Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 378/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 24 stycznia 2024 r., sygn. akt II K 94/23

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 4 kpk, art. 5 § 2 kpk i art. 7 kpk poprzez błędną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonaną z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów i zasad wszechstronnego rozważenia całego materiału dowodowego z zachowaniem zasady obiektywizmu poprzez przyznanie, że pobyt oskarżonego w szpitalu psychiatrycznym w G. od 25 września 2022 r. do 5 października 2022 r. wynikał z rozpoznania u oskarżonego zespołu urojeniowego niewierności – zespołu (...), przy czym oskarżony został skierowany do szpitala również z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających, zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania spowodowanych zespołem uzależnienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola odwoławcza zaskarżonego orzeczenia nie potwierdziła żadnych nieprawidłowości w przeprowadzonej przez Sąd I instancji ocenie wiarygodności materiału dowodowego, zgłoszonych w apelacji obrońcy oskarżonego. Zdaniem Sądu Okręgowego mieściła się ona granicach sędziowskiej swobody i została dokonana z poszanowaniem wszystkich dyrektyw wartościowania dowodów ustanowionych w art. 7 kpk, a więc zasad wiedzy, doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania. Sąd I instancji starannie i dokładnie ocenił wszystkie zgromadzone dowody, zestawił ze sobą ich treść i przypisał przymiot wiarygodności jedynie tym z nich bądź ich częściom, które zasługiwały na przypisanie takiej cechy w świetle art. 7 kpk. Sąd odwoławczy w pełni zaaprobował ocenę dowodów w kształcie dokonanym przez organ niższej instancji.

Obrońca w ramach omawianego zarzutu twierdził, że błędnie przyjęto w przedmiotowej sprawie, iż pobyt oskarżonego w szpitalu psychiatrycznym w G. w okresie od 25 września 2022 r. do 5 października 2022 r. wynikał jedynie z rozpoznania u podsądnego zespołu (...). Odnosząc się do tego należy wskazać, że Sąd Rejonowy uznał za w pełni przydatną dla ustalenia stanu faktycznego opinię pisemną oraz opinie ustne wydane przez biegłych psychiatrów A. S. i M. S. oraz biegłą psycholog M. K.. A z treści tych opinii wynika wprost, że w trakcie pobytu w szpitalu psychiatrycznym w G. zdiagnozowano u oskarżonego zarówno zespół (...), jak i zaburzenia psychiczne oraz zaburzenia zachowania spowodowane użyciem alkoholu (zespół uzależnienia). Sąd Rejonowy nie wskazał co prawda w części uzasadnienia poświęconej ustaleniu stanu faktycznego diagnozy jaka została postawiona oskarżonemu w szpitalu psychiatrycznym, skupiając się na ustaleniu przebiegu inkryminowanego zdarzenia, jednak racjonalnym jest, że skoro uznał za miarodajną wydaną w tej sprawie opinię sądowo-psychologiczno-psychiatryczną, w której znajdowały się jednoznaczne informacje o tej diagnozie, to organ meriti rozpoznając przedmiotową sprawę miał na uwadze pełne rozpoznanie chorobowe z hospitalizacji psychiatrycznej w G. jesienią 2022 r. Kluczowe jest jednak, że biegli nie stwierdzili by dolegliwości natury psychiatrycznej i psychicznej, które rozpoznano w leczeniu szpitalnym, a potwierdzone przez biegłych w trakcie jednorazowego badania sądowo-psychiatryczno-psychologicznego znosiły lub znacząco ograniczały zdolność S. K. do rozpoznania znaczenia czynu zarzucanego mu w kontrolowanej sprawie czy te pokierowania swoim postępowaniem. Biegli podkreślili, że oskarżony miał wiedzę o orzeczonym zakazie prowadzenia pojazdów, co sam przyznał w swoich wyjaśnieniach, czyn miał miejsce w niedługim czasie po odbytej hospitalizacji psychiatrycznej, w okresie stabilizacji jego stanu psychicznego. Ponadto, co warte podkreślenia, przestępstwo z art. 244 kk będące przedmiotem niniejszej sprawy miało taki charakter, którego karalność była dostępna oglądowi intelektualnemu oskarżonego i nie wynikało z motywacji chorobowej.

