Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

POSTANOWIENIE

Dnia 30 maja 2023 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Kulczewska-Garcia

Sędziowie : Małgorzata Wiśniewska

Marcin Miczke

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2023 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wnioskuB. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przy udziale R. (...)Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o wpis prawa dzierżawy

w dziale III ksiąg wieczystych KW numer (...) i (...)

na skutek apelacji wnioskodawcy

od postanowienia Sądu Rejonowego Poznań- Stare Miasto w Poznaniu

z dnia 28 marca 2022r.

sygn.akt Dz.Kw (...), Dz.Kw (...)

postanawia:

1.  oddalić apelację,

2.  kosztami postępowania odwoławczego obciążyć wnioskodawcę i uczestnika postępowania w zakresie przez nich poniesionym.

Marcin Miczke Anna Kulczewska-Garcia Małgorzata Wiśniewska

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2021r. do tutejszego sądu wpłynął wniosek (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. o wpis prawa dzierżawy na nieruchomościach zapisanych w księgach wieczystych (...) na rzecz wnioskodawcy. Do wniosku dołączono następujące dokumenty:

- aneks nr(...)do umowy dzierżawy z 31 stycznia 1997 r.- akt notarialny notariusz E. Z. w P. nr Rep. A (...)(k. 1345- 1348),

- umowa do umowy dzierżawy z 15 lutego 2008 r. akt notarialny notariusz E. Z. w P. nr Rep. A (...) (k. 1350-1355),

- kopię umowy dzierżawy z 31 stycznia 1997r. – akt notarialny notariusza M. I. w P., Rep. A (...) (k. 1356-1360),

- kopię aneksów do umowy z 31 stycznia 1997 r. - nr(...) z 7 lutego 1997, nr (...)(brak daty), nr (...) (brak daty), nr (...)(brak daty, nr (...) z 20 lipca 1997 r.nr (...) z 2 sierpnia 1997 r., nr (...) z 28 stycznia 2022 r. nr (...) z 14 stycznia 2000 r., (k. 1363-1371),

- aneks z (...) lutego 2008r. do umowy dzierżawy -akt notarialny notariusz E. Z. w P. nr Rep. A (...) (brak oznaczenia zmienianej umowy, k. 1372—1376).

Postanowieniem z 28 marca 2022 r. Sąd Rejonowy Poznań- Stare Miasto w Poznaniu oddalił wniosek w pkt 1 i w pkt 2 kosztami postępowania obciążył wnioskodawcę w zakresie poniesionym.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 626 ⁸ § 2 k.p.c. rozpoznając wniosek o wpis, Sąd bada jedynie treść i formę wniosku, dołączonych do wniosku dokumentów oraz treść księgi wieczystej. Stosownie zaś do treści art. 626 ² § 3 k.p.c. do wniosku o dokonanie wpisu należy dołączyć dokumenty stanowiące podstawę wpisu w księdze wieczystej (…), a obowiązek ten obciąża wnioskodawcę.

Sąd Rejonowy wskazał, że księga wieczysta (...) jest prowadzona dla gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste wraz z własnością posadowionych na gruncie budynków zlokalizowanych w P. przy ul. (...) (...), działki nr (...) o powierzchni 6,0034 ha. Użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem budynku jest R. (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. (wcześniejsza nazwa- (...) Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). W dziale III widnieją roszczenia o wyodrębnienie lokali mieszkalnych oraz wzmianki o wpis kolejnych roszczeń.

Z treści księgi wieczystej (...) wynika, że jest ona prowadzona dla nieruchomości gruntowej stanowiącej działkę nr (...) z mapy(...)obręb W. położoną w P. o obszarze 0,1784 ha. Tabularnym właścicielem nieruchomości jest (...) Przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Poznani (obecna nazwa, dotychczas nieujawniona w treści księgi - R. (...)Spółka z o.o. z siedzibą w W.).

