Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, dnia 3 sierpnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Łosik

Protokolant: p.o. stażysty Anita Grześkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 3 sierpnia 2018 r. w Poznaniu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w P.

przeciwko P. L.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 217.697,59 zł (dwieście siedemnaście tysięcy sześćset dziewięćdziesiąt siedem złoty pięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od następujących kwot i terminów:

- 53.118,20zł od dnia 31.08.2014r. do dnia zapłaty,

-3.207zł od dnia 05.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 5.160,67zł od dnia 07.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 14.301,79zł od dnia 11.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 55.731,56zł od dnia 16.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 22.514,23zł od dnia 28.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 32.255,89zł od dnia 01.10.2015r. do dnia zapłaty,

- 12.064,50zł od dnia 26.02.2015r. do dnia zapłaty,

solidarnie z R. C., przy czym solidarność ta wynika z prawomocnego w stosunku do R. C. nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 listopada 2015 roku w sprawie XII Nc (...).

2. Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 9.939zł (dziewięć tysięcy dziewięćset trzydzieści dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 7.217zł (siedem tysięcy dwieście siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego solidarnie z R. C., przy czym solidarność ta wynika z prawomocnego w stosunku do R. C. nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 listopada 2015 roku w sprawie XII Nc (...).

3. Zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 8.163zł (osiem tysięcy sto sześćdziesiąt trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postepowania wywołanych wniesieniem sprzeciwu.

SSO Anna Łosik

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 października 2015 roku (k. 1- 36) (...) sp. z o.o. z siedzibą w B. wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, iż pozwani R. C. i Partycja L. mają solidarnie zapłacić powódce kwotę 217.697,59 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od następujących kwot i terminów:

- 53.118,20zł od dnia 31.08.2014r. do dnia zapłaty,

- 3.207zł od dnia 05.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 5.160,67zł od dnia 07.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 14.301,79zł od dnia 11.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 55.731,56zł od dnia 16.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 22.514,23zł od dnia 28.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 32.255,89zł od dnia 01.10.2015r. do dnia zapłaty,

- 12.064,50zł od dnia 26.02.2015r. do dnia zapłaty,

oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Ponadto na wypadek wniesienia sprzeciwu strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kwoty 217.697,59 zł wraz z ustawowymi odsetkami określonymi j/w; zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, iż w okresie od listopada 2013 roku do sierpnia 2014 roku sprzedała pozwanemu środki do produkcji rolnej. Pozwany jedynie częściowo uregulował zobowiązanie. Pozwana P. L. przystąpiła do długu pozwanego R. C. umową z dnia 30 lipca 2014 roku. Pozwany nie zapłacił należności.

Sąd nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 06 listopada 2015 roku (k. 38) nakazał pozwanym R. C. i P. L. aby zapłacili solidarnie powodowi kwotę 217.697,59 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od następujących kwot i terminów:

- 53.118,20zł od dnia 31.08.2014r. do dnia zapłaty,

-3.207zł od dnia 05.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 5.160,67zł od dnia 07.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 14.301,79zł od dnia 11.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 55.731,56zł od dnia 16.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 22.514,23zł od dnia 28.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 32.255,89zł od dnia 01.10.2015r. do dnia zapłaty,

- 12.064,50 zł od dnia 26.02.2015 r. do dnia zapłaty,

oraz kwotę 9.939 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.217 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia niniejszego nakazu, albo wnieśli w tymże terminie do tutejszego Sądu sprzeciw.

Zarządzeniem z dnia 15 marca 2016 roku (k. 79) Sąd stwierdził, iż nakaz zapłaty z dnia 06 listopada 2015 roku stał się prawomocny z dniem 04 marca 2016 roku.

Pozwana P. L. w piśmie procesowym z dnia 25 lipca 2016 roku (k. 97- 101) wniosła o doręczenie nakazu zapłaty wraz odpisem pozwu. Pozowana wskazała, że strona powodowa wskazała błędny dres zamieszkania pozwanej, że od ponad roku mieszka w miejscowości T..

