Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, 13 marca 2020 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:sędzia Anna Łosik

Protokolant:starszy sekretarz sądowy Kinga Cieślik

po rozpoznaniu 19 lutego 2020 roku w Poznaniu na rozprawie

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego na rzecz powódki 53 464,22zł (pięćdziesiąt trzy tysiące czterysta sześćdziesiąt cztery złote dwadzieścia dwa grosze) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 30 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty.

2.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

3.  Kosztami postępowania obciąża w całości pozwanego i z tego tytułu zasądza od niego na rzecz powódki 21 917zł.

4.  Nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Poznaniu 5653,04zł tytułem zwrotu nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSO Anna Łosik

Uzasadnienie wyroku końcowego z 13 marca 2020 roku

Pozwem z 25 listopada 2013 roku (k. 1- 104) M. W. wniosła o zasądzenie od (...) sp. zo.o z siedzibą w P. na swoją rzecz 76.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty, w tym 20.000 zł tytułem odszkodowania związanego z koniecznością poniesienia nakładów akustycznych w budynku mieszkalnym powódki oraz 56.000 zł tytułem odszkodowania za spadek wartości nieruchomości powódki. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew z 23 stycznia 2014 roku (k. 110- 226) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości; zasadzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłata skarbową od pełnomocnictwa.

Następnie pismem procesowym z 30 października 2014 roku (k. 410-420) powódka rozszerzyła żądania pozwu w zakresie roszczenia o ubytek wartości nieruchomości o 3.558 zł. W związku z powyższym wniosła o zasądzenie na jej rzecz tytułem spadku wartości nieruchomości kwoty 59.588 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 20 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty.

Wyrokiem częściowym z 05 lutego 2015 roku sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 59.588 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 maja 2014 roku dnia zapłaty, a powództwo w pozostałym zakresie oddalił. Apelację od wyroku złożyła wyłącznie strona pozwana.

Sąd Apelacyjny wyrokiem z 14 października 2015 roku (k.1021) zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1 w ten sposób, iż zasądzoną kwotę obniżył do 58.093 zł, oddalając roszczenie odszkodowawcze za zmniejszenie wartości nieruchomości powódki przewyższające zasądzoną kwotę, w pozostałym zakresie oddalił apelację.

Pozwany złożył skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 14 października 2015 roku (k. 1047- 1052). Postanowieniem z 14 grudnia 2016 roku (k. 1066) Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania; zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 3.600 zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Pismem z 1 stycznia 2019 roku (k. 1511- 1830) powódka rozszerzyła żądnie pozwu, w zakresie roszczenia o nakłady na wygłuszenie budynku o 33.464,22 zł. Łącznie powódka wniosła o zasądzanie na jej rzecz tytułem nakładów 53.464,22 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty z tym, że od dnia 1 stycznia 2016 roku z odsetkami ustawowymi za opóźnianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W pierwszej kolejności podkreślić należy, iż ustalenia faktyczne poczynione dotąd przez sąd, a będące podstawą rozstrzygnięcia zawartego w wyroku częściowym, pozostają niezmienne i w znacznej części stanowią integralną część ustaleń faktycznych także w odniesieniu do drugiego z żądań zgłoszonych przez stronę powodową.

Dla porządku przypomnieć należy najistotniejsze okoliczności.

W P. zlokalizowane jest lotnisko P. – Ł., które pozostaje własnością (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.. W kilku ostatnich latach wzrosło zapotrzebowanie na usługi lotnicze obsługiwane przez (...). W 2000 r. z portu skorzystało 227.847 pasażerów i zanotowano wówczas 13.225 operacji lotniczych, natomiast w 2008 r. liczba pasażerów wyniosła już 1.274.679 przy 23.609 operacjach lotniczych. W 2012 r. liczby te wynosiły odpowiednio 1.594.929 i 25.256

