Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu

z dnia 21 lutego 2025r.

Sygnatura akt

III K 12/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. N.

w okresie od 19 stycznia 2016r. do 31 marca 2021r. we W. i innych nieustalonych miejscach, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła R. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 626.624,22 zł oraz 10.067,50 euro w ten sposób, że wprowadziła go w błąd co do przeznaczenia wpłacanych przez pokrzywdzonego tytułem udziału w inwestycjach finansowych oraz podatku od inwestycji pieniędzy w kwocie 619.574,22 zł oraz zamiaru i możliwości ich zwrotu oraz wprowadziła go w błąd co do przeznaczenia wpłacanych przez pokrzywdzonego tytułem akcji charytatywnych pieniędzy w kwocie 7.050 zł,

tj. przestępstwo z art.286§1 k.k. w zw. z art.294§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pod koniec 2015r. pokrzywdzony R. O. nawiązał kontakt z oskarżoną A. N. - był wówczas zainteresowany zakupem ubezpieczenia na życie w (...), a oskarżona była agentem tego ubezpieczyciela. Do spotkania wyżej wymienionych doszło w miejscu zamieszkania pokrzywdzonego w grudniu 2015r. - w celu sporządzenia dokumentacji niezbędnej do zawarcia umowy ubezpieczenia na życie. R. O. pracował wówczas w (...) z siedzibą w P. za wynagrodzeniem około 16.000 złotych, a następnie na terenie N. w (...) i uzyskiwał z tego tytułu zarobki w wysokości ok. 5.000 euro. W dokumentach przedkładanych A. N. widniało wynagrodzenie otrzymywane przez pokrzywdzonego.

W styczniu 2016 roku doszło do kolejnego spotkania pokrzywdzonego z oskarżoną, kiedy to A. N. przekazała komplet dokumentacji związanej z tym ubezpieczeniem oraz zaproponowała pokrzywdzonemu, aby ten zainwestował swoje pieniądze w produkty inwestycyjne. A. N. mówiła wówczas pokrzywdzonemu, że ma doświadczenie w działalności giełdowej i może to się odbywać za jej pośrednictwem. Pokrzywdzony przystał na tę propozycję; był wówczas w trakcie przeprowadzki z P.do N. i nie dysponował wystarczającą ilością czasu, aby się tym zajmować samodzielnie - dlatego za namową A. N., R. O. w następnym okresie przekazywał wpłaty pieniężne za pośrednictwem przelewów na rachunek bankowy A. N. pod numerem: (...) w wysokościach przez nią określonej. Rachunek ten był prowadzony na rzecz rodziców oskarżonej, jednak w rzeczywistości to oskarżona z niego korzystała. Z końcem każdego miesiąca R. O. przekazywał regularnie wpłatę w wysokości po 5.800 zł, a poza tym w międzyczasie wpłaty w mniejszych kwotach. Oprócz wpłat w walucie polskiej, R. O. przekazywał również środki w walucie euro. Przelewy były opisywane jako „AN/Inwestycje”; R. O. ponadto tytułował każdy przelew jako „wpłata regularna” lub „dopłata” – zgodnie z poleceniami A. N..

Po dokonywaniu przelewów, R. O. przesyłał drogą mailową potwierdzenia przelewów na żądanie oskarżonej. Odnośnie inwestycji, do których miało w jego przekonaniu dochodzić, pokrzywdzony kontaktował się tylko i wyłącznie z A. N..

W konsekwencji powyższych działań, w okresie między 19 stycznia 2016r. a 31 marca 2021r. R. O. wpłacił na rzecz A. N. środki pieniężne w łącznej kwocie 619.574,22 zł oraz 10.067,60 euro.

Oprócz tego, w okresie między 30 listopada 2018r. a 27 marca 2020r. R. O. wpłacił środki w łącznej kwocie 7.050 zł na rzecz Stowarzyszenia „(...)" na cele charytatywne, na rachunki bankowe o numerach: (...) oraz (...). Przelewy te były zatytułowane: „zbiórka”, „zbiórka na sprzęt medyczny”, „zbiórka dla I.” itp..

Kontakt R. O. z A. N. ograniczał się tylko i wyłącznie do kwestii ubezpieczeniowych i inwestycyjnych, nie łączyły ich bliższe relacje towarzyskie ani nie pozostawali oni w jakimkolwiek związku uczuciowym.

W rzeczywistości – wbrew przekonaniu pokrzywdzonego, pieniądze przelewane przez R. O. nie były w żaden sposób inwestowane przez A. N., lecz przeznaczane przez nią na jej własne cele. Oskarżona prowadziła wówczas działalność o charakterze charytatywnym – finansowała działalność Stowarzyszenia (...), prowadzonego przez nią.

Celem utwierdzania pokrzywdzonego w jego błędnym przekonaniu i celem potwierdzenia rzekomych inwestycji, oskarżona przesyłała mu drogą mailową dokumenty wystawione przez podmioty zajmujące się wystawianiem obligacji oraz innymi formami inwestycyjnymi, tj. (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...), stanowiące umowę zleceń inwestycyjnych, certyfikaty inwestycyjne czy pisma kierowane bezpośrednio do R. O. z Narodowego Banku Polskiego czy Komisji Nadzoru Finansowego.

W rzeczywistości A. N. nie współpracowała w żadnej formie z wyżej wymienionymi podmiotami.

Gdy w 2019r. R. O. zgłosił A. N. chęć wypłaty zainwestowanych pieniędzy oskarżona zwodziła pokrzywdzonego informując go, jakoby powinien on dokonywać dalszych wpłat celem opłaty podatków czy zakończenia określonej inwestycji.