Postanowieniem z dnia 26 września 2016 roku wydanym na rozprawie Sąd postanowił doręczyć pozwanej odpis nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu i załącznikami uznając, iż nakaz zapłaty mnie został pozwanej skutecznie doręczony.

Pismem procesowym z dnia 11 października 2016 roku pozwana P. L., działając przez pełnomconika, złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w dniu 06 listopada 2015 roku zaskarżając go w całości. Pozwana wniosła o oddalenie powództwa; zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kwoty 17 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła, iż nie posiada wiedzy na tematy rozliczeń pozwanego R. C. z powodową spółką. Udział pozwanej ograniczył się do zawarcia umowy z dnia 30 lipca 2015 roku. Pozwana była zapewniana, że w pierwszej kolejności dług będzie spłacał pozwany ojciec P. L., a dopiero w razie niemożności prowadzenia skutecznej egzekucji przeciwko niemu, powód będzie uprawniony skierować roszczenie przeciwko niej. Pozwana wskazała, że pozostawała w błędzie i w przeciwnym razie nie podpisałaby przedmiotowej ugody. Nadto pozwana w treści sprzeciwu złożyła oświadczenie o uchyleniu się przez nią od skutków oświadczenia woli w postaci zawarcia umowy przystąpienia do długu z dnia 30 lipca 2015 roku, gdzie oświadczenie to zostało złożone pod wpływem błędu. Nadto pozwana wniosła o oddalenie powództwa w oparciu o art. 5 kc.

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 22 listopada 2016 roku (k. 150- 153) pełnomocnik strony powodowej podtrzymał dotychczasowe stanowisko procesowe. Nadto poinformował, że w toku postępowania doszło do przeniesienia całego majątku spółki (...) sp. z o.o. do spółki (...) sp. z o.o.. z siedzibą w P.. Nadto strona powodowa wniosła o uznanie oświadczenia pozwanej o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli z uwagi na rzekomy błąd co do treści czynności prawnej za niezasadne.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

(...) sp. z o.o. z siedzibą w B. sprzedawała R. C. środki do produkcji rolnej. Każdorazowo spółka wystawiała fakturę za sprzedany towar oraz wskazywała termin płatności. Na potwierdzenie sprzedaży dokonanej na rzecz R. C. poprzedniczka prawna powódki wystawiła następujące faktury VAT:

a)  Nr (...) na kwotę 57.456 zł, której termin płatności minął dniu 30 sierpnia 2014 roku;

b)  Nr (...) na kwotę 3.563,14 zł, której termin płatności minął w dniu 04września 2014 roku;

c)  Nr (...) na kwotę 5.160,67 zł, której termin płatności minął w dniu 06września 2014 roku;

d)  Nr (...) na kwotę 14.301,79 zł, której termin płatności minął w dniu 10 września 2014 roku;

e)  Nr (...)na kwotę 7.783,12 zł, której termin płatności minął w dniu 15 września 2014 roku;

f)  Nr (...)na kwotę 11.459,67 zł, której termin płatności minął w dniu 15 września 2014 roku;

g)  Nr (...) na kwotę 34.732,80 zł, której termin płatności minął w dniu 15 września 2014 roku;

h)  Nr (...) na kwotę 1.755,97 zł, której termin płatności minął w dniu 15wreśnia 2014 roku;

i)  Nr (...) na kwotę 22.514,23 zł, której termin płatności minął w dniu27 września 2014 roku;

j)  Nr (...) na kwotę 13.385,74 zł, której termin płatności minął w dniu 30 września 2014 roku;

k)  Nr (...) na kwotę 13.480,95 zł, której termin płatności minął w dniu 08 kwietnia 2014 roku;

l)  Nr (...) na kwotę 5.389,20 zł, której termin płatności minął w dniu 30 września 2014 roku.

m)  Nr (...) na kwotę 19.343,58 zł, której termin płatności minął w dniu 20 lutego 2015 roku;

n)  Nr (...)na kwotę 12.064,50 zł, której termin płatności minął w dniu 25 lutego 2015 roku.