W dniu 30 stycznia 2012 r. Sejmik Województwa (...) podjął uchwałę nr (...)w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania dla lotniska P.-Ł. w P.. Uchwała wyznaczyła zewnętrzną granicę obszaru ograniczonego użytkowania na podstawie: 1) izolinii równoważnego poziomu dźwięku A dla pory dnia LAeqD = 55 dB, pochodzącego od startów, lądowań i przelotów statków powietrznych; 2) izolinii równoważnego poziomu dźwięku A dla pory nocy LAeqN = 45 dB, pochodzącego od startów, lądowań i przelotów statków powietrznych; 3) izolinii równoważnego poziomu dźwięku A dla pory dnia LAeqD = 50 dB, pochodzącego od pozostałych źródeł hałasu związanych z działalnością lotniska; 4) izolinii równoważnego poziomu dźwięku A dla pory nocy LAeqN = 40 dB, pochodzącego od pozostałych źródeł hałasu związanych z działalnością lotniska. W uchwale wprowadzono wymagania techniczne dotyczące budynków położonych w strefie wewnętrznej obszaru ograniczonego użytkowania w postaci obowiązku zapewnienia właściwego klimatu akustycznego w budynkach z pomieszczeniami wymagającymi ochrony akustycznej poprzez stosowanie przegród budowlanych o odpowiedniej izolacyjności akustycznej. W uchwale wskazano, że przez odpowiednią izolacyjność akustyczną przegród budowlanych należy rozumieć izolacyjność akustyczną określoną zgodnie z Polskimi Normami w dziedzinie akustyki budowlanej z uwzględnieniem poziomu hałasu powodowanego przez starty, lądowania, przeloty statków powietrznych, operacje naziemne i inne źródła hałasu związane z funkcjonowaniem lotniska, przy zapewnieniu wymaganej wymiany powietrza w pomieszczeniu, a także wymaganej izolacyjności cieplnej. Wskazano również, że przez właściwy klimat akustyczny w budynkach rozumie się poziom dźwięku zgodny z obowiązującymi Polskimi Normami w dziedzinie akustyki budowlanej. Powyższa uchwała weszła w życie w dniu 28 lutego 2012 roku.

Okoliczność bezsporne

Powódka M. W. jest właścicielką nieruchomości położonej w P. przy ulicy (...), na działce nr (...) o powierzchni 641 m ², dla której Sąd Rejonowy P. (...)i W. w P. prowadzi księgę wieczysta o numerze (...).

Dowód: odpis księgi wieczystej KW nr (...) (k. 8-14)

Zgodnie z załącznikami nr 6b i 7b do uchwały Sejmiku Województwa (...) nr (...)z dnia 30 stycznia 2012 roku, nieruchomość powódki zabudowana budynkiem mieszkalnym znajduje się w strefie wewnętrznej obszaru ograniczonego użytkowania lotniska P.-Ł. w P..

Dowód: opinia łączna biegłego sądowego W. P. i Z. B. k. 1080- 1160)

Wartość nieruchomości powódki uległa zmniejszeniu na skutek ograniczeń w zakresie korzystania z nieruchomości wprowadzonych uchwałą Sejmiku Województwa (...) nr (...)o kwotę 58.093 zł.

Prawomocnym wyrokiem częściowym z 05 lutego 2015 roku, następnie zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 14 października 2015 roku sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 58.093 zł tytułem roszczenia odszkodowawczego za spadek wartości przedmiotowej nieruchomości.

Dowód: wyrok częściowy z 05 lutego 2015 roku wraz z uzasadnieniem (k. 524, 531- 541), wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 14 października 2015 roku wraz z uzasadnieniem (k. 1021, 1032- 1041)

Przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, w zabudowie wolnostojącej, piętrowy. Budynek został wybudowany w technologii tradycyjnej- murowanej. Zastosowano ściany murowane z bloczków betonowych o grubości 38 cm (parter) i pustaków A. o grubości 24 cm (piętro), ściany ocieplone od strony wschodniej styropianem o grubości 10 cm. Stropodach zbudowano wykorzystując strop gęstożebrowy DZ-3 o grubości 23 cm, pokryty żużlem paleniskowym o grubości od 20- 50 cm i płytami wiórowo- cementowymi (...) o grubości 5cm oraz szlichtą cementowa o grubości 4 cm. Stropodach pokryty papą asfaltową na lepiku (trzy warstwy). Okna PCV z szyba 4/16/4.

