Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Taberska ( spr.)

Sędziowie SSO Małgorzata Winkler - Galicka

SSO Leszek Matuszewski

Protokolant stażysta Iwona Moskal

Przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej del. do Prokuratury Okręgowej Radosława Gorczyńskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014 r.

sprawy A. K.

oskarżonego z art. 190 § 1 kk i z art. 217 § 1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Wągrowcu

z dnia 22 kwietnia 2014 r. sygn. akt II K 1194/13

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  uchyla orzeczenia zawarte w punkcie 2 i 3

2)  oskarżonego A. K. uznaje za winnego ciągu przestępstw z art. 157 § 2 kk popełnionych w ten sposób, że:

- w dniu 4 grudnia 2013r. przy ul. (...) w G. uderzając C. S. pięścią w twarz oraz kopiąc w okolicę żeber spowodował u niej obrażenia w postaci stłuczenia głowy i klatki piersiowej po stronie lewej powodujące u pokrzywdzonej rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni,

- w dniu 4 grudnia 2013r. przy ul. (...) w G. uderzając D. D. pięścią twarz spowodował u niej obrażenia w postaci stłuczenia policzka prawego (miejscowy obrzęk) powodujące u pokrzywdzonej rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni,

tj. za winnego przestępstwa z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 157 § 2 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności

3)  na podstawie art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku za ciąg przestępstw z art. 190 § 1 kk - 2 ( dwóch) miesięcy oraz za ciąg przestępstw z art. 157 § 2 kk – 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności , której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 punkt 1 kk warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby

II.  W pozostałym zakresie, tj. w punktach 1, 4 i 5 zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżonego od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze

L. M. E. M. W. - G.

UZASADNIENIE

A. K. został oskarżony o to, że:

I.  W pierwszej połowie listopada 2013r przy ul. (...) w G. groził C. S. pozbawieniem życia oraz zabiciem jej męża czym wzbudził u niej uzasadnioną obawę spełnienia tych gróźb, tj. o przestępstwo z art. 190 par 1 k.k.

II.  W dniu 4 grudnia 2013r. przy ul. (...) w G. groził C. S. pozbawieniem życia czym wzbudził u niej uzasadnioną obawę spełnienia tej groźby, tj. o przestępstwo z art. 190 par 1 k.k.

III.  W dniu 4 grudnia 2013r. przy ul. (...) w G. uderzając C. S. pięścią w twarz oraz kopiąc w okolicę żeber naruszył jej nietykalność cielesną czym spowodował u niej obrażenia w postaci stłuczenia głowy i klatki piersiowej po stronie lewej powodujące rozstrój zdrowia na okres poniżej dni siedmiu, tj. o przestępstwo z art. 217 par 1 k.k.

IV.  W dniu 4 grudnia 2013r. przy ul. (...) w G. uderzając D. D. pięścią w twarz naruszył jej nietykalność cielesną czym spowodował u niej obrażenia w postaci obrzęku policzka prawego bez naruszenia ciągłości skóry powodujące rozstrój zdrowia na okres poniżej dni siedmiu, tj. o przestępstwo z art. 217 par 1 k.k.

Sąd Rejonowy w Wągrowcu Wydział II Karny wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2014r. II K 1194/13:

1.  oskarżonego A. K. uznał za winnego popełnienia czynów opisanych powyżej w punktach I i II, to jest ciągu przestępstw z art. 190 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  oskarżonego A. K. uznał za winnego popełnienia czynów opisanych powyżej w punktach III i IV, to jest ciągu przestępstw z art. 217 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 217 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

3.  na podstawie art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego w punkcie 1 i 2 i wymierzył mu karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 punkt 1 k.k. warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby;

4.  na podstawie art. 72 § 1 punkt 2 k.k. zobowiązał oskarżonego do przeproszenia pokrzywdzonych C. S. i D. D. za pomocą listu poleconego w terminie 2 (dwóch) tygodni od uprawomocnienia się wyroku;

5.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r. nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych i uiszczenia opłaty.

Apelację od tego wyroku złożył prokurator i zarzucił obrazę prawa materialnego w postaci przepisu art. 157 § 2 kk poprzez niezasadne przyjęcie, iż zachowanie oskarżonego odnośnie czynów opisanych w pkt. III I IV wyroku stanowiło przestępstwa z art. 217 § 1 kk podczas gdy prawidłowa ocena zachowań oskarżonego wskazuje, iż wyczerpał on ustawowe znamiona przestępstw z art. 157 § 2 kk.

Podnosząc ten zarzut prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zawarty w apelacji zarzut okazał się zasadny.

Przed przystąpieniem do analizy zarzutu apelacji należy zauważyć, iż orzeczenie wydane w przedmiotowej sprawie jest oparte na całokształcie materiału dowodowego zebranego w sprawie, który został poddany wnikliwej analizie bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów. Analiza ustaleń poczynionych przez Sąd Rejonowy znajduje odzwierciedlenie we wnioskach zawartych w uzasadnieniu wyroku, które czyni zadość wymogom art. 424 § 1 i 2 k.p.k., co w pełni pozwala na przeprowadzenie kontroli instancyjnej.