Umową dzierżawy z 31 stycznia 1997r., sporządzoną przed notariuszem M. I. w P., rep. A (...), (...) Przedsiębiorstwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w P. wydzierżawiło spółce pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wydzieloną część budynku wraz z przylegającymi do tej części budynku placami i drogami dojazdowymi oznaczonymi na załączniku nr 1 do umowy, które wchodzą w skład nieruchomości objętej księgą wieczysta (...) (obecnie (...)). Z treści par. 17 ust. 1 tej umowy wynika, że do dokonania zmian niniejszej umowy wystarczy zachowanie formy pisemnej zwykłej, poza postanowieniami, które nie mają znaczenia przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy. Z treści kolejnych aneksów nr (...) załączonych w formie kopii do wniosku wynika, że przedmiot umowy został rozszerzony o kolejne części przedmiotowej nieruchomości. Z treści kopii aneksu do w/w umowy nr (...) sporządzonego 2 sierpnia 1997 r. wynika, że w miejsce wcześniej uprawnionego dzierżawcy miał wstąpić podmiot (...) Sp. z o.o., jednak na tę okoliczność nie przedłożono umowy cesji zawartej pomiędzy nowym dzierżawcą a (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.. Z tego powodu Sąd Rejonowy nie miał możliwości oceny czy oświadczenia zawarte w tym aneksie są skuteczne. Wynika z nich, że przedmiot umowy miał zostać rozszerzony o nieruchomość zapisaną w księdze wieczystej (...) (obecnie (...)).

Sąd Rejonowy wskazał, że zgodnie z treścią art. 31 ust 1. ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (dalej u.k.w.h.) podstawę wpisu w księdze wieczystej może stanowić dokument z podpisem notarialnie poświadczonym, jeżeli przepis szczególny nie przewiduje innej formy. Pierwotna umowa, na którą powołuje się wnioskodawca została zawarta w formie aktu notarialnego. Mocą treści par. 17 umowy z 31 stycznia 1997 r. strony ustaliły, że do zmiany umowy wystarczy zachowanie formy zwykłej pisemnej. Jednakże postanowienia umowy nie mogły wyłączyć ustawowego wymogu określonego w wyżej powołanym przepisie, tj. zachowania formy pisemnej z podpisem notarialnie poświadczonym w sytuacji, gdy dany dokument ma stanowić podstawę wpisu w księdze wieczystej. Załączone do wniosku dokumenty w postaci aneksów do umowy pierwotnej nie zostały przedłożone ani w oryginale, ani w wyżej określonej formie, a zatem nie mogły stanowić podstawy żądanego wpisu. Sąd Rejonowy wskazał także, że konieczność powołania tych dokumentów, jako podstawy żądanego wpisu zaistniałaby zarówno w sytuacji, gdyby wnioskodawca powoływał się na następstwo prawne po pierwotnym dzierżawcy, jak i w sytuacji, gdyby możliwe byłoby dokonanie wykładni oświadczeń zawartych w aneksie nr (...) – Rep. A (...), zgodnej z wykładnią dokonaną przez skarżącego w skardze na orzeczenie referendarza sądowego, ponieważ w aneksie nr (...) strony powołują się treść umowy z 31 stycznia 1997 r. zmienionej kolejnymi aneksami. Zatem bez względu na to czy Sąd Rejonowy przychyliłby się do stwierdzeń zawartych w skardze na orzeczenie referendarza sądowego należałoby uznać, że wnioskodawca nie przedłożył dokumentów stanowiących podstawę wpisu w odpowiedniej formie, co stanowi przeszkodę do uwzględnienia wniosku.

Odnosząc się do argumentu podniesionego przez referendarza sądowego w zakresie braku wykazania następstwa prawnego po pomiocie pierwotnie wydzierżawiającym Sąd Rejonowy uznał, że wnioskodawca następstwa tego nie wykazał. Do wykazania następstwa po (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. należało załączyć wszystkie kolejne umowy cesji praw wynikających z umowy zawartej 31 styczniam1997 r, czego wnioskodawca nie uczynił.

