Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2023 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ryszard Małecki

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2023 roku w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa R. G.

przeciwko Miastu P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

z dnia 9 września 2022 roku

sygn. akt IX C 32/21

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sędzia Ryszard Małecki

UZASADNIENIE

Apelacja pozwanego okazała się bezzasadna.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny i na jego podstawie poczynił wyczerpujące rozważania, które nie wymagają uzupełnienia. Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego w całości.

Przede wszystkim podkreślić należy, że w sprawach o odszkodowanie za niedostarczenie lokalu socjalnego badaniu podlega hipotetyczna decyzja właściciela lokalu co do sposobu zagospodarowania lokalu, którym mógłby dysponować, gdyby gmina spełniłaby swój ustawowy obowiązek, a którym nie dysponował, ponieważ gmina tego obowiązku nie spełniła. Dopóki wyrok eksmisyjny nie zostanie wykonany (albo z innych względów lokator, co do którego orzeczono uprawnienie do lokalu socjalnego, opuści lokal), dopóty właściciel nie może korzystać ze swoich uprawnień właścicielskich wobec lokalu i dysponować nim zgodnie z własną wolą.

W 2019 r. lokatorka dysponująca prawem do lokalu socjalnego zamieszkiwała w lokalu, a pozwany nie złożył jej oferty najmu lokalu socjalnego. Poza zakresem zainteresowania Sądu w niniejszej sprawie są przyczyny, dla których powódka nie wynajęła lokalu w kolejnych latach. Brak jest zatem podstaw do zaprezentowanego w apelacji wnioskowania o powyższym prawdopodobieństwie w odniesieniu do będącego przedmiotem sporu roku 2019 r. w oparciu o zdarzenia z lat późniejszych.

Dla udowodnienia utraty korzyści nie jest bowiem konieczne wykazanie pewności, ale dużego prawdopodobieństwa, które w świetle zasad doświadczenia życiowego pozwala na przyjęcie, że utrata korzyści rzeczywiście miała miejsce. Tak hipotetycznie rozumianą szkodę wykazała powódka w niniejszym postępowaniu.

Nie znajdują także uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym zarzuty pozwanego co do niewykazania przez powódkę szkody w postaci ponoszenia opłat niezależnych od właściciela. Powódka wykazała, że uiściła na rzecz dostawców usług wszelkie należności przypadające na będącą jej własnością nieruchomość oraz wykazała stosownymi dokumentami wystawionymi przez zarządcę nieruchomości (niekwestionowanymi przez pozwanego), jaka kwota tych należności przypadała na przedmiotowy lokal. Pozwana w odpowiedzi na pozew, ani w apelacji nie podważyła w żaden sposób dokumentów, na których Sąd Rejonowy oparł swoje ustalenie o poniesieniu przez powódkę przedmiotowej szkody. W apelacji nadto brak jest próby zakwestionowania rozważań Sądu w tym zakresie.

Reasumując, Sąd Okręgowy uznał, że powódka w tym zakresie szkodę wykazała w sposób dostateczny.

W tym stanie rzeczy apelacja pozwanego jako niezasługująca na uwzględnienie podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

Koszty zastępstwa procesowego poniesione przez powódkę w postępowaniu apelacyjnym obciążały pozwanego na podstawie art. 98 § 1 kpc. i § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych

z dnia 22 października 2015 r.

Ryszard Małecki