Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 35/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

B. N.

1.  Czyn przypisany oskarżonemu w pkt. 1 wyroku

2.  Czyn przypisany oskarżonemu w pkt. 2 wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad. 1

Oskarżony B. N. przez wiele lat żył w konkubinacie z A. S. (1) w jej domu w P.. Od około 2 lat ustała pomiędzy nimi więź intymna, ale nadal prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Od roku A. S. (1) spotykała się z pokrzywdzonym T. P., z którym planowała ślub. O swoim nowym związku i planach na przyszłość nie poinformowała oskarżonego, na co nalegał pokrzywdzony.

W dniu 23. 08. 2021 r. T. P. przyszedł do domu A. S. (1), aby rozmówić się z B. N.. Wszedł do pokoju, w którym oskarżony oglądał telewizję. Między mężczyznami doszło do ostrej wymiany zdań. A. S. (1) przestraszyła się i zbiegła na parter domu do mieszkania swojej byłej bratowej J. K.. Za nią wybiegł oskarżony i pokrzywdzony. Następnie oskarżony próbował wrócić do mieszkania, ale pokrzywdzony mu to uniemożliwił, chwycił go za koszulkę i wypchnął za drzwi wejściowe, przed którymi następnie stanął blokując oskarżonemu wejście. Oskarżony pobiegł do szopki przy domu, z której wziął siekierę i krzycząc do pokrzywdzonego, że go zabije udał się w jego kierunku. Pokrzywdzony nadal stał przed drzwiami wejściowymi do mieszkania na szczycie prowadzących z parteru na piętro schodów. Oskarżony wbiegł na te schody, stanął cztery stopnie poniżej pokrzywdzonego i zamachnął się w jego stronę siekierą. Pokrzywdzony zrobił unik, wyciągnął prawą rękę przed siebie i został trafiony w kciuk. Oskarżony ponownie podniósł siekierę i w tym momencie pokrzywdzony kopnął go w twarz i oskarżony upadł. W tym czasie ze swojego mieszkania wybiegła J. K. i krzyknęła do oskarżonego, aby oddał jej siekierę, bo pójdzie siedzieć. Oskarżony oddał jej siekierę, a następnie pojechał na posterunek policji, aby zgłosić najście obcego mężczyzny w jego domu.

W czasie tego zdarzenia oskarżony był trzeźwy.

W wyniku draśnięcia siekierą pokrzywdzony doznał powierzchownej rany kciuka, która naruszyła czynności narządu jego ciała na czas poniżej 7 dni.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego B. N.

zeznania świadków:

- T. P.

- J. K.

- (...)

- częściowo R. P.

- eksperymenty proce-sowe z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonego

- badanie trzeźwości

- sprawozdanie z badania sądowo-lekarskiego

k. 70-71, 97-98, 162-172, 497

k.12-15, 63-64, 498-500

k.28-29, 61-62, 508-510

k. 32, 544-545

k. 35-36, 545-547

k. 261-279

k. 5

k. 65

Ad. 2

Oskarżony B. N. i pokrzywdzona A. S. (1) żyli w konkubinacie prawie 20 lat. Zamieszkiwali wspólnie w mieszkaniu pokrzywdzonej w P. wraz z jej dziećmi – córką A. i synem M. i jej matką G. K.. W (...) córka pokrzywdzonej opuściła dom rodzinny i zerwała kontakt z matką. Początkowo pożycie oskarżonego i pokrzywdzonej było zgodne, ale z czasem zaczęło dochodzić pomiędzy nimi do konfliktów i kłótni. Oskarżony od czerwca 2011 r. do sierpnia 2021 r. będąc pod wpływem alkoholu poniżał A. S. (1) i jej syna oraz wyzywał ich wulgarnymi słowami. Poniżanie pokrzywdzonej polegało na jej kontrolowaniu i sprawdzaniu, gdzie chodzi. Poza tym oskarżony wyzywał ją słowami wulgarnymi i obraźliwymi - „kurwa”, „szmata”, mówił „że się skurwiła”. Jeśli chodzi o M. S., to oskarżony krzyczał na niego, że za dużo je i pije, że za często się kąpie. Wyzywał go od idioty, głupka, brudasa i śmierdziela. Zachowanie oskarżonego wprowadzało w domu nerwową atmosferę i wywoływało u pokrzywdzonych długotrwały stres.

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego B. N.

Zeznania świadków:

- A. S. (1)

- M. S.

- G. K.

