Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, dnia 27 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Ratajczak

Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Słup-Ostrawska

po rozpoznaniu w dniu 27 września 2018 r. w Poznaniu

na rozprawie sprawy z powództwa (...) S.A. w W.,

przeciwko M. S. pesel (...), J. S. pesel (...)

- o zapłatę

I. utrzymuje w mocy nakaz zapłaty z dnia 30 stycznia 2017r. wydany w sprawie XII Nc 21/17 Sądu Okręgowego w Poznaniu;

II. zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 10834zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/-/H. Ratajczak

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 09 stycznia 2017 roku (k. 2- 23) (...) Bank (...) Spółka Akcyjna wniósł o orzeczenie nakazem zapłaty, że pozwani M. S. i J. S. odpowiadający solidarnie mają zapłacić na rzecz powoda kwotę 480.248,11 CHF wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 15 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty; zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych oraz zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł i kosztów odpisów poświadczonych notarialnie pełnomocnictw w wysokości 3,69 zł. Na wypadek wniesienia przez stronę pozwaną zarzutów w ustawowymi terminie powód wniósł o orzeczenie wyrokiem o utrzymaniu w mocy nakazu zapłaty, nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności i zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu zgodnie z żądaniem pozwu.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w dniu 24 listopada 2006 roku pozwani zawarli z powodem umowę o kredyt mieszkaniowy własny kąt hipoteczny nr (...) (...). Powód jest w posiadaniu weksla na kwotę 480248,11 CHF, który został wystawiony jako zabezpieczenie jego roszczeń. W związku z powstałym zadłużeniem i nie regulowaniem go przez pozwanych powód wysłał do nich wezwanie do spłaty zadłużenia. Do dnia wniesienia powództwa strona pozwana nie podjęła próby dobrowolnego uregulowania zadłużenia, nie wystąpiła też z żadnym wnioskiem o zawarcie ugody. Nadto powód wezwał pozwanych do wykupu weksla, termin płatności minął 14 grudnia 2016 roku.

Sąd nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu nakazowy z dnia 30 stycznia 2017 roku (k. 25) nakazał pozwanym M. S. i J. S. aby zapłacił powodowi (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. solidarnie kwotę 480.248,11CHF wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi liczonymi od 15 grudnia 2016r do dnia zapłaty oraz kwotę 24.795 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych i kwotę 20,69 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów poświadczonych notarialnie pełnomocnictw w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty albo wnieśli w tym terminie zarzuty.

Pismem dnia 27 lutego 2017 roku (k. 47- 49) pozwani złożyli zarzuty od nakazu zapłaty, wnieśli o przeprowadzenie sprawdzenia wartości przedmiotu sporu na podstawie art. 25 kc, z uwagi na brak załączenia do pozwu umowy kredytu mieszkaniowego, z którego wynikałaby kwota dochodzona pozwem, nadto do dnia złożenia sprzeciwu strona pozwana nie otrzymała stosownego wyliczenia dotyczącego rozliczenia; oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych; nieobciążanie strony pozwanej kosztami procesu. Nadto pozwani złożyli wniosek o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty do momentu rozstrzygnięcia sprawy.

W uzasadnieniu pisma pozwani podnieśli, iż wielokrotnie zwracali się do powoda o przedstawienie wyliczeń odnośnie rat wynikających z udzielonego kredytu we frankach szwajcarskich, do dnia złożenia sprzeciwu powód nie udzielił wyjaśnień ani wyliczeń. W związku z treścią pozwu oraz brakiem dokumentacji nie jest możliwe pełne ustosunkowanie się pozwanych do twierdzeń powoda, a tym samym do rzetelnej obrony również w zakresie wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Wobec powyższego wniosek pozwanych o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty do momentu rozstrzygnięcia sprawy jest konieczny, iż zasługuje na pozytywne rozpatrzenie, gdyż egzekucja na tym etapie może doprowadzić do niepowetowanych strat u pozwanych.

