Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, dnia 12 kwietnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Maria Prusinowska

Protokolant: stażysta Justyna Wojciechowska

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2018 r. w Poznaniu

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. ( KRS (...) )

przeciwko Z. (...)w P.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 73 377,40 zł ( siedemdziesiąt trzy tysiące trzysta siedemdziesiąt siedem złotych 40/100 ),

2.  Oddala wniosek o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności,

3.  Kosztami postępowania obciąża w całości pozwanego i z tego tytułu:

a. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4007 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych i 7217 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania,

b. nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Poznaniu kwotę 2433,50 zł tytułem zwrotu wydatków na opinię biegłej.

SSO M. Prusinowska

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 7 marca 2016 r. powód Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniósł o zasądzenie od pozwanegoZ. (...) w P. kwoty 80.124,72 zł oraz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że wskutek wydania błędnej decyzji przez pozwanego co do podlegania przez powoda ubezpieczeniu społecznemu z tytułu umowy o pracę zamiast z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej – co zostało stwierdzone w prawomocnie zakończonym postępowaniu sądowym, powód nie uiszczał właściwej składki na ubezpieczenie społeczne, błędnie sugerując się ww. decyzją. Po zakończeniu wieloletniego postępowania w przedmiocie uchylenia decyzji pozwany stwierdził zaległość powoda w regulowaniu prawidłowej stawki ubezpieczenia i zobowiązał powoda do jej uiszczenia w prawidłowej wysokości wraz z odsetkami. Zaległość została uregulowana częściowo w wyniku zaliczenia składek płaconych przez powoda na ubezpieczenie społeczne z innego tytułu, a częściowo w drodze egzekucji. Powód wskazał, że opieszałość w regulowaniu właściwych składek wynikała tylko i wyłącznie z wydania błędnej – sprzecznej z prawem decyzji przez pozwanego i wobec tego pozwany ponosi pełną odpowiedzialność za powstałą z tego tytułu zaległość, zaś wyegzekwowane odsetki stanowią świadczenie nienależne pozwanemu. Powód od zawsze deklarował bowiem gotowość spłaty prawidłowej stawki ubezpieczenia przy czym tylko z przyczyn leżących po stronie pozwanej do tego nie doszło.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że powód nie zdołał wykazać przesłanek odpowiedzialności pozwanego w sprawie, w szczególności poniesionej szkody, związku przyczynowego pomiędzy szkodą a działaniem pozwanego jak również bezprawności działania pozwanego.

Pismem z dnia 5 września 2016 r. powód cofnął powództwo co do kwoty 6.747,32 zł.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Decyzją z dnia 13 sierpnia 2004 r., znak:(...) Z. (...) w P. stwierdził, że pracownik powoda – W. G. z tytułu zatrudnienia w spółce Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w P. nie podlega od dnia 1 kwietnia 1996 r. ubezpieczeniu społecznemu z tytułu umowy o pracę zawartej z ww. spółką, a jednocześnie, że podlega on od dnia 1 stycznia 2003 r. ubezpieczeniu społecznemu, jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, uzasadniając, że pomiędzy W. G., a Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o. nie doszło do powstania stosunku pracy albowiem umowa o pracę z dnia 25 marca 1996 r. została podpisana z naruszeniem art. 203 Kodeksu handlowego (obecnie art. 210 ksh).

Odwołanie od ww. decyzji zostało wniesione w dniu 17 września 2004 r.

Wyrokiem z dnia 24 stycznia 2008 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu, sygn. akt (...)oddalił ww. odwołanie. Od tego wyroku została wniesiona w dniu 28 lutego 2008 r. apelacja w wyniku czego, wyrokiem z dnia 14 października 2008 r., sygn. akt (...)Sąd Apelacyjny w Poznaniu uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Poznaniu.

