporny lokal zajmowany przez lokatorów został zwolniony w związku ze złożeniem przez pozwaną oferty najmu lokalu socjalnego i faktycznie wynajęty na wolnym rynku na podstawie umowy najmu z dnia 28 kwietnia 2023 r. Roszczenie powoda znajdowało zatem pełne usprawiedliwienie w art. 18 ust. 5 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego. Powód w spornym okresie od stycznia 2018 r. do września 2018 r nie miał możliwości osiągnięcia oczekiwanego dochodu z tytułu najmu lokalu, zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy oddalił apelację pozwanego jako bezzasadną na podstawie art. 385 k.p.c., o czym orzeczono w punkcie I. sentencji wyroku.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono natomiast w punkcie II. sentencji, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty poniesione przez powoda w toku postępowania apelacyjnego złożyło się wyłącznie wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1800 zł, którego wysokość Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o § 10 ust. 1 pkt 1 w związku z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tj. z dnia 3 stycznia 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 265).

Alina Szymanowska