Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2024 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Radomska-Stęplewska

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2024 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Krajowego Instytutu Pomocy (...) Sp. z o. o. w L.

przeciwko (...) S A w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Wągrowcu

z dnia 14 czerwca 2023 roku, sygn. akt I C 336/22

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  w punkcie 2. zasądza dodatkowo od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.594,13 zł (jeden tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt cztery złote trzynaście groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 czerwca 2022 r. do dnia zapłaty,

b)  w punkcie 3. kosztami procesu obciąża pozwanego i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.556,47 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

II. kosztami postępowania odwoławczego obciąża pozwanego i z tego tytułu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 650 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia rozstrzygającego o kosztach postępowania apelacyjnego do dnia zapłaty.

Małgorzata Radomska-Stęplewska

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 czerwca 2023 r. w sprawie z powództwa Krajowego Instytutu Pomocy (...) sp. z o.o. z siedzibą w L. przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. o zapłatę Sąd Rejonowy w Wągrowcu:

1.  zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 502,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, poczynając od dnia 07.06.2022 r. do dnia zapłaty,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddalił,

3.  kosztami postępowania obciążył strony stosunkowo: powoda w 38,91%, pozwaną w 61,09% i z tego tytułu zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 204,95 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie poczynając od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty,

Apelację od ww. wyroku wywiódł powód, zaskarżając go w części, tj. w zakresie oddalającym powództwo co do kwoty 1 594,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty liczonymi od dnia 7 czerwca 2022 r. do dnia zapłaty oraz w części orzekającej o kosztach postępowania.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie:

- art. 361 § 2 k.c., art. 363 § 2 k.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c. prowadzące do uznania, że powodowi nie przysługuje pełne odszkodowanie za szkodę z dnia 30.04.2022 r. na pojeździe marki V. nr rej. (...), w sytuacji gdy pełny koszt usunięcia szkody w pojeździe wynosił 6 594,13 zł, co wynikało z opinii biegłego mgr inż. P. B. powołanego na potrzeby niniejszego postępowania,

- art. 233 § 1 k.p.c. statuującego zasadę swobodnej oceny dowodów poprzez ocenę materiału dowodowego w sprawie w sposób dowolny, w szczególności niczym nieuzasadnione uznanie, że na kanwie przeprowadzonego w sprawie materiału dowodowego (opinii pisemnej biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej mgr inż. P. B. oraz treści zeznań świadka A. K. (1)) nie przysługuje powodowi odszkodowanie w wysokości określonej przez biegłego, tj. 6 594,13 zł brutto stanowiącej koszt naprawy uszkodzeń pojazdu powstałych na skutek zdarzenia z dnia 30.04.2022 r. przy uwzględnieniu niezbędnych i celowych (tj. technicznie i technologicznie koniecznych i uzasadnionych) kosztów naprawy - wynikający wprost z pisemnej opinii biegłego oraz poprzez uznanie przez Sąd orzekający, iż koszty naprawy uszkodzeń pojazdu powstałych na skutek zdarzenia z dnia 30.04.2022 r. wynosić powinny 5 000 zł brutto, a sama naprawa w oparciu o takie koszty doprowadziłaby do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody,

- art. 233 § 1 k.p.c. poprzez wysnucie nielogicznych wniosków w odniesieniu do zeznań świadka A. K. (1), iż koszty naprawy uszkodzeń pojazdu powstałych na skutek zdarzenia z dnia 30.04.2022 r. wyniosłyby 5 000 zł, a sama naprawa doprowadziła do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, podczas gdy świadek zeznał, że koszt naprawy wahał się w przedziale kwot 3 500 — 4 000 zł, a naprawa nie usunęła pełnych skutków zdarzenia, zaś koszt zakupu brakujących części zamiennych i ich montażu (listwa ozdobna zderzaka tylnego, a w przypadku czujnika parkowania także koszt jego lakierowania) został oszacowany przez Sąd a quo w sposób dowolny, gdzie biegły w swojej opinii w sposób jednoznaczny stwierdził, iż koszt naprawy uszkodzonego pojazdu w wyniku zdarzenia z dnia 30.04.2022 r. wynosi 6 594,13 zł, co z kolei doprowadziło do uznania, iż poszkodowanemu nie przysługuje pełne odszkodowanie, co pozostaje w sprzeczności z orzecznictwem oraz zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Mając na uwadze powyższe, apelujący wniósł o:

1) zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie oraz zasądzenie na rzecz powoda dalszej kwoty 1 594,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 07.06.2022 r. do dnia zapłaty,

2) zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania za I i II instancję według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła od jej oddalenie i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda okazała się zasadna.