Powyższy stan budynku istniał w dniu 28 lutego 2012 roku.

Dowód: opinia łączna biegłego sądowego W. P. i Z. B. (k. 1080- 1160)

Pomieszczeniami podlegającymi ochronie akustycznej w budynku powódki są:

- na poziomie parteru: pokój z aneksem kuchennym, pokój frontowy

- na poziomie piętra: pokój nr (...), pokój (...), pokój (...), pokój z aneksem kuchennym

Dowód: opinia łączna biegłego sądowego W. P. i Z. B. (k. 1080- 1160)

W chwili powstania obszaru ograniczonego użytkowania budynek mieszkalny wymagał nakładów rewitalizacyjnych w celu zapewnienia komfortu akustycznego. Wartość tych nakładów według cen aktualnych wynosi 53.464,22 zł. Przede wszystkim budynek wymaga wymiany okien, na nowe o wyższej izolacyjności akustycznej oraz montażu wentylacji nawiewno- wyciągowej.

W przypadku nieruchomości powódki domontowanie nawiewnika ściennego implikuje zmianę izolacyjności okien. W niektórych przypadkach do zamontowania nawiewnika ściennego można wykorzystać drugą przegrodę w postaci pełnej w tym samym pomieszczeniu.

W przypadku pokoju nr (...) tylko z jedną ścianą zewnętrzną z oknem i wymagalności min. (...)= 40 dB (zgodnie z wyliczeniami biegłego akustyka) zastosowanie jednego nawiewnika rodzi konieczność zamiany tego okna na okno o parametrze obliczeniowym rzędu (...)= 51 dB. Producenci stolarki dźwiękoszczelnej oferują okna o maksymalnych parametrach (...) rzędu 45- 46 dB. Zatem nie ma technicznej możliwości rozwiązania wentylacji tego pokoju w sposób grawitacyjny.

Norma budowlana w zakresie wentylacji nie pozwala na łączenie wentylacji grawitacyjnej i mechanicznej w tym samym mieszkaniu.

Wobec powyższego, w przypadku przedmiotowej nieruchomości nie ma możliwości zastosowania jednolitego rozwiązania wentylacji pomieszczeń poprzez zastosowanie tylko wentylacji grawitacyjnej.

Jako właściwe dla nieruchomości powódki sąd uznał zastosowanie wentylacji mechanicznej.

Dowód: opinia łączna biegłego sądowego W. P. i Z. B. (k. 1080- 1160), opinia uzupełniająca Z. B. z 16 lutego 218 roku (k. 1351- 16363), opinia biegłego sadowego J. w.z 10 grudnia 2018 roku (k. 1502- 1506), zeznania biegłego sądowego W. P. (e-protokół z 16 listopada 2017 k. 1208), zeznania biegłego sądowego Z. B. (e-protokół z 16 listopada 2017 k. 1208, z 30 maja 2018roku k. 1476), zeznania biegłego sądowego J. W. (1) (e-protokół z 19 lutego 2020 roku)

Pismem z 6 listopada 2013 powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 250.000 zł, w tym 150.000 zł tytułem spadku wartości nieruchomości oraz 100.000 zł tytułem koniecznych nakładów na zwiększenie izolacyjności akustycznej budynku.

Dowód: zgłoszenie roszczenia z 06 listopada 2013 roku (k. 25- 25v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych w treści uzasadnienia dokumentów prywatnych i urzędowych, kopii dokumentów oraz kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem. Strony nie kwestionowały zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, a i sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.

Sąd przede wszystkim istotnych ustaleń w sprawie dokonał w oparciu o opinię biegłego akustyka W. P., biegłego z dziedziny budownictwa Z. B. oraz biegłego sądowego z dziedziny budownictwa J. W. (1), uzupełnionych zeznaniami biegłych złożonymi na rozprawie.