Po wybuchu pandemii COVID-19 A. N. raz informowała pokrzywdzonego, że dojdzie do wypłaty pieniędzy, a innym razem, że do końca 2020 roku wypłata jest niemożliwa. W konsekwencji powyższych oszukańczych zabiegów, R. O. w dniu 31 marca 2021r. dokonał ostatniej wpłaty w wysokości 12.600 złotych w celu odzyskania wpłaconych pieniędzy.

W tym czasie A. N. pozostawała w nieformalnym związku z J. S. (od końca 2018r. do maja 2021r.).

Z dniem 1 października 2017r. A. N. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą Centrum (...) oraz założyła Stowarzyszenie „(...)”. Oskarżona była również posiadaczką dwóch koni i wynajmowała nieruchomość w miejscowości(...) Ł..

Z kolei w 2020r. A. N. powołała Stowarzyszenie (...) z siedzibą pod adresem: (...) Ł., który to adres był również jej miejscem zamieszkania. Na Prezesa Stowarzyszenia została powołana A. N., natomiast J. S. został powołany na stanowisko wiceprezesa. Celem stowarzyszenia były m.in. pomoc społeczna, w tym pomoc rodzinna i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób, działalność charytatywna czy promocja i organizacja wolontariatu. Oskarżona była zaangażowana w działalność charytatywną na rzecz osób niepełnosprawnych i zwierząt.

W ramach stowarzyszenia, J. S. pomagał A. N. w pozyskiwaniu środków pieniężnych. Aktywności podejmowane przez A. N. były finansowane przez osoby trzecie.

J. S. miał wiedzę o wpłatach dokonywanych przez pokrzywdzonego na rzecz A. N., jednak nie znał źródła tych wpływów - A. N. przedstawiała mu różne wersje wydarzeń i raz mówiła swemu partnerowi, że to środki z PFRON, a innym, że to spłata długu. Wyjaśnienia oskarżonej były w tym zakresie na tyle sprzeczne, że J. S. w kwietniu 2021r. poprosił A. N., aby powiedziała mu, na jaką kwotę opiewają wpłaty dokonywane przez R. O. - oskarżona początkowo wskazała kwotę na poziomie 150-180.000 złotych, jednak J. S., mając świadomość tego, że przelewy były dokonywane na kwotę około 5.000-6.000 złotych miesięcznie, wiedział, że kwota łączna jest znacznie większa. Ostatecznie oskarżona powiedziała mu, że wpłaty wyniosły około 200-250.000 złotych.

Kilka dni później doszło do spotkania w mieszkaniu R. O. z A. N. oraz J. S.. Wówczas A. N. przyznała przed pokrzywdzonym, że wpłacone przez niego pieniądze nie były nigdy inwestowane, lecz zostały przeznaczone na „szczytne cele charytatywne” oraz na budowę stadniny koni. J. S. prosił wówczas o polubowne załatwienie sprawy i zaproponowanie rozwiązania. Warunkiem podjęcia rozmów dla R. O. był jednak zwrot przez oskarżoną ostatnich wpłaconych pieniędzy w kwocie 12.600 złotych i ustalenie łącznej wartości wpłat dokonanych na rzecz oskarżonej, na co A. N. przystała i zadeklarowała zwrot pieniędzy. W czasie tego spotkania oskarżona prosiła też pokrzywdzonego, aby podpisał dokument, w którym oświadczy, że te wszystkie wpłaty stanowiły pożyczkę udzieloną A. N., na co R. O. nie wyraził zgody.

Z uwagi na brak kontaktu ze strony oskarżonej, R. O. sporządził plik w formacie Excel z wyszczególnieniem wpłat dokonanych na rzecz A. N. w latach 2016-2021 i wysłał ten dokument drogą mailową A. N. oraz J. S..

Po pewnym czasie, strony spotkały się na stacji paliw (...) we W. i w trakcie tego spotkania A. N. poprosiła pokrzywdzonego o wydłużenie terminu spłaty zobowiązań oraz poinformowała, że usiłuje sprzedać mieszkanie, jest załamana tą sytuacją, a jeśli wyjdzie ona na jaw, to jej reputacja zostanie zniszczona.

Następnie pokrzywdzony wyjechał do N., a kontakt z oskarżoną był coraz rzadszy - A. N. zaprzestała odbierać telefony i odpisywać na wiadomości SMS.

W dniach 31 maja i 2 czerwca 2021r. R. O. otrzymał dwa przelewy od oskarżonej na łączną kwotę 3600 złotych, zatytułowane: „umówiona część wpłaty". Następnie R. O. skontaktował się telefonicznie z A. N. i poinformował ją, że sprawę skieruje do adwokata, na co oskarżona mu odpowiedziała, aby jej nie szantażował. Był to ostatni kontakt między oskarżoną a pokrzywdzonym.

R. O. nie kierował do A. N. wezwań do zapłaty i oprócz powyższych dwóch wpłat ze strony A. N., nie dokonała ona żadnych innych na poczet spłaty długu względem pokrzywdzonego.

Pismem z dnia 18 czerwca 2021r. R. O. za pośrednictwem swojego pełnomocnika złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez A. N..

Oskarżona A. N. ma (...)lata, jest rozwiedziona. Posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem rynku rolnego, instruktorem jazdy konnej i hipoterapeutką. Osiąga wynagrodzenie w związku z zatrudnieniem w prowadzonym stowarzyszeniu w wysokości 1.000 złotych miesięcznie. Posiada na utrzymaniu(...) syna. Mieszka w wynajmowanym domu, a koszty z tego tytułu wynoszą 850 złotych - czynsz i około 200-300 złotych – media. W utrzymaniu pomaga jej ojciec syna. W skład jej majątku wchodzi samochód osobowy marki O. (...) (rok produkcji 2010) oraz koń o numerze identyfikacyjnym: (...). Oskarżona dotychczas nie była karana sądownie.

