Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W I M I E N I U

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym - Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Ziołecka

Sędziowie: SSO Małgorzata Winkler-Galicka

SSO Leszek Matuszewski (spr.)

Protokolant: apl. radc. J. B.

przy udziale M. N. (1) Prokuratora Prokuratury Wojskowej del. do Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 roku

sprawy M. W. oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. i inne

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 31 lipca 2013 roku, sygnatura akt II K 119/11

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gnieźnie

/L. M./ /M. Z./ /M. G./

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Gnieźnie, wyrokiem z dnia 31 lipca 2013 roku, sygn. akt II K 119/11 uznał oskarżonego M. W. za winnego tego, że w okresie od 28 kwietnia 2005 roku do 1 grudnia 2005 roku w G., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dysponując oryginalnymi kluczami od pojemników na monety zamontowanych przy rozrywkowych urządzeniach mechanicznych typu „bujaczki”, a przekazanych przez właściciela w G. zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w łącznej kwocie 10.766 złotych, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie powołanego przepisu wymierzył mu karę 8 pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 1,2,3 k.k. orzekł grzywnę w wysokości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zobowiązano podsądnego oskarżonego M. W. do naprawienia szkody w całości przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej M. N. (2) prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w G. kwoty 8,266 złotych.

W tym samym wyroku, uznano podsądnego za winnego tego, że w okresie od czerwca 2005 roku do listopada 2005 roku działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru będąc zatrudnionym przez (...) (...)z.o.o. Ochrona Osób i Mienia z siedzibą we W.na stanowisku szefa ochrony obiektu (...) Galeria (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd osoby działając z ramienia (...) sp.z.o.o.i rozliczając należności za pracę w ten sposób, że przedłożył tzw. książki służb oraz zestawienia miesięcznych godzin przepracowanych przez osoby zatrudnione przez wskazaną spółkę, w których odnotowano, iż jego córka K. W.w określonych dniach i godzinach świadczyła pracę, mimo, że wymieniona we wskazanym okresie nie świadczyła pracy na rzecz (...) (...)z.o.ko. z siedzibą we W., wiedząc, że stanowią one podstawę ustalania wysokości wynagrodzenia i wyłudzając w ten sposób pieniądze z tytułu wynagrodzenia K. W.w łącznej kwocie co najmniej 2.630,80 złotych na szkodę wskazanej wyżej spółki tj. przestępstwa z art. 286 §1 k.k. w związku z art. 12 k.k. i za to na podstawie przepisu art. 286 §1 k.k. wymierzył mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 §1,2,3 k.k. orzekł grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączono kary pozbawienia wolności i kary grzywny i wymierzono karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

Sąd Rejonowy na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 3 lata.

Na podstawie art. 415 § 2 k.p.k. powództwo cywilne pozostawiono bez rozpoznania.

W ostatnim punkcie wyroku, na podstawie art. 627 k.p.k, art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 3 ust. 1 u art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych obciążono podsądnego kosztami sądowymi i wymierzono mu opłatę w kwocie 1.100 złotych.

Z powyższym wyrokiem nie zgodził się obrońca oskarżonego, zaskarżając wyrok w całości. Autor apelacji zarzucił orzeczeniu;

1) obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia , a mianowicie :

a)  art. 443 k.p.k. w zw. z art. 413 § 2 pkt 1 kpk i art. 414 §1 kpk w zw. z art. 17 §1 pkt 2 i art. 458 k.p.k. polegającą na naruszeniu zakazu reformationis in peius i przypisaniu oskarżonemu czynu z art. 286 § 1 k.k. opisanego pkt 3 wyroku. Opis czynu przypisany oskarżonemu w pkt 2 uchylonego wyroku Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 2 września 2010 r. , sygn. akt II K 226/08, dotyczący wyłudzenia pieniędzy na szkodę firmy (...) Spółka z o.o.Ochrona Osób i Mienia z siedzibą we W., nie zawierał znamienia działania „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej oraz znamienia wprowadzenia w błąd" Wyrok ten , w części dotyczącej popełnienia przez oskarżonego przestępstwa z art. 286 § 1 k.k., nie został zaskarżony przez oskarżyciela, co oznacza, że sąd nie mógł zmienić wyroku na niekorzyść oskarżonego . W punkcie 2 wyroku z dnia 2 września 2010 r. Sąd Rejonowy w Gnieźnie uznał oskarżonego za winnego tego, że w okresie od czerwca 2005 r. do listopada 2005 r. w G.działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru , będąc zatrudnionym przez (...) Spółka z o.o.Ochrona Osób i Mienia z siedzibą we W.na stanowisku szefa ochrony obiektu (...)poświadczył nieprawdę w dokumentach w postaci tzw. książki służb oraz w zestawieniach miesięcznych godzin przepracowanych przez osoby zatrudnione przez wskazaną spółkę co do faktu obecności w pracy swojej córki K. W.pomimo, że wymieniona we wskazanym okresie nie świadczyła pracy na rzecz (...) Spółka z o.o.z siedzibą we W., a nadto podrabiał wpisy w tym zakresie w tzw. książkach służb wypełnianych przez innych pracowników pełniących w danych dniach funkcję kierownika zmiany, a następnie przedkładał wymienione dokumenty w (...) Spółka z o.o.wiedząc, że stanowią one podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia wyłudzając w ten sposób pieniądze z tytułu wynagrodzenia K. W.w łącznej kwocie 2661 zł na szkodę wskazanej wyżej spółki , tj. występku z art. 271 § 1 i 3 k.k., art. 270 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. z art. 12 k.k. . Tę część wyroku zaskarżył jedynie obrońca i Sąd Okręgowy w Poznaniu wyrokiem z dnia 13 stycznia 2011 r. uchylił w całości zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Gnieźnie do ponownego rozpoznania . Po uchyleniu wyroku na rozprawie w dniu 17 lipca 2012 r. Sąd Rejonowy uprzedził strony o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej zarzuconego oskarżonemu czynu , opisanego w punkcie II oskarżenia poprzez przyjęcie, że stanowi on przestępstwo kwalifikowane wyłącznie z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. W punkcie 3 zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy w sposób niedopuszczalny uzupełnił znamiona czynu opisanego w art. 286 § 1 k.k. dodając, że oskarżony działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wprowadził w błąd pokrzywdzoną spółkę. Sąd Najwyższy - Izba Karna w wyroku z dnia 22 marca 2012 r. wydanym w sprawie IV KK 375/2011 wyraził następujący pogląd „ Opis czynu przypisanego w wyroku skazującym powinien zawierać dokładne określenie czasu , miejsca , sposobu i okoliczności popełnienia przestępstwa oraz jego skutków , a zwłaszcza wysokości powstałej szkody. Z punktu widzenia znamion strony przedmiotowej przestępstwa dokładne określenie sposobu i okoliczności jego popełnienia wymaga wskazania w opisie czynu tych elementów przebiegu zdarzenia , które wypełniają te znamiona. Opis czynu powinien w związku z tym, zawierać komplet znamion, które zostały wypełnione ustalonym zachowaniem sprawcy" ( serwis prawniczy Lex Polonica 3931762 ). W uzasadnieniu wyżej wymienionego wyroku Sąd Najwyższy zważył, że w orzecznictwie zgodnie przyjmuje się , że gdy wyrok nie został zaskarżony na niekorzyść oskarżonego , to Sąd odwoławczy na skutek związania zakazem reformationis in peius nie może dokonać nowych , niekorzystnych dla oskarżonego ustaleń faktycznych , w tym także w zakresie opisu przypisanego czynu , np. przez uzupełnienie jego znamion , ani w tym celu uchylić wyroku i przekazać sprawy do ponownego rozpoznania . W razie ustalenia, że z uwagi na niekompletność znamion przypisanego czynu zachowanie oskarżonego wynikające z tego opisu nie wyczerpuje wszystkich znamion przestępstwa , to zachodzi konieczność uniewinnienia oskarżonego w instancji odwoławczej na podstawie art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 458 k.p.k. i art. 437 § 2 k.p.k., ponieważ czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia nie zawiera wszystkich znamion czynu zabronionego opisanych w art. 286 § 1 k.k. . Opis występku z art. . 286 § 1 kk musi zawierać co najmniej jeden z wymienionych sposobów działania polegający na „wprowadzeniu w błąd „ albo „wyzyskaniu błędu" lub „niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania", oraz musi wskazywać , że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej . Sąd Rejonowy nie mógł wprowadzić zmian w opisie czynu, ponieważ wyrok, nie zawierający wszystkich znamion czynu z art. 286 §1 k.k. , został zaskarżony jedynie przez obrońcę,

