Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 sierpnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Taberska ( spr.)

Sędziowie SSO Małgorzata Winkler - Galicka

SSO Jarosław Ochocki

Protokolant p.o. staż. Katarzyna Kurek

przy udziale Krzysztofa Lisieckiego Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań Nowe Miasto w Poznaniu del. do Prokuratury Okręgowej w Poznaniu

po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2018r.

sprawy D. J.

z powodu apelacji wniesionych przez obrońcę skazanego i skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Chodzieży

z dnia 8 maja 2018r. sygn. akt II K 6/18

1.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  w punkcie A) uznaje, że D. J. wyrokiem Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 29.12.2016r. sygn. akt II K 429/16 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23.03.2017r. sygn. akt IV Ka 156/17 został uznany za winnego:

- przestępstwa z art. 224 § 2 kk w zw. z art. 222 § 1 kk i art. 64 § 1 kk i art. 226 § 1 kk i art. 11 § 2 kk i art. 12 kk (punkt I a wyroku Sądu Okręgowego), za które na podstawie art. 224 § 2 kk i art. 11 § 3 kk wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności

- przestępstwa z art. 190 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i art. 226 § 1 kk i art. 11 § 2 kk (punkt I c) wyroku Sądu Okręgowego), za które wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary połączono i wymierzono skazanemu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

b) wymierzoną skazanemu karę łączną pozbawienia wolności w punkcie B) 1) obniża do 1(jednego)roku i 6(sześciu) miesięcy

2.  W pozostałym zakresie utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok.

3.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. F. K. kwotę 147,60 złotych brutto z tytułu zwrotu nieopłaconych kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

4.  Zwalnia skazanego od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów procesu za postępowanie odwoławcze.

Jarosław Ochocki Ewa Taberska Małgorzata Winkler-Galicka

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Chodzieży wyrokiem łącznym z dnia 8 maja 2018r. sygn. II K 6/18 - K. 48 – 49 ustalił, że D. J. został skazany prawomocnymi wyrokami:

A) Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 29 grudnia 2016 r. w sprawie o sygn. akt II K 429/16 na karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności za przestępstwo art. 226 § 1 kk (pkt 1 wyroku), z art. 222 § 1 kk (punkt 2 wyroku), z art. 224 § 2 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk (punkt 3 wyroku), z art. 226 § 1 kk (punkt 4 wyroku) oraz za przestępstwo z art. 190 § 1 kk (pkt 5 wyroku),

B) Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 20 czerwca 2017 r. w sprawie o sygn. akt II K 23/17 na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności za przestępstwo art. 224 § 2 kk, 222 § 1 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, a następnie:

1)  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wobec skazanego wyrokami opisanymi w pkt A oraz B części wstępnej wyroku i wymierzył skazanemu karę łączną w wymiarze 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

2)  w pozostałym zakresie orzekł, że połączone wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu, oraz orzekł o kosztach sądowych – punkt 3) i 4).

Apelacje od powyższego wyroku złożyli skazany i jego obrońca – K. 51 i 63 – 66.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Złożone apelacje okazały się potrzebne, a argumenty zawarte w apelacji obrońcy skazanego należało uznać za istotne.

I tak słusznie podnosi w apelacji obrońca skazanego, iż Sąd Rejonowy dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego wyroku łącznego, który to błąd miał niewątpliwie wpływ na treść tego orzeczenia w zakresie rozstrzygnięcia o karze łącznej. Sąd Rejonowy bowiem przyjął, że D. J. wyrokiem Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 23.03.2017r. sygn. akt II K 429/16 został uznany za winnego pięciu przestępstw, podczas gdy faktycznie wskutek zmieniającego wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23.03.2017r. sygn. akt IV Ka 156/17, zachowania skazanego zostały ostatecznie uznane za dwa przestępstwa.

Jak wynika bowiem z treści wyroku Sądu Okręgowego w sprawie IV Ka 156/17, który to wyrok zresztą znajdował się w aktach sprawy II K 6/18 – K. 13, Sąd Okręgowy na skutek zmiany wyroku Sądu Rejonowego uznał, D. J. za winnego:

- przestępstwa z art. 224 § 2 kk w zw. z art. 222 § 1 kk i art. 64 § 1 kk i art. 226 § 1 kk i art. 11 § 2 kk i art. 12 kk (punkt I a wyroku Sądu Okręgowego), za które na podstawie art. 224 § 2 kk i art. 11 § 3 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, oraz

- przestępstwa z art. 190 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i art. 226 § 1 kk i art. 11 § 2 kk (punkt I c) wyroku Sądu Okręgowego), za które wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary połączono i wymierzono skazanemu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

W pierwszej kolejności Sąd Odwoławczy podnosi, iż w sprawie D. J. zastosowanie znalazły w pełni przepisy w brzmieniu po nowelizacji kodeksu karnego obowiązującej od dnia 1 lipca 2015 r. zgodnie z przepisami - Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 20 marca 2015 r.).