Odnosząc się do argumentu skarżącego zawartego w skardze na orzeczenie referendarza sądowego w zakresie możliwości dokonania wykładni przedłożonych oświadczeń woli zawartych w aneksie na (...) Sąd Rejonowy zauważył, że sąd wieczystoksięgowy przeprowadzając wykładnię umowy powołanej, jako podstawy wnioskowanego wpisu, mógł oprzeć się tylko na materiale dowodowym dopuszczonym zgodnie z art. 626 ^{( 8)} § 2 k.p.c., to zaś znacznie ogranicza możliwości czynienia ustaleń dotyczących zgodnego zamiaru stron, celu umowy i innych czynników wpływających, według art. 65 k.c., na wynik wykładni oświadczeń woli. Co do zasady zgodny zamiar stron i cel umowy mogą być dowodzone także za pomocą przesłuchania stron i zeznań świadków, a ta możliwość dowodowa odpada w postępowaniu o wpis w księdze wieczystej ( tak też Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 18 maja 2012 r., sygn akt IV CSK 462/11 i postanowieniu z 22 czerwca 2017 r.,III CSK 256/16). Na podstawie samych oświadczeń zawartych w tym dokumencie Sąd nie ma możliwości określenia nawet przedmiotu umowy biorąc pod uwagę treść jego par. 1, w którym strony zgodnie oświadczyły, że obowiązuje pomiędzy nimi umowa zawarta 31 stycznia 1997 r., zmieniona aneksami, których dat sporządzenia i numerów nie wskazano, a w par. 1 ust. 2 zawarto oświadczenie, iż na podstawie niniejszego aneksu strony dokonują zmiany postanowień umowy tylko w takim zakresie, jaki dotyczy B. tj. tylko i wyłącznie w zakresie „Przedmiotu Dzierżawy B.”. Sąd Rejonowy uznał, że zapisy zawarte w tym dokumencie nie dają podstawy do dokonania jednoznacznej wykładni umożliwiającej uwzględnienie wniosku. W tym zakresie konieczne jest przeprowadzenie postępowania cywilnego, w którym dopuszczalne będzie wysłuchanie obu stron umowy lub też przedłożenie dokumentu sporządzonego przez właściciela nieruchomości w odpowiedniej formie, którego treść wyjaśni wszelkie wątpliwości w zakresie przedmiotu i warunków umowy będącej podstawą ujawnienia określonych praw w księdze wieczystej.

Wobec powyższego Sąd Rejonowy uznał, że wnioskodawca nie przedłożył dokumentów stanowiących podstawę żądanego wpisu i dlatego, na podstawie art. 626(9) k.p.c., orzekł jak w pkt. 1 sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.

Apelację od powyższego postanowienia złożył wnioskodawca.

Zarzucił Sądowi Rejonowemu:

- naruszenie przepisów postępowania art. 626 (9) kpc w zw. z art. 1 ust 2 pkt 1 oraz art. 31 ust 1 i art. 32 ust 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece poprzez oddalenie wniosku o wpis prawa dzierżawy pomimo, że przysługujące prawo dzierżawy do nieruchomości objętych księgami wieczystymi (...) wynika z przedłożonej do wniosku umowy dzierżawy z dnia 31 stycznia 1997r. oraz kolejnych aneksów do tej umowy,

- naruszenie przepisów prawa materialnego tj art. 65 §1 i 2 kpc poprzez niewłaściwą wykładnię oświadczeń woli zawartych w umowach pomiędzy wydzierżawiającym a poszczególnymi dzierżawcami gruntów na nieruchomości, w tym w szczególności w ramach aneksu numer (...)r. z dnia 11.06.2019r., którego prawidłowa interpretacja powinna doprowadzić do wniosku, że intencją stron w ramach tego aktu było jednoznaczne potwierdzenie prawa dzierżawy przysługującego wnioskodawcy względem nieruchomości,

- art. 31 ust 1 u.k.w.h. poprzez uznanie przez Sad Rejonowy ze wnioskodawca nie zachował wymogów co do formy podstawy wpisu mimo, że prawo dzierżawy zostało przez wnioskodawcę wykazane umowami zawartymi w formie aktu notarialnego.