b)  art. 4 k.p.k. , art. 7 k.p.k. , art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. polegającą na nieuwzględnieniu całokształtu okoliczności ujawnionych na rozprawie. Sąd Rejonowy nie uwzględnił zapisów zawartych w książce służb dotyczących wymiaru czasu pracy świadczonej przez oskarżonego oraz S. W. i K. W. w Spółce (...) w dniach 20.06.2005 r, ( k-36), 21.06.2005 r. (k-37), 8.07.2005 r. ( k-45), 10.07.2005 r. ( k-47), 13.07.2005 r. ( k-49), 14.07.2005 r. ( k -50, 51), 16.07.2005 r.( k-53), 17.07.2005 r. (k-55, 56), 18.07.2005 r. ( k-58), 19.07.2005 r. ( k-59,60 ), 20.05.2005 r. ( k-61,62), 23.07.2005 r. ( k-65), 24.07.2005 r. ( k-66), 28.07.2005 r. ( k-70), 30.07.2005 r. ( k-72), 4.08.2005 r. ( k-75), 5.08.2005 r. ( k-76), 10.08.2005 r. ( k-79) , 11.08.2005 r. ( k-80), 15.08.2005 r. ( k-83), 17.08.2005 r. ( k-84), 18.08.2005 r. ( k-85), 25.08.2005 r. ( k-88a), 26.08.2005 r. ( k-89), 27.08.2005 r. ( k-90), 1.09.2005 r. ( k-94, 95), 3.09.2005 r. ( k-98), 7.09.2005 r. ( k-101),9.09.2005 r. ( k-103), 12.09.2005 r. ( k-108), 16.09.2005 r. ( k-111), 18.09.2005 r. ( k-114), 19.09.2005 r. ( k-115). Na stronach od 14 do 26 uzasadnienia wyroku Sąd Rejonowy błędnie wyliczył wysokość szkody poniesionej przez Spółkę (...) we W. błędnie przyjmując, że we wskazanych powyżej dniach jednocześnie pracowali M. W., K. W. i S. W., co oznacza, że oskarżony nie mógł jednocześnie świadczyć pracy za siebie i swoją córkę. Sąd Rejonowy ustalił, i że oskarżony wpisywał do ewidencji w książce zmian córkę K. W. pomimo, że osoba ta pracy nie świadczyła, a w jej zastępstwie pracę wykonywał oskarżony lub j jego druga córka S. W.. W ocenie sądu zdarzały się sytuacje, że zarówno oskarżony, jak i S. W. sami wykonywali pracę w określonych godzinach , a następnie w tych samych godzinach w książce służb oskarżony dopisywał jeszcze nazwisko K. W. (str. 3 uzasadnienia). Przedstawione przez Sąd Rejonowy j wyliczenie jest błędne , gdyż z wymienionych w zarzucie dokumentów wynika, iż we wskazanych dniach pracę na rzecz Spółki (...) wykonywały dwie spośród trzech osób o nazwisku W. zatrudnionych w tej spółce, a mianowicie K. W. i S. W. albo K. W. i oskarżony M. W.. Z powyższego wynika, że oskarżony mógł zastępować córkę K. podczas służby wykonywanej z drugą córką S. W.. S. W. mogła natomiast zastępować w pracy siostrę K. podczas służby z ojcem M. W.. Powyższe uchybienie miało wpływ na treść orzeczenia, bowiem pominięcie wskazanych dokumentów miało wpływ na wysokość ustalonej szkody,

c)  art. 4 k.p.k. , art. 7 k.p.k. , art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. polegającą na nieuwzględnieniu zeznań świadka M. S. (1), którym Sąd Rejonowy w całości dał wiarę. M. S. (1)był pracownikiem Spółki (...)we W., upoważnionym do nadzoru pracowników wykonujących pracę na terenie Galerii (...). Na rozprawie w dniu 15 lipca 2011 r. świadek M. S. (1)zeznał, że były naciski ze strony formy (...)aby rozstać się z oskarżonym. Dyrektor Spółki (...)dał świadkowi do zrozumienia, że powinien znaleźć dodatkowe uchybienia w pracy oskarżonego pozwalające na rozwiązanie z nim umowy o pracę. Z tej też przyczyny zwrócono uwagę na uchybienia, których dopuścił się oskarżony przy prowadzeniu książki służb. Świadek potrzymał wcześniej złożone i odczytane zeznania, w tym złożone na rozprawie w dniu 18.06.2010 r., w których stwierdził, że „ Wewnętrzne postępowanie wyjaśniające spowodowało ustalenie, że my nie ponieśliśmy żadnych strat, że dokonaliśmy wypłaty za przepracowane godziny i tymi wypłatami obciążyliśmy firmę (...)z G.. Nasza firma nie ma żadnych pretensji do oskarżonego. Chcę z całą stanowczością stwierdzić, iż nasz kontrahent firma (...)nie poniosła żadnych strat w związku z nierzetelnością prowadzonych ksiąg... W naszej firmie był system godzinowy i tak na dobrą sprawę nie miało większego znaczenia kto przepracował dane godziny. Istotne było to by była pełna obsada danej zmiany. Według mnie listy płac nie były fałszowane" f str. 10 i 11 protokołu ). Powyższe uchybienie procesowe ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ Sąd Rejonowy ustalił, że oskarżony oszukał firmę (...)we W.na kwotę 2.620,80 zł pomimo , że Spółka (...) Spółka z o.o.z siedzibą we W.po przeprowadzeniu wewnętrznego postępowania wyjaśniającego ustaliła, że w wyniku działania oskarżonego nie poniosła żądnej szkody. Składając zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa na szkodę Spółki (...)we W.spółka nie zarzucała oskarżonemu, że oszukał spółkę a jedynie , że podrobił dokumenty ( k-1-3). Ażeby ustalić czy rzeczywiście Spółka (...)wskutek działania oskarżonego poniosła szkodę należałoby wyliczyć jaką kwotę wynagrodzenia należałoby wypłacić oskarżonemu oraz S. W.i K. W.za pracę wykonaną przez te osoby na rzecz Spółki (...)w okresie objętym oskarżeniem a następnie porównać tę kwotę z kwotą wypłaconego tym osobom wynagrodzenia. Podstawą do ustalenia wysokości szkody poniesionej przez pokrzywdzoną nie mogą być wyłącznie zapisy w ewidencjach czasu pracy. Konieczne jest skonfrontowanie tych zapisów z kwotą wypłaconego wynagrodzenia. Wyjaśnienie powyższej okoliczności ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy tym bardziej gdy się zważy, że upoważniony pracownik spółki j (...) we W.zakwestionował fakt poniesienia przez Spółkę (...)szkody. Tę i okoliczność powinien ustalić biegły z dziedziny rachunkowości, bowiem ustalenie l tej kwestii wymaga wiadomości specjalnych ( art. 193 § 1 k.p.c.),

d)  art. 6 k.p.k., art. 98 § 1 k.p.k., art. 167 k.p.k. , art. 196 § 3 k.p.k. i art. 201 k.p.k. polegającą na błędnym oddaleniu wniosku dowodowego obrońcy, zgłoszonego na rozprawie w dniu 25maja 2012 r. (k-685v) o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego specjalisty z dziedziny mechaniki pomimo, że opinia biegłego J. O. (1) była niepełna i niejasna a nadto ujawniły się powody osłabiające zaufanie do bezstronności biegłego. Obrońca we wniosku dowodowym wskazał, że :

⚫

biegły nie poinformował obrońcy ani oskarżonego o terminie oględzin maszyn rozrywkowych,

⚫

biegły zrezygnował z przeprowadzenia doświadczenia w celu ustalenia czy podczas wyciągania monety z maszyny, maszyna zblokuje się,

⚫

biegły nie ustalił kto jest producentem badanych maszyn i kiedy maszyny zostały wyprodukowane,

⚫

biegły nie przedstawił logicznych wniosków,

⚫

biegły wyszedł poza tezę dowodową i z własnej inicjatywny dokonał zakupu chwytaka a następnie przeprowadził doświadczenie , które przedstawił w opinii , celu wykazania, że zakupionym chwytakiem można wyjmować monety z zabezpieczonej kasetki,

Postanowieniem z dnia 7 maja 2013 r. ( k-754v) , na podstawie art. 201 k.p.k. Sąd Rejonowy oddalił wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z nowej opinii wskazując, że wydana opinia jest zupełna i nie ma potrzeby powoływania kolejnego biegłego. Oddalając wniosek dowodowy Sąd Rejonowy ograniczył się do powtórzenia treści ustawy , co zgodnie z poglądami prezentowanymi w doktrynie prawniczej i orzecznictwie nie stanowi uzasadnienia postanowienia oraz uniemożliwia sądowi odwoławczemu dokonanie kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji pod kątem zasadności zarzutów podniesionych w apelacji. Sąd Rejonowy nie odniósł się do argumentacji obrońcy dotyczącej wnioskowanego dowodu . Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 lutego 2011 r. wydanym w sprawie V KK 303/2010 wyraził stepujący pogląd „Oddalając na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. wniosek dowodowy , Sąd orzekający nie może ograniczyć się do stwierdzenia, że dana okoliczność nie ma znaczenia do rozstrzygnięcia sprawy, gdyż takie uzasadnienie odmowy przeprowadzenia dowodu jest wyłącznie powtórzeniem treści ustawy, nie odpowiada prawidłowo rozumianemu nakazowi uzasadniania postanowienia, a w zasadzie uniemożliwia Sądowi Najwyższemu dokonanie kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji pod kątem ( zasadności lub też bezzasadności) zarzutów podniesionych w kasacji" ( Lex Polonica 2508613). Niniejsze postępowanie ma charakter poszlakowy, ponieważ nie ma bezpośrednich dowodów pozwalających na ustalenie, że to oskarżony, a nie inna nieustalona osoba, wybierał pieniądze z rozrywkowych urządzeń mechanicznych stanowiących własność firmy (...).