W odpowiedzi na zarzuty z dnia 23 stycznia 2018 roku (k. 134- 356) powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko procesowe, w tym twierdzenia i wnioski zawarte w pozwie, a nadto o wydanie wyroku utrzymującego w całości w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z 30 stycznia 2017 roku oraz o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz 34 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwie.

Ewentualnie w razie uchylenia nakazu zapłaty powód wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwoty 480.248,11 CHF wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 15 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty, zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz zwrotu opłaty skarbowej od złożonych pełnomocnictw. Nadto strona powodowa wniosła o oddalenie wniosku pozwanych o sprawdzenie wartości przedmiotu sporu, albowiem wynika ona wprost z treści weksla oraz o oddalenie wniosku pozwanych o wstrzymanie wykonania nakazu zapłaty.

Postanowieniem z dnia 09 marca 2018 roku 9k. 362) Sąd wstrzymał wykonanie nakazu zapłaty z dnia 30 stycznia 2017 roku wydanego w sprawie o sygnaturze XII Nc 21/17.

W dalszym toku postępowania strony podtrzymywały swoje stanowiska procesowe.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

W dniu 24 listopada 2006 roku pomiędzy powodem, a pozwanymi M. S. i J. S. została zawarta umowa kredytu mieszkaniowego własny kąt hipoteczny nr (...) (...). Powód udzielił pozwanym kredytu w kwocie 392.300 CHF. Zabezpieczenie spłaty kredytu zostało ustanowione w postaci hipoteki zwykłej łącznej w kwocie 392.300 CHF zabezpieczającej kredyt, hipoteki kaucyjnej łącznej do kwoty 86.306 CHF zabezpieczającej odsetki, umowy o przelew wierzytelności pieniężnej z umowy ubezpieczenia kredytowej nieruchomości, weksla własnego in blanco kredytobiorcy wraz z deklaracja wekslową, klauzuli potrącenia z rachunku biznes (...) nr (...) prowadzonego przez (...) SA o/1 Ś..

Dowód: umowa kredytu mieszkaniowego własny kąt hipoteczny nr(...) (...) (k. 188- 197)

Kredyt został uruchomiony w dniu 04 grudnia 2006 roku i został wypłacony zgodnie z dyspozycją wypłaty na rzecz R. K. tytułem zakupu budynku mieszkalnego.

Początkowo pozwani regularnie spłacali raty kredytu. Z czasem pojawiły się problemy finansowe po stronie J. S. i M. S., które nie pozwalały na wywiązywanie się ze zobowiązania. Pozwani w dniu 25 marca 2008 roku złożyli wniosek o zawieszenie spłaty zadłużenia tj. o zawieszenie spłaty raty kredytowo- odsetkowej kredytu mieszkaniowego przypadającej do zapłaty w dniu 01 kwietnia 2008 roku. Wniosek pozwanych został pozytywnie rozpatrzony przez bank.

Dowód: wniosek o zawieszenie spłaty zadłużenia (k. 250), odpowiedź na wniosek z dnia 28 marca 2008 roku (k. 25)

W kolejnych miesiącach pozwani nie regulowali kolejnych rat kredytu. W miesiącach maj, czerwiec, sierpień 2008 roku bank informował dłużników o niedopłacie.

Dowód: przypomnienie o niedopłacie (k. 252- 256), potwierdzenie odbioru (k. 258-259)

Wobec powstałych zaległości powód skierował do pozwanych wypowiedzenie umowy kredytu w części dotyczącej warunków spłaty kredytu. Powód wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 18.149,36 CHF w terminie do 23 marca 2009 roku, nadto poinformował, że powyższa kwota została postawiona w stan natychmiastowej wykonalności.

Wobec upływu terminu płatności powód pismem z dnia 07 maja 2009 roku wezwał M. S. oraz J. S. do zapłaty niespłaconego kapitału w kwocie 384.117,27 CHF, odsetek zaległych w kwocie 15.230,62 CHF, dalszych należnych odsetek naliczanych na bieżąco, kosztów w kwocie 23,05 CHF, kosztów monitu w kwocie 25,55, w terminie 7 dni licząc od dnia doręczenie niniejszego wezwania. Nadto powód poinformował o możliwości ustalenia innych warunków spłaty zadłużenia korzystnych dla obu stron.