W związku z powyższym apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia i dokonanie wpisu prawa dzierżawy zgodnie z żądaniem wnioskodawcy.

W odpowiedzi na apelację uczestnik R. (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego .

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja podlegała oddaleniu jako bezzasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne poczynione w sprawie przez Sąd Rejonowy i na zasadzie art. 382 k.p.c. w zw. z art. 13 §2 k.p.c. przyjmuje je za własne. Na aprobatę zasługują także rozważania prawne Sądu Rejonowego.

Zarzut naruszenia przepisów postępowania art. 626 (9) k.p.c. w zw. z art. 1 ust 2 pkt 1 oraz art. 31 ust 1 i art. 32 ust 2 ustawy o księgach wieczystych i hipotece był bezzasadny. Sąd Okręgowy podziela ocenę Sądu Rejonowego, iż przedłożone do wniosku kserokopie dokumentów oraz dokumenty w postaci aktów notarialnych nie mogły stanowić podstawy do dokonania wnioskowanych wpisów.

W niniejszej sprawie prawo dzierżawy nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) zostało ustanowione na mocy umowy dzierżawy z 31 stycznia 1997r., sporządzonej przed notariuszem M. I. w P., rep.(...), w formie aktu notarialnego. W umowie tej jak prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy ówczesny użytkownik wieczysty gruntu i właściciel budynku Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w P. obecnie R. (...)Spółka z o.o. z siedzibą w W., wydzierżawiło spółce pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wydzieloną część budynku wraz z przylegającymi do tej części budynku placami i drogami dojazdowymi oznaczonymi na załączniku nr 1 do umowy, które wchodzą w skład nieruchomości objętej księgą wieczysta (...) (obecnie (...)). Wnioskodawca składając wniosek o wpis prawa dzierżawy powołał, iż umowa ta została zmieniona przez strony aneksami załączonymi do wniosku przy czym wnioskodawca występował jako następca prawny dzierżawcy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P..

Wnioskodawca wniósł więc o ujawnienie na jego rzecz prawa dzierżawy a więc prawa osobistego. Wpisanie w księdze wieczystej prawa osobistego, czy prawa o charakterze obligacyjnym, jest odstępstwem od zasady ujawniania w księdze praw rzeczowych. Ten wyjątkowy charakter wpisu praw osobistych czy obligacyjnych oraz jego doniosłe skutki, przez rozszerzenie ich skuteczności na każdoczesnego właściciela nieruchomości, wymagają dokładności przy badaniu żądania i podstaw wpisu. Obowiązek badania treści dokumentu dołączonego do wniosku o wpis mieści w sobie również konieczność oceny, czy dokument ten stanowi uzasadnioną podstawę wpisu. W konsekwencji sąd jest obowiązany badać czynność materialną stanowiącą podstawę wpisu nie tylko pod względem formalnoprawnym, lecz także pod względem jej skuteczności materialnej. Powinien zatem zbadać, czy czynność ta uzasadnia powstanie, zmianę lub wygaśnięcie prawa, które ma być wpisane do księgi wieczystej lub z niej wykreślone. Musi zatem ocenić, czy prawo, które ma być wpisane, zostało ważnie ustanowione. Trzeba jednak podkreślić, że podstawę tej oceny stanowić mogą wyłącznie ustalenia dokonane na podstawie treści wniosku, treści dołączonych do niego dokumentów oraz treści księgi wieczystej. W postępowaniu wieczystoksięgowym bowiem sąd nie może prowadzić postępowania dowodowego wykraczającego poza granice, które zostały zakreślone w art. 626 ^{( 8)} § 2 KPC, ani uwzględniać dalszych okoliczności niewynikających ze wskazanych w tym przepisie dowodów (por. orz. SN z 22.3.1955 r., II CO 116/54, OSNCK 1956, Nr 1, poz. 15; post. SN: z 25.2.1963 r., III CR 177/62, OSNCP 1964, Nr 2, poz. 36 i z 20.1.2016 r., IV CSK 438/15, Legalis). Sąd ten zgodnie z zasadą legalizmu obowiązującą w tym postępowaniu – ocenia, czy wpis będzie dokonany zgodnie z prawem (post. SN z 10.7.2013 r., V CSK 411/12, Legalis; zob. także uchw. SN z 10.11.1995 r., III CZP 158/95, OSNC 1996, Nr 4, poz. 47; post. SN: z 22.7.2004 r., II CK 7/04, Legalis; z 11.5.2005 r.,). Sąd Okręgowy nie podziela przy tym zarzutu apelującego, iż wnioskodawca winien jedynie uprawdopodobnić powstanie prawa dzierżawy na rzecz wnioskodawcy.