Pokrzywdzona wskazała na oskarżonego jako sprawcę kradzieży, ponieważ oskarżony dysponował kluczami do dwóch spośród trzech zabezpieczeń, w które były wyposażone urządzenia rozrywkowe. Oskarżony nie przyznał się do czynu wskazując, że inne osoby mogły uruchomić licznik urządzenia bez pozostawienia monety w kasetce. Mogło to nastąpić między innymi w ten sposób, że osoba wrzuciłaby do automatu przewierconą monetę , do której przywiązana byłaby cienka żyłka. Po uruchomieniu zabawki moneta zostałaby wycofana z automatu przy pomocy żyłki. Obrońca wnioskował o sprawdzenie tej okoliczności przez biegłego, Sąd Rejonowy , dopuszczając dowód z opinii biegłego specjalisty z dziedziny mechaniki w celu ustalenia czy możliwe było uruchomienie maszyny , tzw. bujaczków i nabicie licznika maszyny bez wrzucenia monety do maszyny przy założeniu, że zainstalowany w maszynie licznik jest licznikiem mechanicznym, zobowiązał biegłego aby właściciel firmy (...) R. N. (1) udostępnił biegłemu do badań maszynę odpowiadającą tym, które znajdowały się na terenie Galerii (...) w okresie objętym aktem oskarżenia i w których ujawniono niedobory ( postanowienie T. 17 lutego 2012 r. ). Biegły miał zbadać urządzenia podobne do tych, które funkcjonowały w Galerii (...) w 2005 r. w okresie l objętych skarżeniem . Biegły nie uwzględnił zaleceń Sądu Rejonowego i zbadał trzy losowo wybrane urządzenia spośród znajdujących się w magazynach pokrzywdzonej. Biegły nie ustalił producenta badanych urządzeń oraz daty ich wyprodukowania wskazując, że okoliczności te nie są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy ( k-684v). Zdaniem obrony dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie jest istotne ustalenie czy można uruchomić urządzenia rozrywkowe wyprodukowane w 2012 r. bez wrzucenia monety do automatu, ponieważ czyn objęty zarzutem l oskarżenia został popełniony w 2005 r. , co oznacza, że badaniu powinny być poddane urządzenia wyprodukowane przed 2005 r. , które były zainstalowane w Galerii (...), w okresie objętym oskarżeniem . Sąd Najwyższy - Izba Karna w wyroku z dnia 7 września 2007 r. w sprawie II KK 42/2007 wyraził następujący pogląd „Jeżeli przeprowadzenie dowodu w postępowaniu odwoławczym jest o tyle istotne, że postępowanie to ma charakter poszlakowy, pozwala ono wyjaśnić szereg pojawiających się w sprawie wątpliwości także tych , które wymagają wiedzy specjalistycznej i bez wątpienia ułatwiają kontrolę odwoławczą , to oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego , na znamiona rażącego naruszenia przepisów, mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia „ ( Lex Polonica 2136230). W niniejszej sprawie biegły nie sprawdził okoliczności wnioskowanych przez obrońcę , a pomimo to Sąd Rejonowy oddalił wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego. Powyższe uchybienie miało wpływ na treść wyroku, bowiem Sąd Rejonowy w sposób dowolny ustalił, że „Zabawki wyposażone były również w liczniki rejestrujące ilość uruchomień, a skonstruowane były tak, iż nie było możliwości uruchomienia ich z zewnątrz bez wrzucenia monety lub chociażby poprzez wrzucenie monety na sznurku i następnie jej wyciągnięcie” ( str. 3 uzasadnienia ). Sąd Rejonowy nie posiadając wiadomości specjalnych z dziedziny mechaniki i nie korzystając z opinii biegłego , który nie badał urządzeń zainstalowanych w Galerii (...) w okresie objętym oskarżeniem ,z obrazą art. 7 k.p.k. i art. 193 § 1 k.p.k. ustalił , że nie było możliwe uruchomienie liczników zabawek bez pozostawienia monety w kasetce. Zawnioskowany dowód mógłby pozwolić na ustalenie rzeczywistych sprawców kradzieży poprzez rozszerzenie kręgu osób podejrzanych o dokonanie kradzieży,

e)  art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. , art. 6 k.p.k., art. 167 k.p.k. i art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k. polegającą na błędnym 'oddaleniu wniosku dowodowego obrońcy o przeprowadzenie dowodu z oględzin kasetek zamontowanych w bujaczkach , znajdujących się w Galerii (...)w okresie wskazanym w pkt II oskarżenia , w celu ustalenia czy kasetki posiadały dodatkowe zabezpieczenia bądź zamknięcia uniemożliwiające wybranie pieniędzy. Powyższa okoliczność ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy , gdy się zważy , że syn pokrzywdzonej R. N. (2)zeznał, że kasetki , do których wpadają pieniądze w większości przypadków są zabezpieczone dodatkową kłódką zewnętrzną „...kasetki są w większości przypadków, ale nie we wszystkich urządzeniach jest taka możliwość, są zabezpieczone dodatkową kłódką zewnętrzną" ( k - 594), „...kasetka służąca do gromadzenia monet , która najczęściej jest zabezpieczona dodatkową kłódką „ ( k- 293). Żaden z pracowników pokrzywdzonej firmy (...)nigdy nie zauważył śladów świadczących o włamaniu do kasetki, co oznacza, że kasetki znajdujące się w automatach rozrywkowych umiejscowionych w Galerii (...)były zabezpieczone . Gdyby bowiem nie było dodatkowych zabezpieczeń uniemożliwiających wybranie pieniędzy z kasetki, to pracownicy pokrzywdzonej nie zeznaliby, że na kasetkach nie było śladów włamania , ponieważ do niezabezpieczonych kasetek nie trzeba się włamywać . Na karcie 56 akt znajduje się zestawienie pozwalające na ustalenie nazwy i numeru maszyny ,w której ujawniono braki pieniędzy . Braki zostały ujawnione w siedmiu maszynach o nr 33,78, 128, 136, 172, 186 i 191. Sąd Rejonowy z obrazą art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k. oddalił wniosek dowodowy obrońcy błędnie uznając, że dowód z oględzin nie jest przydatny do ustalenia, które kasetki funkcjonowały w bujaczkach znajdujących się w Galerii (...)w czasie, gdy pracował na terenie (...) oskarżony. Z dokumentu zawartego na karcie 56 można ustalić nazwy i numery maszyn, w których brakowało pieniędzy a następnie po przeprowadzeniu oględzin tych maszyn można ustalić czy znajdujące się w maszynach kasetki posiadają dodatkowe zabezpieczenia. Wnioskowany przez obrońcę dowód był możliwy do przeprowadzenia i pozwoliłby na ustalenie czy kasetki znajdujące się w automatach, w których wystąpiły braki pieniędzy, miały zabezpieczenie w postaci dodatkowej kłódki. Oddalając wniosek dowodowy Sąd Rejonowy stwierdził, że wszelkie rodzące się wątpliwości związane z zabezpieczeniem kasetek Sąd zobowiązany jest rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego. Powyższe uchybienie procesowe miało wpływ na treść orzeczenia, ponieważ w wyniku zaniechania przeprowadzenia oględzin kasetek znajdujących się w urządzeniach, w których brakowało pieniędzy , Sąd Rejonowy dokonał błędnych ustaleń dotyczących okoliczności kradzieży pieniędzy. Zdaniem Sądu Rejonowego oskarżony w okresie dysponowania kluczami używał kluczy do odblokowania bujaczków . „ Jednocześnie przy otwieraniu urządzeń niezabezpieczonych kasetek na monety zabrał w celu przywłaszczenia monety na łączną kwotę 10.766 zł.." ( str. 3 uzasadnienia ). Sąd Rejonowy z obrazą art. 5 §2 k.p.k. rozstrzygnął nie dające się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, ponieważ oddalając wniosek dowodowy o przeprowadzenie oględzin kasetek Sąd stwierdził, że nie da się ustalić jakie kasetki ( zabezpieczone w dodatkową kłódkę , czy niezabezpieczone ) funkcjonowały w bujaczkach , do których dostęp miał oskarżony , a dokonując ustaleń uznał, że we w wszystkich urządzeniach , w których wystąpił niedobór pieniędzy ( siedem urządzeń ) kasetki były niezabezpieczone. Powyższe ustalenie sprzeczne jest także z zasadami logicznego wnioskowania i doświadczenia życiowego , ponieważ pokrzywdzony zeznał, że kasetki najczęściej miały zabezpieczenia w postaci dodatkowej kłódki , a te znajdujące się na terenie Galerii (...)musiały mieć dodatkowe zabezpieczenia , skoro pracownicy szukali śladów włamania. Oddalając wniosek dowodowy obrońcy Sąd Rejonowy naruszył prawo oskarżonego do obrony,

