Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17.08.2015 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Leszek Matuszewski

Protokolant: st. prot. sąd. M. K.

po rozpoznaniu w dniu 17.08.2015 r.

sprawy S. C.

obwinionego o wykroczenie z art. 97 kw

z powodu apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Pile z dnia 18.05.2015 r., sygn. akt II W 214/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełniania przypisanego mu wykroczenia z art. 97 kw,

2.  kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

L. M.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Pile, wyrokiem z dnia 18 maja 2015 roku, sygn. akt II W 214/15 uznał obwinionego S. C. za winnego tego, że w dniu 17 stycznia 2015 roku, około godziny 12.52 w P. na al. (...) kierując samochodem marki P. (...) o nr rej. (...) dokonał manewru wyprzedzania innego pojazdu bezpośrednio przed oznakowanym przejściem dla pieszych, tj. wykroczenia z art. 97 k.w. w związku z art. 26 ust 3 pkt 1 PoRD i za to na podstawie art. 97 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 200 złotych.

W tym samym wyroku, uniewinniono podsądnego od tego, że w krótkim odstępie czasu w P. przy ul. (...) nie zastosował się do znaku B-1 z umieszczoną tabliczką „ nie dotyczy obsługi i pracowników” wjeżdżając na boczny parking hotelu (...) to jest od wykroczenia z art. 92 § 1 k.w.

W ostatnim punkcie wyroku, na podstawie art. 118 §§ 1 k.p.w. zasądzono od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 złotych zryczałtowanych wydatków w sprawach o wykroczenia, a na podstawie art. 1 u art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych wymierzono mu opłatę w kwocie 30 złotych.

Z powyższym wyrokiem- z jego punktem 1- nie zgodził się obwiniony, składając apelację. Skarżący zarzucił Sądowi Rejonowemu, że w sposób nieprawidłowy ocenił ujawnione dowody.

Apelujący wniósł o uniewinnienie go od przypisanego mu wykroczenia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego S. C. zasługuje na uwzględnienie.

Sąd odwoławczy przypomina, że celem procesu o wykroczenie jest ustalenie faktów istotnych dla treści rozstrzygnięcia, i to z taką dokładnością, która pozwala na trafne zastosowanie prawa materialnego. Przypisanie winy i sprawstwa, co do zarzucanego przestępstwa powinno nastąpić zatem dopiero po ustaleniu ponad wszelką wątpliwość wszystkich znamion podmiotowych i przedmiotowych zarzucanego wykroczenia. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. W toku postępowania nie ujawniono żadnego wiarygodnego dowodu wskazującego na to, że obwiniony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przypisanego mu wykroczenia.

Sąd Rejonowy w sposób dowolny ocenił i przeanalizował dowody ujawnione w toku przewodu sądowego. Zasadnicze zastrzeżenia Sądu II instancji wzbudza analiza obiektywnego dowodu w postaci nagrania rejestrującego sposób jazdy podsądnego w inkryminowanym okresie, w szczególności manewr wyprzedzania. Wbrew temu, co przyjął Sąd I instancji nagranie nie potwierdza w żaden sposób tezy wniosku o ukaranie. Z zapisu obrazu wynika jednoznacznie, ze podsądny podjął manewr wyprzedzania samochodu policyjnego na alei (...), jednakże rozpoczął i zakończył go w pewnej, bezpiecznej odległości przed przejściem dla pieszych ( k.11). Nie jest zatem tak, aby rzeczony manewr miał miejsce bezpośrednio przed przejściem dla pieszych.

Sąd Okręgowy przypomina, że stosownie do przepisu art. 26 ust. 3. pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym kierującemu pojazdem zabrania się wyprzedzania pojazdu na przejściu dla pieszych i bezpośrednio przed nim, z wyjątkiem przejścia, na którym ruch jest kierowany. Przenosząc powyższe na realia niniejszej sprawy, nie ma wątpliwości, że S. C. nie naruszył tej reguły ostrożności. Zachowanie obwinionego nie stworzyło żadnego zagrożenia w ruchu lądowym.

Sąd I instancji błędnie uznał za miarodajne relacje procesowe policjanta P. S.. Twierdzenia wyżej wymienionej osoby o tym, że podsądny wyprzedził kierowany przezeń pojazd policyjny bezpośrednio przed przejściem rozmijają się z treścią wskazanego nagrania. Policjant mógł oczywiście subiektywnie ocenić sposób jazdy podsądnego jako nieprawidłowy i groźny. Jednakże w niniejszej sprawie zabezpieczono obiektywny dowód w postaci nagrania, który pozwalał Sądowi na obiektywną oceną sposobu jazdy podsądnego i zweryfikowanie oświadczeń policjanta.

W tym układzie procesowym, jedynym logicznym wnioskiem było uwolnienie podsądnego od odpowiedzialności karnej za przypisane mu wykroczenie.

Z uwagi na treść przepisu art. 109 § 2 k.p.s.w. w związku z art. 119 k.p.s.w. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy:

1.  zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił obwinionego od popełnienia przypisanego mu wykroczenia z art. 97 k.w.

2.  kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

SSO Leszek Matuszewski