Sąd Okręgowy w Poznaniu po ponownym rozpoznaniu sprawy, wyrokiem z dnia 5 czerwca 2009 r., sygn. akt(...)zmienił zaskarżoną decyzję stwierdzając, że W. G. od dnia 1 kwietnia 1996 r. podlega ubezpieczeniu społecznemu z tytułu zawartej umowy o pracę z powodem. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że: „Wymóg reprezentacji spółki, o jakiej mowa w art. 210 ksh nie jest wymagany w sytuacji, gdy spółka zawiera umowę o pracę niezwiązaną ze sprawowaną funkcją członka zarządu (…). Wiążąca W. G. ze spółką umowa o pracę nie była związana ze sprawowaniem funkcji członka zarządu lecz z pracowniczymi czynnościami wykonawczymi, technicznymi”.

Bezsporne, a nadto dowód: decyzjaZ. (...) w P. z dnia 13.08.2004 r., znak (...)(k.19-20), kserokopia wyroku Sądu Okręgowego, Wydziału VIII Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu z dnia 5.06.2009 r., sygn. akt (...) (k.21-34), zeznania świadka A. B. (k.175-176), przesłuchanie powoda (k. 308 e-protokół)

W związku z powyższym, powód sporządził korektę deklaracji zgłoszeniowej W. G.. Następnie powód uregulował należności w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne za okres, w jakim W. G. podlegał ubezpieczeniu społecznemu zgodnie z ww. wyrokiem z dnia 5 czerwca 2009 r. Powód opłacił należności wraz z odsetkami za zwłokę częściowo w drodze dobrowolnych wpłat dokonanych w dniach: 14 października 2011 r., 21 października 2011 r., 28 października 2011 r., 17 listopada 2011 r., 12 listopada 2012 r. oraz w dniu 31 grudnia 2012 r., zaś w pozostałym zakresie zostały one wyegzekwowane przez pozwaną z rachunku bankowego powoda w dniu 4 marca 2013 r.

Na skutek tego, należności powoda z tytułu ubezpieczenia społecznego wraz z odsetkami na rzecz pozwanej zostały w całości spłacone.

Dowód: zestawienie rozliczenia wpłat dokonanych przez powoda na poczet odsetek od składek na ubezpieczenie społeczne W. G. (k.35-36), wydruk z rachunku bankowego powoda z dni: 14.10.2011 r., 21.10.2011 r., 28.10.2011 r., 17.11.2011 r., 12.11.2012 r. (k.37-41), pismo ZUS z dnia 8.12.2012 r. – wydruk rozliczenia dokonanych wpłat (k.42-45), wydruk z rachunku bankowego powoda z dnia 31.12.2012 r. wraz z wydrukiem rozliczenia dokonanej wpłaty (k.46-59), wydruk z rachunku bankowego z dnia 4.03.2013 r. (k.60), historia transakcji z dnia 4.03.2013 r. (k.60), dokumenty potwierdzające zajęcie na rachunku bankowym powoda wyegzekwowanych przez pozwanego kwot pieniężnych tytułem odsetek od należności składkowych W. G. (k.61-68), zestawienie rozliczeń wpłat dokonanych z tytułu ubezpieczenia społecznego W. G. (k.132-133), zeznania świadka A. B. (k.175-176), przesłuchanie powoda (k. 308 e-protokół)

Pismem z dnia 23 maja 2013 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 80.124,72 zł tytułem zwrotu wpłat dokonanych przez powoda oraz nienależnie wyegzekwowanych przez pozwanego środków pieniężnych zaliczonych przez pozwanego na poczet odsetek za zwłokę w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych dotyczących W. G., w sytuacji w której powodowa spółka nie zawiniła w późniejszym ich zapłaceniu na skutek wyroku Sądu.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 23.05.2013 r. wraz z dowodem nadania (k.69-70)

Decyzją z dnia 26 czerwca 2013 r. Z. (...)w P. (znak:(...)) odmówił powodowej spółce dokonania zwrotu odsetek od opłaconych składek z powodu niestwierdzenia nadpłaty.