Na podstawie jednorazowego badania sądowo-psychologiczno-psychiatrycznego oraz danych z akt sprawy nie stwierdzono u A. N. choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, stwierdzono natomiast zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane. In tempore criminis miała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan zdrowia psychicznego A. N. pozwala jej na uczestnictwo w postępowaniu przed Sądem w charakterze oskarżonej. Wyżej wymieniona jest zdolna do samodzielnej oraz rozsądnej obrony.

częściowo wyjaśnienia oskarżonej A. N.

297-299, 799-800, 936-938, 1004-1005, 1019-1020, 1021

zeznania pokrzywdzonego R. O.

156-157, 420, 800-803, 1016-1019, 1020

zeznania świadka J. S.

253-254, 933-936

zeznania świadka B. J.

265-266

dokumenty inwestycyjne nadesłane przez A. N.

7-44

historia przelewów R. O. na rzecz A. N.

45-51, 62-64

wydruki przelewów dokonywanych w walucie obcej

52-61

zestawienie przelewów

65-65c

historia przelewów A. N. na rzecz R. O.

66

informacja z KRS dot. Stowarzyszenia (...)

900-901

wydruki ze strony Stowarzyszenia (...)

120-128

informacje z KRS i REGON

dot. (...) sp. z o.o., (...)S.A., (...) sp. z o.o.,

129-153

informacje dot. (...)

154-155

wydruk z CEiDG dot. (...) A. N.

191

pismo (...) Związku (...) z dnia 7.10.2021r.

206

pismo Urzędu Gminy w Ł. z dnia 12.10.2021r.

208

pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z dnia 21.10.2021r. wraz z załącznikami

225-247

Statut Stowarzyszeni (...)

249-252

pismo ZUS I Oddziału w P. z dnia 8.11.2021r.

261-264

opinia biegłego sądowego z dziedziny informatyki

437-454

dokumenty z nośników danych zabezpieczonych od A. N.

662-737

dokumentacja medyczna dot. oskarżonej

833-899

porozumienia o współpracy, podziękowania skierowane do A. N., opinie, listy referencyjne, podziękowania

902-903, 904-918

wydruki rozmów A. N. z J. S.

919-931

opinia sądowo-psychologiczno-psychiatryczna

953-956

opinia uzupełniająca psychologiczna

1057-1058

informacja z KRK dot. oskarżonej

1063

opinia ustna uzupełniająca biegłych psychiatrów A. R. i M. S.

1014-1016

zeznania świadka Ł. S.

1000-1001

zeznania świadka R. U.

1001-1003

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

---

------

------------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

----------

---------

------

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

zeznania pokrzywdzonego R. O.

R. O. złożył obszerne zeznania na okoliczność relacji z A. N., charakteru tej relacji oraz wpłat dokonywanych przez siebie na rzecz oskarżonej. Stan faktyczny prezentowany przez oskarżyciela posiłkowego był każdorazowo przedstawiany w tożsamy sposób, stanowił logiczny ciąg zdarzeń, ponadto jego zeznania korespondowały ze sobą zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. R. O. konsekwentnie zeznawał, że nie łączyła go żadna relacja z A. N., poza tą skupioną wokół współpracy w zakresie produktów ubezpieczeniowych i inwestycyjnych, oferowanych przez oskarżoną, zaś wpłaty dokonywane na rachunki prowadzone na rzecz A. N. były podyktowane namową oskarżonej na zainwestowanie pieniędzy. Relacja R. O. pozostaje spójna co do tego, że inwestował każdą wpłatę za namową A. N., która uzasadniała je dokonywaniem kolejnych wpłat celem reinwestowania środków, ich obracania i dokonywania wypłat, ponadto przez cały okres przestępczego działania oskarżonej R. O. pozostawał w przekonaniu, że wpłacane przez niego pieniądze są inwestowane. W świetle historii transakcji i przelewów dokonywanych przez R. O., a także dokumentacji odnośnie rzekomych inwestycji czy zeznań J. S., jego zeznania Sąd ocenił jako wiarygodne i logiczne, pozbawione wewnętrznych spójności.

zeznania świadka J. S.

Świadek J. S. złożył zeznania na okoliczność relacji z A. N., poznania R. O., a także powstania Stowarzyszenia (...), prowadzonego przez oskarżoną. Świadek potwierdził, że miał świadomość wpłat dokonywanych przez R. O., niemniej jednak nie znał on źródła ich pochodzenia i przeznaczenia, zwłaszcza, że A. N. prezentowała bardzo różne wersje wydarzeń i wprowadzała w tej kwestii w błąd również J. S.; powyższe jest tym bardziej zasadne w świetle okoliczności, że były partner oskarżonej dowiedział się o wysokości jej zadłużenia wobec pokrzywdzonego dopiero na spotkaniu z R. O. w kwietniu 2021 roku. Zeznania J. S. wspierają sprawstwo oskarżonej, albowiem wprost wskazał on, że kwoty uzyskiwane przez A. N. od R. O. były przeznaczane na utrzymanie ośrodka konnego, albowiem znał on koszty jego utrzymania oraz że były opłacane ze środków wpływających na koniec miesiąca, a przecież - jak wynika z zeznań pokrzywdzonego i potwierdzeń przelewów - wpłaty pochodzące od R. O. były dokonywane w głównej mierze właśnie na koniec miesiąca. Dodatkowo, relacja J. S. jest w pełni zgodna z tą prezentowaną przez R. O. odnośnie spotkania z kwietnia 2021 roku i dalszego przebiegu zdarzeń. W konsekwencji Sąd ocenił zeznania J. S. pozytywnie, albowiem stanowią wiarygodny, pozbawiony sprzeczności materiał dowodowy, który koreluje nie tylko wewnętrznie, ale i zewnętrznie, ponadto prezentowany stan faktyczny stanowi logiczny ciąg wydarzeń.

