Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2023 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodnicząca: sędzia Maria Antecka

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2023 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa R. K.

przeciwko (...) S.A. (...)w W.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 31 marca 2023 r.

sygn. akt IX C 38/22

oddala apelację.

Maria Antecka

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z 12 października 2023 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu sprawy z powództwa R. K. przeciwko (...) S.A. (...)
w W. o zapłatę kwoty 1772 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 31 maja 2020 r. do dnia zapłaty, wyrokiem z dnia 31 marca 2023 r. ( sygn. akt IX C 38/22

- w punkcie 1. zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 559,65 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 26 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty;

- w puncie 2. oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

- w punkcie 3. zasądził od powódki na rzecz pozwanego z tytułu zwrotu kosztów procesu kwotę 195,95 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Wyrok został zaskarżony apelacją przez pozwanego częściowo, co do kwoty 345 zł.

W oparciu o art. 368 §1 pkt. 2 k.p.c. apelujący zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego oraz procesowego tj. naruszenie:

a.)  art. 824 ¹ § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 zd 1 k.c. poprzez ich błędne zastosowanie skutkujące zasądzeniem na rzecz powoda tytułem odszkodowania sumy pieniężnej przewyższającej wysokość ustalonej przez Sąd wysokości szkody;

b.)  art. 405 k.c. poprzez jego niezastosowanie i zasądzenie kwoty odszkodowania doprowadzającej do bezpodstawnego wzbogacenia powoda z uwagi na nieuwzględnienie nadwyżki wypłaconego odszkodowanie tytułem najmu pojazdu zastępczego mimo uznania przez Sąd, iż pozwany tytułem najmu pojazdu zastępczego powinien wypłacić kwotę 2.238,60 zł zaś wypłacona przez pozwanego na etapie przed procesowym kwota 2.583,00 zł w całości wyczerpała roszczenia powoda z tego tytułu z nadwyżką w kwocie 344,40 zł;

c.)  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, polegającej na zupełnym pominięciu dla oceny przedmiotowej sprawy, iż pozwany wypłacił tytułem najmu pojazdu zastępczego odszkodowanie przekraczające wysokość szkody w tym zakresie o kwotę 344,40 zł i w konsekwencji niezaliczenie powyższej kwoty nadwyżkowego odszkodowania na poczet odszkodowania tytułem kosztów parkowania uszkodzonego pojazdu.

Wskazując na powyższe zarzuty, na postawie art. 386 § 1 k.p.c. apelujący wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od strony pozwanej kwoty 215,25 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 26 czerwca 2020 r. do dnia zapłaty;

2.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego przed Sądem I Instancji według norm przepisanych;

3.  zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztu postępowania apelacyjnego wraz z kosztami » zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się nieuzasadniona.

Apelacja pozwanego opiera się na twierdzeniu, że skoro w zakresie roszczenia z tytułu najmu pojazdu zastępczego w majątku powoda powstała nadwyżka w kwocie 344,40 zł to nadwyżka ta winna zostać uwzględniona przy rozstrzyganiu żądania pozwu odszkodowania z tytułu parkowania co do odszkodowania. I tak, w ocenie apelującego, od ustalonej przez Sąd Rejonowy, niekwestionowanej przez apelującego, kwoty należnej z tytułu odszkodowania
z tytułu parkowania pojazdu ( 559,65 zł ) Sąd Rejonowy winien odliczyć nadwyżkę w kwocie 344 zł wypłacona z tytułu najmu pojazdu zastępczego. Podstawy materialno - prawnej swojego apelujący upatrywał w art.405 k.c.

Wywód apelującego jest nietrafny.

Apelujący pomija, że roszczenie z tytułu najmu pojazdu zastępczego i roszczenia z tytułu parkowania uszkodzonego pojazdu to w istocie dwa odrębne roszczenia oparte na dwóch postawach faktycznych, które łączy to, że ich genezą jest zdarzenie drogowe
i odpowiedzialność pozwanego w związku polisą ubezpieczeniową o.c. sprawcy. Tym samym niezasadny jest zarzut naruszenia prawa materialnego art. 824 ¹ § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 zd 1 k.c. poprzez ich błędne zastosowanie skutkujące zasądzeniem na rzecz powoda tytułem odszkodowania sumy pieniężnej przewyższającej wysokość ustalonej przez Sąd wysokości szkody- odrębny byt ma bowiem szkoda z tytułu najmu pojazdu zastępczego
i szkoda z tytułu parkowania uszkodzonego pojazdu. W konsekwencji brak jest podstawy prawej do kompensaty z urzędu roszczeń należnych w tytułu obu szkód, jak zgłasza to pozwany
w apelacji.

Tym samym niezasadny okazał się też zarzut naruszenia prawa materialnego - art. 405 k.c. poprzez jego niezastosowanie. Sąd Okręgowy podkreśla, że nie zostało zgłoszone przez pozwanego roszczenia opierające się na art.405 k.c., czy to w ramach powództwa wzajemnego, czy też zarzutu potrącenia. Brak więc było podstaw do procedowania przez Sąd Rejonowy
w tym zakresie.

Zarzut nazwany zarzutem naruszenia prawa procesowego - art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodne oceny dowodów w swej istocie był rozwinięciem podniesionych wcześniej zarzutów naruszenia prawa materialnego. Apelujący nie wskazał bowiem, które dowody zostały nieprawidłowo ocenione, ale ponownie argumentował, że pozwany nie zaliczył kwoty nadwyżkowego odszkodowania z tytułu najmu pojazdu na poczet odszkodowania z tytułu parkowani pojazdu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację strony pozwanej jako niezasadną.

Biorąc pod uwagę, że strona pozwana ulega swojemu roszczeniu w postępowaniu apelacyjnym w całości brak było podstaw do zasądzenia na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania zgodnie z wnioskiem sformułowanym w treści apelacji. Powódka poza odebraniem odpisu wniesionego przez powoda środka zaskarżenia nie brała aktywnego udziału w postępowaniu apelacyjnym, a zatem po jej stronie nie powstały żadne koszty.

Maria Antecka