Dokonując ustaleń dotyczących wartości nakładów akustycznych sąd oparł się na opinii łącznej biegłych W. P., Z. B. i opinii biegłego sądowego J. W. (1). Wyjaśnić trzeba, że pierwotnie kompleksową opinię w sprawie sporządził biegły J. W. (1). Pozwany zarzucił wówczas, iż biegły nie miał kwalifikacji z zakresu akustyki. W istocie J. W. (1) formalnie jest biegłym sądowym z dziedziny akustyki budowlanej dopiero od 2015 roku, natomiast opinia w sprawie określenia wartości nakładów akustycznych pochodzi z 21 maja 2014 roku. Uwzględniając zatem zarzut pozwanego, w celu ustalenia konieczności poczynienia i wartości nakładów rewitalizacyjnych, sąd przeprowadził dowód z opinii łącznej biegłego z dziedziny akustyki W. P. oraz biegłego z dziedziny budownictwa i Z. B..

Opinia wydana przez biegłego sądowego z dziedziny akustyki W. P. wraz z wyjaśnieniami złożonymi na rozprawie 16 listopada 2017 roku stanowiły pełnowartościowy i kluczowy dowód w sprawie w kwestii ustalenia czy na nieruchomości powódki dochodzi do przekroczenia norm hałasu i jakie nakłady akustyczne celem przywrócenia właściwo klimatu akustycznego należało z tego tytułu ponieść. Zastrzeżenia do opinii złożyła wyłącznie strona pozwana.

Biegły W. P., mimo formułowanych przez stronę pozwaną zarzutów, w sposób wyczerpujący wyjaśnił zastosowaną metodologię oraz ustalił poziom hałasu występujący w budynku mieszkalnym powódki.

Biegły wyjaśnił, że określenie nakładów i szacowanie ich wartości w celu zapewnienia podstawowych wymagań odnośnie izolacyjności akustycznej budynków dotyczy stanu na 2034 rok zgodnie z wytycznymi (...). Biegły sporządził opinię w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, stosując Polskie Normy PN-B- (...) (...)oraz PN-B- (...) (...) Biegły podniósł, iż zastosował normę PB- (...) (...)albowiem podjął decyzję, że opinię wyda na podstawie najnowszej wiedzy jaka jest dostępna. Norma ta jest aktualna od października 2015 roku.

Biegły nadto wyjaśnił że normie z „2” nie ma mowy o hałasie lotniczym. Hałas ten jest bardzo typowym, albowiem w krótkim czasie jest emitowana duża energia. Norma z „2” jeżeli chodzi o wyznaczenie poziomu hałasu, wyznaczyłaby jedna dobę i pól godziny najgorszej nocy. Pomiary wtedy są różne i trudno byłoby dobrać do nich dobrą izolacyjność akustyczną, np. samoloty mogą poruszać się inną trajektorią lotu, mogą to być różnego rodzaju statki powietrzne etc., a które to czynniki wpływają na uzyskany wynik pomiaru. Natomiast norma z „3” mówi o poziome miarodajnym, który jest wyznaczany w dłuższym czasie, wtedy do obliczeń ma zastosowanie wartość średnia. Jest to poziom, który jest badany przez cały rok.

Nadto biegły podkreślił, iż nieruchomość dla której wykonał opinię znajduje się na typowym osiedlu jednorodzinnym, gdzie występują wyłącznie drogi lokalne, dojazdowe do tych posesji, wokół brak jest innych istotnych źródeł hałasu, dlatego nie zostały przez biegłego uwzględnione. Ewentualnie gdyby przyjąć inne źródła dźwięku, mają na tyle niską wartości, że mimo włączenia ich do obliczeń nie zmieniałyby żadnej wartości dla wyznaczenia poziomu miarodajnego na którym opierał się biegły wydając opinię w sprawie.