Dowód: faktury (k. 14,16-29), zeznania pozwanego R. C. (e-protokół z dnia 28 czerwca 2017 roku k. 195), zeznania świadka A. Z. (e-protokół z dnia 14 marca 2018 roku k. 263), zeznania pozwanej P. L. (e-protokół z dnia 20 czerwca 2018 roku k. 253)

W dniu 30 lipca 2015 roku (...) z ograniczoną odpowiedniością z siedzibą w B. i P. L. zawarli umowę przystąpienia do długu. Przystępująca P. L. uznała dług R. C. w kwocie 268.820,71 zł. Zgodnie z treścią §3 zawartej umowy P. L. przystąpiła do całości zobowiązania dłużnika tj. w zakresie należności głównej oraz wszelkich należności ubocznych istniejących lub mogących powstać w związku z tymi zobowiązaniami.

Należności wynikające z w.w. faktur zostały uregulowane wyłącznie do kwoty 7.400 zł przez P. L., która dokonała jednorazowej wpłaty w dniu 07 września 2015 roku.

Dowód: umowa przystąpienia do długu (k 32- 34), wyciąg z rachunku (k. 15), zeznania pozwanego R. C. (e-protokół z dnia 28 czerwca 2017 roku k. 195), zeznania świadka A. Z. (e-protokół z dnia 14 marca 2018 roku k. 263), zeznania pozwanej P. L. (e-protokół z dnia 20 czerwca 2018 roku k. 253)

Mimo upływu terminu płatności poszczególnych faktur R. C. i P. L. nie spłacali istniejącego zadłużenia.

Wobec braku spłaty zobowiązania powód pismami z dnia 11 oraz 25 września skierował do pozwanych wezwanie do zapłaty kwoty 217.697,59 zł, w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania.

Do momentu złożenia pozwu zobowiązanie nie zostało uregulowane.

Dowód: wezwanie do zapłaty (k. 30-31, 36), wykaz zapisów nierozliczonych (k. 35)

W dniu 12 lutego 2016 roku dokonano wpisu do rejestru KRS informacji o przejęciu spółki przez przeniesienie całego majątku spółki (...) sp. z o.o. na (...) sp. z o.o.. Spółka (...) sp. z o.o. jest następcą (...) sp. z o.o..

Dowód: karta 172 Monitora Sądowego i Gospodarczego nr (...)( (...)) (k. 152), informacja Krajowego Rejestru Sądowego (k. 200- 208)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów.

Sąd dał wiarę powołanym wyżej dokumentom oraz ich odpisom i kserokopiom, albowiem nie były przez strony kwestionowane, jak również nie budziły wątpliwości Sądu. Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z art. 244 § 1 kpc dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Z kolei w świetle art. 245 kpc dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

W szczególności nie budziły wątpliwości Sądu przedłożone faktury VAT, które dowodzą wysokości zobowiązania. Faktura VAT jest dokumentem księgowym, rozliczeniowym, wystawionym przede wszystkim dla celów podatkowych, jest także jednym z dowodów źródłowych stwierdzających dokonanie danej operacji gospodarczej. Tak jak każdy dokument faktura VAT jest dowodem tego, że określona osoba złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie. Przedłożone faktury nadto nie były kwestionowane przez stronę pozwaną.

Zeznaniom świadka A. Z. Sąd dał wiarę w całości. Świadek rzetelnie udzielał odpowiedzi na zadane pytania. Nadto zeznania świadka dotyczyły wykonywania jego czynności służbowych, Sąd nie miał wątpliwości co do treści złożonych zeznań.

