Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Taberska

SSO Jarosław Ochocki

SSO Piotr Gerke

Protokolant p.o. staż. M. B.

Przy udziale J. M. Prokuratora Prokuratury Rejonowej P. w P.

po rozpoznaniu w dniu 13 marca 2018r.

sprawy S. K.

oskarżonego z art. 286 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P.

z dnia 16 listopada 2017r. sygn. akt VIII K 168 /17

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu Poznań-Stare Miasto w P. do ponownego rozpoznania.

P. G. E. J. O.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w P. wyrokiem z dnia 16 listopada 2017r. sygn. akt VIII K 168/17, po uwzględnieniu wniosku o wydanie wyroku skazującego na podstawie art. 387 § 1 kpk uznał oskarżonego S. K. za winnego przestępstwa z art. 286 §3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i na podstawie art. 286 § 3 kk wymierzył oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk warunkowo zawiesił na okres 1 roku próby, a na podstawie art. 46 §1 kk zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody w całości – K.1421 – 1422.

Apelację od tego wyroku złożył prokurator, który nie kwestionując ustaleń faktycznych, zarzucił obrazę prawa procesowego, tj. art. 387 § 1 kpk poprzez uwzględnienie wniosku oskarżonego o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu określonej kary w sytuacji, gdy wniosek ten nie przewidywał nałożenia obowiązku z art. 72 § 1 kpk, pomimo iż – wobec nieorzeczenia środka karnego – nałożenie takiego obowiązku było obligatoryjne, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia prawa materialnego, tj. art. 72 § 1 kk.

Podnosząc ten zarzut prokurator wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji – K. 1433 - 1436

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Wyrok w sprawie zapadł w tzw. trybie konsensualnym – w następstwie wniosku oskarżonego złożonego w trybie art. 387 § 1 k.p.k. Choć jednak treść wniosku oskarżonego była uzgodniona z prokuratorem – K. 1419, to nie zwalnia to Sądu Rejonowego z obowiązku krytycznej jego analizy, m. in. pod kątem zgodności z prawem materialnym – jest bowiem oczywistym, iż Sąd nie może uwzględnić wniosku, jeśli zawarte w nim propozycje naruszają przepisy bezwzględnie obowiązujące.

Takim natomiast przepisem jest art. 72 § 1 kk z którego treści wynika, iż zawieszając wykonanie kary, sąd zobowiązuje, a jeżeli orzeka środek karny, może zobowiązać skazanego do wskazanych w tym przepisie zachowań probacyjnych.

Skoro zatem Sąd I instancji nie orzekł wobec oskarżonego środka karnego, a jedynie środek kompensacyjny z art. 46 § 1 kk, to zobligowany był do orzeczenia zobowiązania wskazanego w treści art. 72 § 1 kk , a skoro na rozprawie głównej doszło do konsensusu między oskarżonym a prokuratorem co do treści wyroku, zobowiązany był również i do tego, by konsensus ten zawierał środek probacyjny.

Lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazuje, iż Sąd Rejonowy nie zdawał sobie sprawy z popełnionego błędu materialnego, natomiast wadliwość wyroku wydanego w trybie konsensualnym byłaby możliwa do konwalidowania w postępowaniu odwoławczym jedynie przez odpowiednie zmodyfikowanie wniosku przez prokuratora i jednoczesne wyrażenie zgody przez oskarżonego co do tak zmodyfikowanej propozycji. Skoro jednak oskarżony nie stawił się na rozprawę odwoławczą i nie przedstawił w żadnej innej formie swojego stanowiska w tej kwestii, to Sąd Okręgowy zmuszony jest uznać, iż sprawa, rozpoznana dotąd w szczególnym trybie konsensualnym, musi być rozpoznana ponownie. Dlatego też zaskarżony wyrok dotyczący oskarżonego S. K. należało uchylić i sprawę przekazać Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji może ponownie rozważyć możliwość uwzględnienia wniosku oskarżonego złożonego w trybie art. 387 § 1 k.p.k., lecz już bez wad związanych z prawem karnym materialnym, jeżeli wniosek taki zostanie ewentualnie zaaprobowany przez oskarżyciela publicznego, i wydać wyrok zgodny z wnioskiem lub też – jeśli nie zaakceptuje propozycji wynikającej z wniosku– skierować sprawę na rozprawę by rozpoznać ją na zasadach ogólnych.

J. O. E. P. G.