Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 624/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2023 r., sygn. akt III K 976/23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 170 § 1 pkt 2 kpk, przez oddalenie wniosku dowodowego prokuratora o przesłuchanie w charakterze świadka A. Ł. (k. 266) pomimo tego iż wnioskowany dowód zmierzał także do ustalenia okoliczności, które mają znaczenie dla rozstrzygnięcia czynu zarzucanego w pkt II wyroku – pochodzenia substancji psychotropowej – świadek posiada wiedzę o pochodzeniu substancji, a z pozostałego materiału dowodowego wynika jedynie fakt, że amfetamina została przekazana Policji przez tego właśnie świadka.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności należało rozpoznać zarzut dotyczący naruszenia procesowego, gdyż dotykał on istotnej kwestii nieprzeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego w zakresie dotyczącym posiadania substancji narkotycznej, skutkując skazaniem oskarżonego za to przestępstwo bez 100 % dowodów potwierdzających jego sprawstwo. Zgodzić się należało z apelującym, że rezygnacja przez Sąd Rejonowy z zawnioskowanego w akcie oskarżenia dowodu z zeznań A. Ł. była błędem. Niezasadnie bowiem oddalono ten dowód na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 kpk, uznając, że okoliczności, które miałyby zostać udowodnione jej zeznaniami nie mają znaczenia dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy. Słusznie natomiast apelujący obrońca zauważył, że świadek A. Ł. – żona oskarżonego w czasie inkryminowanego zdarzenia, miała wiedzę o pochodzeniu substancji narkotycznej, która została przez nią przekazana funkcjonariuszom Policji po interwencji z dnia 19 czerwca 2021 r. Co więcej, jako jedyna mogła informacje w tym temacie przekazać organowi prowadzącemu postępowanie karne, gdyż oskarżony M. Ł. (1) nie przyznał się do popełnienia tego przestępstwa (posiadanie 0,45 g amfetaminy) i odmówił składania wyjaśnień, żaden z funkcjonariuszy Policji nie był świadkiem odnalezienia tej substancji, a z protokołu zatrzymania rzeczy z dnia 20 czerwca 2021 r. wynika jedynie fakt odebrania od A. Ł. paczki papierosów z zawartością woreczka, w którym znajduje się biały proszek (k. 36). Bezsprzecznie zatem zeznania świadka A. Ł. były potrzebne dla czynienia istotnych ustaleń faktycznych w sprawie posiadania tego narkotyku, który wedle zarzutu należał do oskarżonego M. Ł. (1).

Sąd Okręgowy uznał zatem za celowe wykonanie brakującej czynności dowodowej na etapie apelacyjnym poprzez dopuszczenie dowodu z zeznań świadka A. Ł., o rozważenie czego wniosła także obrońca oskarżonego na rozprawie w dniu 28 listopada 2024 r. (k. 403). Te dodatkowe działania procesowe nie odniosły jednak oczekiwanego skutku, gdyż A. Ł. - obecnie była żona oskarżonego, skorzystała z prawa do odmowy zeznań, na podstawie art. 182 § 1 i 2 kpk, składając stosowe oświadczenie w tym zakresie (pismo z dnia 23 stycznia 2025 r., k. 422). W związku z powyższym, Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 13 marca 2025 r. zmienił swoje postanowienie dowodowe i na podstawie art. 170 § 1 pkt 1 kpk stwierdził, że dowodu z zeznań świadka A. Ł. nie da się przeprowadzić, gdyż jako była żona oskarżonego odmówiła ich złożenia.

Podsumowując, decyzja o oddaleniu wniosku dowodowego w postaci zeznań świadka A. Ł. nastąpiła z obrazą prawa procesowego, jednak mimo podjętej przez Sąd odwoławczy próby przeprowadzenia tego dowodu, nie doszło do jej przesłuchania, gdyż świadek skorzystała z przysługującego prawa do odmowy składania zeznań w sprawie przeciwko byłemu małżonkowi M. Ł. (1). W ten sposób została wyczerpana pula ujawnionych dowodów, dotyczących zarzucanego oskarżonemu czynu z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wniosek

