Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2021 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział XII Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Maria Prusinowska

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2021 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa C. Ł.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w M.

o uchylenie uchwały

1.  Uchyla uchwałę Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w M. numer (...) z dnia 11 marca 2020 r.

2.  Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 377 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

SSO Maria Prusinowska

Sygn. akt XII C 793/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 kwietnia 2020 r. powód C. Ł. wniósł o uchylenie uchwały nr (...) podjętej przez Wspólnotę Mieszkaniową (...) przy ul. (...) w M. w dniu 11 marca 2020 r., ponadto o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i to wraz z należnymi odsetkami, a także o zabezpieczenie powództwa poprzez wstrzymanie wykonania zaskarżonej uchwały do czasu prawomocnego zakończenia przedmiotowego postępowania. Nadto powód wniósł o przeprowadzenie dowodów wskazanych w treści pozwu. W uzasadnieniu powód wskazał, że jest właścicielem lokalu nr (...) w budynku przy ul. (...) w M.. W dniu 11 marca 2020 r. odbyło się zebranie pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej, podczas którego podjęto m.in. zaskarżoną uchwałę nr (...) wzywającą powoda do demontażu z części wspólnej – ściana szczytowa budynku – urządzenia grzewczego. Powyższe urządzenie zostało zamontowane na zlecenie powoda (zlecenie zrealizowane przez pana M. M. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...). (...)), a prace zostały podjęte w dniu 28 listopada 2018 r. Montaż nastąpił na tylnej ścianie budynku, od strony zachodniej. Powód przed przystąpieniem do ww. prac uzyskał na montaż urządzenia zgodę członków pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej. Podczas rozmowy powoda z członkami Wspólnoty Mieszkaniowej obecny był także pracownik zarządcy Wspólnoty Mieszkaniowej, tj. Miejskiej Spółki (...) Sp. z o.o., która jest także właścicielką jednego z lokali przy ul. (...) w M.. Pracownik zarządcy dwukrotnie poinformował powoda, iż na montaż urządzenia grzewczego nie musi on posiadać jakichkolwiek pozwoleń. W treści pozwu ponadto wskazano, że urządzenie grzewcze to układ (...), który został zainstalowany w lokalu powoda zgodnie z przepisami, wytycznymi producenta, dostarczonym (...) (dokumentacją techniczno-ruchową) oraz z zachowaniem sztuki budowlanej jak i przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych (tzw. ustawa FGazowa). Co więcej agregat zewnętrzny został zainstalowany z zachowaniem dopuszczalnych parametrów maksymalnej odległości jednostki zewnętrznej od wewnętrznej oraz maksymalnej różnicy wysokości. Zastosowany agregat zewnętrzny pracuje na ekologicznym czynniku chłodniczym i wyposażony jest w podstawy wibroizolujące sprężarki dostarczone w komplecie przez producenta, które mają na celu zniwelować możliwość ewentualnych powstałych drgań. Ważnym elementem, na który wskazał powód jest również to, że ciśnienie akustyczne jednostki zewnętrznej jest poniżej tła akustycznego ruchu ulicznego, gdyż jest to jednostka bardzo cicha spełniająca wszelkie przepisy obowiązujące w Unii Europejskiej, ponadto posiada znak CE. Powyższe zostało potwierdzone przez wykonawcę montażu ww. urządzenia. Ponadto Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. stwierdził, iż urządzenie zostało zamontowane poprawnie z zachowaniem wszelkiej sztuki budowlanej. W podobnym tonie wypowiedział się również Wojewódzki (...) Konserwator Zabytków. Nadmienić należy, iż w związku z zaistniałą sytuacją dodatkowo powód w dniu 22 stycznia 2020 r. złożył do Starostwa Powiatowego w M. wniosek o pozwolenie na budowę m.in. w zakresie montażu zewnętrznej jednostki klimatyzacji nr sprawy BI.6740.36.2020). Powód wskazał również na to, że zaskarżona pozwem uchwała stoi w sprzeczności z drugą uchwałą nr (...) podjętą w tym samym dniu, w której członkowie pozwanej Wspólnoty wyrażają zgodę na dysponowanie przez powoda nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, właśnie w celu montażu