f)  art. 4 k.p.k. , art. 7 k.p.k. , art. 410 k.p.k. i art. 424 §1 pkt 1 k.p.k. polegającą na nieuwzględnieniu, przy ocenie wiarygodności zeznań świadka R. N. (1), dokumentów zawartych na k- 56 akt i na k-20 akt. Na karcie 56 znajduje się zestawienie sporządzone przez firmę (...), której właścicielem jest matka świadka R. N. (1), dotyczące braków monet stwierdzonych podczas wybierania pieniędzy z automatów rozrywkowych w dniach 20 czerwca 2005 r., 18 sierpnia 2005 r. i 1 grudnia 2005 r. W zestawieniu wskazano również osoby, które były obecny przy wybieraniu pieniędzy z maszyn. Na karcie 56 podano, że w dniu 20 czerwca 2005 r., pieniądze z maszyn znajdujących się w Galerii (...) wybierali R. N. (1) i I. K. , I. K. i M. W. . Na karcie 20 znajduje się dokumentacja wewnętrzna sporządzona przez pracowników firmy (...) , z której wynika, że w dniu 20 czerwca 2005 r. pieniądze z maszyn wybierał R. N. (1) i I. K. . Przedstawione dokumenty stanowiły podstawę do wyliczenia braków monet ujawnionych w automatach znajdujących się w Galerii (...). Zdaniem obrony wskazane powyżej dokumenty , złożone do akt sprawy przez R. N. (1) , zostały sporządzone na użytek niniejszego procesu i świadczą o niewiarygodności zeznań R. N. (1). R. N. (1) nie było w G. w dniu 20 czerwca 2005 r. Pracownik I. K. , który wybierał z maszyn pieniądze dokładnie pamiętał ten dzień, ponieważ wówczas telefonował do R. N. (1) informując go o ujawnionych brakach pieniędzy. R. N. (1) początkowo twierdził, że w dniu 20 czerwca 2005 r. był w Galerii (...) i wybierał pieniądze z maszyn. Znając kategoryczną i jednoznaczną treść zeznań I. K. świadek R. N. (1) zmienił zeznania. Powyższe naruszenie prawa mogło mieść istotny wpływ na treść wyroku , ponieważ zeznania R. N. (1) stanowiły podstawę do ustalenia, że oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy z maszyn rozrywkowych stanowiących własność firmy (...),

g)  art. 371 § 1 k.p.k. polegającą na obecności świadka R. N. (1) na rozprawie w dniu 25 maja 2012 r. podczas składania zeznań przez biegłego J. O. (1) w sytuacji, gdy Sąd Rejonowy zaplanował uzupełniająco przesłuchać świadka . Po przesłuchaniu biegłego R. N. (1) odniósł się do wypowiedzi biegłego i ocenił opinię , zajmując w sprawie stanowisko w kwestii dotyczącej wiadomości specjalnych. Świadek R. N. (1) zeznał „ Pan biegły pod presją pytań obrońcy chyba się trochę zagubił i zapomniał o bardzo istotnych elementach wrzutnika , które uniemożliwiają powrót monety przymocowanej do sznurka czy żyłki....Nie chodzi o ostre elementy, które są we wrzątniku , tylko o to, że jest specjalna zapadka , która uniemożliwia uruchomienie maszyny więcej niż jednokrotnie przez jedną monetę " ( k - 685). Powyższe naruszenie prawa mogło mieć wpływ na treść wyroku, ponieważ na podstawie zeznań świadka Sąd Rejonowy ustalił okoliczność wymagającą wiadomości specjalnych , a mianowicie „ Zabawki ... skonstruowane były tak , iż nie było możliwości uruchomienia ich .... Chociażby przez wrzucenie monety na sznurku i następnie jej wyciągnięcie" ( str. 3 uzasadnienia wyroku ),

h)  art. 242 § 1 pkt 1 k.p.k. , bowiem Sąd Rejonowy nie wskazał na jakich oparł się dowodach ustalając, że :

⚫

oskarżony wybierał pieniądze tylko z niezabezpieczonych kasetek,

⚫

K. W. nie świadczyła pracy na rzecz Spółki (...) we W. w okresie od czerwca do listopada 2005 r.,

Spośród przesłuchanych świadków jedynie R. N. (1)i I. K.zeznali na temat zabezpieczeń kasetek znajdujących się w zabawkach, do których klucze miał oskarżony. Świadkowie zeznali , że przeważnie kasetki na pieniądze były dodatkowo zabezpieczone kłódką, która uniemożliwiała wyjęcie kasetki z maszyny. Zdarzały się maszyny, które nie posiadały takiego dodatkowego zabezpieczenia, jednak świadkowie nie potrafili wskazać czy na terenie Galerii (...)w ogóle były maszyny nie posiadające takiego zabezpieczenia a jeżeli tak, to w jakich konkretnie zabawkach kasetki na pieniądze nie były dodatkowo zabezpieczone kłódką. Oskarżony wyjaśnił, że we wszystkich maszynach, do których miał klucze, kasetki na pieniądze były dodatkowo zabezpieczone kłódką. Oskarżony nie miał kluczy do tych kłódek. Zabezpieczenie kasetki na pieniądze kłódką uniemożliwiało wyjęcie kasetki w celu jej opróżnienia . Na kłódkach nie było śladów włamania. Aby wyjąć pieniądze z kasetek bez otwierania i zdejmowania kłódki należałoby posłużyć się chwytakiem lub pęsetą. W firmie (...)ujawniono, że w zabawkach, do których oskarżony miał klucze, brakowało (...)monet o nominale 2 zł. Gdyby na wyjęcie pęsetą 1 monety należałoby przeznaczyć średnio około 30 sekund, to wyjęcie (...)monet wymagałoby czasu ponad 44 godzin. Oskarżony nie mógł przez 44 godziny wybierać pieniądze z maszyn , które obejmował system monitoringu. Zdaniem świadka R. N. (2)można było opróżnić kasetki bez ich wyjmowania z maszyny w ten sposób, że dwie osoby przewróciłyby maszynę do góry nogami a następnie potrząsając ją opróżniłyby pieniądze z kasetek. Zabawki zainstalowane w (...) w G.ważyły około 70 kg i miały nieregularne kształty , które to okoliczności uniemożliwiły opróżnienie kasetek , w sposób zasugerowany przez świadka R. N. (1), bez uszkodzenia zabawek.

Spośród przesłuchanych świadków jedynie świadek P. K. .zeznał, że w okresie jego zatrudnienia w Spółce (...) we W. K. W. nie pracowała w tej spółce. Zeznania świadka K. nie zasługują na wiarę gdy się zważy, że świadek pracował w firmie (...) w latach 2004 i 2005 a Sąd Rejonowy ustalił, że K. W. pracowała w firmie (...) w kwietniu i maju 2005 r. Świadek złożył zeznania po 7 latach od zakończenia zatrudnienia w Spółce (...) . Pozostali świadkowie , którzy byli pracownikami Spółki (...) i pracowali w Galerii (...) w okresie objętym zarzutem , nie potwierdzili zakwestionowanej okoliczności. Sąd Rejonowy nie przesłuchał większości pracowników , z którymi pracowała K. W.. Oskarżony również nie potwierdził, że córka K. nie pracowała w firmie (...) w okresie od czerwca do listopada 2005 r. Oskarżony wyjaśnił., że we wskazanym okresie zdarzały się sytuacje, że córka K. wpisana była w książce służb pomimo, że nie świadczyła wówczas pracy. W takiej sytuacji za K. pracę wykonywał oskarżony bądź druga córka S. . Sąd Rejonowy nie wyjaśnił na jakich oparł się dowodach ustalając zakwestionowaną okoliczność,

i)  art. 7 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. polegający na błędnej ocenie wiarygodności zeznań świadka R. N. (1) w części dotyczącej rzekomego przyznania się oskarżonego do dokonania przestępstwa kradzieży pieniędzy na szkodę firmy (...). Oskarżony nie przyznał się R. N. (1) do rzekomej kradzieży pieniędzy . O niewiarygodności zeznań R. N. (1) świadczą niżej wymienione okoliczności:

⚫

świadek załączył do akt sprawy dokumenty sporządzone na użytek niniejszego postępowania, które miały potwierdzić braki pieniędzy ujawnione w zabawkach znajdujących się w Galerii (...) podczas ich opróżniania w dniu 20 czerwca 2005 r. R. N. (2) sporządził dokument z dnia 20.06.2005 r., z którego wynika, że w tym dniu razem ze świadkiem I. K. w obecności oskarżonego opróżnił zabawki w G.. Przesłuchany świadek I. K., któremu na rozprawie okazano dokumentację podręczną firmy (...), pomimo że z okazanych dokumentów wynikało, że w dniu 20.06.2005 r. pieniądze z zabawek znajdujących się w Galerii (...) wybierał I. K. i R. N. (1) , zaprzeczył aby w dniu 20.06.2005 r. R. N. (2) opróżniał zabawki w G.. Świadek pamiętał, że w tym dniu sam opróżniał zabawki , gdyż telefonował do szefa „... dwukrotnie też opróżniałem zabawki z pieniędzy i za każdym razem byłem w G. sam. Ja to pamiętam , ponieważ za pierwszym razem dzwoniłem do szefa , a za drugim razem przyniosłem mu oświadczenie" ( k- 388). R. N. (1) początkowo twierdził, że on w dniu 20.06.2005 r. wybierał pieniądze w G.. Podczas składania kolejnych zeznań, wiedząc jakiej treści zeznania złożył jego pracownik I. K., świadek R. N. (1) zmienił zeznania i powiedział, że w dniu 20.06.2005 r. nie wybierał pieniędzy z zabawek w G. . Świadek zeznał także, że dokumentacja dotycząca wybrania pieniędzy w dniu 20.06.2005 r. była zalana kawą i świadek przepisał ten dokument. Zeznania R. N. (1) są niewiarygodne bowiem, gdyby rzeczywiście świadek R. N. (1) przepisał dokument , który rzekomo został zalany kawą , to nie dopisałby swojej osoby jako wybierającego pieniądze. Ponadto świadek nie napisałby na zbiorczym dokumencie znajdującym się na k-56, że osobami wybierającymi pieniądze w dniu 20.,06.2005 r. byli R. N. (1) i I. K., lecz podałby, że w tym dniu pieniądze wybierał wyłącznie I. K.,

⚫

w pierwszych zeznaniach złożonych w Sądzie Rejonowym R. N. (1) podał, że oskarżony osobiście przyznał się świadkowi, że będąc w kłopocie finansowym zabierał pieniądze z automatów i wówczas w obecności świadka oskarżony napisał zobowiązanie dotyczące zwrotu pieniędzy (k-293). W kolejnych zeznaniach R. N. (1) powiedział, że oskarżony przyznał się do kradzieży w rozmowach telefonicznych, a nie podczas osobistego kontaktu. Świadek mówił, że oskarżony sto razy przyznał się do kradzieży pieniędzy. W następnych zeznaniach, znając treść zeznań złożonych przez I. K., R. N. (1) ponownie zmienił zeznania mówiąc, że oskarżony trzy razy w rozmowach telefonicznych przyznał się do kradzieży pieniędzy, a nadto wskazał , że oświadczenie dotyczące zwrotu pomiędzy odebrał pracownik I. K. a nie on , - R. N. (1) twierdził, że oskarżony przyznał się do kradzieży pieniędzy w obecności świadka I. K. , który temu zaprzeczył,

j)  art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. polegającą na sprzeczności pomiędzy sentencją wyroku uzasadnieniem wyroku. W sentencji wyroku Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że „... dysponując oryginalnymi kluczami od pojemników na monety przy rozrywkowych urządzeniach mechanicznych typu bujaczki ....zabrał w celu przywłaszczenia z wymienionych urządzeń pieniądze w kwocie 10.766 zł...". W uzasadnieniu wyrok Sąd ustalił, że oskarżony zabierał pieniądze z niezabezpieczonych kasetek na monety „Jednocześnie przy otwieraniu urządzeń z niezabezpieczonych kasetek na monety zabrał w celu przywłaszczenia monety na kwotę 10.766 zł ..." ( str. 3 uzasadnienia ). Świadek R. N. (1) i I. K. zeznali, że oskarżony nie miał kluczy od pojemników na monety i Sąd Rejonowy tę, okoliczność ustalił zgodnie z zeznaniami wskazanych świadków, co oznacza, że oskarżony nie popełnił czynu przypisanego mu w pkt l wyroku i zachodzą warunki do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego,

2) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia , które mogły mieć wpływ na treść wyroku, polegający na błędnym ustaleniu, że :

a)  K. W. nie świadczyła pracy na rzecz spółki (...) we W. w pomieszczeniach Galerii (...) w okresie od czerwca do listopada 2005 r. ( str. 3 uzasadnienia ). Powyższe ustalenie nie znajduje potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym . Sąd Rejonowy nie przesłuchał wszystkich pracowników, którzy byli zatrudnieni przez Spółkę (...) we W. na stanowiskach ochrony w pomieszczeniach Galerii w G. , w okresie wskazanym w punkcie II oskarżenia . Między innymi nie przesłuchano S. N., D. P., B. K. , E. S., J. W. i D. W. pomimo że osoby te były wpisane w składzie zmiany razem z K. W. i mogłyby potwierdzić , że K. W. wykonywała pracę na rzecz Spółki (...) także w okresie od czerwca do listopada 2005 r. Spośród przesłuchanych pracowników Spółki (...) jedynie świadek P. K. w sposób kategoryczny stwierdził, że kiedy on przyjął się do pracy w 2004 r. to K. W. już nie pracowała . Świadek złożył zeznania po upływie 7 lat od zatrudnienia co oznacza, że mógł tę okoliczność pomylić , tym bardziej , że Sąd Rejonowy ustalił, że K. W. pracowała w Spółce (...) w okresie od kwietnia do maja 2005 r. ( str. 3 uzasadnienia } ). Świadkowie S. N. , P. F. i J. S. nie zeznawali na okoliczność ; zatrudnienia K. W. w okresie wskazanym w zarzucie . Oskarżony na rozprawie 1 w dniu 18 czerwca 2009 r. wyjaśnił „Jeśli chodzi o córkę , która była wpisana do książki jako pełniąca służbę, to zgadza się , że były takie sytuacje , że córka K. była wpisana jako pełniąca służbę natomiast w rzeczywistości w pracy jej nie było . Wtedy tę służbę za córkę K. pełniłem albo ja albo druga córka S.". Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że czasami córka K. nie świadczyła pracy pomimo, że była wpisana jako pełniąca służbę. Z wyjaśnień oskarżonego nie wynika natomiast, jak błędnie ustalił Sąd Rejonowy , że od czerwca (...) córka oskarżonego K. W. nie wykonywała pracy na rzecz Spółki (...). Powyższe błędne ustalenie miało istotny wpływ na treść wyroku , ponieważ zdaniem Sądu począwszy od czerwca 2005 r. w dniach, w których w karcie służb wpisani byli oskarżony , K. W. i S. W. , oskarżony wyłudził od Spółki (...) nienależne wynagrodzenie w łącznej kwocie co najmniej 2620,80 zł,

b)  niektóre zabawki znajdujące się na terenie Galerii w G., do których klucze posiadał oskarżony, miały kasetki na pieniądze, które nie były zabezpieczone dodatkowym zamknięciem( str. 3 uzasadnienia). Zakwestionowane ustalenie nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Sąd Rejonowy nie dokonał oględzin zabawek zainstalowanych w Galerii (...) w okresie objętym oskarżeniem, w celu ustalenia czy znajdujące się w nich kasetki posiadały dodatkowe zamknięcie, pomimo że o dokonanie oględzin wnioskował obrońca. W aktach znajdują się dokumenty pozwalające na ustalenie jakie konkretnie zabawki, do których klucze miał oskarżony, były w Galerii (...). Świadkowie R. N. (1) i I. K. , którzy byli pracownikami firmy (...) zeznali, że przeważnie kasetki na pieniądze były zabezpieczone dodatkową kłódką. Powyższe zeznania odnoszą się do wszystkich będących w posiadaniu firmy (...) zabawek a nie tylko zainstalowanych w Galerii (...). Świadkowie nie wiedzieli czy a jeżeli tak to które zabawki nie miały tego dodatkowego zabezpieczenia. Powyższe uchybienie miało wpływ na treść wyroku, bowiem Sąd Rejonowy ustalił, że oskarżony ukradł pieniądze tylko z niezabezpieczonych kasetek „ Jednocześnie przy otwieraniu urządzeń z 10 niezabezpieczonych kasetek na monety zabrał w celu przywłaszczenia monety, na łączną kwotę 10.766 zł na szkodę firmy (...) ( str. 3 uzasadnienia),

