Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 146/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Poznań –Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 24 października 2023 r., sygn. akt VI K 1381/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut podniesiony przez obrońcę oskarżonych T. K. i S. K. (poprzednio Z.):

- odnośnie oskarżonego T. K. co do pkt 1 wyroku w zakresie przyjęcia zgodnie z pkt I (treść zarzutu) osiągnięcia korzyści majątkowej w kwocie nie niższej niż 35.000 zł oraz co do pkt 8 wyroku w zakresie kwoty łącznej korzyści majątkowej wynikającej z zaliczenia do tej sumy kwoty 35.000 zł w zw. z pkt I, zaś wg oskarżonego kwota ta (wynikająca z popełnienia przestępstwa opisanego w pkt I wyroku) winna opiewać na 12.000 zł jako osiągnięta korzyść majątkowa,

- odnośnie oskarżonej S. K. co do pkt 2 wyroku w zakresie przyjęcia zgodnie z pkt IV (treść zarzutu) osiągnięcia korzyści majątkowej w kwocie nie niższej niż 35.000 zł oraz co do pkt 8 wyroku w zakresie kwoty łącznej korzyści majątkowej wynikającej z zaliczenia do tej sumy kwoty 35.000 zł w zw. z pkt IV, zaś wg oskarżonego kwota ta (wynikająca z popełnienia przestępstwa opisanego w pkt IV wyroku) winna opiewać na 12.000 zł jako osiągnięta korzyść majątkowa:

Obraza przepisów postępowania mająca istotny wpływ na treść orzeczenia, a to poprzez obrazę

a)  art. 7 kpk polegającą na dowolnej a nie swobodnej ocenie dowodu z zeznań świadka S. B. i błędne uznanie tego dowodu za wiarygodny, podczas gdy zeznania te stoją w sprzeczności z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym oraz ustaleniami poczynionymi przez Sąd w niniejszej sprawie, pomijając ponadto okoliczność, iż S. B. składając zeznania była przeświadczona, iż będzie należał jej się zwrot korzyści uzyskanych przez oskarżonych, przez co w jej interesie leżało wskazanie jak najwyższej kwoty, co doprowadziło do błędnego ustalenia (w oparciu jedynie o ten dowód), że oskarżeni T. K. oraz S. Z. w zakresie czynu I odnieśli korzyść majątkową w wysokości 35.000 zł,