zeznania świadków B. J. i A. Bar

Świadkowie zaprzeczyli, aby spółka (...) w jakikolwiek sposób współpracowała z oskarżoną, ponadto nie znali osób o danych osobowych A. N. czy R. O.. Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadków.

opinia sądowo-psychologiczno-psychiatryczna, opinia ustna uzupełniająca biegłych psychiatrów oraz pisemna opinia uzupełniająca psychologiczna

Pisemna opinia sądowo-psychiatryczna autorstwa biegłych psychiatrów i biegłej psycholog została sporządzona w oparciu o jednorazowe badanie sądowo-psychologiczno-psychiatryczne oskarżonej i danych z akt sprawy, w tym dokumentacji medycznej dotyczącej A. N.. Na tej podstawie biegli nie stwierdzili u oskarżonej choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, stwierdzili natomiast zaburzenia depresyjne i lękowe mieszane. In tempore criminis A. N. miała zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego czynu i pokierowania swoim postępowaniem, natomiast aktualny stan jej zdrowia psychicznego pozwala jej na uczestnictwo w postępowaniu przed Sądem w charakterze oskarżonej.

Pisemna opinia biegłych psychiatrów i biegłej psycholog została zakwestionowana przez obrońcę oskarżonej, w związku z czym biegli psychiatrzy A. R. oraz M. S. zostali przesłuchani w toku rozprawy w dniu 23 lipca 2024r. (ostatecznie nie doszło do przesłuchania biegłej psycholog N. S., która złożyła pisemną opinię uzupełniającą) i wówczas jednoznacznie stwierdzili, że kwestię poczytalności sprawcy oceniają w dacie czynu, natomiast oprócz tego określają aktualny stan psychiczny oskarżonej, co znajduje odzwierciedlenie w pisemnej opinii biegłych. Stwierdzone zaburzenia depresyjno-lękowe mieszane należą, w ocenie biegłych, do innej kategorii zakłóceń psychicznych, nie wpisujących się w charakter ograniczających czy znoszących poczytalność. Dodatkowo, obrońca oskarżonej załączył do akt dokumentację medyczną dotyczącą A. N. obejmującą dokumenty m.in. z 2014 roku i tym samym zarzucał biegłym skorzystanie z tych dokumentów, mimo przestępczego okresu wskazanego w zarzucie, tj. w latach 2016-2021 i nieprzeprowadzenie dodatkowych badań, jednakże biegły A. R. (oraz M. S., który podtrzymał twierdzenia podniesione przez drugiego biegłego psychiatrę) wyjaśnił wprost, że jednorazowe badanie oskarżonej było wystarczające do uznania, że jej stan psychiczny był dobry i nie mieli żadnych wątpliwości co do postawionej diagnozy. Tożsame wnioski wypływały z pisemnej uzupełniającej opinii biegłej psycholog, która ponadto wyjaśniła mechanizmy oceny i sformułowania wniosków wynikających z opinii sądowo-psychologiczno-psychiatrycznej.

Analiza powyższych opinii doprowadziła tutejszy Sąd do wniosku, że stanowią wiarygodne i przydatne dowody, sporządzone przez uprawnione podmioty posiadające wiedzę specjalistyczną, w granicach przysługujących im kompetencji. Dodatkowo wskazać należy, iż wywody poczynione w opiniach są jasne, konsekwentne i pozbawione wewnętrznych sprzeczności, zaś ich kwestionowanie przez obrońcę stanowi w rzeczywistości polemikę z ich treścią, natomiast argumentacja obrońcy jest całkowicie bezzasadna. Z powyższych względów, Sąd nie znalazł żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności omawianych dowodów i tym samym przyjął wnioski z nich wypływające za podstawę ustaleń faktycznych co do stanu zdrowia i poczytalności oskarżonej.

zeznania świadków Ł. S. i R. U.

Ł. S. (były mąż oskarżonej) oraz R. U. (znajomy oskarżonej) potwierdzili w zeznaniach złożonych przed Sądem, że mieli wiedzę o relacji A. N. z R. O., który przelewał na jej rzecz środki pieniężne, które trafiały następnie na cele prowadzonego przez nią stowarzyszenia. Mężczyźni zeznali, że w ich ocenie relacja ta miała charakter uczuciowy, niemniej jednak nigdy nie byli oni świadkami spotkań stron postępowania czy ich rozmów – znali relację tylko z opowieści A. N.. Ł. S. A. N. przedstawiała R. O. jako darczyńcę, z kolei R. U. przedstawił oskarżyciela posiłkowego jako osobę zaangażowaną w działalność charytatywną na rzecz zwierząt; R. U. wskazywał, że R. O. był bliską osobą dla A. N., że oskarżona pożyczała mu pieniądze, jednak takie informacje otrzymał tylko od niej; jak sam wskazał – nie uczestniczył w ich spotkaniach. W konsekwencji, Sąd ocenił pozytywnie zeznania świadków w zakresie, w jakim potwierdzili współpracę A. N. z R. O. oraz dokonywanie wpłat przez oskarżyciela posiłkowego, niemniej jednak o kontaktach stron wiedzieli tylko i wyłącznie z relacji oskarżonej, która przedstawiała je wobec osób trzecich, jak i zresztą w swych wyjaśnieniach przed Sądem oraz organem postępowania przygotowawczego, jako kontakty o charakterze uczuciowym. W konsekwencji, Sąd ocenił zeznania świadków z dużą ostrożnością, mając na uwadze okoliczność, że zaprezentowany przez nich stan faktyczny został w znacznej mierze zobrazowany przez oskarżoną. Za okolicznością, że A. N. przedstawiała relację z oskarżycielem posiłkowym w sposób odbiegający od rzeczywistości przemawiają zresztą również zeznania J. S., który niemal do samego końca przedmiotowego zdarzenia nie miał wiedzy o mechanizmie pozyskiwania przez A. N. pieniędzy od R. O..