c)  nie było możliwości uruchomienia licznika znajdującego się w zabawkach będących w dyspozycji oskarżonego, bez wrzucenia monety czy też poprzez wrzucenie monety na sznurku i następnie jej wyciągnięcie (str. 3 uzasadnienia ). Powyższe ustalenie jest dowolne i sprzeczne z art. 7 k.p.k., ponieważ w sprawie nie badano liczników urządzeń znajdujących się w zabawkach, do których klucze miał oskarżony. Biegły w 2012 r. zbadał losowo wybrane maszyny rozrywkowe nie ustalając typu maszyny i daty wyprodukowania. Badane w 2012 r. maszyny mogły posiadać system zabezpieczeń inny od stosowanego w maszynach wyprodukowanych przed 2005 r. Powyższe uchybienie miało wpływ na treść wyroku, ponieważ na podstawie tego ustalenia Sąd Rejonowy stwierdził, że dokonano kradzieży monet z zabawek, w których była rozbieżność pomiędzy stanem licznika uruchomień i ilością monet oraz, że kradzieży tej dokonał oskarżony,

d)  oskarżony podpisał oświadczenie , w którym zobowiązał się zwrócić brakującą kwotę ( str. 4 uzasadnienia ).W dniu 18 sierpnia 2005 r. oskarżony napisał oświadczenie, w którym zobowiązał się przekazać firmie (...) kwotę 3192 zł z tytułu niezgodności powstałej z winy pracowników. W oświadczeniu oskarżony nie wskazał na czym wina pracowników miała polegać . Oskarżony nie twierdził również , że pracownicy dokonali zaboru pieniędzy. Sformułowanie „oskarżony zobowiązał się zwrócić" może sugerować , że oskarżony lub podlegli mu pracownicy wcześniej ukradli pieniądze, które oskarżony zobowiązuje się zwrócić . Powyższe uchybienie mogło mieć wpływ na ustalenie, że oskarżony dokonał kradzieży pieniędzy. Ponadto z godnie z poglądami zaprezentowanymi w orzecznictwie Sąd Rejonowy nie mógł wykorzystać tego dokumentu przeciwko oskarżonemu. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 23.10.2007 r., wydanym w sprawie II AKa 290/2007 wyraził następujący pogląd „Wykorzystanie przez sąd przeciwko oskarżonemu dowodu w postaci sporządzonego przez niego - jeszcze przed nadaniem mu statusu podejrzanego i uzyskaniem wynikających z tego tytułu gwarancji procesowych - oświadczenia ( pisma ), stwierdzonego na potrzeby danego procesu, w którym przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu potem przestępstwa ( którego to przyznania nie potwierdził później w żadnym z wyjaśnień złożonych przed właściwymi organami procesowymi ) i nadanie tak uzyskanemu dokumentowi rangi rozstrzygającego dowodu w kwestii sprawstwa i winy tego oskarżonego, stanowi naruszenie wynikającego z Konstytucji RP, Europejskiej Konwencji praw Człowieka oraz Kodeksu postępowania karnego prawa do sprawiedliwego i rzetelnego procesu".

e)  w dniu 1 grudnia 2005 r. R. N. (1) odebrał od oskarżonego klucze od zabawek ( str. 4 uzasadnienia ). Zebrany materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że klucze od zabawek R. N. (1) odebrał od oskarżonego w dniu 27 października 2005 r. Na tę okoliczność zeznawał R. N. (1) na kartach 292-295. Po odczytaniu wcześniej złożonych zeznań świadek R. N. (1) zeznał „ Na tę chwilę nie pamiętam daty październikowej ....z dokumentów wynika, że pieniądze były wybierane na dzień 1 grudnia . Myślałem, że odbiór kluczy również nastąpił 1 grudnia razem z wybraniem pieniędzy, ale widać byłem w październiku, o czym nie pamiętam" ( k-596). Powyższe uchybienie mogło mieć w pływ na treść wyroku, bowiem zdaniem obrony jest nieprawdopodobne aby w dniu 27 października 2010 r. R. N. (1) odbierając od oskarżonego klucze od zabawek nie wybrał pieniędzy znajdujących się w zabawkach. Należałoby wyjaśnić czy rzeczywiście odbierając klucze R. N. (1) nie wybrał monet z zabawek a jeżeli tak to dlaczego. Oskarżony nie może ponosić odpowiedzialności za braki w ilości monet powstałe w okresie, gdy oskarżony nie dysponował kluczami. Nie można wykluczyć, że braki monet powstały w okresie pomiędzy 27.10.2005 r. i 1.12.2005r,

f)  oskarżony zabrał z urządzeń rozrywkowych stanowiących własność firmy (...) , do których posiadał klucze , pieniądze w kwocie 10.768 zł. Oskarżony składając zeznania w sądzie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu . Przyznanie złożone w toku postępowania przygotowawczego nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż składając takiej treści oświadczenie oskarżony odmówił złożenia wyjaśnień i nic na temat sprawy nie powiedział. W dacie złożenia pierwszych wyjaśnień wobec oskarżonego był stosowany środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania , ponieważ oskarżony nie mieszkał w Polsce i za oskarżonym był wydany list gończy. W dacie zatrzymania oskarżony mieszkał i pracował w Irlandii. Oskarżony przyznał się do zarzutów jedynie dlatego aby uniknąć dalszego stosowania tymczasowego aresztowania, ponieważ chciał wrócić do Irlandii. Po uchyleniu środka zapobiegawczego oskarżony wyjechał do Irlandii. Żaden z przesłuchanych świadków nie potwierdził, że widział jak oskarżony kradnie pieniądze z zabawek firmy (...). Oskarżony nie mówił również świadkom, że okradł zabawki firmy (...). Jedynie świadek R. N. (1) twierdził, że oskarżony kilka razy przyznał mu się do kradzieży pieniędzy, w tym również w obecności pracownika I. K.. I. K. zaprzeczył tym okolicznościom zeznając, że nigdy oskarżony nie mówił mu , że zabrał pieniądze z kasetek znajdujących się w zabawkach. O sprawstwie oskarżonego nie świadczy również okoliczność, że oskarżony zobowiązał się przekazać firmie (...) określoną kwotę na pokrycie braków monet w urządzeniach rozrywkowych. Będąc szefem ochrony oskarżony czuł się odpowiedzialny za ochraniane mienie i podległych pracowników, tym bardziej, że oskarżony dysponował kluczami, które mogły być wykorzystane do ewentualnej kradzieży pieniędzy. Oskarżony znał powiązania istniejące pomiędzy właścicielami firmy (...), Galerii (...) i Spółki (...) i miał świadomość, że powstały niedobór monet, ujawniony w zabawkach znajdujących się w Galerii (...), może być powodem zwolnienia go z pracy. Oskarżony chciał tego uniknąć tym bardziej, że w spółce (...) zatrudnione były również jego córki. Świadek M. S. (1) zeznał „...jednak była presja żeby się rozstać z panem W.. Były naciski z naszej firmy, ale wynikały, z kolei z nacisków firmy (...), która miała układy z firmą (...). O tym dał do zrozumienia mi Dyrektor" ( k-547).

Wskazując na powyższe zarzuty ,autor apelacji wniósł o :

1  przeprowadzenie oględzin niżej wymienionych maszyn, zainstalowanych w Galerii (...) w okresie objętym zarzutem, w celu ustalenia w jaki sposób były zabezpieczone kasetki na pieniądze znajdujące się w tych maszynach :

⚫

P.o nr (...),

⚫

(...)o nr (...),

⚫

V.o nr (...),

⚫

(...)o nr (...),

⚫

(...)o nr (...),

⚫

D.nr (...),

⚫

P.o nr (...).

Zestawienie maszyn, w których brakowało monet, znajduje się na karcie 56. Sąd powinien zwrócić się do firmy (...) o udostępnienie maszyn w celu dokonania ich oględzin. Powyższy dowód pozwoli na ustalenie czy oskarżony mógł dokonać kradzieży pieniędzy w sposób i w kwocie ustalonej w wyroku.

2  przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego specjalisty z dziedziny mechaniki w celu ustalenia czy możliwe byłoby uruchomienie maszyn wymienionych w pkt 1 bez wrzucenia monety do maszyny lub poprzez wrzucenie monety na sznurku czy też żyłce a następnie po uruchomieniu zabawki jej wyciągnięcie. Powyższy dowód ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ pozwoli na ustalenie , że rozbieżność pomiędzy stanem licznika uruchomień, a ilością wybranych z kasetek monet mogła powstać w wyniku uruchomienia maszyny bez wrzucenia monety do kasetki,

3  zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie podsądnego od zarzutów popełnienia obu przestępstw objętych oskarżeniem.

Sąd odwoławczy zważył co następuje;

Apelacja obrońcy w istotnym zakresie zasługuje na uwzględnienie i w konsekwencji musiała doprowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Należy jednak zauważyć, że Sąd odwoławczy nie podzielił wszystkich zarzutów w niej zawartych i z tego też względu zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanych mu przestępczych zachowań, na tym etapie postępowania byłaby przedwczesna.