Sąd ocenił, iż opinia została sporządzona w sposób jasny i rzeczowy. Biegły wskazał na czym oparł się wydając opinię, z jakich korzystał źródeł i jaką posłużył się metodologią. Sąd w dużej mierze oparł dokonane ustalenia faktyczne o wiadomości specjalne biegłego akustyka, działając w zaufaniu do biegłego sądowego, jego rzetelności i bezstronności. Argumentacja opinii pozostaje logicznym uzasadnieniem wniosków biegłego. Pozwany po złożonych przez biegłego ustnych wyjaśnieniach, nie kwestionował już opinii biegłego W. P..

Sąd uznał za całkowicie wiarygodną i przydatną dla rozstrzygnięcia sprawy opinię biegłego sądowego z dziedziny budownictwa Z. B.. Biegły posiada również kompetencje w zakresie ustalania wymogów wentylacji w pomieszczeniach oraz uprawnienia wykonawcze i projektowe w tym zakresie wyjaśnił, że ze względu na to, że po wymianie okien zostaną zmienione warunki dotyczące wentylacji pomieszczeń należy dostosować pomieszczenia do spełnienia wymogów zapisanych w Rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Odnosząc się do zrzutów biegły wyjaśnił, iż w pomieszczeniach przeznaczonych na pobyt ludzi należy zapewnić odpowiednie wymiany powietrza przez cały czas obojętnie od pory roku i warunków atmosferycznych panujących na zewnątrz budynku. Biegły wyjaśnił, że wentylacja grawitacyjna (w tym nawiewniki ścienne lub okienne) działa poprawnie przy występowaniu różnicy pomiędzy temperaturą pomieszczenia, a temperaturą zewnętrzną oraz przy różnicy ciśnień zależnej od siły wiatru, wilgotności powietrza itp. i to jedynie w niektórych budynkach. Zastosowanie wentylacji grawitacyjnej przy zamkniętych oknach nie będzie odnosiło skutków. Aby zapewnić wentylację normową na przedmiotowej nieruchomości, ilość wymiany powierza wynikająca z normy, przy zastosowaniu szczelnych okien, jedynym możliwym sposobem jest zastosowanie wentylacji mechanicznej nawiewno- wywiewnej. To spowoduje wzrost kosztów użytkowania, dlatego biegły zastosował system z rekuperatorem tj. odzyskiem wydalanego na zewnątrz powietrza. Zdaniem biegłego nie ma możliwości innej wentylacji, bo jest to niski budynek. Długość minimalna, aby wentylacja grawitacyjna zadziałała musi wynosi 4-5 metrów, a przy budynkach parterowych lub ze stropodachem tej długości przewodu się nigdy nie uzyska.

Nadto biegły wskazał, iż obliczył nakłady wynikające z wyliczeń biegłego akustyka.

Również sporządzając opinię uzupełniającą biegły podtrzymał swoje stanowisko w sprawie systemu wentylacji. Uznając, że nie jest możliwe zapewnienie odpowiedniej wentylacji na nieruchomości powódki przy zastosowaniu wentylacji grawitacyjnej, odmówił wykonania obliczeń przy zastosowaniu nawiewników okiennych.

Wobec zarzutów formułowanych przez pozwanego, a nadto mając na uwadze fakt, że stosowanie wentylacji mechanicznej nie jest rozwiązaniem powszechnym w budownictwie, a nadto podgląd wypracowany w orzecznictwie, że tego rodzaju wentylacja nie stanowi nakładów koniecznych na nieruchomość, sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego J. W. (2) w przedmiocie wskazania kosztów zastosowania wentylacji grawitacyjnej.

Biegły J. W. (1) dokonał istotnych obliczeń i doszedł do wniosku, iż w pokoju nr (...) nie jest możliwe zapewnienie odpowiedniego klimatu akustycznego przy zastosowaniu wentylacji grawitacyjnej. Mając na uwadze normę budowlaną, a dotyczącą braku możliwości stosowania kilku systemów wentylacji w jednym mieszkania, biegły wskazał, że jedynym możliwym rozwiązaniem dla zapewniania właściwego klimatu akustycznego na nieruchomości powódki jest wentylacja mechaniczna wskazana przez biegłego Z. B..