b)  art. 5 § 2 kpk poprzez rozstrzygnięcie niedających się usunąć wątpliwości co do wysokości dochodu osiąganego z prostytucji przez S. B. na niekorzyść oskarżonych, polegające na przyjęciu wyłącznie na podstawie zeznań S. B., że osiągnęła ona dochód w wysokości 35.000 zł i że identyczna kwota została przez nią przekazana oskarżonym, podczas gdy stoi to w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym, co doprowadziło do błędnego przyjęcia kwoty korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonych w kwocie wyższej niż w rzeczywistości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew stanowisku obrońcy Sąd Okręgowy nie stwierdził aby przy wydawaniu zaskarżonego wyroku doszło do naruszenia reguł procesowych z art. 7 kpk przy ocenie dowodów będących podstawą przypisanego oskarżonym przestępstwa ułatwiania i czerpania korzyści majątkowych z uprawiania prostytucji przez S. B.. Przeciwnie, przeprowadzona przez Sąd Rejonowy ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego była rzetelna, szczegółowa i uwzględniała w odpowiednim stopniu zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego. Jak wynika z analizy akt sprawy, Sąd I instancji poddał ocenie wszystkie zgromadzone dowody oraz podał racjonalne powody takiego ich wartościowania. Przeprowadzona w opisany wyżej sposób weryfikacja dowodów czyniła zadość przepisowi art. 7 kpk i w związku z tym zasługiwała na akceptację ze strony organu dokonującego kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku. Przede wszystkim zaś, Sąd I instancji wnikliwie i z zachowaniem zasady obiektywizmu przeanalizował zeznania świadka S. B., które były zarówno szczegółowe i konkretne, a przy tym konsekwentne przez cały czas trwania procesu. Podczas przesłuchania na rozprawie w dniu 16 października 2023 r., z uwagi na upływ czasu świadek nie kryła, że nie pamięta już dokładnie wszystkich okoliczności świadczonych usług seksualnych organizowanych przez oskarżonych. Dotyczyło to m.in. wysokości osiąganych z tego tytułu zarobków, które świadek podała nawet w wyższej łącznej kwocie niż w postępowaniu przygotowawczym. To ostatnie spostrzeżenie niezasadnym czyni argument apelacyjny, że kobiety uprawiające prostytucję, objęte inkryminowanymi w tej sprawie czynami, mogły zawyżać swoje zarobki z uwagi na przekazywane im na Policji mylne informacje o przysługującym im prawie do odzyskania korzyści majątkowej osiągniętej przez T. K. i S. Z. (obecnie K.). Gdyby tak faktycznie było w przypadku S. B. to należałoby się spodziewać, że właśnie podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym byłyby podane wyższe sumy, a to się nie potwierdziło. Ponadto, skarżący poddając w wątpliwość wiarygodność zeznań świadka S. B. w zakresie osiągniętych zarobków z uprawiania prostytucji w okresie od stycznia do marca 2021 r. niezasadnie przyjął, że brak było podstaw do dokonania dokładnych wyliczeń w tym względzie. Skarżący pominął bowiem wskazania świadka S. B. z rozprawy, w których podała, że było to obliczane na Policji w oparciu o zabezpieczone sms-y, wysyłane do oskarżonych o jej klientach i ustalonych każdorazowo kwotach za usługę. Sąd Okręgowy stwierdził, że powyższe znajduje potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w postaci zapisów połączeń telefonicznych oraz ich analizie kryminalnej przeprowadzonej przez KWP w P. Wydział Wywiadu Kryminalnego, ukazującej bardzo dużą ilość wiadomości tekstowych między ww. świadkiem a „telefonistką” – w tej roli S. K., np. z nr tel. (...) było to 329 połączeń (k. 856-977). W związku z tym, że apelujący nie przedstawił żadnych rzeczowych kontrargumentów podważających te wyliczenia, Sąd odwoławczy nie znalazł powodów aby dokonać odmiennego niż Sąd Rejonowy wartościowania tego dowodu osobowego. Obrońca dla przeciwwagi prezentował natomiast wyjaśnienia oskarżonych, których walory podkreślał, wyrażając stanowisko, że to ich deklaracje w kwestii wysokości uzyskanych korzyści majątkowych z prostytuowania się S. B. powinny zostać przyjęte jako podstawa ustaleń faktycznych. Były to jednak zabiegi bezskuteczne, gdyż oczywistym jest, że podsądni byli żywotnie zainteresowani przyjęciem ustaleń jak najbardziej umniejszających skalę prowadzonej przez nich przestępczej działalności w branży usług seksualnych, co było widoczne w treści wyjaśnień jakie zdecydowali się złożyć, przykładowo S. K. twierdziła, że z usługi wykonanej przez prostytutkę za 200 zł otrzymywała 50 zł, a faktycznie zabierana była połowa czyli 100 zł. Co godne zaznaczenia, podawane przez oskarżonych miesięczne zarobki osiągane z kuplerstwa i sutenerstwa były to wartości uśrednione i słownie zadeklarowane, bez poparcia w innych miarodajnych dowodach. Kontrola odwoławcza nie wykazała także sprzeczności w ocenie dowodów dokonanej przez Sąd I instancji odnośnie wiarygodności wyjaśnień oskarżonych i zeznań świadka S. B.. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nie przyjęto przecież jako jednego z ustaleń aby oskarżeni zarabiali na usługach z prostytucji miesięcznie około 4.000 zł. Natomiast, Sąd Rejonowy pisząc o zgodności zeznań S. B. z wyjaśnieniami oskarżonych zaznaczył, że dotyczyło to opisu samego procederu. Natomiast inne przypadki gdy Sąd dokonał odmiennych – niższych wyliczeń łącznej kwoty korzyści majątkowej, uwzględniwszy m.in. wyjaśnienia obojga oskarżonych, nie miały przełożenia na rozpatrywane tu okoliczności. Warto jeszcze na koniec poczynić spostrzeżenie, że w ramach prowadzonego procederu każda z kobiet miała ustalane indywidualnie warunki, takie jak godziny pracy, liczba godzin dzienna, stawka za usługę i czas ich trwania (np. 5 minut, 30 minut, 1 godzina), stąd różnice w przyjętych w zaskarżonym wyroku wartościach bezprawnych korzyści majątkowych osiągniętych przez każdą z oskarżonych osób.

Odnosząc się do zaś do zgłoszonego w apelacji zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy reguły z art. 5 § 2 kpk należy wyjaśnić, iż w wymienionym przepisie nie chodzi o wątpliwości stron procesu, lecz wątpliwości nasuwające się na tle materiałów danej sprawy organowi procesowemu, który powinien dążyć do ich usunięcia. To sąd winien zmierzać do wyeliminowania zaistniałych wątpliwości w drodze uzupełnienia postępowania dowodowego i dopiero, gdy po wykorzystaniu istniejących możliwości wątpliwość istnieje nadal, winien sięgnąć po regułę z art. 5 § 2 kpk. Tym samym zasada ta ma zastosowanie dopiero wówczas gdy zostały wyczerpane wszystkie możliwości poznawcze w postępowaniu. W sytuacji zaś, gdy ustalenia faktyczne zależne są od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, ewentualne zastrzeżenia skarżącego co do wiarygodności konkretnego dowodu, mogą być rozstrzygane jedynie na płaszczyźnie utrzymania się przez sąd w granicach sędziowskiej swobodnej oceny dowodów określonej w art. 7 kpk (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 czerwca 2019 r., sygn. akt V KK 167/19, Legalis nr 1967625).

