Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Dariusz Śliwiński

Protokolant: prot. sąd. N. K.

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2016 roku

sprawy M. S. (1)

obwinionego z art. 143 § 1 kw.

na skutek apelacji, wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Chodzieży

z dnia 16.11.2015 roku sygn. akt II W 596/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcia zawarte w punkcie 2;

2.  w pozostałym zakresie utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy;

3.  zwalania obwinionego od obowiązku zwrotu kosztów procesu za postępowanie odwoławcze w tym opłaty za II instancję.

D. Ś.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 16 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy w Chodzieży w sprawie sygn. akt II W 596/15 uznał obwinionego M. S. (2) za winnego wykroczenia z art. 143 § 1 kw i wymierzył mu karę 150 zł grzywny oraz orzekł wobec niego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 579,14 zł, a nadto obciążył obwinionego kosztami postępowania (k. 50).

Apelację od powyższego wyroku wniósł obwiniony zaskarżając go w całości (k. 64-66).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego okazała się częściowo zasadna i zaskarżony wyrok podlegał zmianie.

Odnosząc się do meritum zarzutów apelacji obwinionego nie sposób podzielić jego zapatrywania, jakoby nie wypełnił on znamion wykroczenia z art. 143 § 1 kw poprzez zatkanie dopływu instalacji kanalizacji z gruntu sąsiada w studzience przelotowej położonej na jego gruncie, albowiem przedmiotową studzienkę wybudował on na własny koszt i nigdy nie została ona formalnie przejęta przez gminę jako urządzenie publicznej sieci kanalizacyjnej. Kwestia własności przedmiotowej studzienki nie była istotna dla możliwości przypisania obwinionemu sprawstwa. Pamiętać trzeba, iż taki sposób przyłącza do publicznej sieci kanalizacyjnej pokrzywdzony zastał już w momencie nabycia swojej nieruchomości. Ten stan rzeczy wynikał z tego, że wcześniej obie nieruchomości znajdowały się w jednych rękach, tj. rodziny obwinionego.

W takich okolicznościach nieuzgodnione wcześniej z oskarżycielem posiłkowym zatkanie przez obwinionego wylotu instalacji kanalizacji z jego nieruchomości w studzience przelotowej położonej na jego nieruchomości było równoznaczne z uniemożliwieniem korzystania przez pokrzywdzonej z urządzeń przeznaczonych do użytku publicznego, tj. z publicznej sieci kanalizacyjnej. Nie ulega również wątpliwości, iż działanie obwinionego mogło być kwalifikowane jako zachowanie ze swawoli. Obwiniony mimo zatkania wylotu kanalizacji z sąsiedniego gruntu nie podjął żadnych prac przy studzience przelotowej, mimo iż zachowanie swoje tłumaczył koniecznością remontu studzienki. Jednocześnie nie zatkał wlotu instalacji odprowadzającej nieczystości z własnego domu. W tym miejscu Sąd Okręgowy pragnie podkreślić, iż nie sposób dać wiary obwinionemu, że zamieszkując w swoim domu, mógł nie wytwarzać żadnych nieczystości i w związku z tym wylotu kanalizacji ze swojego domu nie musiał zatykać. W końcu, jak już wyżej wspomniano, obwiniony nie uprzedził sąsiada o planowanym remoncie studzienki i nie poczynił z nim w tym zakresie żadnych uzgodnień, czego należałoby oczekiwać przy rzeczywistym planowaniu tego rodzaju prac.

Podsumowując, sprawstwo i wina zostały obwinionemu przypisane przez Sąd I instancji prawidłowo.

Przechodząc do kwestii wymiaru kary Sąd Okręgowy pragnie zauważyć, iż nie sposób dopatrzyć się w wymierzonej obwinionemu grzywnie w wysokości 150 zł przesłanek rażącej surowości. Wymiar kary ocenić należy jako współmierny do stopnia społecznej szkodliwości czynu obwinionego oraz stopnia jego zawinienia. Poza tym zważywszy na sytuację rodziną obwinionego – żonaty, nie ma nikogo na utrzymaniu oraz uzyskiwane przez niego dochody z renty – 1600 zł miesięcznie, nie można uznać, iż orzeczonej wobec niej grzywny w tej kwocie nie będzie w stanie uiścić.

Nie sposób podzielić jednak trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w przedmiocie naprawienia szkody wyrządzonej przez obwinionego oskarżycielowi posiłkowemu. Sąd I instancji wskazał, iż poniósł on szkodę z uwagi na wykonanie na własny koszt niezależnego przyłącza do sieci kanalizacyjnej swojej nieruchomości. Z tym zapatrywaniem zgodzić się nie sposób. Szkoda majątkowa winna być zwiększeniem pasywów bądź też zmniejszeniem aktywów majątku oskarżyciela posiłkowego, który pozostaje w bezpośrednim związku z czynem obwinionego. Bezprawny skutek zachowania oskarżonego został usunięty poprzez odblokowanie wylotu instalacji kanalizacji z nieruchomości oskarżyciela posiłkowego w studzience przelotowej położonej na gruncie obwinionego po interwencji w urzędzie gminy. Jednocześnie oskarżyciel posiłkowy nie wykazał, aby w jego budynku doszło do jakichkolwiek uszkodzeń wskutek zalania ściekami, których odpływ został tymczasowo przez obwinionego zablokowany. W takich okolicznościach stwierdzić należało brak przesłanek wskazujących, iż oskarżyciel posiłkowy poniósł na skutek zachowania obwinionego realną szkodę majątkową.

Oskarżyciel posiłkowy podjął własną inicjatywę w zakresie uniezależnienia zrzutu swoich nieczystości do gminnego kolektora sanitarnego od wykorzystywania studzienki przelotowej na gruncie obwinionego. Jeżeli oskarżyciel posiłkowy jest przekonany, iż pokrzywdzony zobowiązany jest partycypować w kosztach tej inwestycji, winien poszukiwać ochrony prawnej swoich roszczeń w tym zakresie na drodze postępowania cywilnego.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 109 § 2 kpw zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchylił rozstrzygniecie zawarte w punkcie 2 a w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w mocy.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. t. jedn. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwalniając obwinionego od obowiązku zwrotu kosztów procesu za postępowania odwoławcze, albowiem przemawiały za tym względy słuszności.

SSO Dariusz Śliwiński