W związku z powyższym, zgodnie z treści a art. 85 § 2 kk podstawą orzeczenia kary łącznej w stosunku do D. J., była kara łączna 1 roku pozbawienia wolności wymierzona wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie o sygn. IV Ka 156/17, zmieniającym wyrok Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 23.03.2017r. sygn. II K 429/16 oraz kara zasadnicza 1 roku pozbawienia wolności wymierzona wyrokiem Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 20.06.2017r. w sprawie o sygn. II K 23/17.

O ile zatem Sąd Rejonowy wydając zaskarżony wyrok łączny słusznie wziął pod uwagę w/w kary, to jednak przy wymiarze kary łącznej zignorował treść wyroku Sądu Okręgowego w sprawie o sygn. IV Ka 156/17. Treść tego wyroku sprawia, że ustalenia faktyczne Sądu I instancji zawarte w treści części wstępnej wyroku łącznego są błędne, a tym samym okoliczności podmiotowe obciążające skazanego, a wpływające na wymiar kary łącznej zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku są nieprawdziwe.

Nieprawdą jest bowiem, że skazany we wrześniu 2015r. popełnił pięć przestępstw skierowanych przeciwko funkcjonariuszowi publicznemu, albowiem Sąd Okręgowy w wyroku o sygn. IV Ka 157/17 uznał w punkcie I a), iż w ramach przypisanych w punktach 1, 2 i 3 przestępstw wyrokiem o sygn. II K 429/16, skazany popełnił jeden czyn zabroniony (czyn ciągły) składający się z trzech zachowań, natomiast w punkcie I c) przyjął, że przypisane skazanemu zachowania w punktach 4 i 5 stanowią jedno przestępstwo.

W związku z powyższym Sąd Okręgowy, przy tak zmienionych ustaleniach faktycznych dokonał kontroli zaskarżonego wyroku w zakresie rażącej niewspółmierności kary łącznej wymierzonej skazanemu D. J.. Wprawdzie Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że łączeniu podlegają dwie kary po 1 roku pozbawia wolności, to jednak nie bez znaczenia dla wymiaru skazanemu kary łącznej pozostaje fakt, iż de facto skazany został w przeszłości skazany łączonymi wyrokami na trzy a nie na pięć przestępstw. W związku z powyższym, zdaniem Sądu Okręgowego wymierzoną skazanemu karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności należało uznać za rażąco surową.

Brak było natomiast podstaw do zastosowania wobec skazanego przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji, która to zasada stosowana jest wyjątkowo, w szczególnie uzasadnionych wypadkach, albowiem wyrok łączny nie został przewidziany jako nagroda dla skazanego.

Zdaniem Sądu Okręgowego wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady absorpcji nie uwzględniałoby w dostatecznym stopniu dyrektyw karania obowiązujących przy wymierzaniu kary łącznej. Sąd Okręgowy podkreśla bowiem, że kara łączna jest swego rodzaju podsumowaniem przestępczej działalności sprawcy w okresie czasu objętym skazaniem. I jakkolwiek przy wymiarze kary łącznej dopuszczalne jest stosowanie zarówno zasady absorpcji, jak i zasady kumulacji, to jednak rozstrzygnięcia te, jako skrajne winny znajdować zastosowanie jedynie w zupełnie wyjątkowych sytuacjach. Popełnienie więcej aniżeli jednego przestępstwa powinno raczej skłaniać do odstąpienia od zasady absorpcji kar, niż za nią przemawiać. Wymierzenie bowiem takiej kary doprowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno, a więcej przestępstw, a zatem prowadziłoby do praktycznej bezkarności innych zachowań zabronionych.

W ocenie Sądu Okręgowego zatem zastosowanie częściowo zasady absorpcji a częściowo kumulacji, przy uwzględnieniu ustalonych przesłanek przedmiotowo – podmiotowych, ustalonych już także po części trafnie przez Sąd Rejonowy, stanowi podstawę do wymiaru skazanemu kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Tak ukształtowany wobec D. J. wymiar kary łącznej jest zgodny z zasadami obowiązującymi przy wymiarze tego rodzaju kar i uwzględnia wszystkie okoliczności mające wpływ na jej wymiar.

Reasumując Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie A) uznał, że D. J. wyrokiem Sądu Rejonowego w Chodzieży z dnia 29.12.2016r. sygn. akt II K 429/16 zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 23.03.2017r. sygn. akt IV Ka 156/17 został uznany za winnego:

- przestępstwa z art. 224 § 2 kk w zw. z art. 222 § 1 kk i art. 64 § 1 kk i art. 226 § 1 kk i art. 11 § 2 kk i art. 12 kk (punkt I a wyroku Sądu Okręgowego), za które na podstawie art. 224 § 2 kk i art. 11 § 3 kk wymierzono mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności

- przestępstwa z art. 190 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk i art. 226 § 1 kk i art. 11 § 2 kk (punkt I c) wyroku Sądu Okręgowego), za które wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary połączono i wymierzono skazanemu karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności

- wymierzoną skazanemu karę łączną pozbawienia wolności w punkcie B) 1) obniżył do 1(jednego)roku i 6(sześciu) miesięcy .

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok został utrzymany w mocy.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223, ze zmianami).

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu – Dz. U. 2016r.1714.

Jarosław Ochocki Ewa Taberska Małgorzata Winkler - Galicka