W rozpatrywanej sprawie Sąd Rejonowy dysponował wystarczającym spektrum dowodów, które po ich prawidłowym ocenieniu, posłużyły do poczynienia trafnych i niewątpliwych ustaleń faktycznych odnośnie przypisanych oskarżonym, odpowiednio w pkt 1 (T. K.) i w pkt 2 (S. K. poprzednio Z.) zaskarżonego wyroku czynów, w zakresie zakwestionowanym w apelacji obronnej. W ocenie Sądu odwoławczego nie zaistniały zatem żadne niedające się usunąć wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść podsądnych. Niezbędna jest w tym miejscu jeszcze uwaga, że błędem apelującego jest jednoczesne podnoszenie naruszenia art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk. Jeżeli bowiem pewne ustalenie faktyczne uzależnione jest od oceny dowodu lub dowodów, to nie można mówić o naruszeniu zasady in dubio pro reo. Podniesienie zarzutu obrazy art. 5 § 2 kpk, jak już była mowa wcześniej, jest zasadne tylko wówczas, gdy sąd orzekający rzeczywiście powziął wątpliwości bądź gdy powinien takie powziąć i wbrew wyrażonej w tym przepisie regule rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 lutego 2019 r., sygn. akt II AKa 7/19, opubl. Legalis nr 2238701). Zdaniem Sądu odwoławczego z taką sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Natomiast zastrzeżenia co do oceny wiarygodności dowodu z zeznań S. B. oraz wyjaśnień oskarżonych, mogły być rozstrzygane jedynie na płaszczyźnie utrzymania się przez Sąd w granicach sędziowskiej swobodnej oceny dowodów wynikającej z treści art. 7 kpk. Jak wynika zaś z poprzedzających ten wywód rozważań, kontrola odwoławcza zaskarżonego orzeczenia nie potwierdziła żadnych zgłoszonych przez tego apelującego uchybień proceduralnych w zakresie oceny materiału dowodowego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku:

- w pkt 1 w ten sposób, że w stosunku do oskarżonego T. K. uznaje wysokość osiągniętej korzyści majątkowej z pkt I wyroku na kwotę 12.000 zł;

- w pkt 2 w ten sposób, że w stosunku do oskarżonej S. Z. uznaje wysokość osiągniętej korzyści majątkowej z pkt IV wyroku na kwotę 12.000 zł;

- w pkt 8 orzekając solidarnie od oskarżonych przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionych przestępstw w wysokości łącznej 79.275 zł.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Żaden z proponowanych wniosków końcowych z apelacji nie mógł zostać uwzględniony. Stanowisko skarżącego było wyrazem przyjętej linii obrony i negowania niekorzystnych dla oskarżonych okoliczności wynikających z analizy zeznań świadka S. B.. Nie przekonało ono jednak Sądu Okręgowego, gdyż było wynikiem jednostronnej i wybiórczej oceny materiału dowodowego. Sąd Rejonowy dokonał rzetelnej rekapitulacji całości ustalonych faktów, w oparciu o bezbłędnie przeprowadzoną ocenę dowodową. Wyprowadzenie innego wniosku w zakwestionowanym przez apelującego zakresie, w oparciu o zasady logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego, nie było możliwe.

Lp.

Zarzut

3.2.

Zarzut podniesiony przez prokuratora:

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia polegający na:

a)  nieprawidłowym ustaleniu i wskazaniu w sentencji wyroku, że korzyść majątkowa, jaką oskarżeni osiągnęli z uprawianej przez A. K. prostytucji, wyniosła 16.875 zł, podczas gdy z zeznań wyżej wymienionej złożonych w toku postępowania sądowego i przygotowawczego oraz z obliczeń dokonanych przez Sąd I instancji wynikało, że korzyść majątkowa z usług świadczonych przez A. K. wyniosła 33.750 zł, co z kolei skutkowało błędnym ustaleniem wysokości przepadku równowartości korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżonych z przestępstwa

b)  nieprawidłowym ustaleniu i wskazaniu w sentencji wyroku, że korzyść majątkowa, jaką oskarżeni osiągnęli z uprawianej przez S. S. prostytucji, wyniosła 50.400 zł oraz, że jej stawka dzienna za spotkanie z klientem wynosiła 150 zł, podczas gdy z treści jej zeznań wynikały odmienne ustalenia, że stawka ta wynosiła co najmniej 200 do 300 zł, co skutkowało błędnym ustaleniem wysokości uzyskanej przez oskarżonych korzyści majątkowej i wysokości przepadku równowartości tej korzyści majątkowej.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd II instancji zgodził się z oskarżycielem publicznym, iż na podstawie materiału dowodowego, który został poddany należytej ocenie przez Sąd Rejonowy, należało poczynić ustalenia faktyczne o treści zgłoszonej w apelacji na niekorzyść obojga oskarżonych.

