Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

Formularz UK 1- uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 09.07.2025r.

Sygnatura akt

III K 180/25

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

A. L.

I.  Czyny przypisane oskarżonemu w pkt. 1 wyroku - tj. ciąg dwóch przestępstw z art. 148 § 2 pkt 2 kk i art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art . 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 kk i art. 156 § 1 pkt 2 kk i art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony A. L. urodził się w dniu (...) w miejscowości B. w Mołdawii.

Jest obywatelem Mołdawii, kawalerem, ojcem dwojga dzieci w wieku 19 i 7 lat.

Ma wykształcenie zawodowe średnie, z zawodu jest ślusarzem i spawaczem.

Przed zatrzymaniem pracował dorywczo jako pracownik fizyczny. Nie posiada majątku większej wartości.

A. L. był kilkukrotnie skazany na terenie Mołdawii i Ukrainy na kary pozbawienia wolności za kradzieże i rozboje.

Nie był dotychczas karany w Polsce.

Przed zatrzymaniem oskarżony mieszkał wraz z konkubiną I. L. przy ul. (...) w Ś..

wyjaśnienia A. L.

k. 242-246

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

k. 488

wywiad środowiskowy

k. 280-282

Pokrzywdzona E. S. (1) była z zawodu stomatologiem i prowadziła prywatną praktykę lekarską. Przyjmowała pacjentów w miejscu zamieszkania przy ul. (...) w Ś.. Pod wskazanym adresem również zamieszkiwała. Często odwiedzał ją i zostawał na noc jej syn - pokrzywdzony Ł. S. (1).

W dniu 28 lipca 2024 r. oprócz E. S. (1) i Ł. S. (1) w domu przebywały również wnuczki pokrzywdzonej - J. S. i A. S. - córki jej drugiego syna S. S. (1).

W dniu 27 lipca 2024 r. Ł. S. (1) przyjechał do domu E. S. (1) ok. godz. 20.15. Położył się spać ok. godz. 23.00. J. S. i A. S. położyły się spać ok. godz. 00:40.

Ł. S. (1) nocował w pokoju na parterze, a dziewczynki razem na pierwszym piętrze w pokoju naprzeciwko pokoju E. S. (1).

zeznania Ł. S. (1)

k. 350-353, 1070-1072

zeznania J. S.

k.5-7, 1073-1074

W dniu 28 lipca 2024 r. w godzinach wieczornych A. L. wraz z I. L. pili alkohol w mieszkaniu przy ul. (...). Oskarżony zażył dodatkowo substancję psychotropową w postaci 3 gramów tzw. kryształu.

Ok. godz. 01:00 doszło między nimi do awantury. Oskarżony zaczął wyzywać konkubinę słowami "ty szmato", popychać i szarpać ją za ubranie. Przeciął jej lewą dłoń nad kciukiem szklaną butelką i uderzył młotkiem w głowę.

O godz. 2:50 oskarżony wyszedł z mieszkania i udał się na przystanek autobusowy. Wrócił do domu o godz. 3.26 i wszedł na dach kamienicy. Stamtąd zauważył otwarte okno w budynku naprzeciwko przy ul. (...).

O godz. 4:33 przeszedł na drugą stronę ulicy i znalazł się przed ogrodzeniem posesji przy ul. (...). Obserwował dom, a po chwili wrócił do siebie.

O godz. 4.57 ponownie przeszedł na drugą stronę ulicy i przez ogrodzenie dostał się na teren posesji przy ul. (...), a następnie przez otwarte okno wszedł do środka. Tam zobaczył w jednym pomieszczeniu zegar, który ocenił jako wartościowy. W kolejnym pomieszczeniu zauważył śpiącego pokrzywdzonego. Mężczyzna zaczął kaszleć, więc A. L. wyskoczył przez okno i wrócił do swojego domu. Był ubrany w kamizelkę koloru czarnego, dżinsy w kolorze czarnym i był na boso. I. L. spała i nie otwierała drzwi, więc wszedł przez okno w łazience do wspólnie zajmowanego mieszkania.

Następnie zabrał torbę i włożył do niej młotek owinięty taśmą. Ubrał czarną bluzę z białymi paskami z kapturem i czarne buty. Około godziny 6:50 przez ogrodzenie dostał się na posesję przy ul. (...) i przez otwarte okno wszedł do środka.

W pierwszym pomieszczeniu przystąpił do szukania cennych przedmiotów i pieniędzy. Przeszedł do kolejnego pokoju, w którym spał Ł. S. (1), aby zabrać mu portfel.

W pewnym momencie wydawało mu się, że Ł. S. (1) się poruszył i otworzył oczy. Podszedł więc do niego i uderzył go trzy razy obuchem młotka w prawą stronę głowy. Mężczyzna stracił przytomność, a z głowy polała się krew.

A. L. udał się na piętro budynku. Wszedł do pierwszego pokoju po lewej stronie. Tam zauważył leżącą na łóżku pokrzywdzoną, która nie spała i patrzyła na niego. Oskarżony uznał, że kobieta wzięła go za swojego syna. Powiedziała do niego coś czego nie zrozumiał. Podszedł od niej i uderzył ją z dużą siłą dwa razy ostrym końcem młotka w głowę. Następnie przystąpił do szukania cennych przedmiotów, które następnie wkładał do torby. Następnie przeszedł do następnego pokoju, gdzie zobaczył dwie śpiące osoby i się wycofał. Zabrał torbę i około godziny 7:30 wyskoczył przez okno i wrócił do budynku, w którym mieszkał. Po drodze wyrzucił młotek. W domu zabrane przedmioty przełożył do różowej walizki znajdującej się w pokoju córki swojej konkubiny. Przebrał się w czyste ubrania, a te które miał na sobie włożył do poszewki poduszki i zostawił w łazience. Później położył się spać.

wyjaśnienia A. L.

k. 99-101, 136-137

protokół odtworzenia utrwalonego zapisu

k. 114-119

protokół oględzin posesji przy ul. (...) wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 15-19, k. 171-179

Zeznania I. L.

k. 69-70. (...)- (...)

opinie z badań kryminalistycznych z zakresu badań daktyloskopijnych z załącznikami

k. 250-256v, k. k. 262-270, k. 285-292,

k. 361-369

opinie z badań kryminalistycznych z zakresu traseologii i genetyki

k. 411-428, k. 658-682, 759-769v

W dniu 28. 07. 2024r. ok. godz. 7:15 J. S. usłyszała odgłosy dochodzące z piętra, na którym spała. Była przekonana, że to babcia i wujek. Zasnęła ponownie i po przebudzeniu ok. godz. 8:00 poszła do pokoju E. S. (1). Drzwi do pokoju były otwarte. Pokrzywdzona leżała na lewym boku i ciężko oddychała. Poduszka była zakrwawiona, głowa mocno uszkodzona. Była nieprzytomna. J. S. zadzwoniła na pogotowie.