opinia biegłego sądowego z dziedziny informatyki

Opinia biegłego sądowego z dziedziny informatyki pozwoliła na pozyskanie z dostarczonego do badań sprzętu w postaci laptopów i telefonu komórkowego marki S. plików niezbędnych w niniejszym postępowaniu, które załączono do akt sprawy (k.662-737). Opinia ta została sporządzona przez uprawnioną do tego osobę, posiadającą wiedzę specjalistyczną, ponadto nie była kwestionowana przez strony.

wydruki rozmów A. N. z J. S.

Omawiany dowód niezbicie stanowi potwierdzenie okoliczności, że A. N. pozostawała w dobrej relacji z J. S., jednakże okoliczność ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron niniejszego postępowania. Ponadto, Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, iż dowód ten nie przesądza w żaden sposób o okoliczności podnoszonej przez oskarżoną, tj. pozostawania w rzekomych relacjach uczuciowych jednocześnie z R. O. i J. S.; pokrzywdzony absolutnie zaprzeczył tej okoliczności, natomiast J. S. w swoich zeznaniach w ogóle jej nie podnosił. W konsekwencji, załączone do akt sprawy wydruki rozmów, wyrwane z kontekstu, ocenione przy uwzględnieniu pozostałego materiału dowodowego z akt sprawy, nie dowodzą okoliczności podnoszonych przez oskarżoną.

dokumenty inwestycyjne nadesłane do pokrzywdzonego przez A. N. oraz zabezpieczone w toku przeszukania

Wymienione dokumenty, które zostały zabezpieczone w trakcie przeszukania dokonanego w miejscu zamieszkania oskarżonej oraz te załączone do pisemnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, potwierdzają okoliczności podnoszone przez R. O. co do wysyłania przez oskarżoną omawianych dokumentów celem potwierdzenia dokonywania przez A. N. inwestycji na rzecz pokrzywdzonego, dlatego też Sąd uznał je za przydatne przy ustalaniu stanu faktycznego niniejszej sprawy.

dokumenty

Za w pełni przydatne Sąd uznał pozostałe dokumenty wyżej wymienione, tj. wydruki z KRS czy CEiDG, historię transakcji na rachunkach bankowych, potwierdzenia przelewów czy informacje uzyskane z m.in. z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych czy Urzędu Skarbowego, które zostały sporządzone przez uprawnione podmioty w zakresie przysługujących im kompetencji; ponadto nie były kwestionowane przez strony, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

wyjaśnienia oskarżonej A. N., dokumenty załączone przez obrońcę oskarżonej (k. 990-992, 998, 1071)

Przyjęta przez oskarżoną linia obrony całkowicie nie zasługiwała na uwzględnienie, albowiem była nieprawdziwa i sprzeczna ze zgromadzonym materiałem dowodowym, w dodatku nie została poparta żadnymi innymi dowodami. A. N. podnosiła w swoich wyjaśnieniach, jakoby łączyła ją z R. O. bliska uczuciowa relacja, zaś tytuł dokonywanych wpłat, tj. „AN/ Inwestycje” stanowiły w rzeczywistości przenośnię – pokrzywdzony miał nazywać A. N. – jak określiła – „swoją inwestycją”, przelewane środki finansowe miały być inwestycją w nią samą. R. O., w opinii A. N., miał świadomość tego, że przelewane przez niego pieniądze nie są wpłatami na poczet inwestycji, obligacji, lecz stanowią wsparcie działań podejmowanych przez oskarżoną, skupiających się wokół pomocy osobom potrzebującym i zwierzętom. Jednakże R. O. stanowczo zaprzeczył tak zaprezentowanej wersji wydarzeń, podkreślając przy tym, że z A. N. łączyły go relacje czysto biznesowe – pokrzywdzony kupował u A. N. produkty ubezpieczeniowe, a później, za jej namową, rzekome produkty inwestycyjne. Wyjaśnienia A. N. nie zostały poparte żadnymi innymi dowodami, zatem nie ulega wątpliwości, że tak przedstawione stanowisko stanowi w rzeczywistości próbę uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo. Przeciwko wiarygodności wyjaśnień oskarżonej przemawiają również dokumenty, które miały przekonać R. O. o inwestycjach dokonywanych za pośrednictwem A. N., załączone przez pokrzywdzonego do zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa oraz te zabezpieczone w trakcie przeszukania miejsca zamieszkania A. N.. Oskarżona nigdy nie była w stanie nawet wyjaśnić pochodzenia tych dokumentów.

Przeciwko jej wersji wydarzeń przemawia również samo spotkanie pokrzywdzonego z A. N. i J. S., które miało na celu ujawnienie przed R. O. zachowania oskarżonej i ustalenie rozwiązania z tej sytuacji. Okoliczność przyznania się A. N. przed pokrzywdzonym, że żadne z wpłaconych pieniędzy nie zostały zainwestowane, została potwierdzona przez J. S. i R. O..