Sprawa była oczywista jak chodzi o korzyść majątkową, jaką oskarżeni osiągnęli z prostytucji uprawianej przez A. K. (zarzut z pkt III i VI, ze zmianami w pkt 1 i 2 zaskarżonego wyroku). Wyniosła ona 33.750 zł i sam organ orzekający w uzasadnieniu przyznał się do pomyłki, powstałej wskutek niezasadnego podzielenia tej kwoty jeszcze przez 2. Faktyczna kwota zarobków A. K. została przez Sąd Rejonowy faktycznie ustalona na 67.500 zł i nie była ona kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd Okręgowy podzielił także zapatrywania apelującego prokuratora co do błędnego ustalenia wysokości uzyskanej przez oskarżonych korzyści majątkowej osiągniętej z prostytucji uprawianej przez S. S.. Sąd Rejonowy w oparciu o zeznania przesłuchanej w charakterze świadka S. S. w sposób racjonalny ustalił okres świadczonych przez nią usług seksualnych, liczbę dni w tygodniu gdy się tym zajmowała, a z racji braku apelacji na niekorzyść w tym zakresie, były to dane które nawet nie podlegałyby modyfikacji w tym kierunku. Apelujący słusznie zaś dostrzegł i podniósł, że przyjęta przez Sąd I instancji stawka w kwocie 150 zł została przez świadka podana jako jedna z pozycji w cenniku usług, tj. za pół godzinną usługę. Natomiast wypowiadając się na temat wykonywanych usług, jak celnie spostrzegł skarżący, świadek mówiła, że najczęściej była wybierana usługa za godzinę w wysokości 200 zł, rzadziej 300 zł. Miało zatem racjonalne i logiczne podłoże wskazanie apelującego aby przyjąć do wyliczeń stawkę godzinową 200 zł, a wobec braku miarodajnych w tym zakresie dowodów przeciwnych, podana przez skarżącego argumentacja zasługiwała na uwzględnienie. Sąd odwoławczy zwrócił dodatkowo uwagę, iż z treści zeznań S. S. wynikało, że pracowała 6 godzin dziennie, mając średnio 7 klientów. Pozostanie wyłącznie przy stawce półgodzinnej 150 zł przy 6-ciu godzinach pracy dawałoby 1.800 zł, zatem byłoby to nawet mniej korzystnie dla oskarżonych niż przy uwarunkowaniach zgłoszonych przez apelującego prokuratora.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku przez:

- zmianę opisu przypisanych T. K. i S. Z. przestępstw wymienionych w pkt 1-2 wyroku poprzez wskazanie, iż korzyść majątkowa wynosiła: w przypadku czynu opisanego w pkt II i V aktu oskarżenia – 67.200 zł, a w przypadku czynu opisanego w pkt III i VI aktu oskarżenia – 33.750 zł,

- orzeczenie, na podstawie art. 45 § 1 kk solidarnie wobec oskarżonych przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionych przestępstw w wysokości łącznej 135.950 zł.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski zasługiwały na uwzględnienie w całości z uwagi na uznanie zasadności zgłoszonego zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych co do wysokości uzyskanych przez oskarżonych korzyści majątkowych osiągniętych z prostytucji uprawianej przez S. S. oraz A. K.. Orzeczenie solidarnie od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa przepadku równowartości korzyści majątkowej w wyliczonej wyższej wysokości niż w zaskarżonym wyroku było prostą konsekwencją przyjęcia ustaleń faktycznych zgodnych ze wskazaniami apelacyjnymi oskarżyciela publicznego.

Lp.

Zarzut

3.3.

Zarzut podniesiony przez prokuratora:

Obraza przepisów prawa materialnego w przypadku innym niż kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonej czyn, tj. art. 91 § 2 kk w zw. z art. 86 § 1 kk, poprzez wymierzenie S. Z. za przestępstwo i ciąg przestępstw kary łącznej z zastosowaniem pełnej absorpcji tj. kary 1 roku pozbawienia wolności, podczas gdy zgodnie z treścią ww. przepisów Sąd zobligowany był do wymierzenia kary łącznej powyżej najwyższej z kar podlegających łączeniu, a więc co najmniej 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności, w wyniku czego doszło do uchybienia skutkującego wydaniem orzeczenia nie odpowiadającego prawu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd II instancji uznał za zasadne zgłoszone zastrzeżenia co do naruszenia reguł orzekania kary łącznej wedle art. 91 § 2 kk w zw. z art. 86 § 1 kk - w brzmieniu obowiązującym od dnia 24 czerwca 2020 r. Obligowało to Sąd Rejonowy do wymierzenia kary łącznej powyżej najwyższej z kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa (czy ciągi przestępstw). W przypadku oskarżonej S. K. (poprzednio Z.), przy uwzględnieniu kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzonych jej w zaskarżonym wyroku, byłaby to kara co najmniej 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy ocenił jednocześnie w ramach tej apelacji na niekorzyść, że kara za przypisany tej oskarżonej ciąg przestępstw z art. 204 § 1 i 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 65 § 1 kk razi swą łagodnością i wymaga podwyższenia, oraz, że z kolei kara pozbawienia wolności za występek z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii razi surowością i z urzędu doszło do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez zastosowanie art. 37a kk i wymierzenie oskarżonej grzywny, która to kara nie podlega łączeniu z karą pozbawienia wolności. Powyższe rozważania na temat obrazy prawa materialnego miały zatem wymiar głównie dydaktyczny i nie znalazły odpowiedniego przełożenia w zmianach wyroku.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku przez orzeczenie wobec oskarżonej S. Z. na podstawie art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk kary łącznej w wysokości 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodu dokonanego przez Sąd Okręgowy zaostrzenia wymiaru kary wobec oskarżonej za przestępstwa będące głównym przedmiotem tego procesu ponad propozycję prokuratora, wnioski te zostały zaakceptowane co do kierunku „na niekorzyść”. Ostatecznie bowiem Sąd Okręgowy, uwzględniwszy poczynione niekorzystne dla podsądnej ustalenia w zakresie wysokości korzyści majątkowych osiągniętych z przypisanych jej występków z pkt IV-VI oraz mając na uwadze okoliczności obciążające, które powinny znaleźć właściwe odzwierciedlenie w wymiarze kary, zmienił zaskarżony wyrok i wymierzył S. K. karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Lp.