Z uwagi na brak regulacji należności powód po raz kolejny skierował do pozwanych wezwanie do zapłaty.

Dowód: wypowiedzenie umowy kredytu w części (k. 260- 261, 264- 265), kopie przesyłek wraz z zpo (k. 262- 263), informacja (k. 266, 267), wezwanie do zapłaty (k. 268,269), pismo z dnia 07 maja 2009 roku (k. 270, 271), wezwanie do zapłaty z dnia 23 września 2009 roku (k. 272)

Pismem z dnia 10 listopada 2009 roku pozwani zwrócili się do banku z prośbą o restrukturyzację kredytu z uwagi na trudną sytuację finansową. Pozwany wskazał, że od stycznia 2010 roku podejmie zatrudnienie za granicą, wobec czego pozwani wnieśli o zawieszenie płatności rat kredytu do końca 2009 roku i zaproponowali spłatę rat od stycznia 2010 roku w wysokości około 2.000 zł miesięcznie, a od maja zapłatę rat w wysokości około 4.000 zł miesięcznie przez okres 36 miesięcy tj. do momentu sprzedaży kredytowanej nieruchomości, a ze środków uzyskanych ze sprzedaży pozwani spłacą całość kredytu. Nadto zwrócili się o umorzenie częściowe odsetek karnych.

Powód pozytywnie rozpoznał wniosek pozwanych i w dniu 20 listopada 2009 roku została zawarta umowa ugody. Zadłużenie wynikające z umowy pierwotnej na dzień 12 listopada 2009 roku wynosiło 440.151,29 CHF, pozwani uznali zadłużenie i zobowiązali się do jego spłaty. Na podstawie umowy ugody bank zawiesił spłaty rat kredytu do końca 2009 roku. W okresie od 15 stycznia 2010 roku do 15 kwietnia 2010 roku ustalił raty płatne w kwocie 740 CHF miesięcznie, od 15 maja 2010 roku przez okres 36 miesięcy raty płatne w wysokości 2.050 CHF miesięcznie do 15 kwietnia 2013 roku oraz jednorazową całkowitą spłatę w maju 2013 roku, termin płatności do 15 dnia każdego miesiąca.

Dowód: historia rachunku sprzed konwersji (198- 202), historia operacji na kontralcie kredytowym (k. 203- 218), informacja banku (k. 219- 223), załącznik nr1- dyspozycja wypłaty z zał. (k. 224- 25), pismo z dnia 10 listopada 2009 roku (k. 226-227), wniosek o podjęcie decyzji na zawarciu umowy ugody (k. 228- 231), decyzja (...) (k.232), umowa ugody z dnia 20 listopada 2009 roku (k. 233- 235)

Mimo zawarcia umowy ugody pozwani nie spłacali regularnie rat kredytu. J. S. po raz kolejny w listopadzie 2010 roku zwrócił się o rozłożenie powstałego zadłużenia. Pozwany zadeklarował gotowość spłaty rat w wysokości 800 CHF miesięcznie, z zastrzeżeniem że do całkowitej spłaty dojdzie zgodnie z treścią zawartej ugody. Nadto pozwany wskazał, iż znalazł potencjalnego nabywcę przedmiotowej nieruchomości.

Wniosek został pozytywnie rozpoznany i w dniu 29 listopada 2010 roku został podpisany aneks nr(...) do umowy ugody z dnia 20 listopada 2009 roku określającej warunki spłaty kredytu hipotecznego własny kąt nr (...) (...) z dnia 24 listopada 2006 roku. Wraz z pismem z dnia 01 kwietnia 2011 roku powód skierował do pozwanych korespondencję wraz z harmonogramem spłat, aktualnym po zwarciu aneksu do umowy ugody.