- A. S. (2)

70-71, 97-98, 162-172, 497

k. 6-7, 58-60, 138-141, 501-503

k. 22-24, 109-110, 503-504

k. 112-115, 505-506

k.128-131506-507

Ad. 1 i 2

Oskarżony B. N. w czasie popełnienia przypisanych mu czynów miał zachowaną poczytalność.

Oskarżony ma 65 lat, jest rozwiedziony, ma dwoje pełnoletnich dzieci. Z zawodu jest elektromonterem. Przed zatrzymaniem zatrudniony był w S. Polska w P. z wynagrodzeniem w kwocie 5.000 zł miesięcznie.

Oskarżony nie był karany sądownie.

W AŚ w P. oskarżony miał dobrą opinię.

Opinia sądowo-psychiatryczna

Wywiad środowiskowy

Karta karna

Opinia z AŚ w P.

k. 216

k. 152-155

k.372

k. 526-527

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. i 2.

1. i 2.

1. i 2.

Wyjaśnie-nia oskarżo-nego

Zeznania świadków

Dokumenty

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego jedynie w takim zakresie, w jakim znalazły potwierdzenie w innych dowodach uznanych przez Sąd za wiarygodne. Poza tym za zgodne z prawdą Sąd uznał oświadczenie oskarżonego, że nie miał zamiaru zabójstwa pokrzywdzonego. W ocenie Sądu brak jest jednoznacznych i obiektywnych dowodów podważających wiarygodność tego twierdzenia.

Sąd dał wiarę zeznaniom bezpośrednich świadków zdarzenia w zakresie tego co widzieli i słyszeli. Były one szczegółowe, konsekwentne, a także zgodne z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Sąd nie miał powodów, by kwestionować ich szczerość. Z ostrożnością Sąd ocenił jednak subiektywne odczucia świadków co do zamiaru oskarżonego w zakresie pierwszego z zarzucanych mu czynów. Należy uznać, że były to wyłącznie ich przypuszczenia wynikające z wrażeń jakie odnieśli.

Sąd tylko częściowo dał wiarę zeznaniom świadka R. P., a mianowicie w zakresie w jakim nie były sprzeczne z zeznaniami innych świadków.

Wszystkie zebrane w sprawie dokumenty stanowiły wiarygodny materiał dowodowy, albowiem ich treść i autentyczność nie budziły żadnych zastrzeżeń. Strony ich nie kwestionowały, do czego i Sąd nie miał podstaw.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1. i 2.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania świadków: S. K. (1), S. K. (2), A. B. (1) G. (1) G.

W większości Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego uznając, że stanowiły one ealizację przyjętej przez niego linii obrony mającej na celu uniknięcie lub umniejszenie odpowiedzialności karnej. Jego wyjaśnienia nie znalazły potwierdzenia w zeznaniach świadków.

Zeznania wskazanych obok świadków nie miały znaczenia dla sprawy lub miały znaczenie niewielkie, wobec czego Sąd pominął je przy ustalaniu stanu faktycznego jako nieistotne. Należy jednak podkreślić, że zeznania te były w pełni wiarygodne.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1.  i 2.

B. N.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ad. 1

Prokurator zarzucił B. N. popełnienie przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 1 kk polegające na usiłowaniu zabójstwa T. P.. Prokurator przyjął zamiar zabójstwa w oparciu o fakt, że oskarżony groził pokrzywdzonemu, że go zabije, a następnie dwukrotnie wykonał w jego kierunku zamach siekierą. W ocenie prokuratora, gdyby nie unik pokrzywdzonego i zasłonięcie się przez niego ręką oskarżony ugodziłby go siekierą w głowę.