Zarzut

3.4.

Zarzut podniesiony przez prokuratora:

Rażąca niewspółmierność wymierzonej wobec T. K. i S. Z. kary 1 roku pozbawienia wolności z jednoczesnym warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, podczas gdy charakter, czasokres popełnienia zarzucanego przestępstwa, stopień zawinienia oskarżonych, a w konsekwencji stopień społecznej szkodliwości, przemawiały za orzeczeniem surowszej niż orzeczona kary – bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, na skutek czego orzeczona aktualnie kara nie uwzględnia dostatecznie celów zapobiegawczych wobec oskarżonego oraz nie spełnia celów w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się zasadny. Sąd Okręgowy przychylił się do stanowiska skarżącego, że wymierzone oskarżonym kary za występki z art. 204 § 1 kk w zb. z art. 204 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk były rażąco niewspółmiernie łagodne. Z jednej strony brak było podstaw aby kwestionować okoliczności łagodzące leżące po stronie obojga podsądnych w postaci ich dotychczasowej niekaralności oraz przyznania się do winy, choć waga tych wyjaśnień dla rozstrzygnięcia sprawy nie była znacząca. Z drugiej zaś należało stwierdzić, że Sąd Rejonowy pomimo wskazania na wysoki stopień społecznej szkodliwości zachowań obojga oskarżonych, które występowały w zasadzie analogicznie w przypadku każdej z tych osób, nie odzwierciedlił tego należycie w wymiarze kary. Jak zaś słusznie podniesiono w apelacji, przestępczym procederem oskarżeni zajmowali się długi okres czasu, działali w dobrze zorganizowany sposób, uczynili sobie z tego zajęcia stałe źródło zarobkowania, osiągając, przy zmienionych przez Sąd odwoławczy ustaleniach faktycznych, korzyści majątkowe w wysokości 135.950 zł z nierządu uprawianego przez trzy kobiety, które zdecydowały się na złożenie zeznań obciążających T. K. i S. Z.. Z okoliczności sprawy wynika zaś, że ta działalność oskarżonych z zamiarem bezpośrednim była prowadzona na szeroką skalę, w kilku mieszkaniach na terenie P.. Jak słusznie sygnalizował prokurator przyjęcie, że sprawcy działali w warunkach art. 65 § 1 kk i dopuścili się ciągu przestępstw z art. 91 § 1 kk dawało podstawy do zaostrzenia kary - na podstawie art. 65 § 1 kk o charakterze obligatoryjnym, dając granice sankcji minimum 4 miesiące pozbawienia wolności (nie 3 miesiące jak mylnie podano w apelacji) do 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd Okręgowy przychyla się do wyrażonego w apelacji oskarżyciela publicznego stanowiska, iż kara w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności nie jest adekwatna do wysokiego stopnia zawinienia i to w takim samym stopniu wobec każdego ze sprawców oraz społecznej szkodliwości ich czynów, stanowiąc zbyt łagodną reakcje wymiaru sprawiedliwości na tak poważne naruszenia porządku prawnego. Należy tu podkreślić, że celem kryminalizacji przestępstw z art. 204 § 1 i 2 kk jest ochrona społeczeństwa przed powstawaniem i szerzeniem się prostytucji, jako kryminogennego zjawiska patologicznego związanego z wykorzystywaniem innych osób, naruszaniem godności człowieka i tworzeniem warunków do działalności zorganizowanych grup przestępczych. Orzeczone przez Sąd Rejonowy kary dla oskarżonych po 1 roku pozbawienia wolności, dodatkowo z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia ich wykonania nie uwzględniały zatem w oczekiwanym stopniu tych celów kary. Były zbyt pobłażliwe i wymagały zmiany. Sąd odwoławczy mając na względzie oczekiwania społeczne oddziaływania kary oraz nagromadzone, poważne okoliczności obciążające po stronie każdego z oskarżonych, uznał, że kara która spełni wszystkie oczekiwania i zasługuje na miano sprawiedliwej i wyważonej będzie kara po 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności dla każdego z oskarżonych. Zaproponowana przez prokuratora kara w wymiarze 1 roku i 3 miesięcy dla oskarżonego T. K. oraz kara 1 roku pozbawienia wolności dla oskarżonej S. K., bez żadnego uzasadnienia zróżnicowania tych kar, a przy porównywalnych co do ważności rolach w popełnianych przestępstwach, nie stanowiłyby należytej represji karnej ani nie odniosłyby oczekiwanych efektów prewencyjno-wychowawczych. Natomiast kary ukształtowane na poziomie 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności będą dopiero odpowiadać dyrektywom sędziowskiego wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk i nie rażą łagodnością.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku przez orzeczenie:

- wobec oskarżonej S. Z. na podstawie art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk kary łącznej w wysokości 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności

- wobec oskarżonego T. K. kary w wymiarze 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wnioski były zasadne co do kierunku wniesionej apelacji, lecz Sąd Okręgowy w ramach zarzutu rażącej niewspółmierności kary, nie naruszając zasady reformationis in peius z art. 434 § 1 kpk, podwyższył wymiar kary pozbawienia wolności za czyny przypisane oskarżonemu T. K. w pkt 1 oraz za czyny przypisane oskarżonej S. K. w pkt 2, w obu przypadkach do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Rażąca niewspółmierność kary w wymiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wobec oskarżonej S. K. za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii polegające na posiadaniu 3,02 g netto żywicy konopnej (zarzut z pkt VII). Stwierdzenie tej przesłanki powodowało, że utrzymanie w mocy tego orzeczenia w wyroku Sądu I instancji powodowałoby rażącą niesprawiedliwość tego orzeczenia dla oskarżonej co do negatywnych konsekwencji represji karnej, również w aspekcie zachowania wewnętrznej sprawiedliwości wyroku.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

W tym wypadku Sąd Okręgowy widział potrzebę uwzględnienia zasady prymatu kar wolnościowych (kary grzywny i kary ograniczenia wolności) i środków karnych przed karą pozbawienia wolności. Pomimo swobody wymiaru kary sąd bowiem powinien w pierwszym rzędzie rozważyć celowość orzekania kar wolnościowych, a karę pozbawienia wolności wymierzać wtedy gdy uzna, że orzeczenie kar nieizolacyjnych lub środków karnych nie spełni celów kary (zob. I. Zgoliński, w: V. Konarska-Wrzosek, KK. Komentarz, 2018; ). Sąd Rejonowy uzasadniając wymiar kary za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zagrożone karą do 3 lat pozbawienia wolności, nie podał żadnych przekonujących argumentów, które nakazywałyby w tym przypadku, tj. posiadania niewielkiej ilości środków odurzających, sięgnięcia po karę najsurowszą rodzajowo. Sąd I instancji nie wskazał aby stwierdził przeciwwskazania do zastosowania art. 37a § 1 kk, który stanowił w § 1 (w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, tj. do dnia 30 września 2023 r.), że w przypadku przestępstwa zagrożonego tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, gdy wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek karny, środek kompensacyjny lub przepadek. Sąd Okręgowy mając na uwadze wszystkie te okoliczności uznał, że wybór kary pozbawienia wolności przez Sąd I instancji za ten występek oskarżonej z dużym prawdopodobieństwem był podyktowany dokonanym w zaskarżonym wyroku połączeniem obu kar pozbawienia wolności w karę łączną pozbawienia wolności z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, co jak się okazało, nastąpiło z obrazą prawa materialnego z art. 86 § 1 kk. Z tych przyczyn oraz na skutek podwyższenia przez Sąd II instancji wobec oskarżonej S. K. kary pozbawienia wolności za czyny ujęte w pkt 2, zabieg połączenia kar w sposób zastosowany przez Sąd Rejonowy nie mógł zostać powtórzony. Z kolei konieczność wymierzenia kary łącznej minimum 1 roku i 7 miesięcy pozbawienia wolności, przy pozostawieniu kary pozbawienia wolności za czyn z pkt VII skutkowałoby pozbawieniem oskarżonej możliwości ubiegania się o zezwolenie na odbycie kary w systemie dozoru elektronicznego (art. 43la § 1 kkw). Byłoby to rażąco niesprawiedliwe. Dlatego też, kierując się regułą z art. 440 kpk i mając na uwadze rodzaj i rozmiar naruszonego dobra prawnego (miękki narkotyk), dotychczasową niekaralność oskarżonej oraz niewysoki w tym wypadku stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd Okręgowy na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonej S. K. karę grzywny w ilości 125 stawek dziennych, na warunkach z art. 33 § 3 kk ustalając wysokość stawki jednostkowej grzywny na kwotę 40 zł. Sytuacja materialna oskarżonej, w tym dochody z prowadzonej działalności gospodarczej (sklep z e-papierosami) dawały uzasadnione podstawy aby na tym poziomie określić wysokość jednej stawki dziennej. Orzeczenia z pkt 9 (nawiązka jako środek kompensacyjno-represyjny) oraz z pkt 10 (przepadek substancji narkotycznej) czyniły zaś zadość warunkowi z art. 37a § 1 kk. Na marginesie, zdaniem Sądu odwoławczego, z racji miejsca ujawnienia tych narkotyków - w sklepie będącym własnością oskarżonej i przy uwzględnieniu wszystkich elementów przedmiotowo-podmiotowych tego występku brak było podstaw do zmiany jego kwalifikacji prawnej na łagodniejszą postać z art. 62 ust. 3 u.p.n.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