Opinia biegłego J. W. (1) była jasna, spójna i logiczna. Nadto jej treść nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. Biegły nadto składając zeznania wyjaśnił wszelkie wątpliwości.

Mając powyższe na względzie sąd uznał, że jasne, logiczne i oparte na obowiązującym stanie prawnym (przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie) wywody opinii przekonujące o tym, że najbardziej efektywnym i ekonomicznym rozwiązaniem w zakresie wentylacji będzie wentylacja mechaniczna. Wniosków tych nie podważają zgłoszone przez stronę pozwaną zarzuty.

Sporządzone przez biegłych opinie w zakresie wartości nakładów akustycznych poddawały się pozytywnej ocenie, gdyż pozostawały w zgodzie z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, osoby je sporządzające dysponowały wysokim poziomem wiedzy i doświadczenia zawodowego, a sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków nie budził zastrzeżeń sądu.

W/w opinie zostały sporządzone przez biegłych dysponujących wiedzą i doświadczeniem w sporządzaniu opinii w analogicznych sprawach i są zgodne z zasadami logiki. Dodatkowo biegli w sposób wyczerpujący i stanowczy ustosunkowali się do zarzutów stron zarówno pisemnie jak również zeznając przed sądem, w szczególności do zarzutów strony pozwanej. Podkreślić należy, że to do biegłego należy wybór metodyki opracowania opinii, a okoliczność, że opinia biegłych okazała się niekorzystna dla strony nie oznacza, że jest ona niekompletna czy wadliwa.

Nie posłużyły natomiast dla poczynienia w sprawie ustaleń faktycznych przedstawione przez strony analizy, programy ochrony przed hałasem, badania i opinie prywatne, albowiem Sąd uznał, że nie mogą one skutecznie podważyć sporządzonych w niniejszej sprawie opinii biegłych, jak również zastąpić dowodu z tychże opinii. Z przyczyn poniżej przedstawionych opinie biegłych należało uznać za w pełni wiarygodne i przydatne, zaś treść przedstawionych przez strony dokumentów prywatnych (w tym opinii i analiz) nie podważyła skutecznie wniosków i metodologii przyjętej przez biegłych powołanych w sprawie.

Sąd pominął dowody dołączone do pism stron z 26 marca 2018 roku i 22 maja 2018 roku (postanowienie z 30 maja 2018 roku k. 1474) uznając je za nieprzydatne dla ustalenia istotnych okoliczności w sprawie. Z uwagi na specyfikę żądania istotne jest ustalenie wszelkich okoliczności dla konkretnej nieruchomości, sąd każdorazowo dokonuje własnych ustaleń, dlatego w tym zakresie nieprzydatne są ustalenia innych sadów dotyczących różnych nieruchomości.

Sąd zważył, co następuje:

Wobec uprawomocnienia się wyroku częściowego do rozpoznania pozostawało roszczenie powódki domagającej się zasądzenia na jej rzecz kwoty 53.464,22 złotych tytułem odszkodowania związanego z koniecznością poniesienia nakładów na budynek dla zapewnienia komfortu akustycznego.

Podstawą prawną żądania pozwu jest przepis art. 129 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska, zgodnie z którym w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę, przy czym szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości. Na konieczność zapewnienia właściwych warunków akustycznych budynków wskazują wymagania wskazane w załączniku nr 3 rozporządzenia. Zgodnie zaś z dyspozycją art. 136 ust. 3 u.p.o.ś. w razie określenia na obszarze ograniczonego użytkowania wymagań technicznych dotyczących budynków szkodą, o której mowa w art. 129 ust. 2, są także koszty poniesione w celu wypełnienia tych wymagań przez istniejące budynki, nawet w przypadku braku obowiązku podjęcia działań w tym zakresie.