Dowód: decyzjaZ. (...) w P. z dnia 26.06.2013 r. (k.71)

Od powyższego rozstrzygnięcia powód w dniu 9 sierpnia 2013 r. wniósł odwołanie, w którym zaskarżył ww. decyzję, wnosząc o jej zmianę całości i nakazanieZ. (...)w P. dokonanie zapłaty na rzecz powoda kwoty 80.124,72 zł tytułem bezzasadnie pobranych odsetek za zwłokę w opłacaniu składek. W uzasadnieniu odwołania powód wskazał, że nie miał obowiązku uiszczenia odsetek za zwłokę gdyż nie ponosił odpowiedzialności za powstanie zaległości. Nadto, powód wskazał, że nie dopuścił się zwłoki w płatności składek na świadczenia społeczne. Sporna zaległość powstała jedynie z przyczyn i z wyłącznej winy pozwanego, na skutek wydania przez pracowników pozwanego błędnej decyzji w przedmiocie uznania, że W. G. od 1 kwietnia 1996 r. nie podlega ubezpieczeniu społecznemu ze stosunku pracy.

Dowód: kserokopia odwołania powoda z dnia 9.08.2013 r. od decyzji organu rentowego z dnia 26.06.2013 r. (k.72-75)

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2014 r. Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział VII Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt (...)oddalił ww. odwołanie, argumentując, że „nieopłacenie w terminie przez odwołującego należnych składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz FP i FGŚP za W. G. było następstwem wydania przez Z. (...)decyzji o niepodleganiu przez ww. osobę ubezpieczeniu społecznemu z tytułu umowy o pracę zawartej z Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o. i związanym z tym postępowaniem sądowym, a więc przyczynami niezależnymi od płatnika, to jednak okoliczność ta nie miała wpływu na obowiązek uiszczania odsetek od tych zaległości. Obowiązek uiszczania odsetek od nieterminowo uiszczonych składek ciążył bowiem na odwołującym z mocy samego prawa, niezależnie od jego woli i przyczyn powstania”.

Dowód: kserokopia wyroku z dnia 8.07.2014 r. Sądu Okręgowego w Poznaniu, Wydziału VII Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt (...)(k.76-84)

Pismem z dnia 4 września 2015 r. powód wezwał pozwanego do uregulowania na jego rzecz kwoty 80.124,72 zł tytułem naprawienia szkody wyrządzonej powodowi z winy podwładnych pozwanego, w terminie do 11 września 2015 r.

Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 4.09.2015 r. wraz z dowodem nadania (k.85-89)

Pozwany nie ustosunkował się do ww. wezwania ani nie zaspokoił roszczenia powoda.

Bezsporne.

Wysokość uiszczonych przez powoda na rzecz pozwanego wpłat na poczet ubezpieczenia społecznego za okres od 1 stycznia 2003 r. do dnia 10 lipca 2009 r. wynosi 192.107,90 zł, z czego na ubezpieczenie społeczne 99.439,48 zł, ubezpieczenie zdrowotne 70.611,12 zł i FP oraz FGŚP 22.057,30 zł.

Wpłaty powoda zostały zaliczone proporcjonalnie na najstarszą zaległość wraz z odsetkami za zwłokę.

Wysokość uiszczonych wpłat na poczet odsetek od należności głównej na ubezpieczenie społeczne za okres od 1 stycznia 2003 r. do 10 lipca 2009 r. wynosi 67.299,12 zł.

Za okres od dnia 10 lipca 2009 r. do dnia ostatecznego uiszczenia odsetek, wpłacone odsetki wyniosły 7.275,60 zł.