W pkt 2 wyroku Sąd Okręgowy zawarł formułę o utrzymaniu w mocy wyroku Sądu I instancji w pozostałym zakresie, co należy rozumieć jako:

- utrzymanie w mocy opisów czynów przypisanych obojgu oskarżonym, z wprowadzonymi zmianami w pkt 1 i 2,

- utrzymanie pkt 8 ale z podwyższeniem wysokości objętej przepadkiem równowartości korzyści majątkowych osiągniętych z popełnionych przestępstw,

- utrzymanie pkt 9 o orzeczonej wobec oskarżonej nawiązki na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii za czyn z pkt VII zarzutów,

- utrzymanie pkt 10 o przepadku zabezpieczonego narkotyku,

- utrzymanie pkt 11 o kosztach postępowania, za wyjątkiem wymierzonych oskarżonym opłat gdyż doszło do zmiany orzeczonych kar w instancji odwoławczej, co spowodowało naliczenie nowej, jednej opłaty za obie instancje dla każdego z oskarżonych z osobna.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy w powyższym zakresie była niezasadność zarzutów apelacji obrońców obu oskarżonych, a także brak podstaw z art. 439 kpk oraz z art. 455 kpk, uzasadniających zmianę lub uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. a) Zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że stosując art. 4 § 1 kk przyjęto, iż podstawę rozstrzygnięć w zakresie dotyczącym oskarżonej S. K. stanowi ustawa karna w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2022 r.

Zwięźle o powodach zmiany

Zgodnie z art. 4 § 1 kk jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Wobec tego, że po dacie popełnienia przez oskarżoną przestępstwa z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii a przed wydaniem wyroku doszło do zmiany przepisów karnych zastosowanych w tej sprawie, w szczególności chodzi o wprowadzenie z dniem 1 stycznia 2023 r. art. 70 ust. 4a u.p.n. przewidującego obligatoryjną nawiązkę na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej przy skazaniu m.in. z art. 62 ust. 1 u.p.n.) oraz podwyższenia progu kary grzywny wymierzanej przy zastosowaniu art. 37a kk (zmiana obowiązuje od dnia 1 października 2023 r.), konieczne było rozważenie czy nie należało zastosować ustawy obowiązującej poprzednio jako względniejszej dla oskarżonej. Sąd odwoławczy uznał, że względniejsza jest w tym wypadku ustawa obowiązująca w czasie popełnienia przez oskarżoną występku przypisanego jej w pkt 3. W konsekwencji, konieczne było zastosowanie na podstawie art. 4 § 1 kk przepisów obowiązujących w dniu poprzedzającym wspomnianą wyżej nowelizację ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, o czym Sąd Okręgowy orzekł w pkt 1 swego wyroku z dnia 4 czerwca 2024 r.

2.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. b) w czynie przypisanym oskarżonemu T. K. w pkt 1 przyjęto wysokość osiągniętej korzyści majątkowej z uprawiania prostytucji przez S. S. (zarzut z pkt II) na kwotę 67.200 zł, a wysokość osiągniętej korzyści majątkowej z uprawiania prostytucji przez A. K. (zarzut z pkt III) na kwotę 33.750 zł,

Pkt 1 lit. c) w czynie przypisanym oskarżonej S. K. w pkt 2 przyjęto wysokość osiągniętej korzyści majątkowej z uprawiania prostytucji przez S. S. (zarzut z pkt V) na kwotę 67.200 zł, a wysokość osiągniętej korzyści majątkowej z uprawiania prostytucji przez A. K. (zarzut z pkt VI) na kwotę 33.750 zł,

Zwięźle o powodach zmiany

Argumentacja co do powodów zmiany wyroku Sądu Rejonowego w zakresie podwyższenia wysokości korzyści majątkowej z uprawiania prostytucji, osiągniętej przez każdego z oskarżonych została przedstawiona w tabeli pkt 3.2, przy ustosunkowaniu się do zarzutów odwoławczych prokuratora.

3.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. d) Zmiana rozstrzygnięcia o karze za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r., w miejsce kary pozbawienia wolności, przy zastosowaniu art. 37a § 1 kk wymierzono oskarżonej karę grzywny w ilości 125 (sto dwadzieścia pięć) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednostkowej stawki dziennej na kwotę 40 (czterdzieści) zł.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 1 lit. d) Sąd Okręgowy złagodził wymiar kary wobec oskarżonej S. K., mianowicie na podstawie art. 37a § 1 kk orzekł za przypisany jej występek posiadania środków odurzających samoistną karę grzywny. Zmiana nastąpiła z urzędu, przy zastosowaniu reguły procesowej z art. 440 kpk i uznaniu rażącej niewspółmierności kary 3 miesięcy pozbawienia wolności. Szersza argumentacja została przedstawiona powyżej w tabeli nr 4 „Okoliczności podlegające uwzględnieniu z urzędu”.

