Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2017 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale XVI Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Danuta Kasprzyk

Protokolant sądowy: p.o. stażysty P. P.

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań – Nowe Miasto Anny Bręk

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2017 roku sprawy

1.  Ż. K. córki I. i D. zd. O., urodzonej (...) w G.

oskarżonej o to, że:

w dniu 29 stycznia 2017 roku w P. z Katedry przy ul. (...) dokonała zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci lichtarza z 1906 roku o wartości 1500 zł stanowiącego dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury na szkodę Parafii pod wezwaniem (...), przy czym czynu tego dopuściła się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 294 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

2.  R. D. , syna S. i G. zd. P., urodzonego (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 30 stycznia 2017 roku w P. w ciągu pięciu lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne pomagał Ż. K. w zbyciu mienia w postaci lichtarza z 1906 roku pochodzącego z kradzieży z Katedry o wartości 1500 zł, stanowiącego dobro o szczególnym znaczeniu dla kultury na szkodę Parafii pod wezwaniem (...)

tj. o przestępstwo z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk

1.  Oskarżoną Ż. K. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 294 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 2 k.k. wymierza jej karę 1 ( jednego) roku i 4 ( czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej Ż. K. kary pozbawienia wolności zalicza okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 21 kwietnia 2017 roku godzina 12.30

3.  Oskarżonego R. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 294 § 2 k.k. wymierza mu karę 1 ( jednego) roku i 2 ( dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

4.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 633 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, w tym opłaty.

5.  Na podstawie § 17 ust. 2 pkt. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2016 r. poz. 1714) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. M. kwotę 738 zł ( w tym VAT) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej Ż. K. z urzędu.

SSO Danuta Kasprzyk

Sygn. akt. XVI K 106/17

UZASADNIENIE

w zakresie rozstrzygnięcia o karze wymierzonej oskarżonej Ż. K.

Nieprawomocnym wyrokiem skazującym z dnia 17 lipca 2017 roku Sąd Okręgowy w Poznaniu uznał Ż. K. za winną popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 294 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za przestępstwo to wymierzył jej karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając oskarżonej karę sąd uwzględnił zasady wymiaru kary określone treścią art. 53 § 1 k.k. i następne. Pierwsze dwie z nich, tj. współmierność kary do stopnia winy i do stopnia społecznej szkodliwości czynu, mają zapewnić sprawiedliwość orzekanych kar. Dwie następne z kolei implikują cele kary, a mianowicie zapobiegawcze i wychowawcze oddziaływanie na sprawcę przestępstwa (prewencja indywidualna) oraz społeczne oddziaływanie kary (prewencja ogólna). Dalej, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonej przestępstwa sąd uwzględnił, zgodnie z regułą określoną w art. 115 § 2 k.k., rodzaj i charakter naruszonych dóbr, rozmiary wyrządzonych szkód, sposób i okoliczności popełnienia przestępstwa, wagę naruszonych przez oskarżoną norm, jak również jej motywację. Nadto, zgodnie z treścią art. 53 § 2 k.k., Sąd uwzględnił sposób zachowania się oskarżonej, także jej właściwości i warunki osobiste, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Oskarżonej Ż. K. sąd mógł wymierzyć karę od 1 roku pozbawienia wolności ( art. 294 § 2 k.k. ) do 15 lat pozbawienia wolności ( art. 294 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.). Uwzględniając wyżej wskazane zasady wymiaru kary sąd uznał za adekwatną i celową oraz sprawiedliwą karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Okoliczności przedmiotowe i podmiotowe w tej sprawie ułożyły się w taki sposób, że z jednej strony przemawiały za obostrzeniem reakcji karnej, a z drugiej strony wskazywały na możliwości jej złagodzenia i uznania, że niższy wymiar kary cele kary również spełni.

Oskarżona skradła przedmiot o szczególnym znaczeniu dla polskiej kultury, przedmiot dla części społeczeństwa niezmierne ważny nie tylko ze względu na spuściznę kulturową narodu ale również z uwagi na wyznania religijne. Skradła ten przedmiot z miejsca – kościoła – które dla osób różnych kultur, narodowości oraz wyznania stanowi miejsce szczególne. Kradzieży dokonała w dzień, jawnie, wykorzystując fakt iż świątynia jest ogólnie dostępna. Bez wątpienia to okoliczności obciążające oskarżoną, zwiększające stopień społecznej szkodliwości jej czynu. Z drugiej strony skradła ona przedmiot o niewielkiej wartości materialnej, przedmiot który został odnaleziony i zwrócony, co bez wątpienia sąd musiał potraktować na korzyść sprawcy.

Oskarżona dopuściła się tej kradzieży z niskich pobudek – w celu sprzedaży przedmiotu i uzyskania dosłownie kilkunastu złotych, które przeznaczyła na alkohol, będąc pod wpływem alkoholu. Motywacja oskarżonej zasługuje więc na szczególne potępienie. W trakcie rozprawy jednak oskarżona okazała skruchę, zrozumiała naganność swojego postępowania, przeprosiła zarządcę parafii i jej przeprosiny zostały przyjęte. Postawa oskarżonej, jej stosunek do czynu uległ więc zmianie, z jej żal sąd ocenił jako szczery.

W zakresie okoliczności podmiotowych bez wątpienia na niekorzyść oskarżonej przemawia fakt jej uprzedniej karalności – oskarżona odpowiada w warunkach powrotu do przestępstwa oraz dotychczasowy tryb życia, nie powiązany z bezdomnością ale raczej nadmiernym spożywaniem alkoholu oraz brakiem aktywności zmierzającej do podjęcia sposobu życia o innym charakterze. Oskarżona popełniła zarzucane jej przestępstwo umyślnie, celowo, ale nie w sposób zaplanowany czy wyrachowany.

Oceniając powyższe okoliczności sąd zdecydował o wymierzeniu kary w granicach dolnego ustawowego zagrożenia i uznał, że wystarczająca i adekwatna będzie kara 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Jest to kara o charakterze bezwzględnym, kara którą de facto oskarżona obecnie już odbywa pozostając w tymczasowym aresztowaniu do czasu uprawomocnienia wyroku, stanowi więc ona realną dolegliwość. A jednocześnie z uwagi na charakter czynu, niskie pobudki oraz uprzednią karalność oskarżonej nie sposób uznać, iż jest to zbyt surowa.

Na poczet orzeczonej kary sąd zaliczył oskarżonej okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 21 kwietnia 2017 roku godz. 12.30.

SSO. Danuta Kasprzyk