Następnie zbiegła na dół. Drzwi do pokoju Ł. S. (1) były otwarte. Mężczyzna leżał na podłodze obok łóżka, miał rany na głowie.

E. S. (1) została przewieziona do (...) Szpitala (...) w P. przy ul. (...), gdzie zmarła o godz. 9.34 z powodu odniesionych obrażeń głowy.

Ł. S. (1) został przewieziony do szpitala i umieszczony na oddziale SOR w stanie zagrożenia życia.

zeznania J. S.

k. 5-7, k. 1073-1074

zeznania K. D. (1)

k. 20-21

zeznania M. G.

k. 24-25

zeznania Ł. S. (1)

k. 350-353, k. 1071-1073

Na skutek zadanych młotkiem ciosów E. S. (1) doznała następujących obrażeń:

- dwóch ran w okolicy skroniowej i ciemieniowej z połamanymi fragmentami sklepienia czaszki,

- rany w okolicy czołowej o wymiarze 4,5x15 centymetra wraz z połamanymi fragmentami kości sklepienia,

- dwóch ran w okolicy skroniowej prawej o wymiarze 3,5x 1,5 centymetra i 2x4x3 centymetra z widocznym w dnie rany fragmentem połamanej kości skroniowej prawnej ,

- sińca okularowego barwy fioletowej oka prawego i lewego,

- sińca obejmującego okolicę czołową i część okolicy skroniowej i ciemieniowej o wymiarze 7x9 centymetra i 8x6 centymetra

Powołani do sprawy biegli z zakresu medycyny sądowej na podstawie wyników oględzin zewnętrznych i sekcji zwłok stwierdzili, że bezpośrednią przyczyną nagłej, gwałtownej śmierci pokrzywdzonej były ciężkie obrażenia czaszkowo - mózgowe w postaci otwartego złamania kości sklepienia czaszki z uszkodzeniem mózgu i krwawieniem wewnątrzczaszkowym, które powstały w wyniku kliku niezależnych urazów zadanych narzędziem twardym, ostrym i tępym np. głowicą młotka ślusarskiego.
Na skutek zadanych młotkiem ciosów Ł. S. (1) doznał następujących obrażeń:

- licznych obrażeń czaszkowo - mózgowych wymagających ze wskazań życiowych wykonania pilnej operacji kraniektomii dekompresyjnej prawej półkuli mózgu w postaci:

- trzech ran tłuczonych prawej strony głowy,

- otwartego i wielofragmentowego złamania kości sklepienia czaszki, to jest łuski kości skroniowej prawej połączonej z wgłębieniem fragmentów kostnych na ok. 2 centymetry do jamy czaszki,

- złamania kości ciemieniowej prawej i złamania łuski kości czołowej po stronie prawej,

- złamania kości podstawy czaszki w obrębie jej dołu środkowego po stronie prawej,

- stłuczenia mózgu w obrębie płata skroniowego i ciemieniowego po stronie prawej,

- krwiaka podtwardówkowego nad prawą półkulą mózgu oraz następowego obrzęku mózgu.

Obrażenia te skutkowały wystąpieniem choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk. Obrażenia te powstały na skutek działania narzędzia twardego, tępego, tępokrawędzistego jakim jest np. obuch młotka. Zostały spowodowane w mechanizmie czynnym przez osobę trzecią, w wyniku zadania co najmniej trzech uderzeń.

protokół oględzin zewnętrznych i sekcji zwłok wraz z opinią

k. 120-125, k. 579-584

dokumentacja medyczna Ł. S. (1)

k. 144

dokumentacja medyczna dotycząca E. S. (1)

k. 148

opinia sądowo-lekarska

k. 322-324

Na zabezpieczonym monitoringu znajdującym się na sąsiednich kamienicach ujawniono wizerunek mężczyzny, który w nocy 28 lipca 2024 r. dwukrotnie wchodził na posesję przy ul. (...).

Na podstawie wizerunku utrwalonego na monitoringu w mieszkaniu przy ul (...) został zatrzymany A. L.. W trakcie przeszukania ujawniono przedmioty zabrane z mieszkania E. S. (1) tj. portfel skórzany marki W., perfumy marki D., mosiężny ołtarzyk otwierany, zegarek marki D. H., 2 zegarki marki A. (...), krzyż mosiężny koloru żółtego, Krzyż Świętego Benedykta typu wisiorek, modlitewnik z brązowym etui, obrączkę z białego złota, złote spinki z turkusami, przypinane odznaki o różnym kształcie, pamiątkowy medal, pamiątkową monetę z wizerunkiem Jana Pawła II , srebrne spinki do koszuli, fragment zniszczonej spinki, plakietkę z wizerunkiem Matki Boskiej Ostrobramskiej, Krzyż ścienny, lornetkę koloru czarnego, zegar kominkowy, zestaw kart do gry, zestaw 3 piór marki P., lunetę marki A. (...), okrągły obraz w drewnianej oprawie, obrazki na pamiątkę pierwszej odprawionej mszy świętej, zegarek marki A. R., zegarek marki C. (...), 6 sztuk cukiernic srebrnych złoconych, posąg Józefa Piłsudskiego wykonany z brązu, perfum marki J., zegarek marki D. H. typu sport, pióro marki P. koloru srebrnego, połamaną figurkę pajacyk Pinokio, połamaną figurkę żołnierza, obrazka Świętej Rodziny, połamany gipsowy obrazek Matki Bożej z Dzieciątkiem, wizerunek twarzy Chrystusa na Krzyżu Jerozolimskim, posąg Jana Pawła II z brązu, figurkę plastikowej Matki Boskiej Fatimskiej, połamaną figurę Jezusa Chrystusa z Krzyża, klucz zapasowy do samochodu marki P. (...) należący do Ł. S. (1), zapalniczkę zippo wraz z opakowaniem, barometr ścienny o łącznej wartości 450 złotych należące do E. S. (1), mieczyk do przecinania papieru, nóż finkę w etui, 47 przedwojennych banknotów, pamiątkę Pierwszej Komunii Świętej w postaci ryngrafu srebrnego z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej, należące do S. S. (1).