Dowód: pismo pozwanego (k. 236- 237), aneks nr (...)(k. 239), notatka służbowa z dnia 25 listopada 2010 roku (k. 240), pismo z dnia 01 kwietnia 2011 roku wraz z załącznikami (k. 241-248)

Kiedy ponownie pojawiły się zaległości po stronie pozwanych powód pismem z dnia 20 marca 2013 roku wezwał ich do zapłaty oraz wypowiedział warunki spłaty umowy. W odpowiedzi J. i M. S. złożyli wniosek o zawieszenie spłaty kredytu na okres 6 miesięcy, uzasadniając go trudną sytuacją finansową.

Bank przychylił się do wniosku pozwanych o zawieszenie spłaty rat kredytu przez okres 6 miesięcy. Z uwagi na powyższe strony podpisały aneks do umowy kredytowej oraz został ustalony nowy harmonogram spłat kredytu.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 274), potwierdzenie odbioru (k. 275- 276), wniosek o zawieszenie spłaty kredytu (k. 277), wniosek o podjęcie decyzji (k. 278- 281), formularz oceny wniosku (k. 282-283), aneks do umowy kredytowej (k. 284- 286), harmonogram spłat kredytu (k. 287- 296), formularz informacyjny dotyczący umowy restrukturyzacyjnej (k. 297- 300), ocena zdolności restrukturyzacyjnej (k. 301)

Z uwagi na powstanie kolejnych zaległości w spłacie zobowiązania i skierowane pismem z dnia 21 listopada 2013 roku wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie warunków spłaty umowy, pozwani złożyli wniosek o zawarcie umowy restrukturyzacyjnej. Zaproponowali wpłatę miesięcznych rat w wysokości 1.000 zł, nadto wskazali, że zlecili sprzedaż nieruchomości będącej zabezpieczeniem kredytu. Powyższy wniosek został pozytywnie rozpatrzony przez bank. W dniu 03 grudnia 2013 roku został podpisany aneks nr (...) do umowy kredyt mieszkaniowy własny kąt hipoteczny, na mocy którego strony ustaliły termin spłaty zadłużenia do dnia 15 stycznia 2016 roku, zgodnie z harmonogramem stanowiącym integralną część umowy.

Dowód: wezwanie do zapłaty i wypowiedzenie umowy z dnia 21 listopada 2013 roku (k. 302), korespondencja z zpo (k. 303- 306), wniosek o zawarcie umowy restrukturyzacyjnej (k. 307- 309), wniosek o podjęcie decyzji (k. 310- 314), formularz oceny wniosku (k. 315-316), ocena zdolności restrukturyzacyjnej (k. 317), formularz informacyjny dotyczący umowy restrukturyzacyjnej (k. 318- 321), harmonogram spłat kredytu (k. 322- 323), aneks nr (...) do umowy własny kąt hipoteczny (k. 324)

W związku z dalszymi problemami z płatnością, pozwani zwrócili się do banku w styczniu 2016 roku kolejny raz z wnioskiem o obniżenie wysokości miesięcznej raty kredytu do kwoty 1.000 zł, z uwagi na wysoki kurs franka szwajcarskiego oraz trudną sytuację finansową. Nadto wskazali, że zlecili sprzedaż nieruchomości stanowiącej zabezpieczenie kredytu.

Powyższy wniosek został rozpoznany negatywnie z uwagi na wyczerpanie przez pozwanych limitu 5 restrukturyzacji, nadto z uwagi na fakt, że nie podjęli czynności zmierzających do sprzedaży nieruchomości oraz zaproponowali zbyt niską kwotę raty. Powód nadto wskazał, że wielokrotne próby restrukturyzacji kredytu nie doprowadziły do ustabilizowania się regularnej spłaty rat w ustalonej wysokości. Nadto bank poinformował, że w przypadku dokonywania wpłat na poczet spłaty kredytu przez okres 6 miesięcy, w możliwie jak największej wysokości, pozwoli na uwiarygodnienie się dłużników przed bankiem oraz podjęcie po tym okresie ponownej próbny negocjacji w sprawie ewentualnej umowy ugody.

Pismem z dnia 23 lutego 2016 roku powód wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 454.197,53 CHF, w terminie 7 dni od doręczenie wezwania. Korespondencja została odebrana przez J. S. w dniu 04 marca 2016 roku, a przez M. S. w dniu 07 marca 2016 roku.