Kontrola odwoławcza nie potwierdziła również by w sprawie doszło do naruszenia przepisów art. 4 kpk, czy art. 5 § 2 kpk, wymienionych w zarzucie. Nie wystąpiły bowiem w tej sprawie żadne takie niedające się usunąć wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego – nie miała więc zastosowania reguła in dubio pro reo. Nadto organ meriti rozpoznający sprawę zbadał i uwzględnił okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, a fakt że tych drugich było znacznie więcej nie jest równoznaczny z naruszeniem przez sąd zasady obiektywizmu.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk wobec stwierdzenia, iż oskarżony, nie popełnił przestępstwa i orzeczenie wobec oskarżonego środka zabezpieczającego w postaci terapii psychiatrycznej w systemie ambulatoryjnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Przeprowadzone postępowanie odwoławcze nie potwierdziło żadnych nieprawidłowości w procesie oceny dowodów dokonanym przez Sąd Rejonowy. Ocena wszystkich dowodów była prawidłowa i zgodna z dyrektywami wymienionymi w art. 7 kpk, tj. zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Nie doszło także do naruszenia zasad ustanowionych w art. 4 kpk oraz art. 5 § 2 kpk. Ponadto, wbrew twierdzeniom obrońcy, w przedmiotowej sprawie nie zachodziła żadna z przesłanek z art. 17 § 1 pkt 2 kpk, zwalniająca sprawcę z odpowiedzialności karnej za popełniony czyn karalny. Przede wszystkim apelacja nie dostarczyła podstaw do podważenia wartości dowodowej opinii wydanej przez zespół biegłych psychiatrów i psychologa. Gdyby zaś takie zastrzeżenia się pojawiły, to zgodnie z art. 201 kpk w zw. z art. 202 § 1 kpk, konieczne byłoby wydanie nowej opinii określającej stan poczytalności S. K. w chwili czynu, w dniu 25 listopada 2022 r., gdyż okoliczności te wymagają wiadomości specjalnych. Przedmiotowe postępowanie nie wymagało jednak uzupełniania postępowania dowodowego. Wobec powyższego, nie było podstaw do wydania w instancji odwoławczej wyroku jakiego oczekiwałby obrońca, tj. wyroku reformatoryjnego umarzającego postępowanie karne.

Lp.

