Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2024 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Alina Szymanowska

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2024 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.

przeciwko J. Z.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

z dnia 2 lutego 2024 r.

sygn. akt V C 1227/22

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 450 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego postanowienia o kosztach procesu do dnia zapłaty;

III.  przyznaje kuratorowi - radcy prawnemu K. P. ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu wynagrodzenie w kwocie 221,40 zł brutto z tytułu reprezentacji nieznanej z miejsca pobytu pozwanej w instancji odwoławczej (dwieście dwadzieścia jeden złotych 40/100);

IV.  z tytułu nieuiszczonych kosztów sądowych w postępowaniu apelacyjnym nakazuje ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kwotę 221,40 zł, odstępuje od obciążenia pozwanej kosztami sądowymi w instancji odwoławczej w pozostałym zakresie.

Alina Szymanowska

UZASADNIENIE

dotyczy punktu I. wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z 24 lipca 2024 roku

Pozwem wniesionym w dniu 23 kwietnia 2020 r. powód Zarząd (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniósł o zasądzenie od pozwanych J. Z. i J. B. in solidum kwoty 1.659,61 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 1.623,29 zł od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 36,32 zł od dnia 23 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty,

oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że strony łączyła umowa najmu lokalu socjalnego, która została zawarta na czas określony do dnia 30 maja 2019 r. Po upływie okresu obowiązywania umowy pozwani pozostali w lokalu, wobec czego byli zobowiązani do uiszczania na rzecz powoda opłat z tytułu bezumownego korzystania z lokalu. Wysokość zadłużenia pozwanych z tego tytułu za okres od 1 czerwca 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. wyniosła 1.623,29 zł. Dodatkowo powód skapitalizował odsetki ustawowe za opóźnienie od tej należności na dzień 30 grudnia 2019 r. Powód wezwał pozwanych do zapłaty należności objętej pozwem, niemniej podjęte przez niego działania nie przyniosły oczekiwanego rezultatu.

Nakaz zapłaty z dnia 1 czerwca 2020 r., wydany w postępowaniu upominawczym, uprawomocnił się w stosunku do pozwanego J. B. w dniu 30 października 2020 r.

Referendarz Sądowy ustanowił dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej J. Z. kuratora procesowego w osobie radcy prawnego K. P..

W sprzeciwie od nakazu zapłaty kurator pozwanej J. Z. domagał się oddalenia powództwa w całości oraz obciążenia powoda kosztami postępowania.

W uzasadnieniu kurator zarzucił, że dokumenty załączone do pozwu nie stanowią wystarczających dowodów dla wykazania zasadności roszczenia, albowiem nie są to dokumenty urzędowe, lecz prywatne. Ponadto powód nie wykazał, aby pozwana nieprzerwanie zajmowała lokal w okresie objętym pozwem Dodatkowo dochodzona należność i jej składowe nie zostały wykazane co do wysokości. Nie jest natomiast rolą strony pozwanej wskazywanie, ile zapłaciła, gdyż to powód winien wykazać zasadność i wysokość roszczenia.

Wyrokiem wydanym w dniu 2 lutego 2024 r. Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu:

1.  zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.659,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt jeden groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

a)  od kwoty 1.623,29 zł od dnia 01 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty,

b)  od kwoty 36,32 zł od dnia 23 kwietnia 2020 r. do dnia zapłaty,

z tym zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez pozwaną albo J. B. zwalnia drugą z wymienionych osób z zobowiązania do wysokości dokonanej wpłaty (odpowiedzialność in solidum),

2.  przyznał radcy prawnemu K. P. wynagrodzenie w kwocie 442,80 zł brutto (360 zł netto + podatek VAT 23%) za pełnienie funkcji kuratora pozwanej,

3.  kosztami postępowania obciążył pozwaną i na tej zasadzie zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.412,20 zł, przy czym do wysokości kwoty 817 zł zobowiązanie pozwanej jest solidarne z zobowiązaniem J. B., wynikającym z nakazu zapłaty z dnia 01 czerwca 2020 r. wydanego przez Referendarza sądowego Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu w sprawie sygn. akt I Nc 1471/20,

4.  nakazał ściągnąć od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kwotę 147 zł.

Podstawę rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia faktyczne i rozważania prawne przytoczone w uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia – k. 112 – 119 v akt).

Z rozstrzygnięciem zawartym w punktach 1, 3 i 4 wyroku nie zgodziła się pozwana, w imieniu której działał kurator dla nieznanej z miejsca pobytu, wnosząc apelację i zarzucając:

- naruszenie prawa materialnego, tj. przepisu art. 6 k.c. w zw. z art. 18 ust. 1 i 2 u.o.p.l. poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie w okolicznościach przedmiotowej sprawy i uznanie, że powód wykazał zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia;

- naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. przepisu art. 227 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. polegającą na sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy ocenie materiału dowodowego przejawiającej się w uznaniu, iż powód przedstawił dowody, w oparciu o które można byłoby stwierdzić, że pozwana nieprzerwanie zajmowała lokal w okresie wskazanym w pozwie, jak również zasadności i wysokości dochodzonych pozwem kwot tytułem odszkodowania oraz opłat niezależnych.

Apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o uchylenie ww. wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a nadto przyznanie kuratorowi wynagrodzenia za postępowanie odwoławcze, według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna.

Sąd Rejonowy w oparciu o rzetelnie oceniony materiał dowodowy dokonał w sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy na podstawie art. 382 k.p.c. przyjmuje jako własne. Na aprobatę zasługują również rozważania prawne przytoczone w uzasadnieniu orzeczenia Sądu Rejonowego.

Nietrafny okazał się zarzut naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów uregulowanej w przepisie art. 233 § 1 k.p.c. oraz dokonania w sprawie błędnych ustaleń faktycznych.

Ocena dowodów dokonana przez Sąd pierwszej instancji może być przedmiotem kontroli apelacyjnej, jednakże można ją podważyć tylko wówczas, jeżeli w świetle dyrektyw płynących z art. 233 § 1 k.p.c. jest rażąco wadliwa albo oczywiście błędna. Ocenie dowodów przeprowadzonej w rozpoznawanej sprawie takich zarzutów postawić nie można. Sąd Rejonowy dostatecznie wszechstronnie ocenił zebrany materiał dowodowy i jego ocena jest należyta. Apelujący wskazuje na naruszenia art. 227 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. kwestionując przyjęcie przez Sąd, że powód przedstawił dowody, w oparciu o które można byłoby stwierdzić, że pozwana nieprzerwanie zajmowała lokal w okresie wskazanym w pozwie oraz dowody w zakresie zasadności i wysokości dochodzonych pozwem kwot tytułem odszkodowania oraz opłat niezależnych.

Trzeba zatem podkreślić, że Sąd Rejonowy wskazał dowody, które uznał za wiarygodne, nadto dokonał należytą ocenę dokumentów złożonych przez powoda, słusznie wskazał, że okoliczność, iż dokumenty te mają charakter dokumentów prywatnych nie niweczy możliwości poczynienia na ich podstawie ustaleń faktycznych. Sąd Okręgowy podziela wyprowadzone na podstawie dowodów ustalenie, że pozwana zamieszkiwała w spornym lokalu w okresie objętym pozwem. Na aprobatę zasługują również ustalenia co do wysokości zadłużenia z tytułu korzystania przez pozwanych z przedmiotowego lokalu. Trzeba zauważyć, że zgodnie z brzmieniem § 18 umowy najmu lokalu socjalnego z dnia 3 sierpnia 2018 r., pozwana jako najemca była obowiązana zdać przedmiotowy lokal po zakończeniu stosunku najmu w terminie 14 dni do dyspozycji wynajmującego w stanie niepogorszonym nadającym się do ponownego zasiedlenie. Ciężar wykazania, że doszło do zdania lokalu spoczywał w świetle art. 6 k.c. na pozwanej.

Sąd Rejonowy czyniąc istotne ustalenia faktyczne, stanowiące podstawę rozstrzygnięcia powołał się na treść: porozumienia z dnia 7 października 2019 r. (k. 10), które zostało wypowiedziane w grudniu 2019 r.; oświadczeń pozwanej J. Z. oraz pozwanego J. B. o zamieszkiwaniu w lokalu datowane na dzień 25 września 2019 r. i 17 stycznia 2020 r. (k. 92-93); notatki służbowej z wizji przeprowadzonej w dniu 25 września 2019 r. (k. 94-96). Wskazane dokumenty zostały należycie ocenione przez Sąd I instancji. Wymienione dokumenty, poza oświadczeniem najemcy z dnia 27 stycznia 2020 r., zostały opatrzone podpisem pozwanej. Autentyczności podpisu pozwanej apelujący nie zdołał w toku procesu skutecznie zakwestionować. Treść porozumienia z dnia 7 października 2019 r. wskazuje, że pozwana nie kwestionowała wysokości zadłużenia z tytułu zajmowania lokalu powstałego do dnia zawarcia porozumienia (stan zadłużenia na dzień 26 września 2019 r.). Wysokość opłat związanych z korzystaniem z lokalu w spornym okresie (w tym należnego odszkodowania) została ustalona przez powoda w oparciu o treść umowy najmu lokalu socjalnego, załącznika nr 1 do tej umowy, zawiadomienia o wysokości opłat. W piśmie procesowym z dnia 7grudnia 2023 r. powód wyjaśnił w jaki sposób i na jakiej podstawie ustala się wysokość czynszu w zasobie socjalnym.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie I wyroku oddalając apelację pozwanej na podstawie art. 385 k.p.c.

Alina Szymanowska