4.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. e) Uchylenie orzeczenia o karze łącznej z pkt 4, dotyczące oskarżonej S. K.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 1 lit. e) wyroku Sądu Okręgowego konieczne było uchylenie kary łącznej wobec odmiennego rozstrzygnięcia w instancji odwoławczej co do rodzaju kary za występek z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, to zaś spowodowało brak warunków z art. 85 § 1 kk do połączenia kar pozbawienia wolności i grzywny. Kary te bowiem są inne rodzaju i nie podlegają łączeniu na zasadach Kodeksu karnego.

5.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. f) Podwyższenie wymiaru kary oskarżonemu T. K. za czyn przypisany mu w pkt 1 - do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 1 lit. f) wyroku Sądu Okręgowego zaostrzono wymiar kary orzeczonej oskarżonemu T. K.. Zmiana na niekorzyść oskarżonego w ramach zgłoszonego przez oskarżyciela publicznego zarzutu rażącej niewspółmierności kary.

Argumentacja co do powodów zmiany wyroku Sądu Rejonowego w pkt 1 została zaś przedstawiona w tabeli pkt 3.4., przy ustosunkowaniu się do zarzutów odwoławczych prokuratora.

6.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. g) Zmiana na niekorzyść oskarżonego. Podwyższenie wymiaru kary oskarżonej S. K. za czyn przypisany jej w pkt 2 - do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 1 lit. g) wyroku Sądu Okręgowego został zaostrzony wymiar kary orzeczonej oskarżonej S. K.. Zmiana na niekorzyść oskarżonej w ramach zgłoszonego przez oskarżyciela publicznego zarzutu rażącej niewspółmierności kary.

Argumentacja co do powodów zmiany wyroku Sądu Rejonowego w pkt 2 została zaś przedstawiona w tabeli pkt 3.4., przy ustosunkowaniu się do zarzutów odwoławczych prokuratora.

7.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. h) Uchylono orzeczenia o warunkowym zawieszeniu wykonania kar pozbawienia wolności wobec obojga oskarżonych z pkt 5 oraz orzeczenia o środkach probacyjnych i dozorze z pkt 6 i 7.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 1 lit. h) usunięto powyższe rozstrzygnięcia związane z zastosowanym przez Sąd Rejonowy warunkowym zawieszeniem wykonania kar pozbawienia wolności wobec oskarżonych, gdyż Sąd Okręgowy podwyższył kary pozbawienia wolności powyżej granicy roku, do której ustawodawca daje możliwość zastosowania tej instytucji (art. 69 § 1 kk).

8.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. i) Podwyższenie podlegającej przepadkowi równowartość korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionych przestępstw do kwoty 135.950 (sto trzydzieści pięć tysięcy dziewięćset pięćdziesiąt) zł – zmiana pkt 8 zaskarżonego wyroku.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 1 lit. i) dokonanie takiej modyfikacji, zgodnie z wnioskiem apelującego prokuratora, było naturalną konsekwencją przyjęcia niekorzystnych dla obojga oskarżonych ustaleń faktycznych co do wysokości korzyści majątkowych uzyskanych z uprawiania prostytucji przez S. S. i A. K..

9.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 lit. j) Zaliczenie oskarżonym na poczet orzeczonej każdemu z nich kary pozbawienia wolności, okresów ich rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie: oskarżonemu T. K. od dnia 13 kwietnia 2022 r. godz. 13:15 do dnia 12 grudnia 2022 r. godz. 13:35, oskarżonej S. K. od dnia 13 kwietnia 2022 r. godz. 13:16 do dnia 12 grudnia 2022 r. godz.14:48.

Zwięźle o powodach zmiany

W pkt 1 lit. j) Sąd Okręgowy stosując się do dyspozycji art. 63 § 1 kk dokonał zaliczenia okresów rzeczywistego pozbawienia wolności obojgu oskarżonym na poczet kar 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, co nastąpiło na podstawie danych z akt sprawy (protokoły zatrzymania, informacje z zakładów karnych o dokładnej dacie zwolnienia po uchyleniu tymczasowego aresztowania).

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Zgodnie z art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego przez oskarżonego ma on obowiązek ponieść koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa. W myśl tegoż art. 633 kpk, w przypadku kosztów procesu przypadających od kilku podmiotów, sąd zasądza je od każdego z nich według zasad słuszności, mając na względzie w szczególności koszty związane ze sprawą każdego z nich. Koszty te zgodnie z art. 616 § 1 kpk obejmują wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania oraz opłaty.

Mając na względzie powyższe regulacje procesowe Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze po ½ części, tj. w kwocie po 10 zł - ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism, co wynika z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013, poz. 663 ze zm.). Ponadto na podstawie art. 10 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 4 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonym za obie instancje następujące opłaty: T. K. w kwocie 300 zł, S. K. w kwocie 800 zł. Zmiana wymiaru kar wobec obu podsądnych spowodowała bowiem konieczność naliczenia każdemu z nich nowej opłaty, która wchodzi w miejsce opłat określonych w zaskarżonym wyroku.

7.  PODPIS

Hanna Bartkowiak