Kontynuując, Sąd nie przyjął za prawdziwe twierdzeń oskarżonej co do udzielania jakichkolwiek pożyczek R. O., albowiem nie dość, że z historii transakcji dokonywanych między rachunkami prowadzonymi na rzecz oskarżyciela posiłkowego i oskarżonej okoliczność ta nie wynika, to dodatkowo, przy uwzględnieniu zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, jest to wręcz nielogiczne w świetle wysokości zarobków osiąganych przez R. O..

Kontynuując, w toku niniejszego postępowania, prezentowaną wersję wydarzeń A. N. usiłowała potwierdzić dokumentami załączonymi do pism procesowych bądź „donoszonymi” na kolejne terminy rozpraw, które miały być podpisane lub sporządzone przez R. O.; oskarżyciel posiłkowy wprawdzie nie zaprzeczył, aby dokumenty datowane na dzień: 12.10.2020r., marzec 2021 i 21.12.2018r. nie zostały sporządzone przez niego i nie zostało to zweryfikowane przez biegłego grafologa powołanego przez Sąd, niemniej jednak pokrzywdzony skonfrontował informacje wynikające z tych pism, wskazując, że co do pierwszego dokumentu – miał wówczas przyjechać z N. na życzenie oskarżonej celem sporządzenia dokumentacji odnośnie wycofania środków i zakończenia inwestycji, zaś co do pisma z marca 2021r. – nie było go wówczas w P.. Ponadto, wszelkie okoliczności podnoszone przez A. N., jak chociażby opłacanie mandatów za R. O., były dementowane przez pokrzywdzonego i – wbrew relacji oskarżonej, która była dość chaotyczna i niekonsekwentna – jego zeznania stanowiły logiczny ciąg zdarzeń.

Dodatkowo nie należy tracić z pola widzenia faktu, że oskarżyciel posiłkowy i oskarżona poznali się pod koniec 2015 roku i z początkiem kolejnego roku kontynuowali współpracę odnośnie ubezpieczenia na życie dla R. O., zaś już w styczniu 2016r. oskarżyciel posiłkowy dokonywał pierwszych przelewów na rzecz A. N.. Ponadto, jego sytuacja majątkowa, wysokie zarobki osiągane na terenie P. i N. zdecydowanie nie wymagały uzyskiwania dodatkowych środków od osób trzecich na takie cele, jak remont mieszkania.

W konsekwencji, Sąd ocenił wyjaśnienia A. N. jako w przeważającej części nielogiczne i niekonsekwentne, co z kolei przemawiało za ich niewiarygodnością. Na miano wiarygodnych zasługiwały tylko jej wyjaśnienia co do okoliczności, które nie były kwestionowane w toku niniejszego postępowania przez żadną ze stron, tj. że oskarżona poznała R. O. w 2015 roku, sprzedawała mu ubezpieczenie na życie oraz że powołała Stowarzyszenie (...) i udzielała się charytatywnie.

opinie z zakresu badania pisma ręcznego

Opinie z zakresu badania pisma ręcznego, nadesłane przez obrońcę oskarżonej (k. 993 i 994 akt) zostały zlecone przez oskarżoną celem wykazania, że podpis na jednym dokumencie nie mógł być sporządzony przez A. N., a na drugim – że został złożony przez R. O.. Wniosek o przeprowadzenie dowodu z tych opinii został oddalony z uwagi na okoliczność, że ustalenie autorów podpisów widniejących na dokumentach nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, dlatego Sąd ocenił je jako nieprzydatne do ustalenia stanu faktycznego.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

A. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Popełnienie przestępstwa z art.286§1 k.k. sprowadza się do czynności sprawczej polegającej na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, przy czym działała ona w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Zatem „sposób działania sprawcy oszustwa względem innej osoby może polegać na: wprowadzeniu jej w błąd przez wywołanie u niej wyobrażenia o istniejącej (nie przyszłej) rzeczywistości, która jest w istocie inna niż przedstawia jej sprawca; wyzyskaniu błędu pokrzywdzonego, tj. jego subiektywnego wyobrażenia o rzeczywistości, która jest w istocie odmienna i o czym sprawca wie; wyzyskaniu niezdolności pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Zauważyć należy, że wprowadzenie w błąd może mieć postać zarówno działania (np. sprawca przedstawia pokrzywdzonemu nieprawdziwe informacje dotyczące transakcji, za którą ma otrzymać od niego wynagrodzenie), jak i zaniechania (np. sprawca zataja przed pokrzywdzonym istotne informacje dotyczące obciążeń własnego majątku czy wady prawnej przedmiotu transakcji). Opisane sposoby działania sprawcy muszą poprzedzać niekorzystne rozporządzenie mieniem przez pokrzywdzonego, stąd też istotnym znamieniem oszustwa jest związek przyczynowy między wprowadzeniem w błąd, czy wyzyskaniem błędu a niekorzystnym rozporządzeniem mieniem” (zob. wyrok SN z 19.07.2007 r., V KK 384/06, LEX nr 299205).