Sąd Odwoławczy przyjął ustalenia faktyczne i w większości poglądy prawne Sądu I instancji, zawarte w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, jako własne. Nie podzielił jedynie stanowiska Sądu Rejonowego co do oceny wysokości kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody.

Podzielić należało zarzuty apelacji dotyczące dowolnego ustalenia przez Sąd I instancji kosztów naprawy uszkodzeń pojazdu powstałych na skutek zdarzenia z 30 kwietnia 2022 r. na kwotę 5.000 zł. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że poszkodowany A. K. (2) naprawił pojazd we własnym zakresie przy użyciu części oryginalnych nowych i używanych, ale nie przywrócił go do stanu sprzed szkody – brak jest chromowych listew oraz konieczna jest jeszcze wymiana czujnika parkowania. Poszkodowany oświadczył, że na naprawę pojazdu wydał ok. 3 500-4 000 zł. Nie ulega przy tym wątpliwości, że poszkodowany dokonał orientacyjnego oszacowania poniesionych dotychczas kosztów naprawy ( zeznania świadka A. K. k. 46-46v).

Sąd Rejonowy, dokonując wyliczenia rzeczywistych kosztów naprawy w celu przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody, mimo że posiłkował się wydaną w sprawie opinią biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej P. B., nie uwzględnił jednak wszystkich kosztów związanych z wymianą czujnika parkowania i montażem chromowych listew – pominął bowiem koszty robocizny i lakierowania, które pozostawały w ścisłym związku z montażem listwy ozdobnej i czujnika parkowania. Nie dokonał też weryfikacji kosztów naprawy wskazanych ogólnie przez poszkodowanego pod kątem tego, czy dotychczasowa naprawa doprowadziła do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody (choćby z uwagi na częściowe zastosowanie części używanych). Rację ma zatem apelujący, że wyliczenia Sądu Rejonowego co do rzeczywistych kosztów naprawy w celu przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody były dowolne.

W świetle zebranego materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłego sądowego z dziedziny techniki samochodowej P. B., zasadne okazało się stanowisko apelującego, że uzasadnione koszty naprawy pojazdu poszkodowanego wynoszą 6 594,13 zł brutto ( wg II wariantu opinii biegłego z uwzględnieniem cen części oznaczonych symbolem O i Q). Twierdzenia powoda co do kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu sprzed szkody zostały poparte opinią biegłego sądowego P. B., która nie została skutecznie zakwestionowana w toku postępowania.

W związku z tym żądanie zasądzenia odszkodowania odpowiadającego wartości hipotetycznych kosztów naprawy niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia było zasadne w wysokości ustalonej w oparciu o opinię biegłego sądowego – 6.594,13 zł, którą należało pomniejszyć o wypłaconą przez pozwanego kwotę 2.497,60 zł, co daje kwotę 4.096,53 zł ostatecznie dochodzoną pozwem ( po jego rozszerzeniu). Skoro Sąd Rejonowy zaskarżonym wyrokiem uwzględnił powództwo co do kwoty 2.502,40 zł, należało dodatkowo zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.594,13 zł.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie 2. zasądził dodatkowo od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.594,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 czerwca 2022 r. do dnia zapłaty. W związku z powyższym zmianie podlegało również orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu, wobec czego Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie 3. kosztami procesu obciążył pozwanego i z tego tytułu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.556,47 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Na poniesione przez powoda koszty w postępowaniu przed Sądem I instancji składały się: koszty zastępstwa procesowego - 917 zł, opłata od pozwu – 300 zł, wynagrodzenie biegłego - 1 339,47 zł, łącznie 2.556,47 zł.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy na podstawie art. 98 § 1 i § 1 ¹ k.p.c., obciążając nimi w całości pozwanego, jako stronę przegrywającą proces w instancji odwoławczej.

Na koszty wywołane apelacją powoda składa się opłata od apelacji w kwocie 200 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone na kwotę 450 zł, zgodnie z § 2 pkt 3 w związku z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Małgorzata Radomska-Stęplewska