Zeznaniom pozwanego R. C. Sąd dał wiarę w części dotyczącej istnienia zadłużenia w wyniku niezapłaconych faktur. Natomiast za niewiarygodne Sąd uznał wszelkie twierdzenia dotyczące okoliczności zawarcia przez powódkę oraz córkę pozwanego P. L. umowy przystąpienia do długu. Trudno uznać, aby pozwany nie miał wiedzy na temat zawarcia umowy, albowiem dotyczyła jego zadłużenia.

Sad dał wiarę zeznaniom pozwanej Partycji L. w całości, a w szczególności co do okoliczności zawarcia przedmiotowej umowy. Pozwana zeznawała spójnie, logicznie, a przytaczane przez nią okoliczności znalazły również potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie. Zeznania pozwanej w części dotyczącej jej relacji z rodzicami Sąd uznał za mało przydatne dla ustalenia okoliczności faktycznych istotnych w przedmiotowej sprawie.

Sąd zważył co następuje:

Biorąc pod uwagę całokształt zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał, że żądanie powódki nie budzi wątpliwości co do zasady jak również co do wysokości.

Zgodnie z art. 535 kc przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. W niniejszym postępowaniu to na stronie powodowej ciążył obowiązek udowodnienia istnienia roszczenia stanowiącego podstawę powództwa (art. 6 kc). Zawarta między powódką, a pozwanym R. C. umowa sprzedaży została udokumentowana przedłożonymi fakturami, które szczegółowo określały terminy poszczególnych płatności. Natomiast podstawą zobowiązania pozwanej P. L. jest zwarta między nią a powódką umowa przystąpienia do długu.

Roszczenie co do zasady jak i wysokości nie było kwestionowane przez pozwaną, która w treści zgłoszonego sprzeciwu przede wszystkim powoływała się na błąd oraz zasady współżycia społecznego.

W piśmie strony pozwanej pełnomocnik złożył oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawych oświadczenia woli w postaci zawarcia umowy przystąpienia do długu dnia 30 lipca 2015 roku.

Zgodnie z treścią art 84. § 1 i 2 kc w razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).

W pierwszej kolejności Sąd pragnie zważyć, że złożone oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych nie zostało skutecznie złożone. Pełnomocnik pozwanej dysponuje wyłącznie pełnomocnictwem procesowym, które nie uprawnia do składania tego rodzaju oświadczeń.

Zgodnie z treścią art. 98 kc pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności. Pełnomocnik procesowy z mocy ustawy jest uprawniony do dokonywania jedynie tych czynności prawa materialnego, które wynikają z art. 91 kpc natomiast nie dotyczy to innych czynności materialnoprawnych. Zgodnie z art. 92 kpc strony mogą szerzej określić zakres pełnomocnictwa, ale musi to wynikać z jego treści.

W przedmiotowej sprawie oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia woli w postaci zawarcia umowy przystąpienia do długu z dnia 30 lipca 2015 roku w imieniu pozwanej złożył jej pełnomocnik r.pr. R. J.. Pełnomocnictwo materialnoprawne udzielone na podstawie art. 95 kc nie zostało złożone do akt sprawy. W aktach jest jedynie pełnomocnictwo na k. 98, które jest pełnomocnictwem procesowym, bowiem wynika z niego upoważnienie do „reprezentowania we wszelkich postępowaniach przed sądami powszechnymi, Sądem Najwyższym, w postępowaniu sądowo- administracyjnym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym i Wojewódzkimi Sądami Administracyjnymi, przed organami administracji publicznej, w postępowaniach egzekucyjnych przed komornikami sądowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi”. Z treści pełnomocnictwa nie wynika, aby obejmowało również umocowanie pełnomocnika pozwanej do złożenia w jej imieniu oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych. Złożone oświadczenie zostało dokonane z przekroczeniem udzielonego mu pełnomocnictwa, pełnomocnik nie był należycie umocowany do dokonania tej czynności, co skutkuje nieważnością złożonego oświadczenia.