Przy dokonywaniu wykładni wskazanego przepisu należy wziąć pod uwagę, że celem uregulowań art. 129 i 136 ustawy p.o.ś. jest ułatwienie osobom poszkodowanym w wyniku wprowadzenia obszaru ograniczonego użytkowania dochodzenia roszczeń odszkodowawczych. Zatem należy przyjąć, że wskazanie na koszty poniesione w celu wypełnienia wymagań technicznych przez istniejące budynki miało wyeliminować spory co do objęcia tych kosztów obowiązkiem naprawienia szkody. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić. Odszkodowanie bowiem ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzającego szkodę, istniejący od chwili wyrządzenia szkody do czasu, gdy zobowiązany wpłaci poszkodowanemu sumę pieniężną odpowiadającą szkodzie ustalonej w sposób przewidziany prawem (por. uchwała Sądu Najwyższego z 15 dnia listopada 2001r. III CZP 68/01, OSNC 2002, z.6, póz. 74; wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2008 r. I ACa 2/08, M.Prawn. 2010/12/692).

W niniejszej sprawie dla wykazania istnienia i wysokości szkody związanej z koniecznością zapewnienia komfortu akustycznego niezbędne było wydanie opinii przez biegłego z dziedziny budownictwa i akustyki budowlanej. Sąd ustalając istotne okoliczności sprawy, oparł się w całości na treści opinii W. P., Z. B. i J. W. (1).

Wskazać należy, że szkoda w majątku powódki przejawiająca się w konieczności poniesienia nakładów rewitalizacyjnych powstała już w dacie wejścia w życie uchwały Sejmiku Województwa (...) z dnia 30 stycznia 2012 roku tj. w dniu 28 lutego 2012 roku. W związku z powyższym ustalając stan techniczny budynku mieszkalnego i wymagania akustyczne jakie ten budynek winien spełniać uwzględniono stan na dzień wejścia w życie w/w uchwały. Jak wskazano powyżej, w związku z usytuowaniem budynku powódki w strefie wewnętrznej obszaru ograniczonego użytkowania lotniska Ł. w P., powódka winna zapewnić właściwy klimat akustyczny w pomieszczeniach wymagających ochrony akustycznej.

Z opinii biegłego akustyka wynika, że dla oceny izolacyjności akustycznej według normy PN-B- (...) (...)poziom miarodajny określony będzie przez wartość poziomu maksymalnego dla pory nocy czyli 84 dB. W związku z powyższym biegły W. P. ustalił, iż w pomieszczeniach chronionych dochodzi do przekroczenia dopuszczalnych norm hałasu. Należy zastosować wentylację mechaniczną z rekuperacją oraz wymienić stolarkę okienną, na nową o wyższej wypadkowej izolacyjności akustycznej. Łączna wartość nakładów niezbędnych do poniesienia celem zapewniania właściwego klimatu akustycznego według stanu na 30 stycznia 2012 roku i cen aktualnych stanowi kwotę 53.464,22 zł (k. 1138).

W konsekwencji, na podstawie powołanych wyżej przepisów ustawy, zasądzeniu tytułem odszkodowania podlegała na rzecz powódki kwota 53.464,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 30 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty.

O odsetkach ustawowych od zasądzonej należności głównej sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc, zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Roszczenie o odszkodowanie jest roszczeniem bezterminowym, a zatem staje się ono wymagalne, z uwagi na brzmienie przepisu art. 455 kc, po wezwaniu dłużnika do zapłaty.

Żądanie zapłaty odsetek ustawowych od zasądzonego świadczenia znajdowało uzasadnienie w powołanych wyżej przepisach. Roszczenie powódki stało się wymagalne z chwilą doręczenia pozwanemu odpisu opinii w dniu 29 sierpnia 2017 roku. Od tego momentu pozwany opóźniał się w spełnieniu świadczenia. Na tym etapie pozwany mógł ocenić zasadność żądania powódki tak co do zasady, jak i wysokości. W konsekwencji sąd uznał, że pozwany popadł w zwłokę z dniem 30 sierpnia 2017 roku i od tej daty zasądził odsetki ustawowe od zasądzonego na rzecz powódki odszkodowania.