urządzenia grzewczego. W treści pozwu znalazła się również informacja, iż członkowie pozwanej Wspólnoty pozostają w konflikcie z powodem z bliżej nieustalonych przyczyn, nieznanych nawet samemu powodowi (k. 1-3 akt). Postanowieniem z dnia 18 maja 2020 r. Sąd wstrzymał wykonanie zaskarżonej pozwem z dnia 20 kwietnia 2020 r. przez powoda uchwały nr (...) z dnia 11 marca 2020 r. podjętej przez pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową (...) przy ul. (...) w M. do czasu prawomocnego zakończenia niniejszego postępowania (k. 31 akt). W odpowiedzi na pozew z dnia 5 czerwca 2020 r. pozwana Wspólnota wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o obciążenie powoda w całości kosztami niniejszego postępowania sądowego. W treści uzasadnienia odpowiedzi na pozew pozwana wskazała, że uchwała (...) w sprawie likwidacji urządzenia grzewczego na części wspólnej została wywołana i podjęta po odrzuceniu przez właścicieli uchwały nr (...) w sprawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane – montaż urządzenia grzewczego. Uchwala nr (...) została wprowadzona do porządku w związku z zawiadomieniem o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie pozwolenia na budowę p/n „Przebudowa części budynku wielorodzinnego w zakresie wymiany stolarki okiennej, wykonanie nowego okna połaciowego oraz montażu jednostki zewnętrznej klimatyzacji”. Właściciel lokalu nr (...) na zebraniu Wspólnoty w dniu 6 marca 2018 r. uzyskał prawo dysponowania nieruchomością na cele budowlane w zakresie wymiany stolarki okiennej i drzwiowej w lokalu mieszkalnym oraz pomieszczeniu przynależnym. Działanie właściciela lokalu nr (...) było konsekwencją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 23 grudnia 2019 r. (...).501.21.2019 na uzyskanie zgody Wspólnoty Mieszkaniowej na prowadzenie robót budowlanych. Właściciel lokalu nr (...) na jednym z zebrań poinformował pozostałych właścicieli o ewentualnym montażu klimatyzatora. W dniu montażu urządzenia przedstawiciel Zarządcy pan P. C. poprosił firmę montującą urządzenie na ścianie szczytowej budynku o umożliwienie wglądu do specyfikacji technicznej urządzenia, zdaniem przedstawicieli firmy montującej nie było takiej możliwości. W rozmowie telefonicznej powód zobowiązał się do przesłania takiej specyfikacji. Do dnia zebrania Wspólnoty, tj. 12 marca 2019 r. Wspólnota w/w dokumentu nie otrzymała. Dodatkowo pozwana zaprzeczyła temu, jakoby pan P. C. informował właściciela lokalu nr (...) o zgodzie Wspólnoty na montaż urządzenia grzewczego oraz, że faktycznie uchwała nr (...) w sprawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie została podjęta z uwagi na większość głosów „przeciw”. Co więcej, zaprzeczyła też temu, jakoby pozostawała z powodem w konflikcie i oczekują również, iż powód naprawi, tak jak obiecał, szkody powstałe w lokalach mieszkalnych (w lutym 2020 r. powód przekazał Zarządcy polisę OC i ta kwestia jest konsekwentnie realizowana). Nadto, pozwana Wspólnota wskazała, iż sprawa lokali mieszkalnych, w tym lokalu pana M. P. została przez współwłaścicieli uporządkowana podjęciem uchwały nr 06/10/2014 w sprawie zmiany wysokości udziałów w częściach wspólnych budynku położonego w M. przy ul. (...) oznaczonego jako działka (...), obręb M. dla właścicieli budynku mieszkalnego z dnia 17 grudnia 2014 r., jak również aktem notarialnym repertorium (...) z dnia 19 listopada 2015 r. nastąpiło sprostowanie powierzchni i udziałów nieruchomości wspólnej. Zmianę tą odnotowano w księgach wieczystych współwłaścicieli (k. 44-45 akt). Postanowieniami z dnia 8 grudnia 2020 r. oraz z dnia 8 kwietnia 2021 r. Sąd zdecydował o przeprowadzeniu dowodu z przesłuchania zarówno świadków P. M. i P. C., jak i stron procesu na piśmie (k. 87, 93 akt). W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie oraz wywodziły nowe wnioski dowodowe. Ponadto, powód nie wyraził zgody na skierowanie stron do mediacji (k. 71, 89, 91, 101, 128 akt). Postanowieniem z dnia 22 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym Sąd zamknął rozprawę w niniejszej sprawie (k. 130 akt).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód C. Ł., jako osoba fizyczna jest właścicielem lokalu nr (...) położonym przy ul. (...) w M.