Gdyby jednak przyjąć, że pełnomocnik pozwanej był należycie umocowany do złożenia oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczenia to na gruncie przedmiotowej sprawy nie jest możliwe powołanie się przez pozwaną na błąd. Przy czynnościach dwustronnych błąd musi być wywołany przez druga stronę czynności, w tym przypadku powodową spółkę. Wszelkie okoliczności powoływane przez P. L. dotyczą działania jej rodziców, czyli osób trzecich, albowiem nie byli oni stroną umowy przystąpienia do długu. W ocenie Sądu przedmiotowa umowa jest jasna, z jej treści wyraźnie wynika, że pozwana uznaje dług i przystępuje do całości zobowiązania dłużnika R. C., określonego w §1 pkt 2 umowy na kwotę 268.820,71 zł. Jeżeli pozwana przystąpiła do podpisania umowy bez zapoznania się z jej treścią, w zaufaniu do osób trzecich, musi ponosić wszelkie konsekwencje złożenia podpisu pod oświadczeniem przystąpienia do długu. Pozwana nie podnosi, że nie miała możliwości zapoznania się z umową, wyłącznie po prostu tego nie uczyniła.

Powoływane okoliczności, że rodzice pozwanej mogli ją wprowadzić w błąd, czy byli wobec niej nielojalni nie wpływają na stosunek łączący pozwaną i powódkę. Również nie zostały przedłożone dowody, które ewentualnie miałyby wykazać zmowę między dłużnikiem a wierzycielem. Reasumując relacje pozwanej z rodzicami pozostają bez wpływu na ocenę zgłoszonego roszczenia. (Odrębną kwestię stanowi istnienie roszczenia pozwanej względem rodziców z uwagi na ich nielojalne działanie).

Nadto Sąd nie widzi możliwości odesłania wierzyciela do zaspokojenia przez dłużnika osobistego tj. ojca pozwanej, z uwagi na zwarcie umowy przystąpienia do długu. Strony w umowie wyraźnie oświadczyły, że odpowiedzialność pozwanej i dłużnika głównego ma charakter solidarny, a zatem zastosowanie ma art. 366kc. Nadto Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności świadczących o nieważności umowy.

Pozwana także podnosiła, że uznanie powództwa narusza art. 5 kc tj. zasady współżycia społecznego. P. L. wskazała, że strona powodowa nadużywa swojego prawa próbując wyegzekwować od niej roszczenie, które zaciągnął wyłącznie jej ojciec.

Stanowisko pozwanej nie zasługiwało na uwzględnienie. Trudno ocenić działania powódki zmierzające do odzyskania należnej jej kwoty w świetle dyspozycji art. 5 kc jako negatywne, zwłaszcza wobec faktu, że pozwana nie kwestionowała roszczenia tak co do zasady jak i wysokości. Nadto odpowiedzialność pozwanej wynika z zwartej umowy. Nie można wywodzić z sytuacji, w której jedna strona jest przedsiębiorcą, a druga osobą fizyczną, która przedsiębiorcą nie jest, że tej drugiej należą się ulgi finansowe, z samej okoliczności, że występuje pewna nie równorzędność stron.

Nadto biorąc pod uwagę podjęte przez pozwaną kroki oraz sytuację rodzinną i majątkową nie można wyprowadzić wniosku, że jest osobą nieporadną, niepotrafiącą dbać o własne interesy. Pozwana powoływał się na młody wiek w momencie podpisania przedmiotowej umowy (22 lata). W pierwszej kolejności należy zważyć, że w Polsce wraz z ukończeniem 18 roku życia osoba fizyczna osiąga pełną zdolność do czynności prawnych (art. 11 kc). P. L. w momencie zawarcia umowy miała 22 lata, założoną rodzinę oraz posiadała dziecko. Trudno zatem wywieść wniosek, że pozwana w lipcu 2015 roku była osobą nie gotową do funkcjonowania w społeczeństwie. Ponadto w toku tego postępowania pozwana podjęła kroki adekwatne do jej sytuacji procesowej.