protokół odtworzenia utrwalonego zapisu

k. 114-119

protokół przeszukania

k. 41-43

protokół oględzin miejsca - mieszkania przy ul. (...)

k. 52-58

dokumentacja fotograficzna miejsca posesji przy ul. (...)

k. 171-179

protokoły oględzin rzeczy - walizki

k. 815-818v, k. 819-820

Zabezpieczone na posesji przy ul. (...) ślady odwzorowanych linii papilarnych kształtem przypominającym bosą stopę były zgodne z odbitkami linii papilarnych palca nogi oraz stopy na arkuszach białego papieru pobranych od A. L..

Na płaskim trzonku młotka należącego do A. L., którym zostały zadane ciosy pokrzywdzonym ujawniono obecności mieszaniny DNA pochodzącej od E. S. (1), Ł. S. (1), A. L. i I. L..

Ślady obuwia zabezpieczone na miejscu zdarzenia w domu przy ulicy (...) pochodziły od buta zabezpieczonego u oskarżonego. Na jego odzieży ujawniono obecność mieszaniny DNA pochodzącej od co najmniej trzech osób, w tym od E. S. (1).

opinie z badań kryminalistycznych z zakresu badań daktyloskopijnych z załącznikami

k. 262-270, 361-369

opinie z badań kryminalistycznych z zakresu badań daktyloskopijnych z załącznikami

k. 250-256v, k. 285-292

opinia biegłego z zakresu traseologii

k. 411-428

opinie z badań kryminalistycznych z zakresu genetyki

k. 658-682, 759-769v

Po zdarzeniu Ł. S. (1) przebywał na Oddziale OIOM i Neurochirurgii w Szpitalu przy ul. (...), a następnie w szpitalu (...). Obecnie czeka na rekonstrukcję twarzoczaszki. W wyniku rehabilitacji odzyskał częściową sprawność. Pozostał mu niedowład lewej ręki.

zeznania Ł. S. (1)

k. 350-353, k. 1070-1072,

U oskarżonego nie stwierdzono objawów choroby psychicznej, ani upośledzenia umysłowego. Biegli stwierdzili nieprawidłową osobowość typu dyssocjalnego oraz uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych.

W czasie popełnienia zarzucanych mu w punktach I-III czynów był pod wpływem alkoholu i substancji psychoaktywnych tj. w stanie analogicznym do stanu zwykłego upojenia alkoholowego.

Oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Biegli stwierdzili, że oskarżony jest zdolny do udziału w czynnościach procesowych i do prowadzenia obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

opinia sądowa psychologiczno -psychiatryczna

k. 830-889

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.2.

A. L.

Czyn przypisany oskarżonemu w pkt. 2 wyroku – tj. przestępstwo z art. 193 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 28 lipca 2024 r. w godzinach wieczornych A. L. wraz z I. L. pili alkohol w mieszkaniu przy ul. (...). Oskarżony zażył dodatkowo substancję psychotropową w postaci 3 gramów tzw. kryształu.

O godz. 2:50 oskarżony wyszedł z kamienicy przy ul. (...) i poszedł na przystanek autobusowy. Wrócił ulicą (...) i o godz. 3.26 wszedł do kamienicy. Następnie wszedł na dach skąd zobaczył, że w budynku naprzeciwko na posesji przy ul. (...) jest otwarte okno.

O godz. 4.57 przeszedł na drugą stronę ulicy i przez ogrodzenie dostał się na teren posesji przy ul. (...), a później przez otwarte okno wszedł do środka.

wyjaśnienia A. L.

k. 99-101

protokół oględzin odtworzenia utrwalonego zapisu

k. 114-119

opinie kryminalistyczne z zakresu traseologii i z zakresu badań genetycznych

k. 411-428, k. 262-270

1.1.3.

A. L.

Czyn przypisany oskarżonemu w pkt. 3 wyroku – tj. przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. i art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. L. poznał I. L. w maju 2023 r. W maju 2024 r. zamieszkali razem przy ul. (...) w Ś.. Wraz z nimi mieszkała również córka I. A. Ś..

A. L. nie pracował. Czasem podejmował prace dorywcze. Dom utrzymywała pokrzywdzona.

Od stycznia 2024 r. oskarżony wyzywał konkubinę słowami "ty szmato", poniżał ją, krytykował, popychał, szarpał za odzież, uderzał otwartą dłonią po całym ciele oraz wielokrotnie groził pozbawieniem życia. Początkowo te sytuacje zdarzały się raz w miesiącu, następnie raz w tygodniu. Często też wywoływał awantury z błahych powodów.

W dniu 28 lipca 2024 r. wieczorem A. L. i I. L. spożywali alkohol. Nagle podczas rozmowy doszło do awantury. Mężczyzna zaczął wyzywać konkubinę słowami "ty szmato", popychać i szarpać ją za ubranie. Przeciął jej lewą dłoń nad kciukiem szklaną butelką. Gdy usiadła, żeby obejrzeć ranę, która mocno krwawiła, oskarżony uderzył ją młotkiem w głowę. Gdy I. L. poszła do kuchni po plaster i bandaż zaczął ją ponownie popychać.