Dowód: akt notarialny Rep. A nr 31/17 z dnia 4 stycznia 2017 r. (k. 6-9 akt);

Pozwana jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, reprezentującą poprzez swoje organy interesy lokatorów mieszkań przy ul. (...) w M., którzy są jej członkami. Pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową (...) przy ul. (...) w M. reprezentują członkowie zarządu w osobie D. P. oraz J. S..

Dowód: pisemne zeznania pozwanej Wspólnoty reprezentowanej przez D. P. oraz J. S. (k. 118, 121 akt);

W dniu 11 marca 2020 r. odbyło się zebranie pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej, podczas którego podjęto m.in. zaskarżoną uchwałę nr (...) wzywającą powoda do demontażu z części wspólnej – ściana szczytowa budynku – urządzenia grzewczego. Powyższe urządzenie zostało zamontowane na zlecenie powoda (zlecenie zrealizowane przez pana M. M. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...). (...)), a prace zostały podjęte w dniu 28 listopada 2018 r. Montaż nastąpił na tylnej ścianie budynku, od strony zachodniej. Powód przed przystąpieniem do ww. prac uzyskał na montaż urządzenia zgodę członków pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej. Podczas rozmowy powoda z członkami Wspólnoty Mieszkaniowej obecny był także pracownik Zarządcy Wspólnoty Mieszkaniowej, tj. Miejskiej Spółki (...) Sp. z o.o., która jest także właścicielką jednego z lokali przy ul. (...) w M.. Pracownik Zarządcy dwukrotnie poinformował powoda, iż na montaż urządzenia grzewczego nie musi on posiadać jakichkolwiek pozwoleń. Urządzenie grzewcze to układ (...), który został zainstalowany w lokalu powoda zgodnie z przepisami, wytycznymi producenta, dostarczonym (...) (dokumentacją techniczno-ruchową) oraz z zachowaniem sztuki budowlanej jak i przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015 r. o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych (tzw. ustawa FGazowa). Co więcej agregat zewnętrzny został zainstalowany z zachowaniem dopuszczalnych parametrów maksymalnej odległości jednostki zewnętrznej od wewnętrznej oraz maksymalnej różnicy wysokości. Zastosowany agregat zewnętrzny pracuje na ekologicznym czynniku chłodniczym i wyposażony jest w podstawy wibroizolujące sprężarki dostarczone w komplecie przez producenta, które mają na celu zniwelować możliwość ewentualnych powstałych drgań. Ciśnienie akustyczne jednostki zewnętrznej jest poniżej tła akustycznego ruchu ulicznego, gdyż jest to jednostka bardzo cicha spełniająca wszelkie przepisy obowiązujące w Unii Europejskiej, ponadto posiada znak CE. Powyższe zostało potwierdzone przez wykonawcę montażu ww. urządzenia. Ponadto Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w M. stwierdził, iż urządzenie zostało zamontowane poprawnie z zachowaniem wszelkiej sztuki budowlanej. W podobnym tonie wypowiedział się również Wojewódzki (...) Konserwator Zabytków. W związku z zaistniałą sytuacją dodatkowo powód w dniu 22 stycznia 2020 r. złożył do Starostwa Powiatowego w M. wniosek o pozwolenie na budowę m.in. w zakresie montażu zewnętrznej jednostki klimatyzacji (nr sprawy BI.6740.36.2020). Ostatecznie druga z uchwał (obok tej będącej przedmiotem niniejszego postępowania), tj. uchwała nr (...) nie została podjęta ze względu na przewagę głosów będących „przeciw”, jednakże pozostali członkowie pozwanej Wspólnoty wyrazili ustną zgodę na dysponowanie przez powoda nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, właśnie w celu montażu urządzenia grzewczego. Członkowie pozwanej Wspólnoty pozostają w konflikcie z powodem z bliżej nieustalonych przyczyn, nieznanych nawet samemu powodowi.