Jak wyżej wskazano prawo dzierżawy nieruchomości objętej księgą wieczystą KW (...) zostało ustanowione na mocy umowy dzierżawy z 31 stycznia 1997r., sporządzonej przed notariuszem M. I. w P., rep. A (...), w formie aktu notarialnego. Nie budzi wątpliwości Sądu Okręgowego, iż modyfikacja wykreowanego powyższym aktem notarialnym stosunku prawnego mogła nastąpić tylko pomiędzy jego stronami a więc pomiędzy Przedsiębiorstwem (...) z siedzibą w P. obecnie R. (...)Spółka z o.o. z siedzibą w W. a firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.. Wnioskodawca tj B. (...)spółka z o.o składając wniosek o wpis prawa dzierżawy w powołaniu na zawartą umowę dzierżawy z dnia 31 stycznia 1997r. zmienioną kolejnymi aneksami, w tym powoływanymi w apelacji umowami z dnia 15 lutego 2008r. nr. rep A (...) oraz z dnia 11 czerwca 2019r rep. A (...). winien wykazać zatem, że jest następcą prawnym dzierżawcy uprawnionym do zmiany oświadczeń woli zawartej wcześniej umowy. Wobec nie wykazania przejścia uprawnień przez wnioskodawcę w tym zakresie wniosek o wpis w księdze wieczystej Kw (...) nie mógł zostać uwzględniony a rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego nie budziło wątpliwości Sądu Okręgowego.