Wniosek ostateczny, sformułowany przez obrońcę na rozprawie apelacyjnej w dniu 13 marca 2025 r. (k. 438v):

Zmiana zaskarżonego wyroku w pkt 3 poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i w konsekwencji, o uchylenie orzeczonej przy tym czynie nawiązki.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się trafny, gdyż bez dowodu w postaci zeznań świadka A. Ł., która przekazała Policji narkotyk, brak było pewności, że jego posiadaczem był oskarżony. Sąd Okręgowy po przeanalizowaniu sprawy w zakresie zarzucanego ww. czynu z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, stwierdził, że konsekwencją nieudowodnienia sprawstwa musiała być oczekiwana przez obrońcę zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia tego przestępstwa.

Lp.

Zarzut

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia – w zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu w pkt II wyroku – który miał wpływ na jego treść, polegający na poczynieniu przez Sąd pierwszej instancji nieprawidłowych ustaleń w zakresie sprawstwa oskarżonego poprzez przyjęcie, że substancja psychotropowa znajdowała się w posiadaniu oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło Sąd do przyjęcia, że oskarżony dopuścił się czynu z art. z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, gdy tymczasem okoliczność ta nie wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Należało zgodzić się z apelującym, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dawało Sądowi Rejonowemu podstaw aby poczynić ustalenie, że zabezpieczona substancja narkotyczna była własnością oskarżonego, a było to podstawą jego skazania za zarzucone mu w pkt II aktu oskarżenia przestępstwo z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Trafnie skarżący dostrzegł, że samo przekazanie Policji substancji narkotycznej przez żonę oskarżonego, bez dalszych informacji co do miejsca i okoliczności jej odnalezienia, nie stanowiło wystarczającego materiału dowodowego na skazanie M. Ł. (1). Zabezpieczona rzecz nie była poddana badaniom z zakresu daktyloskopii, a okoliczność, że oskarżony używał środków psychotropowych, od których był uzależniony nie była przesądzającą o jego sprawstwie. Jak przy tym słusznie zauważył apelujący obrońca, nie można zapominać o kontekście sytuacyjnym, w jakim A. Ł. dostarczyła Policji tą zakazaną substancję, a mianowicie, że było to dzień po interwencji w ich miejscu zamieszkania, a w tamtym okresie małżonkowie byli ze sobą silnie skonfliktowani i prowadzone było dochodzenie przeciwko M. Ł. (1) o czyn z art. 207 § 1 kk. Poza tym należało też mieć na uwadze, że w tamtym czasie z oskarżonym wspólnie zamieszkiwały oprócz żony także dwie ich córki lat 12 i 16, które mogły być potencjalnymi posiadaczkami tej zakazanej substancji. W związku z powyższym nieudowodnione pozostało, że w posiadaniu oskarżonego M. Ł. (1) w dniu 19 czerwca 2021 r. pozostawało 0,45 g amfetaminy. Zdaniem Sądu Okręgowego niewystarczające w tym zakresie były wskazania Sądu I instancji o uzależnieniu oskarżonego od tego typu środków, jak dostarczony Policji przez jego ówczesną małżonkę dzień po interwencji. Dawało to bowiem jedynie uprawdopodobnienie tego faktu.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy potwierdził zasadność tego zarzutu odwoławczego. Miał tu bowiem miejsce błąd w ustaleniach faktycznych, gdyż na podstawie prawidłowo przeprowadzonych i ocenionych dowodów Sąd I instancji błędnie ustalił fakt posiadania 0,45 g amfetaminy przez oskarżonego, który to błąd miał bardzo istotny wpływ na treść orzeczenia.

Wniosek

Wniosek ostateczny, sformułowany przez obrońcę na rozprawie apelacyjnej w dniu 13 marca 2025 r. (k. 438v):

Zmiana zaskarżonego wyroku w pkt 3 poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i w konsekwencji, o uchylenie orzeczonej przy tym czynie nawiązki.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się zasadny, gdyż zgromadzony materiał dowodowy nie dawał pewności, że posiadaczem zabezpieczonego środka psychotropowego był oskarżony. Sąd Okręgowy po przeanalizowaniu sprawy w zakresie zarzucanego M. Ł. (1) czynu z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, stwierdził, że konsekwencją nieudowodnienia sprawstwa musiała być oczekiwana przez obrońcę zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia tego przestępstwa wraz z uchyleniem związanych z tym skazaniem rozstrzygnięć (nawiązka i przepadek narkotyku na podstawie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii).