Dowód: protokół nr (...) z zebrania pozwanej Wspólnoty z dnia 11 marca 2020 r. wraz z załącznikami (uchwałami) oraz lista obecności (k. 10-12, 47, 48-55, 64, 65 akt), korespondencja email z dnia 18 kwietnia 2020 r. pomiędzy powodem a przedstawicielem firmy montującej urządzenie grzewczo-klimatyzacyjne (k. 13 akt), oświadczenie powoda z dnia 6 kwietnia 2020 r. (k. 14 akt), oświadczenie P. M. z dnia 1 kwietnia 2020 r. (k. 14 akt), oświadczenie powoda z dnia 15 kwietnia 2020 r. (k. 15 akt), korespondencja email z dnia 24 lipca 2019 r. pomiędzy powodem a przedstawicielem firmy montującej urządzenie grzewczo-klimatyzacyjne (k. 16 akt), decyzja Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w M. z dnia 23 grudnia 2019 r. (nr (...).501.21.2019) (k. 17-18 akt), pismo Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w P. z dnia 3 grudnia 2019 r. (nr Po.WN. (...). (...).2.2019) (k. 19 akt), wniosek powoda o pozwolenie na budowę z dnia 22 stycznia 2020 r. nr BI.6740.36.2020) (k. 20 akt), zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego z dnia 20 lutego 2020 r. (k. 21, 46 akt), protokół nr (...) z zebrania pozwanej Wspólnoty z dnia 12 marca 2019 r. wraz z listą obecności (k. 22-23, 63 akt), pismo powoda z dnia 1 sierpnia 2019 r. (k. 24 akt), pismo Zarządcy nr (...) z dnia 9 sierpnia 2019 r. (k. 25 akt), pismo powoda z dnia 27 listopada 2018 r. oraz z dnia 26 lutego 2019 r. (k. 26, 28 akt), pismo Zarządcy z dnia 7 grudnia 2018 r. nr (...) oraz z dnia 5 marca 2019 r. nr (...) (k. 27, 62 akt), akt notarialny Rep. A nr (...) z dnia 19 listopada 2015 r. (k. 56-61 akt), pisemne zeznania świadka P. C. (k. 76 akt), pisemne zeznania świadka P. M. (k. 79 akt), pisemne zeznania powoda (k. 111 akt), pisemne zeznania pozwanej Wspólnoty reprezentowanej przez D. P. oraz J. S. (k. 118, 121 akt);