W wyniku przemocy stosowanej przez A. L. w dniu 28 lipca 2024 r. I. L. doznała obrażeń ciała w postaci rany w okolicy ciemieniowej lewej, rany lewej ręki oraz obrzęku kostki. Obrażenia te naruszyły czynności narządów jej ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni w rozumieniu art. 157 § 2 kk.

Zgodnie z opinią biegłych obrażenia te mogły powstać w okolicznościach opisanych przez pokrzywdzoną, a sposób działania sprawcy narażał ją na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 160 kk.

zeznania I. L.

k. 69-70, 347-348, 1074-1076

częściowo wyjaśnienia A. L.

k. 101

protokół oględzin I. L.

k. 64-68

sprawozdania z badania lekarsko sądowego wraz z opinią

k. 215

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

A. L.

Czyny przypisane oskarżonemu w pkt. 1 wyroku - tj. ciąg dwóch przestępstw z art. 148 § 2 pkt 2 kk i art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art . 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 kk i art. 156 § 1 pkt 2 kk i art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Działanie w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia A. L.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego złożonym w toku pierwszej fazy postępowania przygotowawczego, w szczególności podczas pierwszego przesłuchania, gdyż były szczegółowe i wewnętrznie spójne, a nadto znalazły potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie w tym opiniach z badań kryminalistycznych z zakresu badań daktyloskopijnych, traseologii i genetyki, protokołach odtworzenia utrwalonego zapisu i protokołach oględzin mieszkania oskarżonego oraz zabezpieczonych u niego przedmiotów. Oskarżony przedstawił z detalami przebieg zdarzenia, drogę wejścia na posesję, przedmioty, które ukradł, swoje przygotowania do dokonania zaboru, w tym rzeczy, które z sobą zabrał udając się do domu pokrzywdzonych (torbę i młotek). Przyznał, że był na posesji dwa razy, opisał ubranie, które nosił, okoliczności zadania ciosów młotkiem i swoje zachowanie po ich dokonaniu. Jego relacja co do czasu zdarzenia nie była co prawda zgodna z zapisami z monitoringu, które pozwoliły precyzyjnie ustalić czas, w którym oskarżony wdarł się do domu pokrzywdzonych, lecz te niezgodności mogły wynikać ze spożytego alkoholu i zażytych środków odurzających, które mogły zakłócić postrzeganie upływu czasu. Z tych samych powodów oskarżony mógł umiejscowić kłótnię z konkubiną pomiędzy jednym a drugim wejściem na posesję pokrzywdzonych, podczas jak wynika z wiarygodnych zeznań I. L. miała ona miejsce przed zdarzeniem ok. godz. 01:00 w nocy.

W toku kolejnych przesłuchań oskarżony zmieniał wersję odnośnie okoliczności, które mogły mieć wpływ na ocenę jego zamiaru, jednak konsekwentnie podtrzymywał relację odnośnie przebiegu samego zdarzenia. Twierdził, że młotka nie włożył do torby, tylko nosił go od dwóch tygodni, a konkubinę uderzył śrubokrętem, co pozostawało w sprzeczności z opiniami kryminalistycznymi przeprowadzonymi w sprawie, z których wynikało, że na młotku ujawniono krew innych osób w tym I. L..

Późniejsze wyjaśnienia oskarżonego, w których twierdził, że zabójstwa dokonali nieustaleni ludzie z Czech, Sąd uznał w całości za niewiarygodne, jako sprzeczne z jego wcześniejszymi depozycjami oraz pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

zeznania Ł. S. (1)

Sąd dał wiarę zeznaniom Ł. S. (1), które były wewnętrznie spójne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek opisał dzień przed zdarzeniem oraz aktualny stan swojego zdrowia.

zeznania J. S.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, które były wewnętrznie spójne i korelowały z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek opisała dzień przed zdarzeniem oraz okoliczności znalezienia E. S. (1) i Ł. S. (1) dnia następnego. Świadek nie posiadała jednak wiedzy na temat przebiegu samego zdarzenia oraz osoby sprawcy.

zeznania M. G. i K. D. (2)

Sąd nie znalazł podstaw do negowania wiarygodności zeznań wskazanych świadków - ratowników medycznych na okoliczność zgłoszenia interwencji, jej przebiegu i stanu zdrowia E. S. (1) i Ł. S. (1), gdyż były wewnętrznie spójne i wzajemnie zbierzne. Świadkowie byli osobami obcymi, którzy zetknęli się ze zdarzeniem w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych.

zeznania S. S. (1)

Sąd nie znalazł podstaw do negowania wiarygodności zeznań świadka S. S. (1) - ojca J. i A. S.. Nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a wiedzę swoją czerpał z relacji córek. Świadek rozpoznał zabezpieczone przedmioty jako własność matki E. S. (1).

zeznania I. L.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadka w zakresie przemocy fizycznej i psychicznej stosowanej przez oskarżonego, gdyż były wewnętrznie spójne i konsekwentne i znalazły potwierdzenie w protokole oględzin pokrzywdzonej, sprawozdaniu z badań sądowo – lekarskich, a także częściowo w wyjaśnieniach oskarżonego, który nie przeczył, by stosował przemoc wobec konkubiny, wskazując jedynie na jej wzajemność. Zeznania świadka były pomocne do ustalenia zachowania oskarżonego w dniu 28 lipca 2024 r. przed dokonaniem przestępstwa oraz do umiejscowienia w czasie przedmiotowego zdarzenia.

protokół oględzin i sekcji zwłok wraz z opinią dot. E. S., sprawozdanie z badań lekarskich dot. I. L., opinia sadowo – lekarska dot. Ł. S.