Zarzut

3.2.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań biegłych M. S., A. S. i M. K., dotyczących zdolności oskarżonego do rozpoznania znaczenia czynu jak i pokierowania swoim postępowaniem, która występowała pod warunkiem, iż oskarżony po opuszczeniu szpitala psychiatrycznego regularnie zażywał leki i utrzymywał abstynencję.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podkreślić należy, że zarówno opinia pisemna, jak i uzupełniające opinie ustne biegłych z badania stanu psychicznego oskarżonego, w tym co do oceny jego poczytalności w chwili czynu, były rzetelne, spójne, rzeczowe i logiczne uargumentowane. Autorzy tych opinii są specjalistami i posiadają odpowiednią wiedzę by trafnie ocenić, czy sprawca w chwili czynu był poczytalny, czy też nie. Biegli wydając opinię uwzględnili całość dostępnej im dokumentacji medycznej dotyczącej leczenia psychiatrycznego S. K.. Wynika to wprost z treści opinii pisemnej, w której powołano się zarówno na pełną diagnozę postawioną oskarżonemu w trakcie pobytu w szpitalu psychiatrycznym w okresie od 25 września 2022 r. do 5 października 2022 r., jak i treść zaświadczenia lekarskiego z dnia 20 grudnia 2022 r. wystawionego przez psychiatrę M. G. (1). W takim przypadku uznanie opinii biegłych za miarodajny materiał dowodowy było w pełni prawidłowe i wręcz oczekiwane. Przeciwne wskazania obrońcy, podważającego wartość wniosków końcowych opinii biegłych, nie spotkały się z aprobatą organu odwoławczego. Znamiennym jest, że S. K. w trakcie jednorazowego badania psychiatrycznego sam przyznał, że przed pobytem w szpitalu psychiatrycznym czuł się źle, był pobudzony i niespokojny. Dodał, iż przepisane mu leki brał po szpitalu regularnie i w chwili poddawania go jednorazowemu badaniu przez biegłych objawy ustąpiły, a zażywane tabletki mu pomagają. Podkreślić jeszcze trzeba, że z zaświadczenia lekarskiego z dnia 20 grudnia 2022 r., na które kilkukrotnie powoływał się obrońca, nie wynika by po wyjściu ze szpitala oskarżonemu znowu towarzyszyły objawy w postaci złego samopoczucia, pobudzenia, czy zaburzeń zachowania, a jedynie wskazywał on w trakcie wizyty u lekarza M. G., że jest smutny, bez energii i senny. Wbrew więc sugestiom obrońcy objawy chorobowe występujące u oskarżonego przez pobytem w szpitalu psychiatrycznym, po jego opuszczeniu nie miały miejsca, co stanowi dodatkowe potwierdzenie na regularne zażywanie przez oskarżonego przepisanych mu w szpitalu leków. Wobec powyższego nietrafione były dywagacje apelującego jakoby stwierdzenia biegłych o regularnym zażywaniu leków i utrzymywaniu odpowiedniej abstynencji były jedynie hipotetycznymi założeniami, nie znajdującymi potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. To natomiast, że oskarżony składając wyjaśnienia na rozprawie wskazywał, że nie pamięta okresu po wyjściu ze szpitala do 20 grudnia 2022 r., nie jest pewny czy brał przepisane leki i spożywał czasami alkohol nie podważają wartości dowodowej opinii biegłych. Wyjaśnienia te bowiem słusznie zostały uznane za niewiarygodne i stanowiące element przyjętej w procesie linii obrony oskarżonego. Zatem także ten dowód nie dawał powodów by mieć uzasadnione wątpliwości co do jego poczytalności w chwili popełnienia czynu, a tym samym nie pojawiły się żadne uzasadnione powody osłabiające wartość dowodową wydanej opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk wobec stwierdzenia, iż oskarżony, nie popełnił przestępstwa i orzeczenie wobec oskarżonego środka zabezpieczającego w postaci terapii psychiatrycznej w systemie ambulatoryjnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw dla uwzględnienia powyższego wniosku z uwagi na bezzasadność omówionego zarzutu. Kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku nie potwierdziła żadnych nieprawidłowości w ocenie wartości dowodowej opinii pisemnej oraz uzupełniających ustnych opinii biegłych M. S., A. S. i M. K.. Dowody te trafnie uznano za miarodajne i przydatne dla ustalenia stanu poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu. Brak było więc podstaw dla wydania w instancji odwoławczej wyroku reformatoryjnego oraz umorzenia postępowania karnego albowiem nie zaszła żadna z sytuacji opisanych w art. 17 § 1 pkt 2 kpk.

Lp.