We wrześniu 2016 roku pozwani ponownie złożyli wniosek o zwarcie umowy restrukturyzacyjnej, ale nie został pozytywnie rozpatrzony. Bank odmówił kolejnej restrukturyzacji z uwagi na zbyt niskie zadeklarowane miesięczne raty, brak posiadania zdolności restrukturyzacyjnej przez J. i M. S..

Z uwagi na brak spłaty zadłużenia w wyznaczonym terminie bank skierował pismem z dnia 14 listopada 2016 roku do pozwanych wezwanie do zapłaty kwoty 480.248,11 CHF i wezwanie do wykupu weksla, informując, że dzień 14 grudnia 2016 roku jest datą płatności weksla.

Dowód: wniosek o zawarcie umowy restrukturyzacyjnej (k. 325- 327), wniosek (k. 328- 329), ocena zdolności restrukturyzacyjnej (k. 330), zawiadomienie o negatywnym rozpatrzeniu wniosku (k 331), korespondencja mailowa (k. 332- 334), wniosek (k. 335-336), odpowiedź (k. 338), informacja z dnia 15 marca 2016 roku (k. 339), wniosek o zawarcie umowy restrukturyzacyjnej (k. 340- 342), informacja wraz z potwierdzeniami odbioru (k. 343- 347), wniosek o negatywne rozpatrzenie wniosku o restrukturyzację (k.348- 349), notatki (k. 350,351)warunki restrukturyzacji umów (k. 352- 353), propozycja dobrowolnej sprzedaży nieruchomości (k. 419, 420), przypomnienia/monity/informacje o niedopłacie (k. 421- 432), wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 8-9, 10-110), wezwanie wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 12-13, 14-15)

W odpowiedzi na pismo pozwanych bank poinformował J. i M. S., że stan zadłużenia kredytu mieszkaniowego własny kąt hipoteczny nr (...) na dzień 11 stycznia 2017 roku wynosi 488.922,46 CHF w tym kapitał zapadły 345.969,75 CHF, odsetki 108.533,28 CHF, 34.419,73 CHF odsetki karne.

Dowód: pismo z dnia 02 stycznia 2017 roku (k. 355), informacja o stanie zadłużenia (k. 354)

W związku z wypowiedzeniem warunków spłaty umowy bank wystąpił z pozwem o czym poinformował pozwanych. Bank wskazał, że uniknięcie egzekucji jest możliwe po bezzwłocznym spłaceniu zaległości, która na dzień 23 sierpnia 2017 roku wynosiła 510.154,57 CHF

Dowód: zawiadomienie (k. 425-418)

Do momentu wniesienia pozwu zadłużenie nie zostało uregulowanej nawet w części.

Okoliczność bezsporna

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów.

Sąd dał wiarę powołanym wyżej dokumentom oraz ich odpisom i kserokopiom, albowiem nie były przez strony kwestionowane, jak również nie budziły wątpliwości Sądu. Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z art. 244 § 1 kpc dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Z kolei w świetle art. 245 kpc dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Przede wszystkim nie budziła najmniejszych wątpliwości obszerna dokumentacja dotycząca umowy kredytu. Wynika z niej jednoznacznie jak wyglądała spłata zobowiązania przez pozwanych, jakie procedury zostały wdrożone i w jaki sposób była restrukturyzowana umowa główna. Żadna ze stron nie podważała okoliczności wynikających z tych dokumentów.