Jako wręcz oczywiście bezzasadny należy potraktować zarzut postawiony w punkcie 1a apelacji. Zarówno opis czynu przypisanego oskarżonemu w wyroku z dnia 2.09.2010r, jak i opis czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 3 zaskarżonego wyroku, wbrew temu co wywodzi skarżący, zawiera pełne znamiona przestępstwa oszustwa z art. 286§ 1kk, choć do opisu tych znamion użyte zostały inne sformułowania. Jak to już wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie Sądu Najwyższego przepis art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. nie wprowadza wymogu, by w opisie przypisanego czynu należało użyć słów ustawy nazywających poszczególne znamiona przestępstwa. Chodzi natomiast o to, aby ów opis odpowiadał znaczeniu wszystkich znamion ustawowych konkretnego przestępstwa. (patrz chociażby wyrok SN z 24.06.2013, sygn. akt VKK 435/12, LEX nr 1331400)

W opisie czynu przypisanego M. W. w wyroku z dnia 2.09.2010r rzeczywiście nie zawarto sformułowania o wprowadzeniu przez oskarżonego pokrzywdzonego w błąd. Przedstawiono w nim jednak w sposób wyczerpujący sposób działania oskarżonego, polegający na wprowadzeniu pokrzywdzonego w błąd w tym to, że będąc zatrudnionym przez pokrzywdzonego na stanowisku szefa ochrony, poświadczał nieprawdę w tak zwanej książce służ oraz w zestawieniach miesięcznych odnośnie obecności w pracy jego córki K. W., mimo że nie świadczyła ona wówczas pracy, a następnie przedkładał te dokumenty pokrzywdzonemu wiedząc, że stanowią one podstawę wypłaty jego córce wynagrodzenia. Opis ten zawiera wskazanie, że oskarżony w ten sposób wyłudził od pokrzywdzonego kwotę 5648 zł. Określenie „wyłudził pieniądze” jest tożsame z oszukańczym- w celu osiągnięcia korzyści majątkowej- doprowadzeniem kogoś do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Z tych też powodów nie ma racjonalnych przesłanek do uznania, że dokonując zmiany redakcyjnej przypisanego oskarżonemu zachowania, Sąd Rejonowy w zaskarżonym wyroku naruszył zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego.

Oczywiście bezzasadny jest zarzut zawarty w apelacji w punkcie 1 c, że Sąd Rejonowy dokonując ustaleń faktycznych w sprawie i oceny prawnej zachowania oskarżonego odnośnie przypisanego mu w punkcie 3 przestępstwa, nie uwzględnił zeznań świadka M. S. (2). Z zeznań tego świadka wynika, że pokrzywdzona spółka nie poniosła żadnych strat z tytułu działania oskarżonego. Zdaniem obrońcy danie wiary tym twierdzeniom wyłącza w konsekwencji możliwość przypisania oskarżonemu oszukańczego doprowadzenia tej spółki do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

W ocenie Sądu odwoławczego zeznania tego świadka w żadnym zakresie nie podważają rozważań prawnych Sądu Rejonowego dotyczących mechanizmu oszustwa i doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem zaprezentowanego na stronach od 27 do 31 uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Gdyby ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji dotyczące tego zachowania oskarżonego były prawidłowe, ich prawidłowość budzi wątpliwości o czym będzie szczegółowo poniżej, to rozważania prawne tego Sądu byłyby jak najbardziej słuszne i to niezależnie od subiektywnych odczuć pracowników, czy właścicieli pokrzywdzonej spółki. Skoro pokrzywdzona spółka wypłacała wynagrodzenie trzem pracownikom ochrony, a w rzeczywistości pracowało ich dwóch, to w zakresie wypłacenia wynagrodzenia tej trzeciej osoby, spółka ta była doprowadzana do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem. Za tą trzecią osobę nikt pracy nie wykonał, więc za niewykonaną pracę spółka nie powinna ponosić żadnych kosztów. Okoliczność, że pokrzywdzona spółka, wykonując zlecenie ochrony obiektów, uzyskała zwrot poniesionych przez siebie kosztów przez zleceniodawcę, także tych które obejmowały to niezasadne wynagrodzenie córki oskarżonego, należy traktować jedynie w kategoriach swoistego naprawienia poniesionej przez tę spółkę szkody, przez inny podmiot- w tym wypadku podmiot zlecający ochronę.

Mając powyższe na uwadze same odczucia pokrzywdzonych, w tym ich przekonanie, że nie ponieśli straty, nie przesądzają możliwości przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa oszustwa na ich szkodę.

Jako oczywiście bezzasadny należy potraktować zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art.371§ 1 kpk- zawarty w punkcie 1 g apelacji. Przesłuchanie świadka R. N. (3) w dniu 25.05.2012r, nie było jego pierwszym przesłuchaniem w sprawie. Składał on już uprzednio obszerne zeznania podczas których szczegółowo przedstawił opis wydarzeń. Jego obecność na rozprawie w trakcie przesłuchania biegłego nie stanowiła więc naruszenia tego przepisu i to nawet w sytuacji kiedy Sąd zamierzał dokonać jego uzupełniającego przesłuchania.

Na marginesie należy zauważyć, że stawianie tego zarzutu w apelacji przez obrońcę jest o tyle niezrozumiałe, że obrońca ten był na rozprawie w dniu 25.02.2012r i w żadnym zakresie nie sprzeciwiał się obecności tego świadka w trakcie przesłuchania biegłego. Brak takiego sprzeciwu należy tłumaczyć, że obrońca nie widział żadnych przeciwwskazań do zaistnienia takiej sytuacji.

Zanim Sąd odwoławczy odniesie się do zarzutów, których uwzględnienie doprowadziło do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, koniecznym jest podkreślenie, że rolą Sądu odwoławczego nie jest dokonywanie własnej oceny zebranego przez Sąd I instancji materiału dowodowego i czynienie własnych ustaleń faktycznych ale przeprowadzenie kontroli rozumowania zawartego w zaskarżonym wyroku, przedstawionej tam oceny dowodów i poczynionych ustaleń faktycznych, a następnie skonfrontowanie tych ustaleń z treścią zaskarżonego wyroku. Jeżeli zebrany w sprawie materiał dowodowy nie jest jednoznaczny a dokonana przez Sąd Rejonowy ocena tego materiału dowodowego w kwestiach istotnych jest wadliwa, a poczynione ustalenia faktyczne błędne, to jedynym możliwym rozstrzygnięciem Sądu odwoławczego jest uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Właśnie z taką sytuacją mamy do czynienie w niniejszej sprawie. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku obarczone jest wadami i sprzecznościami, co powoduje, że zaskarżony wyrok nie poddaje się kontroli instancyjnej.

Sąd odwoławczy podziela zastrzeżenia obrońcy w zakresie przeprowadzonej przez Sąd Rejonowy oceny zeznań świadka R. N. (3) – punkt 1i apelacji. Skarżący przedstawił logiczne argumenty podważające wiarygodność zeznań tego świadka, w ogóle nie poddane analizie przez Sąd Rejonowy. W sytuacji kiedy sprawstwo oskarżonego w zakresie przypisanego mu przestępstwa z art. 278§ 1kpk w istotnym zakresie zostało ustalone na podstawie zeznań tego świadka, Sąd Rejonowy winien z urzędu dopatrzeć się wskazanych przez obrońcę sprzeczności i niekonsekwencji w jego zeznaniach i logicznie je wyjaśnić. Stwierdzenie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że „nieścisłości pojawiające się w zeznaniach świadka nie były wynikiem celowego przekłamania, ale wynikały z upływu czasu, który był znaczny” trudno uznać za racjonalne ich wyjaśnienie.

Istotną wątpliwość wzbudza także ustalenie Sądu Rejonowego dotyczące wartości zagarniętego przez oskarżonego mienia i czasu jego przestępczej działalności.

Rację należy przyznać obrońcy, że przyznanie się do winy przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym odbyło się w szczególnych okolicznościach i rzeczywiście należy uznać, że stanowiło ono jedynie taktykę procesową oskarżonego aby nie zastosowano wobec niego tymczasowego aresztowania. Z tych też względów nie może ono stanowić jednoznacznego dowodu jego winy. Podobnie dowodem winy oskarżonego nie może być jego pisemne oświadczenie z dnia 18.08.2005r w którym zobowiązał się zwrócić pokrzywdzonemu kwotę 3192 zł stanowiącą na ten dzień niedobór pieniędzy z automatów. Przede wszystkim oświadczenie to nie stanowi żadnego przyznania się oskarżonego do winy i kradzieży pieniędzy. Oskarżony wyjaśnił przyczyny dla których to oświadczenie złożył i ta jego motywacja do złożenia tego oświadczenie ma swoja logikę i co istotne nie została w sposób jednoznaczny podważona. W błędzie natomiast jest obrońca, że pismo to nie może stanowić dowodu w sprawie. Nie było ono przecież sporządzane dla potrzeb tego postępowania. Pismo to zostało sporządzone wiele miesięcy przed wszczęciem postępowania i miało stanowić dla pokrzywdzonego gwarancję pokrycia przez oskarżonego niedoboru pieniędzy, za który odpowiedzialność zdaniem pokrzywdzonego ponosił oskarżony.