Zarzut

3.3.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonego dotyczących pogarszającego się jego stanu zdrowia, braku pamięci wydarzeń mających miejsce w okresie po wyjściu ze szpitala do 20 grudnia 2022 r. jak i braku pewności zażywania w tym okresie przepisanych leków, spożywania przez oskarżonego alkoholu co w chwili popełnienia czynu znacząco wpływało na jego zdolność do rozpoznania znaczenia jak i pokierowania swoim postępowaniem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy nie dostrzegł błędów po stronie Sądu Rejonowego przy ocenie wartości dowodowej wyjaśnień oskarżonego. Dowód ten, jak wszystkie pozostałe, został poddany dokładnej analizie, jego treść została zestawiona z innymi dowodami zgromadzonymi w tej sprawie i ostatecznie trafnie organ meriti przypisał mu przymiot wiarygodności jedynie w niewielkiej części (dokładnie opisanej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku), która korelowała z innymi dowodami. Istotnym jest, że będąc przesłuchiwanym w postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu i nie zgłaszał żadnych okoliczności wskazujących na to, iż w chwili czynu mógłby mieć problemy z rozpoznaniem znaczenia swojego czynu i pokierowaniem swoim postępowaniem. Takie stwierdzenia pojawiły się dopiero w trakcie przesłuchania go na rozprawie i trafnie Sąd I instancji ocenił je jako element linii obrony, stojący w opozycji do jednoznacznych wniosków opinii biegłych, którzy stwierdzili, że S. K. nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu oraz pokierowania swoim postępowaniem. Warto jeszcze odwołać się z tego miejsca do nagrania z monitoringu uzyskanego w tej sprawie, z którego nie wynika by zachowanie oskarżonego w chwili popełnienia przestępstwa poddawało w wątpliwość stan jego poczytalności. S. K. zachowywał się zbornie, racjonalnie, realizując plan kradzieży ustalonych przedmiotów z marketu budowlanego. Oskarżony zaparkował odpowiednio blisko składu, przygotował wnętrze samochodu by pomieściło skradzione przedmiotu, a dodatkowo przechodząc po kolejne rzeczy ze składu pochylał przy tym głowę by trudniej było rozpoznać go na nagraniu z monitoringu. Wszystko to potwierdza słuszność wniosków biegłych, że w chwili popełnienia przestępstwa z art. 244 kk oskarżony znajdował się w ustabilizowanym stanie psychicznym i jego dolegliwości tej natury (zdiagnozowane zarówno w szpitalu, jak i przez biegłych) nie znosiły ani nie ograniczały w sposób znaczny zdolności rozpoznania znaczenia tak nieskomplikowanego czynu zabronionego oraz pokierowania swoim postępowaniem jak złamanie sądowego dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk wobec stwierdzenia, iż oskarżony, nie popełnił przestępstwa i orzeczenie wobec oskarżonego środka zabezpieczającego w postaci terapii psychiatrycznej w systemie ambulatoryjnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw dla uwzględnienia ww. wniosku z uwagi na bezzasadność omówionego zarzutu. Kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku nie potwierdziła żadnych nieprawidłowości w ocenie wartości dowodowej wyjaśnień oskarżonego. Dowód ten w części poświęconej rzekomemu pogarszającemu się stanowi psychicznemu oskarżonego po opuszczeniu przez niego szpitala psychiatrycznego oraz braku pewności co do regularnego zażywania leków był sprzeczny z pozostałym zgromadzonym materiałem dowodowym, a więc w tych elementach nie zasługiwał na wiarygodność. Brak było podstaw dla wydania w instancji odwoławczej wyroku reformatoryjnego oraz umorzenia postępowania karnego albowiem nie zaszła żadna z sytuacji opisanych w art. 17 § 1 pkt 2 kpk.

Lp.