Lp.

Zarzut

3.3.

Rażąca niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu za przestępstwa z art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 222 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, polegająca na orzeczeniu najsurowszej z możliwych sankcji karnych, tj. kary pozbawienia wolności, podczas gdy właściwości i warunki osobiste oskarżonego, okoliczności interwencji, przemawiają za wymierzeniem kary ograniczenia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Analiza akt sprawy nie potwierdziła trafności wskazań zawartych w apelacji obronnej odnośnie niewspółmierności kary 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w stosunku do M. Ł. (1) za przypisany mu w pkt 1 czyn, wyczerpujący znamiona trzech przestępstw. Zdaniem Sądu odwoławczego, Sąd Rejonowy czyniąc rozważania co do wymiaru kary zasadniczej adekwatnej do tego występku przypisanego podsądnemu wziął pod uwagę wszystkie występujące w sprawie okoliczności obciążające oraz łagodzące i nadał im odpowiednią wartość i znaczenie. Podobnie trafne było wnioskowanie Sądu I instancji w zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości tego czynu jakiego dopuścił się M. Ł. oraz stopnia jego winy. Przeciwne wskazania obrońcy oskarżonego były zupełnie nietrafione. Wynikające z opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej zaburzenia funkcjonowania oskarżonego w środowisku społecznym w związku z występowaniem cech osobowości dyssocjalnej pozostawały bez wpływu na jego poczytalność. Te zakłócenia czynności psychicznych nie umniejszały stopnia jego zawinienia, gdyż był nadpobudliwy, agresywny po odurzeniu się. Miał przy tym świadomość jako osoba uzależniona jak działają na niego tego rodzaju środki. Nic nie usprawiedliwiało zachowania oskarżonego wobec wykonujących czynności służbowe funkcjonariuszy Policji, było ono bulwersujące, rażąco negatywne i niebezpieczne. Wymierzając karę sąd bierze pod uwagę przede wszystkim stopień winy, społecznej szkodliwości, cele zapobiegawcze i wychowawcze, potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a dodatkowo również szereg innych okoliczności przedmiotowo-podmiotowych o czynie i osobie sprawcy, o których mowa w art. 53 § 2 kk. Należy zastrzec, że Sąd Rejonowy zadośćuczynił wszystkim tym obowiązkom, właściwie prognozując skuteczność wybranego rodzaju kary, z uwzględnieniem stosowanych jak dotąd wobec oskarżonego kar. Analiza danych o karalności M. Ł. (1) pokazuje, że wymaga on stosunkowo silnego oddziaływania skoro jest sprawcą niepoprawnym, a orzekane kary o charakterze wolnościowym, nie przyniosły w jego przypadku oczekiwanego efektu i podlegały zamianie na zastępcze kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy za nieprzekonujące uznał też argumenty z apelacji o braku podstaw do orzeczenia nawiązki na rzecz policjanta pokrzywdzonego wszystkimi trzema przestępstwami. Fakt, że pokrzywdzony nie doznał obrażeń fizycznych nie był równoznaczny z brakiem krzywdy, jaką odczuł będąc celowo uderzony odpiętymi kajdankami w okolice twarzy. To zaś, że w zawód policjanta wpisuje się nierzadko nieprzyjemne traktowanie przez osoby, wobec których podejmowane są interwencje, nie oznacza przyzwolenia na takie zachowania. Przedmiotem ochrony przy przestępstwie z art. 222 § 1 kk jest bowiem powaga instytucji reprezentowanej przez funkcjonariusza i chodzi tu także o ochronę jego autorytetu. W związku z powyższym nawiązka w wysokości 500 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na rzecz D. D. była w pełni uzasadniona.