Odnosząc się do zeznań świadka A. R. należy uznać je za wiarygodne, świadek wypowiadała się na temat jej obowiązków zawodowych. Niemniej jednak nie kojarzy pozwanych, wyłącznie domyśla się że są dłużnikami banku, a firma w której jest zatrudniona dostała zlecenie sprzedaży nieruchomości. Ostatecznie zeznania świadka okazały się dla Sądu mało przydatne.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wyliczeń dokonanych przez bank w odpowiedzi na zarzuty jako spóźniony. Przeprowadzenie niniejszego dowodu prowadziłoby do przewlekłości postępowania. Już w piśmie procesowym z dnia 27 lutego 2017 roku stanowiącego zarzuty, pozwani wnosili o przeprowadzenie wskazanych tam dowodów. Już na ówczesnym etapie pozwani mogli złożyć wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego. Nadto należy zważyć, że w odpowiedzi na zarzuty stron powodowa nie powoływała nowych okoliczności, wpływających na wysokość kwoty dochodzonej pozwem.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanych z uwagi na ich niestawiennictwo. Należy zważyć że zostali prawidłowo wezwania na termin rozprawy, pozwany J. S. przyjął termin do wiadomości, natomiast pozwanej M. S. prawidłowo doręczono wezwanie do rąk dorosłego domownika (epo k. 458). Pozwani nadto nie usprawiedliwili swojej nieobecności jak również nie wnosili o odroczenie terminu rozprawy. Strona pozwana nie stawiła się na wezwanie Sądu, wobec czego Sąd według własnego uznania, na podstawie zebranego materiału dowodowego wydał orzeczenie.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 495 i 496 kpc, w razie prawidłowego wniesienia zarzutów od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym, Sąd po przeprowadzeniu rozprawy wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla
i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Roszczenie powoda należało uznać za zasadne. Strony łączyła umowa kredytu mieszkaniowego własny kąt hipoteczny nr (...), na mocy której powód pozostawił do dyspozycji pozwanych kredyt w kwocie 392.300 CHF, z przeznaczeniem na zakup budynku mieszkalnego. Harmonogram spłat kredytu był kilkukrotnie zmieniany z uwagi na pięciokrotną restrukturyzacje umowy kredytu, ostatecznie pozwani mieli dokonać całkowitej spłaty kredytu do 15 stycznia 2016 roku.

Spłata zobowiązania została zabezpieczona wekslem in blanco, a na mocy deklaracji wekslowej do niego dołączonej powód był uprawniony do uzupełnienia weksla kwotą zadłużenia z uwzględnieniem należnych odsetek, prowizji i kosztów. J. S. i M. S. popadli w zwłokę, wobec czego powód skierował do nich wezwanie do zapłaty. Zapłata nie nastąpiła, dlatego powód wypełnił weksel i wystąpił na drogę sądową.

Pozwani kwestionowali wysokość zobowiązania, albowiem powód mimo ich próśb nie przedstawiał im wyliczeń odnośnie rat wynikających z przedmiotowego kredytu oraz nie udzielił im wyjaśnień. Nadto wskazali, że zostali pozbawieni prawa do obrony, gdyż nie mieli możliwości zapoznania się z wymienionym wekslem oraz dokumentacją w tym umową kredytu.

Sąd w toku postępowania badał zasadność wniesionych zarzutów od nakazu zapłaty dotyczących łączącego strony stosunku podstawowego.

Zgodnie z art. 69 ustawy Prawo Bankowe z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz.U. Nr 140, poz. 939 ze zm.) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie z zasadami obowiązującymi w procedurze cywilnej ciężar gromadzenia materiału procesowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc, art. 6 kc). Art. 6 kc określa reguły dowodzenia, to jest przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd nie ma obowiązku dążenia do wszechstronnego zbadania wszystkich okoliczności sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne.

W myśl zatem ogólnych zasad na pozwanych spoczywał ciężar dowodu w odniesieniu do zarzutów i twierdzeń podniesionych w treści zarzutów od nakazu zapłaty.

Mając na uwadze treść złożonych zarzutów oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że samo stwierdzenie przez stronę pozwaną, że kwestionują wysokość zobowiązania nie jest dla Sądu wystarczające. W toku postępowania dowodowego pozwani nie wykazali, że roszczenie nie istnieje lub istnieje, ale w innej wysokości. Na poparcie swoich twierdzeń nie zaprezentowali żadnego materiału dowodowego, nadto nie stawili się na wezwanie Sądu celem przeprowadzenia dowodu z ich zeznań. Również Sądowi nie są znane żadne wyjątkowe okoliczności, które usprawiedliwiałyby ich nieobecność.