Zarzut

3.4.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zaświadczenia lekarskiego z dnia 20 grudnia 2022 r., z którego wynika, że oskarżony po wyjściu ze szpitala był nadmiernie pobudzony, zachowywał się nieracjonalnie, co w konsekwencji miało istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego odwołując się do treści zaświadczenia lekarskiego z dnia 20 grudnia 2022 r. ewidentnie błędnie oznaczył w czasie objawy jakie występowały w zachowaniu oskarżonego, co dotyczyło okresu przed jego pobytem w szpitalu psychiatrycznym od 25 września 2022 r. do 5 października 2022 r. Było to całkowicie nieuprawnione gdyż z zaświadczenia, wedle opisu w opinii biegłych wynikało, że S. K. był pobudzony, wypowiadał urojenia zdrady w momencie przyjęcia go na hospitalizację w szpitalu psychiatrycznym w G.. Dodatkowo z tego dokumentu wynikało, że oskarżony oświadczył, iż w momentach kiedy był nadmiernie pobudzony i miał nadmiar energii zabierał różne rzeczy (np. stolik z restauracji), ale miało to miejsce jeszcze przed pobytem oskarżonego w szpitalu psychiatrycznym. Po opuszczeniu tego ośrodka podsądny odczuwał jedynie smutek, brak energii i senność, co wynikało z treści omawianego zaświadczenia lekarskiego (k. 77). Tymczasem obrońca oskarżonego odwołując się do tego dokumentu twierdził, że zachowania opisane wyżej w postaci pobudzenia, czy wyładowywania nadmiaru energii poprzez kradzież przypadkowych przedmiotów miały miejsce już po opuszczeniu szpitala psychiatrycznego przez S. K. i miałyby one zdaniem obrońcy świadczyć o rozwoju choroby psychicznej i nieregularnym przyjmowaniu leków przez oskarżonego. Sąd odwoławczy zupełnie się nie zgadza z tymi twierdzeniami, gdyż były one sprzeczne z treścią dowodów zgromadzonych w tej sprawie i przeinaczały zapisy zaświadczenia lekarskiego z dnia 20 grudnia 2022 r., na który powoływał się obrońca. Jeszcze raz warto w tym miejscu wspomnieć, że ww. dokument lekarski był analizowany przez powołanych w niniejszej sprawie biegłych i nie dawał podstaw do przyjęcia stanu oskarżonego w chwili czynu, określonego w art. 31 § 1 bądź art. 31 § 2 kk.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 kpk wobec stwierdzenia, iż oskarżony, nie popełnił przestępstwa i orzeczenie wobec oskarżonego środka zabezpieczającego w postaci terapii psychiatrycznej w systemie ambulatoryjnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Kontrola odwoławcza nie potwierdziła żadnych nieprawidłowości w ocenie dowodów, o których mowa w zarzucie. Podkreślić należy, że zaświadczenie lekarskie z dnia 20 grudnia 2022 r. nie zostało załączone do akt sprawy i nie podlegało bezpośredniej ocenie przez Sąd Rejonowy. Jedynie biegli sporządzający w tej sprawie opinię na temat poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia przestępstwa powołali się na treść wspomnianego zaświadczenie, a więc Sąd Rejonowy jedynie pośrednio ocenił ten dokument. Obrońca oskarżonego powołując się na to zaświadczenie wyciągnął z niego całkowicie chybione wnioski, co zostało omówione wyżej w rubryce 3.4. niniejszego uzasadnienia. Nie zachodziły zatem podstawy do wydania w instancji odwoławczej wyroku reformatoryjnego oraz umorzenia postępowania karnego albowiem nie zaszła żadna z sytuacji opisanych w art. 17 § 1 pkt 2 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji utrzymano w mocy w całości – pkt 1 wyroku Sądu Okręgowego z dnia 11 lipca 2024 r.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy w całości była całkowita niezasadność zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, jak też brak podstaw wskazanych w art. 439, 440 i 455 kpk, uzasadniających zmianę lub uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji. Sąd Okręgowy objął kontrolą instancyjną także wymiar orzeczonej wobec oskarżonego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, jednak ostatecznie nie stwierdził by kara w tym wymiarze była rażąco surowa względem szeregu okoliczności niekorzystnych dla oskarżonego, wypunktowanych w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego. Tożsame stanowisko Sąd Okręgowy zajął odnośnie orzeczonego środka karnego oraz świadczenia pieniężnego, nie stwierdzając by rozstrzygnięcia te były rażąco niewspółmiernie surowe do wagi i okoliczności osądzanego przypadku. Mając na uwadze stwierdzoną u oskarżonego chorobę psychiczną, bardzo trafnie Sąd I instancji określił sposób odbycia kary w systemie terapeutycznym.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Zgodnie z art. 616 § 1 pkt 1 kpk do kosztów procesu należą koszty sądowe, którymi są m.in. wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania (art. 616 § 2 pkt 2 kpk). Jednym z wydatków Skarbu Państwa, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk są wypłaty dokonane z tytułu nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów lub radców prawnych.

Obrońca oskarżonego z urzędu zawarł w apelacji wniosek o zasądzenie od Skarbu Państwa zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu przed Sądem II instancji. Wniosek ten podtrzymał na rozprawie apelacyjnej mającej miejsce w dniu 11 lipca 2024 r. Przytoczone wyżej przepisy stanowią podstawę prawną uwzględniającą to żądanie. Wysokość kosztów adwokata została ustalona w oparciu o § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2024 r. poz. 763). Mając powyższe na względzie, Sąd II instancji zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. J. kwotę 1033,20 zł brutto tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

3.

Zgodnie z art. 634 kpk jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do kosztów procesu za postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach za postępowanie przed sądem I instancji.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy opierając się na dyspozycji przepisu art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa wydatków sądowych za postępowanie odwoławcze i nie wymierzył mu opłaty za II instancję. S. K. jest obecnie pozbawiony wolności, nie osiąga żadnych dochodów, a nadto stoi on przed koniecznością odbycia kolejnej kary pozbawienia wolności orzeczonej w tej sprawie. Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, że dodatkowe obciążanie oskarżonego wydatkami sądowymi za postępowanie odwoławcze stanowiłoby dla niego zbyt dużą dolegliwość finansową.

7.  PODPIS

Hanna Bartkowiak