Sąd po przeanalizowaniu materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie nie podzielił stanowiska prokuratora. Po pierwsze fakt, że oskarżony groził pokrzywdzonemu, że go zabije i wykonał w jego kierunku zamach siekierą nie przesądza jeszcze o faktycznym zamiarze zabójstwa. Nie można bowiem wykluczyć, że oskarżony chciał wyłącznie przestraszyć pokrzywdzonego grożąc mu użyciem siekiery, aby zmusić go, aby umożliwił mu wejście do domu. Po drugie nie wiadomo w jaką część ciała pokrzywdzonego oskarżony mierzył i czy rzeczywiście chciał go ugodzić siekierą. Istnieje przecież możliwość, że oskarżony zamierzał jedynie zamarkować cios i nie chciał zranić pokrzywdzonego. Poza subiektywnym odczuciem pokrzywdzonego, że gdyby nie zrobił uniku i nie zasłoniłby się ręką to na pewno otrzymałby cios w głowę nie ma obiektywnych dowodów, że tak by się stało. Zdarzenie miało dynamiczny przebieg i towarzyszyły mu silne emocje, co niewątpliwie utrudniało pokrzywdzonemu ocenę sytuacji, dokonanie precyzyjnych spostrzeżeń, ich zapamiętanie, a następnie ich odtworzenie. Nie można przy tym zapominać, że pokrzywdzony mógł uważać oskarżonego za swojego rywala co nie sprzyjało obiektywnej interpretacji jego zachowania. Po trzecie oskarżony stał na schodach o cztery stopnie niżej od pokrzywdzonego co zmniejszało jego szanse na trafienie pokrzywdzonego w ważne dla życia części ciała. W końcu po czwarte, oskarżony nie miał powodu, aby zabić pokrzywdzonego. Mógł być wzburzony, ale nie do tego stopnia, że chciał pozbawić nieznanego mu człowieka życia narażając się tym samym na bardzo surową odpowiedzialność karną. Oskarżony ma 65 lat, nie był dotychczas karany sądownie, a z zeznań świadków wynika, że nigdy nie stosował przemocy fizycznej. Należy dodać, że w dniu zdarzenia nie był pod wpływem alkoholu, który mógłby podziałać na niego rozhamowująco i zwiększyć jego agresję.

Poddając zachowanie oskarżonego ocenie prawnokarnej Sąd uznał, że wyczerpało ono znamiona przestępstwa z art. 191 § 1 kk i art. 157 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. W ocenie Sądu oskarżonemu można jedynie przypisać, że w dniu zdarzenia groził pokrzywdzonemu siekierą chcąc go zmusić, aby umożliwił mu wejście do domu. Jednocześnie pokrzywdzony wykonując gwałtowny ruch ręką został przez oskarżonego nieumyślnie draśnięty ostrzem siekiery co spowodowało powierzchowną ranę jego kciuka.

Ad. 2

Prokurator zachowanie oskarżonego opisane w zarzucie II aktu oskarżenia zakwalifikował jako przestępstwo z art. 190 a § 1 kk, czyli tzw. stalking. Również w tym zakresie Sąd nie podzielił stanowiska oskarżyciela publicznego. Wieloczynowy charakter uporczywego nękania powoduje, że przepis art. 190a § 1 kk pozostaje w zbiegu pozornym w stosunku do przepisu art. 207 kk, który go pochłania (KK red. Grześkowiak 2021, wydanie 7). Działanie oskarżonego polegało na poniżaniu i wyzywaniu wulgarnymi i obraźliwymi słowami swoich domowników, którzy pozostawali w stosunku zależności ekonomicznej od oskarżonego. Tego typu zachowania stanowią elementy znęcania psychicznego, o jakim mowa w art. 207 kk, a zatem Sąd dokonał zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w pkt. 2 wyroku.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. N.

1.  i 2.

3.

4.

5.

1.  i 2.

1.  i 2.

3.

1.  i 2.

Ustalając wymiar kar dla oskarżonego Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. Przepis ten stanowi, że sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu oraz rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa.

Odnośnie pierwszego z przypisanych oskarżonemu czynów Sąd wziął pod uwagę charakter groźby kierowanej wobec pokrzywdzonego. Za wyjątkowo naganne uznać należy grożenie innej osobie śmiercią i to przy użyciu niebezpiecznego narzędzia w postaci siekiery. Takie zachowanie mogło wzbudzić w pokrzywdzonym strach i narażało go na silny stres.

Odnośnie drugiego z przypisanych oskarżonemu czynów, Sąd uwzględnił sposób w jaki oskarżony znęcał się nad domownikami. Jego zachowanie nie było szczególnie drastyczne, chociaż bez wątpienia przykre dla pokrzywdzonych.

Ponadto przy ustalaniu wysokości kar Sąd uwzględnił wcześniejszą niekaralność sądową oskarżonego, który pomimo dojrzałego wieku nigdy wcześniej nie wszedł w konflikt z prawem oraz dobrą opinię o oskarżonym z aresztu śledczego, w którym przebywał.

Sąd stosując zasadę częściowej absorbcji połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego i wymierzył mu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w przedmiotowej sprawie od dnia 23 sierpnia 2021 r. do dnia 17 maja 2022 r.

Za celowe i konieczne Sąd uznał orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu zbliżania się i kontaktowania z pokrzywdzonymi, aby zwiększyć ich poczucie bezpieczeństwa i zapobiec ewentualnym konfliktom w przyszłości.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.

Sąd zasadził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierzył mu opłatę sądową na podstawie przepisów powołanych w pkt. 6 wyroku.

1Podpis

Sędzia Karolina Siwierska Sędzia Sławomir Szymański