Sąd pragnie podkreślić, że strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody (art. 3 kpc). Nadto jak stanowi art. 233 kpc Sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd oceni na tej samej podstawie, jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkodom stawianym przez nią w jego przeprowadzeniu wbrew postanowieniu sądu.

Strona powodowa w toku postępowania przedłożyła obszerną dokumentację, z której jasno wynika wysokość zadłużenia pozwanych. Co należy podkreślić prawdziwość złożonych dokumentów nie była przez pozwanych kwestionowana, w żaden sposób nie odnieśli się do nich. Nadto treść złożonych dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu.

Z przedłożonej dokumentacji wynika, że pozwani mieli trudności z terminowym spłacaniem rat kredytu. Pięciokrotnie doszło do restrukturyzacji umowy, bank uwzględniał wnioski pozwanych o zmianę wysokości rat, haromonogramu bądź ich zawieszenia z uwagi na trudną sytuację finansową kredytobiorców. Powyższe działania nie przynosiły oczekiwanego rezultatu tj. uzyskania stabilizacji w regulowaniu zadłużenia. Znamiennym jest fakt, że w czasie kiedy strony łączyła umowa kredytu tj. przez okres około 10 lat, pozwani nie kwestionowali wysokości ich zobowiązania, nadto uznali zadłużenie w kwocie 440.151,29 CHF przystępując do kolejnej umowy ugody z bankiem, zawartej w dniu 20 listopada 2009 roku. Z przedłożonych dokumentów wynika, że pozwanym były doręczane powiadomienia o stanie ich zadłużenia, którego nie kwestionowali. Przeciwne okoliczności nie zostały przez pozwanych dowiedzione. W aktach znajduje się wyłącznie jeden wniosek pozwanych, pochodzący z dnia 02 stycznia 2017 roku o wyjaśnienie i szczegółowe przedstawienie sposobu wyliczenia oraz podstawy kwot znajdujących się w wezwaniu do zapłaty. Powód w odpowiedzi na pismo pozwanych wskazał, iż zadłużenie kredytu mieszkaniowego własny kąt hipoteczny na dzień 11 stycznia 2017 roku wynosi 488.922,46 CHF, w tym kapitał zapadły 345.969,75 CHF, odsetki 108.533,28 CHF, odsetki karne 34.419,42 CHF, nadto poinformowano ich że od kapitału zapadłego naliczane są odsetki karne w wysokości 10% w stosunku rocznym.

Również za niezasadny należy uznać zarzut pozwanych jakoby nie mógł się odnieść do treści umowy albowiem nie została dołączona do pozwu. Jak wynika z przedłożonych dokumentów pod umową główną, umowami ugody oraz aneksami do umowy głównej widnieją podpisy pozwanych, stąd Sąd wywodzi wniosek, że mieli oni pełną wiedzę o dokonanych ustaleniach między stronami, zasadach spłaty kredytu, każdorazowo w dacie podpisania umowy. Ponadto mimo przedłożenia przez powoda w/w umów pozwani nie odnieśli się do nich w żadnym zakresie, przede wszystkim nie stawili się celem przeprowadzenia dowodu z ich przesłuchania.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 496 kpc utrzymał w mocy nakaz zapłaty z dnia 30 stycznia 2017 roku wydany w sprawie XII Nc 21/17 Sadu Okręgowego w Poznaniu, o czym orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc i obciążył nimi pozwanych jako stronę przegrywającą proces.

Sąd obciążył pozwanych solidarnie kosztami postępowania spowodowanymi wniesieniem zarzutów i zasądził od nich na rzecz powoda kwotę 10.834 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, na którą składają się 10.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 34 zł tytułem dwukrotnej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Mając na uwadze powyższe na podstawie wyżej powołanych przepisów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SOO Hanna Ratajczak

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować;

2.  Odpis wyroku doręczyć pełnomocnikowi powoda oraz pozwanej wraz z pouczeniem o apelacji;

3.  Za 14 dni lub z apelacją.

P. dnia 30 października 2018 r

SSO Hanna Ratajczak