Sąd również nie widzi żadnych przyczyn leżących po stronie wierzyciela, aby można było ograniczyć lub wyłączyć odpowiedzialność pozwanej wynikającej z przedmiotowej umowy. Mając na uwadze treść zawartej umowy przystąpienia do długu, pozwana wiedziała, że dotyczy długów ojca i świadomie złożyła podpis pod umową, to był jej wybór że nie zapoznała się z podpisywanym dokumentem. Pozwana przyjęła na siebie pewne zobowiązanie, co czyni bezzasadnym zarzut naruszenia art. 5 kc.

Odpowiedzialność pozwanych w mniejszej sprawie wynika z art. 366 kc, który stanowi, że kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Biorąc pod uwagę dyspozycję wynikająca z art. 366 kc w niniejszej sprawie odpowiedzialność pozwanych jest solidarna, wierzyciel może spełnienia zobowiązania dochodzić również od pozwanej. Pozwana przystąpiła do długu i ciąży na niej obowiązek spłaty wierzytelności. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że zasądzenie od pozwanej kwoty dochodzonej pozwem nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Zgodnie z art. 505 kpc w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu nakaz zapłaty traci moc, a przewodniczący wyznacza rozprawę i zarządza doręczenie powodowi sprzeciwu razem z wezwaniem na rozprawę. Nakaz zapłaty traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem. Sprzeciw jednego tylko ze współpozwanych o to samo roszczenie oraz co do jednego lub niektórych uwzględnionych roszczeń powoduje utratę mocy nakazu jedynie co do nich. Na wniosek pozwanego sąd albo referendarz sądowy na posiedzeniu niejawnym wydaje postanowienie, w którym stwierdza utratę mocy nakazu zapłaty w całości lub w części.

Mając na uwadze treść art. 505 kpc oraz fakt, że żądanie pozwu zasługiwało na uwzględnienie Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 217.697,59 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od następujących kwot i terminów:

- 53.118,20zł od dnia 31.08.2014r. do dnia zapłaty,

-3.207zł od dnia 05.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 5.160,67zł od dnia 07.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 14.301,79zł od dnia 11.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 55.731,56zł od dnia 16.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 22.514,23zł od dnia 28.09.2014r. do dnia zapłaty,

- 32.255,89zł od dnia 01.10.2015r. do dnia zapłaty,

- 12.064,50zł od dnia 26.02.2015r. do dnia zapłaty,

solidarnie z R. C., przy czym solidarność ta wynika z prawomocnego w stosunku do R. C. nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w P. w postępowaniu upominawczym w dniu 06 listopada 2015 roku w sprawie XII Nc (...).

O odsetkach ustawowych od zasądzonej należności głównej Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc tj. od kwot poszczególnych faktur od dnia następnego po określonym terminie płatności. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc i obciążył nimi pozwanych jako stronę przegrywającą proces.

Na koszty postępowania upominawczego składają się 2.722 zł tytułem opłaty od pozwu, 7.200 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, łącznie 9.939 zł. Do zapłaty powyższej kwoty zobowiązani są oboje pozwani solidarnie, przy czym R. C. jest zobowiązany do zapłaty tego świadczenia na podstawie prawomocnego nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Okręgowy w P. w dniu 06 listopada 2015 roku w sprawie XII Nc (...).

Sprzeciw od nakazu zapłaty złożyła wyłącznie pozwana, dlatego Sąd obciążył ją kosztami postępowania spowodowanymi wniesieniem sprzeciwu w łącznej kwocie 8.163 zł.

Mając na uwadze powyższe na podstawie wyżej powołanych przepisów Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Anna Łosik