Za wiarygodne Sąd uznał wskazane dowody, gdyż zostały one sporządzone przez osoby dysponujące odpowiednią wiedzą, kompetencjami i doświadczeniem zawodowym, a żadna ze stron nie zgłaszała co do nich zastrzeżeń. Wnioski w nich zawarte były jasne, precyzyjne i zrozumiałe. Dowody te pozwoliły na stwierdzenie zarówno doznanych przez pokrzywdzonych obrażeń, jak i mechanizmu ich powstania oraz narzędzia użytego do ich wyrządzenia. Były też pomocne do ustalenia związku przyczynowego między działaniami oskarżonego, a ich skutkami.

pozostałe opinie przeprowadzone w sprawie, w tym opinie z badań kryminalistycznych z zakresu daktyloskopii, traseologii i genetyki oraz opinia sądowo psychiatryczna

Sąd uznał za w pełni wiarygodne i przydatne do rozstrzygnięcia sprawy sporządzone w toku postępowania przygotowawczego opinie z przeprowadzonych badań z zakresu genetyki sądowej, daktyloskopii i traseologii, a także opinię sądowo-psychiatryczno-psychologiczą, albowiem zawarte w nich wywody były spójne, logiczne oraz zawierały jasne i kategoryczne wnioski.

Biegli sporządzający opinie posiadali odpowiednie kwalifikacje i doświadczanie zawodowe. Nie powstały żadne wątpliwości co do ich wiedzy i bezstronności.

protokoły czynności procesowych, w tym z odtwarzania utrwalonego zapisu, oględzin, zatrzymania i przeszukania

Sąd uznał za wiarygodne protokoły z czynności procesowych, gdyż zostały sporządzone zgodnie z przepisami kpk przez osoby do tego uprawnione, a żadna ze stron nie kwestionowała prawidłowości ich przeprowadzenia.

pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie

Sąd uznał zgromadzoną dokumentację za wiarygodny materiał dowodowy, zwłaszcza, że żadna ze stron nie kwestionowała ani autentyczności, ani prawdziwości informacji zawartych w tychże dokumentach, a Sąd również nie znalazł powodów do tego, aby z urzędu kwestionować ich autentyczność lub prawdziwość ich treści.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

1.1.3

częściowo wyjaśnienia A. L.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w tej części, w której zaprzeczył znęcaniu nad konkubiną, gdyż były sprzeczne z zeznaniami I. L. oraz sprawozdaniem z badań sądowo – lekarskich pokrzywdzonej. Sąd nie dał wiary także wyjaśnieniom oskarżonego odnośnie braku zamiaru dokonania zabójstwa, gdyż były sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zwłaszcza opiniami biegłych odnośnie użytego narzędzia, siły zadanych ciosów, ich lokalizacji i ilości. Oskarżony nie potrafił także w sposób logiczny wytłumaczyć powodu zabrania z sobą młotka. Jego późniejsze tłumaczenia, że młotka nie włożył do torby, tylko nosił go od dwóch tygodni jako nielogiczne i sprzeczne z jego pierwszymi wyjaśnieniami, Sąd uznał jako element przyjętej linii obrony mającej na celu umniejszenie jego odpowiedzialności.

zeznania M. P., R. P. oraz J. B.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wskazanych świadków, jednak nie wziął ich pod uwagę przy ustalaniu stanu faktycznego, albowiem nie mieli oni wiedzy o okolicznościach dotyczących zarzutów postawionych oskarżonemu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1

A. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że zachowanie A. L. należało zakwalifikować jako ciąg dwóch przestępstw z art. 148 § 2 pkt 2 kk i art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 kk i art. 156 § 1 pkt 2 kk i art. 280 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk.

Zgodnie z art. 148 § 2 pkt 2 kk ten kto zabija człowieka w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 15 albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. Przepis ten przewiduje typ kwalifikowany zabójstwa wskazując na związek popełnienia zabójstwa z jednym z trzech wymienionych przestępstw: wzięcia zakładnika (art. 252§1-3 kk) zgwałcenia (art. 197§1-4 ) lub rozboju (art. 280§ 1 lub 2 ). Ten związek może być różnorodny. Popełnienie zabójstwa może być środkiem do celu, jakim jest np. wzięcie zakładnika albo rozbój. Popełnienie zabójstwa może służyć zatarciu śladów popełnionego wcześniej jednego z wymienionych w omawianym przepisie przestępstw (Zob. także wyrok SA w Lublinie z 16.03.2016 r., II AKa 23/16 LEX nr 2044261, a także wyrok SO w Białymstoku z 4.02.2015 r., III K 212/13 LEX nr 1650117.)

Z kolei przepis art. 280 § 2 kk przewiduje odpowiedzialność za rozbój, czyli kradzież z użyciem przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego jej użycia albo poprzez doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Typem kwalifikowanym rozboju jest posługiwanie się przy jego dokonaniu bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działanie w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem.

Zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą podobnie niebezpiecznym przedmiotem jest taki przedmiot, którego użycie może spowodować śmierć człowieka lub uszczerbek na jego zdrowiu. Jest on pod tym względem podobny do broni palnej lub noża (wyrok SN z 6.06.1978 r., IV KR 154/78, OSNPG 1979/3, poz. 46; wyrok SN z 12.11.1985 r., IV KR 247/85, OSNPG 1987/2, poz. 20; wyrok SN z 20.10.1988 r., IKR 299/88, OSNPG 1989/12, poz. 124; Górniok [w:] Górniok i in., t. 2, s. 394; Czekaj, Posługiwanie się, s. 24). Niebezpieczność przedmiotu powinna wynikać z samych jego właściwości, nie zaś wyłącznie ze sposobu, w jaki został on przez sprawcę użyty (Marek, Komentarz, s. 600; Dąbrowska-Kardas, Kardas [w:] Zoll III, s. 137 i n.). Do tego rodzaju przedmiotów zaliczono w orzecznictwie m.in. samochód, którym sprawca najechał na pokrzywdzonego (wyrok SN z 31.05.1984 r., IKR 105/84, OSNKW 1985/1, poz. 15); metalowy garnek i butelki (wyrok SN z 30.12.1971 r., I KR 181/71 , OSNPG 1972/5, poz. 90); substancje trujące, żrące, gaz, prąd elektryczny (wyrok SN z 9.09.1978 r., V KR 119/78 OSNKW 1979/3, poz. 27). Niebezpiecznymi przedmiotami są także np. łuk lub kusza (Marek, Komentarz, s. 599), kij baseballowy lub imitacja takiego kija (wyrok SA w Krakowie z 16.01.1997 r., II Aka 292/96 Prok. i Pr.-wkł. 1997/9, poz. 22), kula na łańcuchu (wyrok SA w Krakowie z 21.06.1995 r., II Akr 136/95, Prok. i Pr. 1996/2–3), kastet (wyrok SA w Gdańsku z 19.12.1996 r., Prok. i Pr.-wkł. 1997/7–8), łom żelazny (Chybiński, Rozbój , s. 35); por. też M., Komentarz, s. 599; G. [w:] G. i in., t. 2, s. 395; S. II, s. 544–547; Gałązka [w:] G., W., s. (...).