Mając na uwadze powyższe sąd w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 kpc i obciążył nimi w całości pozwanego, uznając że powódka uległa co do nieznacznej części żądania pozwu. Z tego tytułu sąd zasadził na rzecz powódki kwotę 21.917 zł.

M. W. domagała się zasądzenia na swoją rzecz łącznie kwoty 113.052,22 zł, w tym kwoty 59.588 zł tytułem odszkodowania za spadek wartości nieruchomości oraz kwoty 53.464,22 zł tytułem odszkodowania za nakłady akustyczne.

Wyrokiem częściowym zasądzono na jej rzecz kwotę 58.093 zł tytułem odszkodowania za utratę wartości nieruchomości, w związku z utworzeniem strefy ograniczonego użytkowania. Natomiast roszczenie odszkodowawcze w zakresie nakładów akustycznych sąd uwzględnił w kwocie 53.464,22 zł. Podsumowując sąd zasądził na rzecz powódki kwotę 111.557,22 zł z żądanej kwoty 113.052,22 zł, zatem powódka wygrała proces prawie w 99%. Powódka uległa wyłącznie w nieznacznej części, dlatego sąd uznał iż zachodzą podstawy do obciążenia pozwanego kosztami postępowania w całości.

W toku postępowania strona powodowa poniosła następujące koszty: 3.800 zł tytułem opłaty od pozwu (k. 103), 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 3.600 zł tytułem zastępstwa procesowego, 4.000 zł tytułem zaliczki na poczet opinii biegłego (k. 248), 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym, 2.700 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym, 3.000 zł tytułem zaliczki na poczet opinii biegłego (k. 1078), 3.000 zł tytułem zaliczki na poczet kosztów opinii uzupełniającej (k. 1244), łącznie 21.917 zł.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art.100 zd. 2 kpc sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Poznaniu od pozwanego kwotę 5.653,04 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Na koszty Skarbu Państwa składają się następujące wydatki: 3.735,69 zł tytułem wynagrodzenia biegłego J. W. (1) za sporządzenie opinii pisemnej (k. 642) oraz 209,99 zł tytułem wynagrodzenia za udział biegłego w rozprawie z 21 września 2015 roku (k. 1022), 2.177,77 zł tytułem wynagrodzenia biegłego Z. B. za sporządzenie opinii głównej oraz 401,50 zł tytułem wynagrodzenia i zwrotu wydatków za stawiennictwo na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 roku (k. 1251), 3.735,95 zł tytułem wynagrodzenia biegłego W. P. za sporządzanie opinii pisemnej głównej oraz 416,67 zł tytułem wynagrodzenia i zwrotu wydatków za stawiennictwo na rozprawie w dniu 16 listopada 2017 roku (k. 1251), 459,43 zł tytułem wynagrodzenia biegłego Z. B. tytułem wynagrodzenia i zwrotu wydatków za stawiennictwo na rozprawie w dniu 30 maja 2018 roku (k. 1478), 569,06 zł tytułem wynagrodzenia i zwrotu kosztów biegłego J. W. (1) za sporządzenie opinii pisemnej (k. 1566), 178 zł tytułem opłaty od rozszerzonego powództwa, 1.674 zł tytułem opłaty od rozszerzonego powództwa, 94,98 zł tytułem wygrodzenia biegłego J. W. (1) za udział w rozprawie w dniu 19 lutego 2020 roku, łącznie 15.653,04 zł, przy czym wynagrodzenia biegłych zostały wypłacone do kwoty 10.000 zł z uiszczonych przez powódkę kwot zaliczek.

Pozostałą kwotę 5.653,04 zł sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Okręgowego w Poznaniu, tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Mając na uwadze powyższe na podstawie powołanych przepisów sad orzekł jak w sentencji wyroku.

sędzia Anna Łosik

ZARZĄDZENIE

1. Odnotować;

2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego;

3. dla tomów I oraz V proszę nałożyć nową okładkę;

4. Przedłożyć za 14 dni lub z apelacją.

P. dnia 7 kwietnia 2020 r.

Sędzia Anna Łosik