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie złożonych przez strony postępowania do akt sprawy – a wskazanych powyżej – dokumentów urzędowych i prywatnych. Nie były one przez strony kwestionowane, a nadto Sąd nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu. Zgodnie z treścią art. 244 § 1 KPC za dokumenty urzędowe należy traktować takie, które sporządzone są w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania i stanowią one dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Na zasadzie art. 245 KPC dokument prywatny stanowi dowód jedynie tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Co więcej, ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie wsparły zeznania świadków P. C. oraz P. M., a także przesłuchanie stron postępowania, które zostały złożone na piśmie. Sąd nie dał wiary zeznaniom złożonym przez świadka P. C. – przedstawiciela Zarządcy pozwanej Wspólnoty. Jego zeznania, w ocenie Sądu jawiły się jako bardzo wybiórcze, bowiem świadek kwestii przemawiających za stanowiskiem powoda w przeważającej części nie pamiętał, bowiem te dotyczące stanowiska pozwanej przytoczył z dużą dozą szczegółowości. Dlatego też, Sąd nie przychylił się do relacji tego świadka, mając na uwadze fakt, iż nie były one rzetelne i do końca zgodne z prawdą, a nadto, iż nie korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym w niniejszej sprawie. Przechodząc do oceny zeznań kolejnego świadka, tj. P. M., który reprezentował powoda na zebraniu pozwanej Wspólnoty w dniu 11 marca 2020 r. należało nadać im przymiot wiarygodności, bowiem były jasne i spontaniczne, a nadto korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Świadek ten wprost przyznał, iż pozwana Wspólnota początkowo wyraziła zgodę na montaż przez powoda urządzenia grzewczego. W związku z powyższym Sąd nie znalazł powodów, aby odmówić prawdziwości zeznań tego świadka, którego relacja stanowiła kluczowy dowód w niniejszej sprawie. Odnosząc się do zeznań strony powodowej, Sąd również obdarzył je w całości walorem prawdziwości. Jej zeznania były spójne i ułożone w chronologiczną całość, a nadto znalazły potwierdzenie w obszernej dokumentacji przedłożonej w niniejszej sprawie, jako dowód z dokumentów. Powód wprost przyznał, co Sąd uznał za udowodnione, iż początkowo pozwana Wspólnota wyraziła zgodę na montaż jego urządzenia, a następnie się z tej zgody chciała wycofać. W imieniu strony pozwanej zeznawali reprezentujący ją D. P. oraz J. S.. Ich relacje dotyczące sporu w niniejszej sprawie okazały się dla Sądu zupełnie nieprzydatne w rozwiązaniu tej sprawy. Bowiem, osoby te w przeważającej większości nie pamiętały lub w ogóle nie miały wiedzy na temat kluczowego spotkania członków pozwanej Wspólnoty, które było przedmiotem podjęcia uchwały o demontażu urządzenia zamontowanego przez powoda na ścianie szczytowej wspólnie zamieszkiwanej kamienicy. Nie posiadały również wiedzy na temat tego czy powód w ogóle kontaktował się w powyższej kwestii z Zarządcą budynku. Jedynie ogólnie stwierdzili oni, iż sprawa jest im znana. Dodatkowo J. S. wskazał, iż pod koniec 2017 r. przebywał na oddziale intensywnej terapii w szpitalu oraz, że nigdy nie uczestniczył w spotkaniu z powodem, P. C. oraz M. P., czemu Sąd nie nadał waloru prawdziwości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Z uwagi na treść przepisu z art. 15 zzs (2) ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, jeżeli w sprawie rozpoznawanej według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone w całości, sąd może zamknąć rozprawę i wydać orzeczenie na posiedzeniu niejawnym po uprzednim odebraniu od stron lub uczestników postępowania stanowisk na piśmie, Sąd po przeprowadzeniu całego postępowania dowodowego w niniejszej sprawie, zamknął rozprawę i wydał orzeczenie na posiedzeniu niejawnym. Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. W niniejszej sprawie powód domagał się uchylenia uchwały nr (...) podjętej przez Wspólnotę Mieszkaniową (...) przy ul. (...) w M. w dniu 11 marca 2020 r., ponadto zasądzenia od pozwanej na rzecz powoda kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł i to wraz z należnymi odsetkami. Natomiast, pozwana Wspólnota wnosiła o oddalenie powództwa w całości oraz o obciążenie powoda w całości kosztami niniejszego postępowania sądowego. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 1994 r., Nr 85 poz. 388 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo, jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Zgodnie zaś z art. 25 ust. 1a ustawy, powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów. Przepis art. 25 ust. 2 ustawy stanowi natomiast, że zaskarżona uchwała podlega wykonaniu chyba, że sąd wstrzyma jej wykonanie do czasu zakończenia sprawy. Na gruncie niniejszej sprawy uznać należy, że roszczenie powoda zostało udowodnione i wykazane. W pierwszej kolejności wskazać należy, że powód jest członkiem pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej, którego interesy są na każdym jej zebraniu reprezentowane przez pełnomocnika. Powód pomimo odległości zamieszkiwania od miejsca usytuowania swojego lokalu w M. dba o swoje interesy związane z regularnym uczestnictwem w spotkaniach Wspólnoty. W związku z powyższym powodowi przysługuje czynna legitymacja procesowa w sprawie. Odnosząc się zaś merytorycznie do zasadności żądania powoda poprzez uchylenie uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej (...) przy ul. (...) w M. nr (...) z dnia 11 marca 2020 r. należy stwierdzić, iż strona powodowa wykazała, iż uchwała ta została podjęta wbrew wcześniejszym ustaleniom i wyrażonej przez pozostałych członków pozwanej Wspólnoty zgodzie w przedmiocie możności zamontowania przez powoda urządzenia grzewczego. Ponadto warto zwrócić uwagę na orzecznictwo w tym zakresie. W wyroku z dnia 19 stycznia 2017 r, sygn. akt I ACa 792/16, Sąd Apelacyjny w Szczecinie wskazał, że naruszenie interesu w rozumieniu art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali stanowi kategorię obiektywną, ocenianą m.in. w świetle zasad współżycia społecznego. Odpowiedź na pytanie, czy skarżona uchwała narusza słuszne interesy, musi być zawsze osadzona w realiach faktycznych sprawy. W przypadku interesu właściciela musi istnieć, co najmniej znaczna dysproporcja między potrzebą ochrony interesu określonego właściciela a ochroną interesu wyrażonego podjętą uchwałą. Dodatkowym argumentem przemawiającym za zasadnością powództwa był fakt, pozostawania stron w konflikcie, który również miał wpływ na początkową przychylność, co do montażu przez powoda urządzenia, a następnie na cofnięcie tej zgody. Nadto należy wskazać, iż treść zaskarżonej uchwały nie wskazuje jakiegokolwiek powodu, dla którego powód musiałby usunąć urządzenie grzewcze z części wspólnej nieruchomości zajmowanej przez wszystkich lokatorów. Co więcej zgodnie z art. 12 ww. ustawy, właściciel lokalu ma prawo do współkorzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem. Odnosząc się do zagadnienia korzystania z nieruchomości wspólnej, należy rozpatrywać je w kontekście podstawowego celu realizowanego przez prawo współwłasności nieruchomości wspólnej, jakim jest zapewnienie możliwości prawidłowego korzystania z lokali stanowiących przedmiot odrębnej własności. Rolę współwłasności nieruchomości wspólnej można, zatem określić, jako w pewien sposób służebną wobec własności lokalu. Zasady korzystania z niej powinny być, więc ukształtowane w taki sposób, aby jak najlepiej służyć właścicielom lokali w celu prawidłowego wykonywania przez nich prawa własności (Komentarz do art. 12 WłLokU red. Osajda 2020, wyd. 8/Zębala). Warto zwrócić również uwagę nas stanowisko Sądu Apelacyjnego w Warszawie w tej sprawie, który trafnie stwierdził, że jakkolwiek określenie zasad współkorzystania z nieruchomości wspólnej jest we wspólnocie mieszkaniowej konieczne, to jednak za niedopuszczalną należy uznać regulację prowadzącą do ograniczenia lub wyłączenia ustawowego prawa właściciela do korzystania z nieruchomości wspólnej zgodnie z jej przeznaczeniem, w szczególności przez uzależnienie wykonywania tego prawa od każdorazowego zezwolenia organu wspólnoty mieszkaniowej (por. wyr. SA w Warszawie z 3.11.2010 r., VI ACa 264/10, L.). Wspólnota mieszkaniowa nie posiada, zatem umocowania do ograniczania zakresu korzystania z nieruchomości wspólnej przez poszczególnych właścicieli lokali na własne potrzeby. Podsumowując, sposób korzystania z nieruchomości wspólnej powinien być ukształtowany w taki sposób, aby każdy z właścicieli lokali mógł swobodnie używać części wspólnych wraz z innymi właścicielami w sposób zapewniający prawidłowe korzystanie z lokalu. Dodatkowo w judykaturze nie budzi wątpliwości fakt, że we wspólnotach mieszkaniowych oprócz interesów poszczególnych właścicieli lokali występuje także interes wspólnoty, jako ogółu właścicieli lokali. Niekiedy interesy poszczególnych właścicieli są ze sobą sprzeczne bądź interes indywidualnie oznaczonego członka wspólnoty jest sprzeczny z interesem wspólnoty, jako całości. Dokonując, zatem oceny wystąpienia tej przesłanki, sąd rozstrzygający sprawę musi wyważyć interes właściciela lokalu z uwzględnieniem interesów pozostałych członków wspólnoty. Także w przypadku omawianej przesłanki nie można tego czynić w oderwaniu od konkretnych okoliczności danej sprawy. Nie można, bowiem z góry założyć, że interes ogółu zawsze ma znaczenie pierwszorzędne przed interesem jednostki ani odwrotnie (Komentarz do Ustawy o własności lokali, red. Hubert Izdebski, Opublikowano: WKP 2019). Nadmienić należy również, iż wszystkie przedsięwzięcia powoda dotyczące remontów we własnym lokalu, a także dotyczące korzystania z części wspólnej nieruchomości budynkowej, jakim jest kamienica, są dokonywane zgodnie ze sztuką budowlaną oraz wszystkimi przepisami prawa z tym związanymi. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego oraz Wojewódzki (...) Konserwator Zabytków nie zgłaszali żadnych nieprawidłowości związanych z czynnościami remontowymi przeprowadzanymi przez powoda obejmującymi montaż urządzenia grzewczego. Powód chcąc uczynić zadość wszelkim wątpliwościom przed zamontowaniem urządzenia grzewczego na zewnętrznej ścianie budynku w części szczytowej podjął w tym kierunku rozmowy z członkami Wspólnoty, przy których obecny był również pracownik Zarządcy tej nieruchomości. Osoby te nie miały nic przeciwko czynnościom, które zamierzał podjąć wówczas powód, a które ostatecznie zostały wykonane na początku 2019 r. Jak wynika z opinii wykonawcy (podmiotu montującego urządzenie), takie, a nie inne umieszczenie jednostki zewnętrznej na ścianie budynku wynika z konieczności zachowania dopuszczalnych parametrów maksymalnej odległości jednostki zewnętrznej od wewnętrznej oraz maksymalnej różnicy wysokości – przekroczenie w/w parametrów spowodować może niewłaściwą pracę urządzeń oraz montaż niezgodny z panującymi przepisami. Nadto, co niezwykle istotne, ciśnienie akustyczne jednostki zewnętrznej jest poniżej tła akustycznego ruchu ulicznego, jest to jednostka bardzo cicha spełniająca wszelkie przepisy panujące w Unii Europejskiej, ponadto posiada znak CE. W ocenie powoda, którą Sąd w całej rozciągłości przyjął także za własną, nie do końca jasnym pozostało, jaki interes ogólny pozostałych członków pozwanej Wspólnoty miałby zostać naruszony montażem urządzenia grzewczego, skoro na tym samym zebraniu wyrazili oni zgodę na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane właśnie w celu montażu tego urządzenia. Co więcej, Sąd ubocznie wskazał, iż nawet, jeśli faktycznie uchwała nr (...) w sprawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie została podjęta z uwagi na większość głosów „przeciw” (za czym obstawała strona przeciwna do końca niniejszego postępowania) nie zmienia to faktu, że powód uzyskał ustne zapewnienie możliwości montażu spornego urządzenia grzewczego. A idąc dalej, należy również zauważyć, że nawet gdyby przyjąć fałszywą narrację pozwanej Wspólnoty jakoby takiego zapewnienia nie było, to i tak brak jest jakichkolwiek uzasadnionych i racjonalnych przyczyn, aby wzywać powoda do demontażu już zamontowanego urządzenia, i to z przyczyn szczegółowo wskazanych powyżej, tj. braku zastrzeżeń ze strony Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, posadowienia urządzenia na tylnej, szczytowej elewacji budynku, nowoczesności urządzenia i wynikłej z tego jego cichej pracy poniżej tła akustycznego ruchu ulicznego, zgodności wykonanego montażu z normami budowlanymi i spełnienia wszelkich kwestii formalno-prawnych. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, iż urządzenie od momentu montażu do dnia dzisiejszego nie było ani razu włączone, dlatego jakiekolwiek wnioski o jego rzekomym hałasie są zatem zupełnie bezpodstawne. Jako ostatnią należało poruszyć i odnieść się do wskazywanej przez stronę pozwaną kwestii różnicowania urządzeń. Różnicowanie przez pozwaną rodzaju urządzenia i argumentacja, że powód uzyskał zgodę na montaż klimatyzacji a nie „urządzenia grzewczego” (jako określa to pozwana), pozostaje całkowicie bez znaczenia na potrzeby niniejszej sprawy. Bowiem, urządzenie zamontowane przez powoda to układ pompy ciepła. Pompa ciepła jest urządzeniem uniwersalnym, zapewniającym nie tylko ogrzewanie budynku/lokalu, ale również jego schładzanie, co eliminuje konieczność zakupu dodatkowego urządzenia klimatyzującego. Najistotniejsza różnicą pomiędzy klimatyzatorem a pompą ciepła jest zaś sposób oddawania chłodu do pomieszczeń. Klimatyzator działa, jako bezpośredni nadmuch powietrza, a pompa ciepła potrzebuje czynnika pośredniego, którym jest woda krążąca w instalacji – najczęściej podłogowa (grzejniki nie spełniają wymagań). Dlatego też, z perspektywy montażu samej jednostki zewnętrznej na ścianie budynku całkowicie bez różnicy pozostaje, zatem czy jednostka stanowi część układu pompy ciepła czy klimatyzatora. (pkt 1 sentencji wyroku).

O kosztach postępowania Sąd orzekł w pkt 2 sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1, 1(1) i 3 KPC i art. 99 KPC., obciążając nimi pozwaną jako przegrywającą spór, i z tego tytułu zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 377 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Prawnym wsparciem powyższego był § 8 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 z późn. zm.) w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Maria Prusinowska

ZARZĄDZENIE

1. odnotować,

2. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3. za 14 dni lub z apelacją.

Poznań, dnia 18 stycznia 2022 r.

SSO Maria Prusinowska