Mając na uwadze przytoczone powyżej poglądy, które Sąd w pełni podziela, nie ulega wątpliwości, że innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem do broni palnej i noża jest również młotek.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego bezspornym jest, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona obu przypisanych mu w punkcie 1 wyroku czynów składających się na ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 kk.

A. L. w krótkich odstępach czasu korzystając ze sposobności jaką było otwarte okno na sąsiedniej posesji w celu osiągnięcia korzyści materialnej i dokonania zaboru wszedł do domu pokrzywdzonych, a następnie w zamiarze bezpośrednim dokonania zabójstwa Ł. S. (1) i E. S. (1) uderzył ich kilkakrotnie młotkiem w głowę. W pierwszym przypadku jego zachowanie nie doprowadziło do śmierci pokrzywdzonego z powodu okoliczności niezależnych od sprawcy. Z uwagi na szybkie udzielenie pomocy medycznej pokrzywdzonemu obrażenia, których doznał skutkowały wystąpieniem choroby realnie zagrażającej życiu w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kk, co znalazło odzwierciedlenie w przyjętej kwalifikacji prawnej.

Oba zabójstwa miały związek z rozbojem. Oskarżony spostrzegł okno na sąsiedniej posesji i wdarł się na nią dwukrotnie. Za pierwszym razem dokonał oceny sytuacji, zorientował się, że w domu znajdują się wartościowe przedmioty, a mieszkający tam mężczyzna śpi. Po dokonaniu powyższych ustaleń wrócił do swojego mieszkania, aby się przygotować. Zmienił ubranie, ubrał bluzę z kapturem, którą mógł zasłonić twarz. Zabrał torbę, do której zamierzał schować skradzione przedmioty. Włożył do niej młotek, którego rękojeść owinął folią celem niepozostawienia odcisków. Zabierając z sobą młotek był świadomy, że w domu który zamierza okraść, znajduje się mężczyzna, który może się obudzić i przeszkodzić w jego planach. Powyższe okoliczności świadczą o tym, że oskarżony działał z góry powziętym zamiarem dokonania zaboru mienia przy pomocy niebezpiecznego narzędzia jakim jest młotek. Przedmiot ten miał mu umożliwić dokonanie zaboru i zabrał go w tym celu. Był świadomy obecności pokrzywdzonego w domu i możliwości jego przebudzenia, co mogłoby udaremnić, bądź utrudnić mu dokonanie zaboru. Posłużenie się młotkiem stanowiło sposób działania, który miał mu umożliwić dokonanie zaboru rzeczy. Biorąc młotek z domu i wkładając go do torby zamierzał zrealizować swój przestępczy zamiar właśnie w taki sposób. W świetle powyższych okoliczności Sąd uznał, że zabójstwa miały posłużyć do realizacji rozboju, a tym samym zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona typu kwalifikowanego zabójstwa wskazanego w art. 148 par. 2 pkt 2 kk.

Ocena całokształtu okoliczności podmiotowych i przedmiotowych czynu uzasadnia przyjęcie, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim dokonania obu zabójstw. A. L. wziął z sobą młotek, który owinął folią, by uniknąć pozostawienia na nim śladów. Ubrał się w sposób utrudniający rozpoznanie (bluza z kapturem). Uderzył nim kilkakrotnie z dużą siłą w głowę pokrzywdzonych i zaprzestał dopiero, gdy zobaczył krew w przypadku Ł. S. (1) i tkankę mózgu w przypadku E. S. (1). Zadanie ciosów z dużą siłą w miejsce newralgiczne dla życia, rodzaj użytego narzędzia i powtarzalność uderzeń świadczą o tym, że sprawca działał w zamiarze bezpośrednim zabójstwa. Osoby, które zaatakował spały i nie mogły się bronić. Po zadaniu ciosów pokrzywdzonemu mimo, że widział krew nie próbował mu pomóc, a w ręcz przeciwnie udał się na piętro celem poszukiwania cennych przedmiotów. Zadając ciosy pokrzywdzonej widział, że uderzenia są tak silne, że z czaszki wypłynął mózg. Nie udzielił jej jednak pomocy i dalej przeszukiwał dom.

Zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona czynu z art. 280 par. 2 kk, gdyż dokonał on zaboru rzeczy przy użyciu przemocy i posługując się innym niebezpiecznym przedmiotem.

Sąd uznał jednak, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do uznania, że oskarżony działał z motywacją zasługującą na szczególne potępienie.

Kodeks karny nie zawiera katalogu okoliczności nakazujących uznanie danego zachowania za «motywację zasługującą na szczególne potępienie». Skoro tak, to kwestia ta winna podlegać ocenie przez pryzmat okoliczności konkretnej sprawy. W orzecznictwie do motywów zasługujących na szczególne potępienie zaliczono w szczególności: zabicie człowieka na zlecenie za opłatą, pozbycie się niewygodnego świadka, pozbawienie życia rywala dla pożądanego stanowiska, zabicie człowieka „dla zabawy”, czy bez istotnego wyraźnego motywu, czy usprawiedliwianie zabójstwa potrzebą wyeliminowania ze społeczeństwa ludzi należących w ocenie sprawcy do drugiej kategorii.