Dowód: pisemna opinia biegłej sądowej z dziedziny księgowości, rachunkowości, finansów, kadr i płac mgr A. N. z dnia 12.12.2016 r. (k.203-210) wraz z pisemną opinią uzupełniającą z dnia 30.03.2017 r. (k.238-247) i pisemną opinią uzupełniającą z dnia 29.08.2017 r. (k.274-276), zeznania świadka M. M. (k.176-177),

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy których wiarygodności ani mocy dowodowej nie kwestionowała żadna ze stron, Sąd także nie znalazł podstaw aby to czynić z urzędu. Sąd miał przy tym na uwadze, że część dokumentów została złożona w niepoświadczonych za zgodność z oryginałem kserokopiach, jakkolwiek wobec niekwestionowania treści wynikających z tych kserokopii przez strony Sąd uznał treści te za prawdziwe i wskazujące na istnienie ich oryginałów a więc przydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych.

Podstawę ustaleń stanowiły także zeznania strony powodowej w charakterze której występował jej prezes zarządu W. G., które Sąd uznał za wiarygodne albowiem były zgodne z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym, a ponadto autentyczne i spójne.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadków A. B. jako, że były one autentyczne, spójne i korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania świadka M. M. Sąd uznał za wiarygodne w zakresie w jakim nie były sprzeczne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodym

Na rozprawie dnia 19 marca 2018 r. Sąd pominął dowód z przeprowadzenia uzupełniającej opinii ustnej w drodze przesłuchania biegłego mgr A. N.. W ocenie Sądu, sporządzone w sprawie opinie, w szczególności dwie pisemne opinie uzupełniające w sposób wystarczający i dostatecznie pewny wyjaśniły przedstawione biegłej do rozwagi zagadnienie oraz wszelkie wątpliwości stron do opinii. Dalsze wyjaśnienie opinii uznać należało za zbędne i zmierzające wyłącznie do niepotrzebnego przedłużania postępowania. Wskazać należy, że strona pozwana ograniczyła się do ciągłego podnoszenia tych samych zarzutów pomimo wyczerpującego odniesienia się do nich przez biegłą. Zdaniem Sądu kwestionowanie przez pozwanego opinii biegłego stanowi wyraz przyjętej taktyki procesowej ukierunkowanej wyłącznie na wygranie sporu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

Zgodnie z art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Nadto, w świetle art. 430 k.c. kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności. Zgodnie z poglądami doktryny, przesłankami odpowiedzialności zwierzchnika są: 1) powierzenie na własny rachunek wykonania czynności podwładnemu; 2) zawiniony czyn niedozwolony podwładnego; 3) szkoda wyrządzona przy wykonywaniu powierzonej podwładnemu czynności; 4) związek przyczynowy między czynem niedozwolonym podwładnego a szkodą (por. Kidyba A. (red.), Gawlik Z., Janiak A., Kozieł G., Olejniczak A., Pyrzyńska A., Sokołowski T., Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część ogólna, Lex 2014). Stosownie do art.361 § 2 k.c. granice szkody majątkowej wyznaczają: strata oraz utracone korzyści. Przez pojęcie straty (damnum emergens) rozumie się pomniejszenie aktywów lub zwiększenie pasywów ( Ciszewski J. (red.), Jedrej K., Karaszewski G., Knabe J., Nazaruk P., Ruszkiewicz B., Sikorski G., Stepień – Sporek A., Kodeks cywilny. Komentarz, Lexis Nexis 2014).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy przyznać rację stronie powodowej, co do tego, że Z. (...)na mocy umów o pracę nawiązał stosunek podległości oraz zwierzchnictwa, powierzając swoim pracownikom wykonywanie określonych czynności oraz obowiązków – co jest w sprawie bezsporne. Nadto, pracownicyZ. (...)wbrew ciążącemu na nich obowiązkowi należytej staranności i sumienności, z własnej winy dokonali niewłaściwego zastosowania przepisów prawa, co doprowadziło do wydania błędnej decyzji w przedmiocie niepodlegania przez W. G. ubezpieczeniu społecznemu z tytułu pozostawania w stosunku pracy z Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o. Ponadto, funkcjonariusze organu rentowego nienależnie naliczyli i pobrali od powoda odsetki za zwłokę w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości odpowiadającej ubezpieczeniu z tytułu umowy o pracę W. G., za okres przez który zgodnie z uprzednią decyzją pozwanego ww. osoba nie podlegała ubezpieczeniu pracowniczemu, jak również przez czas postępowania sądowego w przedmiocie odwołania z dnia 17 września 2004 r. od decyzji z dnia 13 sierpnia 2004 r. (znak:(...)). Dodatkowo, pozwany w drodze kolejnej decyzji odmówił zwrotu sumy nienależnie pobranych odsetek za zwłokę. Wszystkie powyższe, czynności należą do zakresu obowiązków powierzonych pracownikom przez Z. (...). Powyższe działania spowodowały, że powód poniósł szkodę polegającą na zwiększeniu jego zobowiązań z tytułu należności w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne W. G., a zarazem na pozbawieniu powoda możliwości dysponowania kwotą pieniężną w wysokości dochodzonej pozwem.