Sąd Okręgowy chciałby również podkreślić, iż Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy oraz dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe, wnikliwie i wszechstronnie rozważył wszystkie dowody i okoliczności ujawnione w toku rozprawy, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych, tak co do samego przebiegu zdarzenia, jak i rozstrzygając kwestie sprawstwa i winy oskarżonego. Postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie zostało przeprowadzone z należytą starannością i poszanowaniem proceduralnych zasad obowiązujących w polskim procesie karnym. Ocena materiału dowodowego zaprezentowana przez Sąd Rejonowy co do zarzucanego oskarżonemu czynu została dokonana z uwzględnieniem reguł sformułowanych w przepisach art. 5 § 2 k.p.k. i 7 k.p.k. Co więcej, jest ona oceną wszechstronną i bezstronną, która w szczególności nie narusza granic swobodnej oceny dowodów i jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd Okręgowy nie stwierdził też błędów logicznych, jak i faktycznych w rozumowaniu Sądu Rejonowego. W związku z powyższym kontrola apelacyjna uzasadnia twierdzenie, że zaskarżony wyrok został, tak jak tego wymaga norma zawarta w art. 410 k.p.k., prawidłowo i w pełni oparty na właściwie dokonanej ocenie materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku postępowania.

Nie sposób jednak zgodzić się z przyjętą przez Sąd Rejonowy kwalifikacją prawną czynów oskarżonego przypisanych w punkcie 2 zaskarżonego wyroku.

Rację ma bowiem prokurator, że skutki działania oskarżonego w stosunku do obu pokrzywdzonych opisane w opiniach specjalisty chirurga T. B. - K. 25 w zw. z K. 128 i 129 oraz K. 26 nie mogą być zakwalifikowane li tylko jako naruszenie nietykalności cielesnej w rozumieniu art. 217 kk.

Już sam sposób działania oskarżonego świadczy o dużym użyciu siły.

C. S. została przez oskarżonego uderzona pięścią w twarz i kopnięta w okolice żeber. To działanie spowodowało u niej obrażenia w postaci stłuczenia głowy i klatki piersiowej po stronie lewej, powodujące u pokrzywdzonej, zdaniem opiniującego lekarza, rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni.

D. D. natomiast została uderzona przez oskarżonego pięścią w twarz, co spowodowało u niej stłuczenie policzka prawego (miejscowy obrzęk). powodujące u pokrzywdzonej, co również zdaniem opiniującego lekarza, rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni.

Powstałe u pokrzywdzonych zatem obrażenia nie mogą być identyfikowane li tylko jako nieznaczne, albowiem zdaniem Sądu Okręgowego przekroczyły już granicę krótkotrwałego bólu, przykrości lub poniżenia.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy:

I. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

4)  uchylił orzeczenia zawarte w punkcie 2 i 3

5)  oskarżonego A. K. uznał za winnego ciągu przestępstw z art. 157 § 2 kk popełnionych w ten sposób, że:

- w dniu 4 grudnia 2013r. przy ul. (...) w G. uderzając C. S. pięścią w twarz oraz kopiąc w okolicę żeber spowodował u niej obrażenia w postaci stłuczenia głowy i klatki piersiowej po stronie lewej powodujące u pokrzywdzonej rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni,

- w dniu 4 grudnia 2013r. przy ul. (...) w G. uderzając D. D. pięścią twarz spowodował u niej obrażenia w postaci stłuczenia policzka prawego (miejscowy obrzęk) powodujące u pokrzywdzonej rozstrój zdrowia na okres poniżej 7 dni, tj. za winnego przestępstwa z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 157 § 2 kk wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, uznając że kara ta będzie karą sprawiedliwą i adekwatną do stopnia szkodliwości społecznej tych czynów oskarżonego.

W zakresie wymiaru kary łącznej oraz warunkowego zawieszenia jej wykonania Sąd Okręgowy podziela w pełni wszystkie argumenty wskazane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i akceptuje pozostałe rozstrzygnięcia, utrzymane w mocy przez Sąd odwoławczy. Na podstawie art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk Sąd Okręgowy połączył bowiem kary pozbawienia wolności orzeczone wobec oskarżonego w punkcie 1 zaskarżonego wyroku za ciąg przestępstw z art. 190 § 1 kk - 2 ( dwóch) miesięcy oraz za ciąg przestępstw z art. 157 § 2 kk – 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk w zw. z art. 70 § 1 punkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres 2 (dwóch) lat próby. W pozostałym zakresie, tj. w punktach 1, 4 i 5 zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

Na podstawie art. 624 § 1 kk , mając na uwadze zasadę słuszności, Sad Okręgowy zwolnił oskarżonego od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania, o co wnosił prokurator, nie uzasadniając swojego wniosku. Zmiana kwalifikacji prawnej czynów oskarżonego możliwa była bowiem w postępowaniu odwoławczym tym bardziej, że Sąd Okręgowy nie orzekał surowszej kary pozbawienia wolności – art. 545 kpk, natomiast zgodnie z treścią art. 455 kpk – nie zmieniając ustaleń faktycznych, Sąd ten poprawił jedynie błędną kwalifikację prawną czynów już oskarżonemu przypisanych.

L. M. E. M. W. - G.