„Szczególne potępienie” może mieć miejsce wtedy, gdy motywy sprawcy w sposób rażący odbiegają od przyjętych wzorców postępowania, z uwzględnieniem już tego, że każde zabójstwo jest takim naruszeniem wzorca postępowania. Musi więc wystąpić jeszcze jakiś dodatkowy element w motywacji sprawcy, który decyzję dokonania zabójstwa czyni szczególnie naganną (zob. wyrok SA w Krakowie z 16.01.2002 r., II Aka 308/01, KZS 2002/2, poz. 32).

Zdaniem Sądu motywacja oskarżonego była czysto materialistyczna. Sąd podzielił pogląd prokuratora, że A. L. kierował się chęcią zaboru w celu przywłaszczenia wartościowych przedmiotów. Taka motywacja zdaniem Sądu nie może być uznana za zasługującą na szczególne potępienie, gdyż jest ona motywacją dość powszechną wśród sprawców przestępstw, zwłaszcza przeciwko mieniu, w tym również z użyciem przemocy jak rozbój, czy kradzież rozbójnicza. Zabójstwa służyły do dokonania rabunku, miały umożliwić jego realizację i zapobiec temu, by ktoś w zaborze mienia przeszkodził. Ten motyw jest również dość powszechny wśród sprawców przestępstw przeciwko mieniu z użyciem przemocy zwłaszcza posługujących się nożem, czy innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem, którzy z uwagi na właściwość przedmiotu, który używają, godzą się przynajmniej na uszkodzenie ciała ofiary jako środka do osiągniecia celu, jakim jest zabór mienia. Sposób działania oskarżonego, który zdaniem Sądu nie musiał używać młotka w stosunku do śpiących osób, by osiągnąć cel jakim był zabór mienia miał znaczenie przy wymiarze kary, jednak nie dla oceny jego motywacji jako zasługującej na szczególne potępienie.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że ustawodawca uznał już że zabójstwo popełnione w związku z rabunkiem, zasługuje na surowsze potraktowanie i objął je typem kwalifikowanym w art. 148 par. 2 pkt 2 kk. Nie ma więc potrzeby powoływać art. 148 par. 2 pkt 3 kk, gdyż art. 148 par. 2 pkt 2 kk. oddaje całą zawartość kryminalną czynu.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

2

A. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z art. 193 kk kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Przez „wdarcie się” należy rozumieć przełamanie przy wkroczeniu do miejsc określonych w art. 193 kk nie tyle przeszkody fizycznej, ile woli osoby uprawnionej.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że oskarżony przeszedł przez ogrodzenie i wszedł na posesję przy ul. (...), a następnie przez okno do domu pokrzywdzonej bez jej wiedzy i zgody. Tym samym zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona czynu z art. 193 k.k.

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

3

A. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności zeznań I. L., sprawozdania i opinii z badania sądowo lekarskiego pokrzywdzonej, protokołu oględzin pokrzywdzonej oraz częściowo wyjaśnień oskarżonego bezspornym jest, że A. L. swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. art. 207 § 1 kk i art. 157 § 2 kk i art. 160 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Znęcanie się (popełnione zarówno w formie działania, jak i zaniechania) może przybrać formę znęcania się fizycznego lub psychicznego. W pierwszym przypadku zachowanie sprawcy będzie polegało na zadawaniu cierpień fizycznych, np. na biciu, popychaniu, kopaniu, wykręcaniu rąk, zmuszaniu do wykonywania upokarzających czynności, duszeniu czy innym zadawaniu bólu, a także głodzeniu czy oziębieniu ciała ofiary. Znęcanie psychiczne będzie polegać na dręczeniu psychicznym np. przez lżenie, wyszydzanie, straszenie, poniżanie itd.

W orzecznictwie i doktrynie podkreśla się, że znęcanie jest „działaniem złożonym zazwyczaj z wielu fragmentów wykonawczych działania przestępczego, ale nie wyklucza działania jednorazowego, jeżeli intensywnością swą i zadawaniem cierpień realizuje stan faktyczny powszechnie rozumiany jako znęcanie się”.

Zachowanie A. L. zawierało elementy zarówno znęcania psychicznego - wyzywanie pokrzywdzonej, krytykowanie i poniżanie oraz znęcania fizycznego - popychanie, szarpanie za odzież, uderzanie otwartą dłonią po całym ciele. Działania te były rozciągnięte w czasie. Rozpoczęły się w styczniu 2024 r. i stopniowo zwiększając swoją częstotliwość trwały do zatrzymania oskarżonego. Składały się z wielu powtarzających się elementów wskazanych w akcie oskarżenia. Dodatkowo w dniu 28 lipca 2024 roku oskarżony uderzając partnerkę w głowę twardym przedmiotem spowodował u niej obrażenia ciała w postaci rany w okolicy ciemieniowej lewej, rany lewej ręki oraz obrzęku kostki bocznej i naruszył w ten sposób czynności narządów ciała na czas nie dłuższy niż 7 dni, czym wypełnił znamiona art. 157 § 2 kk. Ponadto jak wynika ze sprawozdania z badań sądowo – lekarskich zachowanie oskarżonego stanowiło narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 160 § 1 k.k.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. L.

1, 2, 3

1, 2, 3

Ustalając wymiar kar dla oskarżonego Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k. Przepis ten stanowi, że sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonemu w punkcie 1 wyroku niewątpliwie był najwyższy, natomiast czynów przypisanych mu w punktach 2 i 3 znaczny.

Oskarżony dopuścił się najcięższej zbrodni jaką jest zabójstwo, a jego działanie było wymierzone w życie dwóch osób. Działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej zdecydował się poświęcić życie dwóch bezbronnych, obcych dla siebie ludzi, których zaatakował w ich domu, podczas snu. Zastosowany przez niego sposób działania w postaci uderzeń młotkiem w głowę był niepotrzebny do osiągnięcia wyznaczonego celu jakim była kradzież, skoro pokrzywdzeni spali i nie wykazywali żadnych oznak świadczących o tym, że zamierzają mu przeszkodzić. Jego zachowanie cechowało się wysokim stopniem brutalności i agresywności całkowicie nieproporcjonalnej i niepotrzebnej w zaistniałej sytuacji. Taka postawa oskarżonego, w korelacji z dowodami wskazującymi na jego agresywne zachowania w stosunku do konkubiny oraz jego karalność poza granicami Polski za przestępstwa związane z użyciem przemocy świadczy o tym, że nie ma on poszanowania dla życia i zdrowia innych ludzi.