Nadto, nie ulega wątpliwości, że pomiędzy naliczeniem i pobraniem od powoda środków pieniężnych z tytułu odsetek za zwłokę w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne W. G. a powiększeniem się zobowiązań obciążających powodową spółkę zachodzi adekwatny związek przyczynowy. Gdyby pracownicy pozwanego nie dokonali błędnej – jedynie literalnej (z pominięciem stanowiska judykatury i doktryny) wykładni przepisu art. 210 k.s.h., polegającej na nieprawidłowym przyjęciu, że w umowach o pracę niezwiązanych z pełnieniem funkcji członka Zarządu, członek ten winien być reprezentowany przez pełnomocnika lub radę nadzorczą, nie doszło by do błędnego ustalenia, jakoby umowa o pracę z dnia 25 marca 1996 r. została zawarta z naruszeniem zasad dotyczących reprezentacji powodowej spółki (art. 210 ksh). Tym samym pracownicy pozwanego nie przyjęliby, że pomiędzy powodem a W. G. nie doszło do powstania stosunku pracy. W konsekwencji powyższego, nie wydano by błędnej decyzji z dnia 13 sierpnia 2004 r. (znak:(...)), w której to niewłaściwie stwierdzono, że W. G. od dnia 1 kwietnia 1996 r. nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu z tytułu umowy o pracę zawartej z powodem oraz że od dnia 1 stycznia 2003 r. podlega on ubezpieczeniu społecznemu jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, co uniemożliwiło powodowi bieżące opłacanie składek. W dalszej kolejności, gdyby pracownicy pozwanego nie dopuścili się zaniedbań w wykonywaniu obowiązków służbowych, nie doszło by do postępowania sądowego toczącego się przed Sądem Okręgowym w Poznaniu, Wydział VII Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt (...)oraz do zmiany nieprawidłowej decyzji, a tym samym brak byłoby po stronie pozwanego do naliczenia odsetek za zwłokę w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia W. G. za okres obowiązywania błędnej decyzji oraz trwania postępowania sądowego. W konsekwencji, pozwany nie wyrządziłby powodowi szkody poprzez zaliczanie dokonywanych przez powoda wpłat z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne W. G., jak również poprzez wyegzekwowanie w trybie postępowania egzekucyjnego pozostałej części zaległych odsetek.

Podsumowując, gdyby w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy pracownicy pozwanego wykonywali swoje obowiązki służbowe z należytą starannością i zgodnie z obowiązującym stanowiskiem judykatury i doktryny, wówczas całokształt przywołanych powyżej zdarzeń nie doprowadziłby do poniesienia przez powoda szkody w wysokości dochodzonej pozwem kwoty.

W związku z tym należy przyznać rację stronie powodowej, co do tego, że po stronie pozwanego zostały spełnione wszystkie przesłanki odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną powodowi.