Ze zgromadzonego materiału dowodowego bezspornie wynika, że R. O. nawiązał relację z oskarżoną w celu zakupu ubezpieczenia na życie, natomiast przy okazji kolejnych spotkań A. N. namawiała go do inwestowania środków pieniężnych, a pokrzywdzony przystał na tę propozycję i w okresie od 19 stycznia 2016r. do 31 marca 2021r. dokonywał przelewów na rachunku prowadzone bądź zarządzane przez A. N., w przekonaniu, że środki te są wpłacane na platformy inwestycyjne. Analiza akt sprawy doprowadziła do ustalenia, że żadne z wpłacanych środków nie były inwestowane przez A. N., przy czym przez cały ten okres R. O. pozostawał w zupełnie odmiennym przekonaniu; błędne wyobrażenie o rzeczywistości wywoływała u pokrzywdzonego A. N., która na potwierdzenie zainwestowanych środków przesyłała R. O. dokumenty, certyfikaty, pisma kierowane bezpośrednio do pokrzywdzonego, a także przy każdym żądaniu wypłacenia pieniędzy zwodziła go, że konieczne są do tego celu bądź uniknięcia utraty środków dalsze wpłaty. R. O. działał w zaufaniu do A. N. – uważał ją bowiem za podmiot profesjonalny, wiedział, że oskarżona pracowała u ubezpieczyciela(...) oraz zapewniała go, że w swojej karierze zajmowała się tez produktami inwestycyjnymi (które notabene miała w swojej ofercie), dlatego też pokrzywdzony nie miał żadnych powodów do powzięcia wątpliwości odnośnie rzetelności zachowania oskarżonej. Dodatkowo podkreślić należy, iż w okresie przestępczego działania A. N., pokrzywdzony przeprowadzał się z P. do N., zmieniał pracę, miał problemy zdrowotne i – jak sam przyznał w toku przesłuchania – nie poświęcał czasu na zagłębianie się w temat inwestycji, dlatego też cały ten proces powierzył A. N.. W konsekwencji, nie ulega wątpliwości, że oskarżona wprowadziła R. O. w błąd co do przeznaczenia wpłacanych przez niego pieniędzy.

Powyższe działanie oskarżonej było podyktowane celem osiągnięcia korzyści majątkowej, albowiem żadne z przelanych środków nie zostały ostatecznie zainwestowane zgodnie z celem umówionym z pokrzywdzonym. Pieniądze dostarczone przez R. O. były w rzeczywistości przekazywane przez oskarżoną na jej własne cele (na cele charytatywne oraz na poczet obsługi i opłacenia kosztów prowadzonego przez A. N. Stowarzyszenia (...)). Zgromadzony materiał dowodowy, w tym przede wszystkim zeznania świadka J. S. potwierdziły okoliczność, iż środki uzyskane od R. O. mogły odzwierciedlać wysokość kosztów utrzymania (...), zaś poza wpłatami od pokrzywdzonego nie wpływały żadne inne środki finansujące o tak regularnym charakterze, zatem nie ulega wątpliwości, że cel osiągnięcia korzyści majątkowej, polegający na finansowaniu akcji charytatywnych oraz Stowarzyszenia założonego przez A. N., przyświecał oskarżonej od samego początku przestępczego działania, skoro żadne ze środków wpłaconych przez R. O. nie zostały przeznaczone na cele inwestycyjne, zadeklarowane przez oskarżoną. Za bezpośrednim zamiarem wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd przemawia przemyślany sposób działania oskarżonej, która przesyłała mu dokumenty mające stanowić potwierdzenie dokonanych inwestycji w postaci certyfikatów, pism, których adresatem miał być Narodowy Bank Polski czy Komisja Nadzoru Finansowego; ponadto, przy każdym żądaniu R. O. wypłacenia środków pieniężnych A. N. zwodziła go, że aktualnie jest to rzekomo niemożliwe bądź wymaga dopłacenia jeszcze kolejnych środków. Podkreślić należy, że A. N. działała w tożsamy sposób przez okres ponad pięciu lat, a wyżej opisane zachowanie zostało zakończone na skutek stanowczych i kategorycznych próśb R. O. wypłacenia zainwestowanych pieniędzy, celem odzyskania chociaż tych wpłaconych środków.

Ponadto, ze zgromadzonego materiału dowodowego niezbicie wynika, że w kwietniu 2016 roku doszło do spotkania pokrzywdzonego z A. N. i J. S. w jego miejscu zamieszkania, kiedy to został uświadomiony co do sposobu działania oskarżonej. Wówczas to A. N. przyznała pokrzywdzonemu, że żadne z wpłaconych przez niego pieniędzy nie zostały – zgodnie z ich pierwotnymi ustaleniami – zainwestowane. Powyższa okoliczność została w niemal tożsamy sposób przedstawiona przez J. S. i R. O., zatem Sąd nie miał żadnych wątpliwości co do sprawstwa A. N., która przyznała się przed pokrzywdzonym do popełnienia przestępstwa, zaś za chęcią uniknięcia odpowiedzialności karnej ewidentnie przemawia to, że w trakcie tegoż spotkania A. N. chciała, aby R. O. podpisał dokument, z którego miałoby wynikać, że wpłacone przez niego pieniądze stanowiły pożyczkę, ponadto oskarżona później żaliła mu się, że jeśli ta sprawa wyjdzie na jaw, to jej reputacja zostanie zniszczona – a zatem niewątpliwie chciała wywrzeć na nim presję, by sprawa nie ujrzała światła dziennego.

W konsekwencji, po analizie akt niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, że A. N. w okresie od 19 stycznia 2016r. do 31 marca 2021r. we W. i innych nieustalonych miejscach, działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła R. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 626.624,22 zł oraz 10.067,50 euro w ten sposób, że wprowadziła go w błąd co do przeznaczenia wpłacanych przez pokrzywdzonego tytułem udziału w inwestycjach finansowych oraz podatku od inwestycji pieniędzy w kwocie 619.574,22 zł oraz zamiaru i możliwości ich zwrotu oraz wprowadziła go w błąd co do przeznaczenia wpłacanych przez pokrzywdzonego tytułem akcji charytatywnych pieniędzy w kwocie 7.050 zł.