Wniosek

Wniosek ostateczny, sformułowany przez obrońcę na rozprawie apelacyjnej w dniu 13 marca 2025 r. (k. 438v):

Zmiana zaskarżonego orzeczenia poprzez wymierzenie kary złagodzonej, dostosowanej do zaburzeń stanu psychicznego oskarżonego oraz uchylenie nawiązki na rzecz pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się niezasadny wobec nieuwzględnienia zarzutu rażącej niewspółmierności kary. Nie zaistniały żadne podstawy dla obniżenia wymiaru kary, który byłby nieadekwatny do okoliczności kontrolowanego przypadku i nie uwzględniałby uprzedniej, wielokrotnej karalności podsądnego, zwłaszcza że zmiana nie została przez apelującego zaproponowana w żaden skonkretyzowany sposób. Brak też było podstaw do uchylenia nawiązki na rzecz pokrzywdzonego naruszeniem nietykalności cielesnej policjanta, a to wobec niewykazania bezpodstawności orzeczenia tego środka kompensacyjnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Część skazująca oskarżonego M. Ł. (1) za opisane w pkt I zarzutów przestępstwo z art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 222 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz orzeczenie o nawiązce na rzecz pokrzywdzonego D. D. (punkty 1 i 2 części rozstrzygającej).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy kwestionowała w zakresie tego czynu wyłącznie orzeczenie o karze, które pozostało niezmienione wobec niezasadności zarzutu odwoławczego rażącej niewspółmierności kary.

W związku ze zgłoszonymi na późnym etapie postępowania apelacyjnego wnioskami dowodowymi samego oskarżonego, Sąd II instancji był zobowiązany ocenić czy są podstawy aby prowadzić postępowanie dowodowe odnośne czynu przypisanego mu w pkt 1 zaskarżonego wyroku, na podstawie art. 452 § 3 kpk. Sąd Okręgowy nie stwierdził jednak w świetle jednoznacznie wiarygodnych zeznań funkcjonariuszy Policji, aby zgłoszony świadek, który miałby być bezpośrednim uczestnikiem zdarzenia, o którym wcześniej nie wspominał ani sam oskarżony ani żaden z policjantów, a miałby on być bezpośrednim uczestnikiem zdarzenia, miał istotne znaczenie dla ustalenia czy został popełniony czyn zabroniony, czy stanowi on przestępstwo i jakie. Warto wskazać, że oskarżony w swoich wyjaśnieniach w postępowaniu przygotowawczym stwierdził, że może się przyznać do tego czynu ale nie pamięta szczegółów zdarzenia.

0.12.

Przedmiot utrzymania w mocy

Orzeczenie o kosztach dla poprzedniego obrońcy z urzędu (pkt 8).

Zwolnienie oskarżonego od kosztów sądowych (pkt 9), w zakresie dotyczącym przypisanego mu w pkt 1 przestępstwa z art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 222 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powyższe dwa rozstrzygnięcia nie były przedmiotem zaskarżenia, a brak też było podstaw aby kwestionować je z jakichkolwiek powodów z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana pkt 3 wyroku, w przedmiocie zarzucanego oskarżonemu w pkt II czynu i uniewinnienie go od zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Zwięźle o powodach zmiany

Powodem zmiany zaskarżonego wyroku było ustalenie przez Sąd Okręgowy, że w przeprowadzonym procesie nie udowodniono w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, że oskarżony M. Ł. (1) jest sprawcą tego czynu. Szczegółowe przedstawienie tego zagadnienia nastąpiło powyżej, przy omawianiu zarzutów odwoławczych zgłoszonych przez obrońcę oskarżonego.

0.0.12.

Przedmiot i zakres zmiany

Uchylenie punktów 4 – 7.

Zwięźle o powodach zmiany

Konieczne wobec uniewinnienia oskarżonego od popełnienia przestępstwa z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii okazało się uchylenie związanych z tym czynem rozstrzygnięć: o nawiązce orzeczonej na podstawie z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (pkt 4), o przepadku zabezpieczonego dowodu rzeczowego na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (pkt 5), o karze łącznej pozbawienia wolności (pkt 6) oraz o zaliczeniu na poczet kary łącznej okresu pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie (pkt 7).