W odpowiedzi na zarzuty pozwanej wskazać należy, w ślad za tym jak trafnie wskazała strona powodowa, że postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych jako postępowanie cywilne jest ukształtowane zgodnie z naczelnymi zasadami procesowymi właściwymi dla postępowania cywilnego, wśród których wymienić należy m.in. zasadę praworządności zawartą również w art. 6 k.p.a. zgodnie z którą organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. Nadto, działanie organów winno być zgodne z zagwarantowaną konstytucyjnie zasadą legalizmu zgodnie z którą organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. W związku z tym nie może znaleźć poparcia stanowisko pozwanego co do tego, że przepisy ustaw zezwalają na wydawanie przez organy administracji publicznej decyzji sprzecznych z prawem. Twierdzenie to nie daje się pogodzić i pozostaje w rażącej sprzeczności z wymienionymi wyżej przepisami.

Należy jednocześnie podkreślić, że również w ocenie Sądu Okręgowego rozpoznającego niniejszą sprawę zarzucane przez powoda działania których dopuścili się pracownicy pozwanego stanowią rażące naruszenie prawa – co zostało potwierdzone przytoczonymi w sprawie wyrokami Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 5 czerwca 2009 r. i 8 lipca 2014 r.

Nie zasługuje również na uwzględnienie twierdzenie pozwanego jakoby od momentu wniesienia odwołania przez powoda od decyzji z dnia 13 sierpnia 2004 r. nie był on zobowiązany do stosowania się do nieprawomocnej decyzji. Po pierwsze wskazać należy, że zawarte w decyzji pouczenie w istocie nie zawierało żadnego stwierdzenia, że płatnik nie jest zobowiązany do wykonywania decyzji, w okresie jej zaskarżenia. Poza tym trudno wymagać od powoda aby nie stosował się do decyzji organów władzy publicznej.

Ostatecznie wskazać należy, że bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy pozostawały wywody pozwanego dotyczące: uprawnienia do automatycznego naliczenia odsetek za zwłokę w przypadku powstania zaległości składkowych i jego podstawy prawnej, nie stwierdzenia na koncie powoda nadpłaty, obowiązku uregulowania przez płatnika odsetek od zaległych świadczeń niezależnie od winy płatnika jako, że były one przedmiotem sporu w postępowaniu toczącym się przed tutejszym Sądem w sprawie (...) zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 8 lipca 2014 r. Okoliczności te nie były związane z istotą sporu w niniejszej sprawie.

Reasumując należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy wypełniły się wszystkie przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego w związku z czym powództwo zasługuje na uwzględnienie i to zarówno co do zasady jak i co do wysokości.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 1 wyroku

Za bezzasadny Sąd uznał także wniosek powoda o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. W przedmiotowej sprawie nie zachodziły bowiem przesłanki nadania wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności z urzędu (por. art. 333 § 1 k.p.c.), a i powód nie wykazał, aby spełnienie świadczenia przez pozwanego dopiero po uprawomocnieniu się wyroku uniemożliwiło lub znacznie utrudniło wykonanie wydanego wyroku albo naraziło go na jakąkolwiek szkodę (art. 333 § 3 k.p.c). W treści pozwu i dalszych pism procesowych powoda nie zawarto uzasadnienia dla powyższego wniosku.

Z uwagi na to, orzeczono jak w punkcie 2 wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania. Na koszty postępowania należne pozwanej od powódki złożyły się: koszty zastępstwa procesowego powoda w wysokości 7.200 zł (§ 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. Dz. U. z 2015 r. poz. 1800) wraz z uiszczoną opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz opłata sądowa od pozwu w wysokości 4.007 zł. Jednocześnie, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 623 ze zm.) Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego kwotę 2.433,50 zł tytułem poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa kosztów sporządzenia wydanej w sprawie opinii biegłego sądowego.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 3 wyroku.

SSO Maria Prusinowska