Wbrew zarzutowi apelującego umowy z dnia 15 lutego 2008r. nr. rep A (...) oraz z dnia 11 czerwca 2019r rep. A 4398/2019r. zawarte w formie aktu notarialnego przed notariuszem E. Z. nie mogły stanowić samodzielnej podstawy wpisu prawa dzierżawy albowiem stanowiły one aneksy do umowy dzierżawy z dnia 31 stycznia 1997r. Jak wynika z treści powyższych aneksów wnioskodawca swoje uprawnienie do zmiany umowy pierwotnej czerpie od następcy prawnego dzierżawcy ( §1 pkt 2 umowy z dnia 15 lutego 2008r , §1 umowy 11 czerwca 2019r). Trafnie zatem Sąd Rejonowy uznał, iż wobec nie wykazania przez wnioskodawcę cesji praw z umowy dzierżawy z dnia 31 stycznia 1997r. po Spółce z o.o (...) wniosek w tym zakresie nie mógł zostać uwzględniony. Samo przy tym potwierdzenie praw wnioskodawcy do umowy dzierżawy przez wydzierżawiającego nie było wystarczające do uwzględnienia wniosku skoro jak wyżej wskazano modyfikacji umowy mogą dokonać jedynie strony stosunku prawnego a z przedstawionych aneksów nie wynika w jakim zakresie nastąpiło na wnioskodawcę przejście praw z umowy dzierżawy. Na marginesie zauważyć należy, iż w odpowiedzi na apelację wydzierżawiający R. (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie apelacji wskazując, iż postanowienie Sądu Rejonowego jest prawidłowe. Jednocześnie jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy sąd wieczystoksięgowy nie mógł prowadzić postępowania dowodowego w zakresie wykładni oświadczeń woli. Zarzut naruszenia art. 65§1 i 2 kc nie znajdował podstaw. Wbrew zarzutowi apelującego oświadczenia wydzierżawiającego zawarte w aneksach z dnia 15 lutego 2008r. nr. rep A(...) oraz z dnia 11 czerwca 2019r rep. A (...) nie jest tożsame z oświadczeniem zawartym w umowie z 31 stycznia 1997r. W §2 umowy z dnia 15 lutego 2008r wskazano, iż wnioskodawca „B.” zawarł z firmą (...) umowę częściowego przeniesienia praw i obowiązków wynikających z wiążącej (...) i (...) umowy dzierżawy ( częściowa umowa cesji). W pkt 2 wskazano , że przeniesienie obowiązków z umowy dzierżawy w drodze częściowej umowy cesji nastąpi na rzecz wnioskodawcy w ten sposób, że wnioskodawca obejmie do używania z prawem do pobierania pożytków jedynie część przedmiotu dzierżawy w zakresie określonym na planie sytuacyjnym stanowiącym załącznik nr 2 przy czym w postanowieniu tym nie sprecyzowano przedmiotu dzierżawy w zakresie wskazania nieruchomości a jedynie określono, że dotyczy to części budynku i części gruntu. Nadto wskazano, że przejęcie przedmiotu dzierżawy nastąpi pod warunkiem spełnienia szeregu warunków opisanym w pkt 3 umowy. Sąd wieczystoksięgowy nie miał uprawnienia do oceny czy warunki objęte umową zostały spełnione. Wątpliwości budzi także treść §6 umowy, w której mowa jest o przyszłym zawarciu przyrzeczonej umowy dzierżawy. Jak wyżej wskazano w postępowaniu wieczystoksięgowym sąd ma obowiązek ocenić czy czynność prawna zawarta pomiędzy stronami uzasadnia powstanie, zmianę lub wygaśnięcie prawa, które ma być wpisane do księgi wieczystej lub z niej wykreślone. Musi zatem ocenić, czy prawo, które ma być wpisane, zostało ważnie ustanowione.

Ponadto umową dzierżawy z 31 stycznia 1997r., sporządzoną przed notariuszem M. I. w P., rep. A (...), (...) Przedsiębiorstwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w P. wydzierżawiło spółce pod firmą (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wydzieloną część budynku wraz z przylegającymi do tej części budynku placami i drogami dojazdowymi oznaczonymi na załączniku nr 1 do umowy, które wchodzą w skład nieruchomości objętej księgą wieczysta (...). Umowa ta jak trafnie wskazał Sąd Rejonowy nie obejmuje nieruchomości objętej KW (...). Z treści kolejnych aneksów do w/w umowy w tym przede wszystkim aneksu nr (...) sporządzonego 2 sierpnia 1997 r. wynika, że przedmiot umowy został rozszerzony o nieruchomość zapisaną w księdze wieczystej (...) jednakże aneks ten został przedłożony w formie kserokopii, która nie mogła stanowić podstawy ujawnienia prawa dzierżawy w odniesieniu do powołanej nieruchomości podobnie jak i pozostałe kserokopie aneksów( art. 31 ust 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece). Wnioskodawca nie przedłożył zatem wystarczających dokumentów, z których wynikałoby powstanie prawa dzierżawy nieruchomości objętych KW numer (...) i (...) na rzecz poprzednika prawnego wnioskodawcy. Powyższe było niezbędne do ujawnienia zmiany zarówno podmiotowej jak i przedmiotowej tego prawa na rzecz wnioskodawcy.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 385 k.p.c w zw. z art. 13 §2 k.p.c apelacja podlegała oddaleniu jako bezzasadna.

O kosztach Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 510 §1 k.p.c .

Marcin Miczke Anna Kulczewska-Garcia Małgorzata Wiśniewska