Należy tu dodać, że Sąd Rejonowy będzie zobowiązany ponownie orzec o dowodzie rzeczowym w postaci substancji zawierającej w swym składzie siarczan amfetaminy, o masie po badaniach 0,38 g, wykluczając podstawy przepadku z art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, które przy wyroku uniewinniającym nie mają zastosowania.

0.0.13.

Przedmiot i zakres zmiany

Zaliczenie oskarżonemu na podstawie art. 63 § 1 kk, na poczet utrzymanej w mocy kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, okresu jego zatrzymania w sprawie dnia 19 czerwca 2021 r. od godz. 19:10 do godz. 22:45

Zwięźle o powodach zmiany

W związku z uchyleniem przez Sąd Okręgowy orzeczonej w zaskarżonym wyroku kary łącznej pozbawienia wolności, koniecznym było zaliczenie okresu zatrzymania oskarżonego w sprawie na poczet utrzymanej w mocy kary 10 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 224 § 2 kk, art. 226 § 1 kk, art. 222 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Zaliczony okres jest równy jednemu dniowi tej kary.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Zgodnie z art. 616 § 1 pkt 1 kpk do kosztów procesu należą koszty sądowe, którymi są m.in. wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania (art. 616 § 2 pkt 2 kpk). Jednym z wydatków Skarbu Państwa, na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk są wypłaty dokonane z tytułu nieopłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów lub radców prawnych.

Obrońca oskarżonego przydzielony z urzędu – adw. J. P. w apelacji złożyła wniosek o zasądzenie od Skarbu Państwa zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu w postępowaniu odwoławczym. Wniosek ten rozszerzyła na rozprawie apelacyjnej w dniu 13 marca 2025 r., o przyznanie jej także wynagrodzenia za czynności w postępowaniu międzyinstancyjnym, zaliczane do kosztów za I instancję. Przytoczone wyżej przepisy stanowią podstawę prawną orzeczenia uwzględniającego to żądanie. Wysokość kosztów adwokata została zaś ustalona w oparciu o § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 2 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 maja 2024 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2024 r. poz. 763). Mając powyższe na względzie, Sąd II instancji zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. P. kwotę 2.479,68 zł brutto, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu I i II instancji po 1.033, 20 zł oraz 20 % stawki podstawowej za każde z dwóch odroczeń rozpraw apelacyjnych. Uznać należało za zasadne żądanie obrońcy o przyznanie wynagrodzenia za reprezentowanie oskarżonego także za I instancję, gdyż była procesowo zaangażowana w przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego i po jego otrzymaniu sporządziła w tej sprawie apelację.

4.

Zgodnie z art. 634 kpk jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, do kosztów procesu za postępowanie odwoławcze od orzeczeń kończących postępowanie w sprawie mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kosztach za postępowanie przed sądem I instancji.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy opierając się na dyspozycji przepisu art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego z obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa należnych od niego w połowie kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. Oskarżony M. Ł. nie posiada żadnego uchwytnego majątku, jest od wielu miesięcy pozbawiony wolności, a wprowadzona zostanie także kara pozbawienia wolności orzeczona w zaskarżonym wyroku. Sąd II instancji uznał w związku z tym, że podsądny nie posiada możliwości finansowych aby ponieść koszty sądowe za postępowanie odwoławcze. Dlatego też oskarżony został zwolniony z obowiązku uiszczenia tychże kosztów, w tym odstąpiono od wymierzenia mu opłaty za obie instancje.

Zgodnie z art. 632 pkt 2 kpk jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania koszty procesu ponosi w sprawach z oskarżenia publicznego – Skarb Państwa. Na mocy zaś art. 630 kpk, jeżeli oskarżonego nie skazano za wszystkie zarzucane mu przestępstwa, wydatki związane z oskarżeniem w części uniewinniającej ponosi Skarb Państwa. W związku z powyższymi regułami procesowymi dotyczącymi kosztów, wobec orzeczenia uniewinniającego oskarżonego od popełnienia jednego z dwóch zarzucanych mu występków, Sąd Okręgowy zdecydował, że wydatki wchodzące w skład tychże kosztów procesu, związane z zarzutem posiadania substancji psychotropowej ponosi Skarb Państwa, w tym mieści się połowa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

Hanna Bartkowiak