Do okoliczności obciążających w ramach czynów objętych punktem I i II aktu oskarżenia Sąd zaliczył:

- naruszenie najwyższego dobra jakim jest życie i zdrowie,

- działanie z zamiarem bezpośrednim,

- zakres spowodowanych obrażeń,

- ilość zadanych ciosów,

- zaplanowanie działania, na co wskazuje zabranie młotka,

- zaatakowanie osób w ich własnym domu, w którym powinni czuć się bezpiecznie

- wykorzystanie ich bezradności

- zbędność przyjętego sposobu działania w stosunku dla osiągnięcia przyjętego przez oskarżonego celu czyli obrabowania domu

- uprzednia karalność za przestępstwa

Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących.

Do okoliczności obciążających w ramach czynu objętego punktem III aktu oskarżenia Sąd zaliczył:

- wtargnięcie w godzinach nocnych co potęgowało poczucie zagrożenia

Tu także Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących.

Do okoliczności obciążających w ramach czynu objętego punktem IV aktu oskarżenia Sąd zaliczył:

- długotrwałość stosowania przemocy

- skierowanie jej na osobę bliską i słabszą

- uprzednią karalność oskarżonego

Tu także Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących.

Uwzględniając wszelkie ww. okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu następujące kary:

- za czyny objęte ciągiem przestępstw z punktu I i II aktu oskarżenia na podstawie art. 148 § 2 punkt 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. – karę dożywotniego pozbawienia wolności

- za czyn z punktu III aktu oskarżenia na podstawie art. 193 § 1 k.k. – karę 4 miesięcy pozbawienia wolności

- za czyn z punktu IV aktu oskarżenia na podstawie art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. – karę 2 lat pozbawienia wolności.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem karę dożywotniego pozbawienia wolności winno się stosować tylko do sprawców zbrodni o najwyższym stopniu społecznej szkodliwości i przy stwierdzeniu bardzo wysokiego stopnia winy, w sytuacji, gdy możliwości resocjalizacyjne sprawcy są znacząco ograniczone, w sprawie występuje istotny brak okoliczności łagodzących, a osoba która popełniła zbrodnię podlega wyjątkowo negatywnej ocenie na tle sprawców podobnych przestępstw (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 25.10.2018 r., II Aka 399/18)

Kara dożywotniego pozbawienia wolności de facto jest karą wyjątkową, realizującą w istocie jedynie rolę odwetową i eliminacyjną, to jest zabezpieczającą społeczeństwo przed powrotem na wolność osób niejako «na stałe» zagrażających najpoważniejszym dobrom chronionym prawem (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 17.09.2018 r., II Aka 175/18)

W ocenie Sądu A. L. dopuścił się zbrodni o najwyższym stopniu społecznej szkodliwości, a stopień jego winy był bardzo wysoki. Wcześniejsza karalność oskarżonego wskazuje na ograniczone możliwości resocjalizacyjne, a w sprawie brak jest okoliczności łagodzących. Mając na uwadze powyższe biorąc za podstawę dyrektywy ogólne z art. 53 § 1 k.k. i dyrektywy szczególne wskazane w art. 54 k.k. oraz zasadę indywidualizacji określoną w art. 55 k.k., Sąd uznał, że w zakresie kary za czyny objęte ciągiem przestępstw z punktu 1 sentencji wyroku tylko kara dożywotniego pozbawienia wolności spełni swoją rolę. Jest to kara sprawiedliwa. Znajduje poparcie w całym zgromadzonym materiale dowodowym, jak i uwzględnia wszelkie informacje o oskarżonym. Orzeczenie jej w innym wymiarze byłoby nieuzasadnione i niewytłumaczalne także w ramach prewencji ogólnej.

Zdaniem Sądu stopień demoralizacji oskarżonego jest bardzo wysoki, ale nie wyklucza możliwości jego resocjalizacji w przyszłości. Szansa na uzyskanie warunkowego przedterminowego zwolnienia po 25 latach z odbycia reszty kary może go skutecznie motywować do poprawy zachowania i przestrzegania porządku prawnego w przyszłości. Takiej szansy nie można mu zabierać nie tylko ze względów czysto humanitarnych, ale również praktycznych, aby przebywając w zakładzie karnym przestrzegał regulaminu odbywania kary i ogólnie przyjętych zasad w kontaktach ze współosadzonymi i funkcjonariuszami służby więziennej.

Przy orzekaniu pozostałych kar Sąd także kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 k.k. i okolicznościami sprawy.

A. L.

4

1, 2, 3

Sąd na podstawie art. 88 k.k. uwzględniając to, że jedną z kar podlegających łączeniu jest kara dożywotniego pozbawienia wolności, orzekł tę karę jako karę łączną.

A. L.

6

1-3

Za celowe Sąd uznał zasądzenie od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonych zadośćuczynienia za wyrządzone im krzywdy: wobec Ł. S. (1) w kwocie 30.000 zł i wobec I. L. w kwocie 5.000 zł. Zdaniem Sądu ma to charakter symboliczny, ale ze wszech miar konieczny.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. L.

5

1-3

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności okres jego zatrzymania i tymczasowego aresztowania w przedmiotowej sprawie od dnia 28 lipca 2024 r., godz. 15:05.

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie § 17 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 5, § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14. 05. 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Agaty Buczmy-Wojtaszek kwotę 2.214 zł

Na odstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych, a na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił go z opłaty sądowej, biorąc pod uwagę, że został on skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności, a ponadto ciąży na nim zobowiązanie do naprawienia szkody.

7.  Podpis

Sędzia Karolina Siwierska Sędzia Andrzej Klimowicz