Wysokość całkowitej szkody w majątku R. O., spowodowana działaniem A. N., została ustalona na podstawie historii transakcji rachunków bankowych oraz potwierdzeń przelewów, która wynosiła łącznie 10.067,50 euro oraz 626.624,22 zł, przy czym kwotę 619.574,22 zł (jej równowartość) stanowiły wpłaty z tytułu inwestycji i podatku od inwestycji, a kwota 7.050 zł została wpłacona przez R. O. z tytułu akcji charytatywnych.

Konkludując, po dokonaniu analizy zgromadzonego materiału dowodowego oraz przy uwzględnieniu wyżej poczynionych rozważań, Sąd uznał A. N. za winną przestępstwa z art.286§1 k.k. w zw. z art.294§1 k.k. w zw. z art.12§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

---------

-------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. N.

1.

1.

Uznając winę oskarżonej A. N. co do przestępstwa popełnionego w sposób opisany w pkt. 1. części rozstrzygającej wyroku, Sąd przystąpił do wymierzenia odpowiedniej i sprawiedliwej kary, adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości, a także przy uwzględnieniu celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonej oraz warunki i właściwości osobiste sprawcy. Ponadto orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a Sąd wymierzając karę, miał na uwadze także zasady prewencji ogólnej. Jednocześnie Sąd baczył jednak, by wymierzona kara uwzględniała motywację i sposób zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na oskarżonej obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa oraz możliwość ich naprawienia w przyszłości. Ponadto Sąd, wymierzając karę uwzględnił także właściwości i warunki osobiste oskarżonej, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k. miał na uwadze tak okoliczności obciążające, jak i łagodzące dotyczące oskarżonego.

I tak, okolicznościami obciążającymi było popełnienie przestępstwa czynem o charakterze ciągłym - w sposób przemyślany, zaplanowany, wręcz wyrachowany, działania oskarżonej trwały przez dość długi okres czasu - ponad 5 lat.

Z kolei na korzyść A. N. przemawiała jej dotychczasowa niekaralność za przestępstwa.

W konsekwencji tych okoliczności, na podstawie art.294§1 k.k. w zw. z art.57b k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnionego przestępstwa w zw. z art.4§1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonej karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W tym miejscu wskazać należy, że w stosunku do oskarżonej konieczne było wykorzystanie dyrektywy wskazanej w art.4§1 k.k., zgodnie z którą jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Konsekwencją przywołanej regulacji było sięgnięcie przez Sąd do przepisu art.57b k.k., zgodnie z którym w dacie popełnienia czynu brzmiał: skazując za przestępstwo określone w art.12§1, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia. Konsekwencją popełnienia przestępstwa ciągłego określonego w art.12§1 k.k. jest więc nadzwyczajne obostrzenie kary. Mając na względzie wyżej podniesione okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonej karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Taki wymiar kary umożliwia oskarżonej ubieganie się o wykonanie kary w systemie dozoru elektronicznego i rychłe podjęcie zatrudnienia, celem uzyskania środków należnych pokrzywdzonemu i naprawienia wyrządzonej mu szkody, a tym samym w najlepszy sposób zabezpiecza interesy pokrzywdzonego.

W świetle dotychczasowej niekaralności A. N., Sąd uznał, że kara, o jakiej wymierzenie wnioskował prokurator (tj. kara 4 lat pozbawienia wolności), jest zbyt wygórowana, ponadto Sąd kierował się przede wszystkim interesem oskarżyciela posiłkowego, któremu przecież zależy przede wszystkim na odzyskaniu utraconych pieniędzy. Powyższa okoliczność jest tym bardziej uzasadniona w świetle tego, że oskarżona nie posiada żadnych środków otrzymanych od R. O., a ponadto – jak podnosiła w toku przesłuchania przed Sądem –znajduje się aktualnie w trudnej sytuacji finansowej, zatem perspektywa spłaty pokrzywdzonego jest obecnie wysoce mało prawdopodobna; niemniej jednak, przy uwzględnieniu wykształcenia A. N., Sąd doszedł do przekonania, że oskarżona posiada możliwości zarobkowe, dlatego też kara w orzeczonym wymiarze pozwoli jej na podjęcie zatrudnienia i wywiązanie się z orzeczonego w punkcie 2. wyroku obowiązku naprawienia szkody.

A. N.

2.

1.

Kierując się dyspozycją zawartą w art.46§1 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu, Sąd orzekł wobec A. N. – sprawcy przestępstwa na szkodę pokrzywdzonego R. O. – obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwoty 623.024,22 zł oraz 10.067,50 euro – przy uwzględnieniu wpłat dokonanych przez A. N. w dniach 31 maja i 2 czerwca 2021r. z tytułu spłaty należności, w łącznej wysokości 3.600 złotych.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. N.

3.

1.

Mając na uwadze przepisy wskazane w punkcie 3. wyroku, Sąd zasądził od oskarżonej A. N. na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. O. kwotę 3.480 zł tytułem zwrotu wydatków oskarżyciela posiłkowego, poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika, przy uwzględnieniu jego wkładu w niniejsze postępowanie.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

Mając na uwadze przepisy powołane w punkcie 4. wyroku, Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe nie znajdując podstaw do odstąpienia od zasady, że skoro zawinione jej zachowanie koszty te wywołało, to powinna je też ponieść.

7.  Podpis

Poznań, 19 marca 2025r.

sędzia Tomasz Borowczak