Z wyjaśnień oskarżonego złożonych na rozprawie wynika, że kradzieże monet były dokonywane przez innych pracowników ochrony, jak również automaty do zabawy były „oszukiwane” przez ich użytkowników. Oskarżony wskazał w jaki sposób można było to zrobić.

Z ustaleń Sądu I instancji wynika, że oskarżony dostawał się do kasetek z pieniędzmi, które znajdowały się wewnątrz automatów dysponując oryginalnymi kluczami do tych automatów. Jak słusznie podnosi obrońca z zeznań świadka R. N. (3), którym Sąd Rejonowy dał wiarę wynika, że oskarżony kluczami do automatów dysponował do dnia 27.10.2005r. Uzasadnienie zaskarżonego wyroku w żadnym zakresie nie wyjaśnia na jakiej podstawie Sąd Rejonowy przyjął, że oskarżony dysponował kluczami do automatów do dnia 1.12.2005r, a w konsekwencji tego w jaki sposób oskarżony miał dokonywać kradzieży pieniędzy z automatów po 27.10,2005r.

Jeżeli faktycznie kradzieży z tych automatów dokonywano w okresie kiedy oskarżony nie dysponował kluczami do automatów, to uwiarygodnia to wersję oskarżonego, że kradzieży monet rzeczywiście mogły dokonywać inne osoby.

Kwestie te muszą zostać szczegółowo wyjaśnione przy ponownym rozpoznaniu przedmiotowej sprawy albowiem w sposób bezpośredni rzutują na zakres odpowiedzialności oskarżonego.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd zakwestionował możliwość „oszukiwania” automatów przez ich użytkowników uznając w całości za wiarygodną opinię biegłego z zakresu mechaniki ogólnej maszyn przemysłowych mgr inż. J. O. (2).

W tym zakresie słusznie to ustalenie zakwestionował obrońca. Sąd odwoławczy w pełni podziela jego zarzuty opisane w punkcie 1 d apelacji. Słusznie obrońca podnosi, że opinia tego biegłego nie wnosi dosłownie nic do sprawy. Biegły nie dokonał badań automatów do gier znajdujących się w 2005r w Galerii (...), gdzie jako pracownik ochrony pracował oskarżony. Biegły badaniom poddał inne automaty, przy których mechanizm ich działania mógł być podobny ale też mógłby być zupełnie inny. Rację ma obrońca, że opinia ta miałaby sens tylko wówczas gdyby badaniom poddano te automaty z których zginęły w wówczas pieniądze.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy ustalić czy możliwym jest ustalenie dokładnie z jakich automatów znajdujących się w Galerii (...) dochodziło, w okresie objętym aktem oskarżenia, do kradzieży monet i czy możliwym jest udostępnienie ich biegłemu do przeprowadzenia stosowanych badań. Jeżeli okaże się to niemożliwe to rozważenia będzie wymagać zasadność przeprowadzania dowodu z opinii biegłego.

Za zasadny należy uznać również zarzut postawiony w punkcie 1 e apelacji i to przynajmniej w zakresie w jakim skarżący zarzuca Sądowi I instancji naruszenie art. 5§ 2 kpk. W sytuacji kiedy w sposób pewny nie udało się ustalić czy kasetki z pieniędzmi umieszczone w automatach gdzie stwierdzono braki pieniędzy były zabezpieczone dodatkowymi kłódkami (do których oskarżony nie posiadał klucza)- a z zeznań świadka R. N. (3) wynika, ze większość z kasetek była tak dodatkowo zabezpieczana, to nie można ustalać, na niekorzyść oskarżonego, że przy tych automatach takich zabezpieczeń nie było.

W sytuacji kiedy kwestii tej nie uda się jednoznacznie ustalić chociażby poprzez oględziny tych automatów których przeprowadzenia domaga się obrońca, to należy przyjąć na korzyść oskarżonego, że kasetki te były zabezpieczone i wówczas otwartym pozostaje pozostanie w jaki sposób i w jakim czasie, z tak zabezpieczonych kasetek można byłoby wybrać tak dużą liczbę monet.

Natomiast nie ma racji obrońca, zarzucając w punkcie 1 j apelacji, że pomiędzy wyrokiem a jego uzasadnieniem zachodzie tego rodzaju sprzeczność, która nakazuje zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od przypisanego mu w punkcie 1 przestępstwa. W ocenie Sądu odwoławczego wykazywana przez obrońcę sprzeczność jest jedynie pozorna. Określenie „dysponując oryginalnymi kluczami od pojemników na monety zamontowanymi przy rozrywkowych urządzeniach typu bujaczki” można rozumieć w taki sposób jak sugeruje to obrońca, tj. że oskarżony dysponował kluczami do kasetek- co oczywiście byłoby sprzeczne z ustaleniami w sprawie, gdyż ustalono że kasetki te nie były zabezpieczone- można jednak i tak to sformułowanie rozumieć, jak to przyjęto w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że oskarżony dysponował kluczami do automatów, których otwarcie dawało dostęp do niezabezpieczonej kasetki z pieniędzmi.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku podstawą do uznania, że oskarżony popełnił przypisane mu przestępstwo w punkcie 3 jest ustalenie faktyczne, że w okresie od czerwca 2005r nie zgłosił on pracodawcy, iż jego córka K. nie wykonuje już pracy jako pracownik ochrony i w dalszym ciągu umieszczał ją w miesięcznych grafikach służb oraz książce zmian i w ten sposób wyłudzał nienależne wynagrodzenie za jej pracę, której faktycznie ona nie wykonywała. Równocześnie Sąd przyjął na korzyść oskarżonego, że były sytuacje, że pracę za jego córkę K. faktycznie wykonywał oskarżony lub jego druga córka S. i wówczas pokrzywdzona spółka nie ponosiła żadnej szkody. Wartość wyłudzonego mienia Sąd ustalił na kwotę 2620, 80 zł.

W tym miejscu należy zauważyć, że z uwagi na kierunek apelacji, ustaleń faktycznych poczynionych na korzyść oskarżonego, mimo ich oczywistej nielogiczności, nie można zakwestionować dokonując nowych ustaleń na niekorzyść oskarżonego - trudno sobie wyobrazić dlaczego oskarżony miałby wpisywać jako osobę wykonującą pracę K. W. gdy w rzeczywistości sam ją wykonywał lub wykonywała ją jego druga córka. Takie zachowanie nie byłoby racjonalne i w żaden sposób nie zostało wytłumaczone przez oskarżonego. Natomiast w pełni racjonalne jest przyjęcie, że wpisanie K. W. jako osoby wykonującej pracę, w sytuacji kiedy tej pracy nie świadczyła, służyło do wyłudzenia pieniędzy za tę „pracę” od pokrzywdzonego.

W dalszej części uzasadnienia zaskarżonego wyroku na stronach od 12 do 27, Sąd ten szczegółowo przedstawił sposób obliczenia wysokości szkody, przy uwzględnieniu możliwości zastąpienia w pracy K. W. przez oskarżonego. Sąd natomiast pominął, przyjętą w ustaleniach faktycznych możliwość zastąpienia w pracy K. W. przez jej siostrę S. W. i jak wynika z zaprezentowanego sposobu obliczenia wysokości wyłudzonego wynagrodzenia, nie uwzględnił tego w swoich obliczeniach. .

Rację ma obrońca, że konfrontacja poczynionych przez Sąd Rejonowy ustaleń faktycznych w zakresie wysokości wyłudzonego przez oskarżonego nienależnego wynagrodzenia, że sposobem wyliczenia powstałej szkody, podważa ustalenia Sądu I instancji.

Co istotne, jak słusznie podnosi apelujący, uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie na podstawie jakich dowodów Sąd Rejonowy ustalił, że K. W. w okresie od czerwca do listopada 2005r w ogóle nie świadczyła pracy na rzecz (...) Spółka z o.o. Jednoznaczne wykazanie tej okoliczności ma zasadnicze znaczenie dla możności przypisania oskarżonemu popełnienia przestępstwa z art. 286§ 1kk.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy, kierując się wyżej wskazanymi uwagami, powtórzy postępowanie dowodowe uzupełniając je w podanym wyżej zakresie, rozważając zasadność przeprowadzenia dowodów postulowanych w apelacji, a następnie dokona szczegółowej analizy tak zebranego materiału dowodowego, po której wyda rozstrzygnięcie o winie bądź niewinności oskarżonego. W razie zaistnienia przesłanek kodeksowych do sporządzeni pisemnego uzasadnienia wyroku, Sąd przedstawi w nim, wolne od sprzeczności rozumowanie, które doprowadziło do wydania takiego a nie innego wyroku.

Mając powyższe na uwadze, Sąd odwoławczy:

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Gnieźnie.

SSO Leszek Matuszewski SSO Małgorzata Ziołecka SSO Małgorzata Winkler-Galicka