Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2021 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu XIV Wydział Cywilny z siedzibą w Pile

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Jacek Grudziński

Protokolant prot. sąd. Kamila Sucharkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2021 r. w Pile

sprawy z powództwa (...) Banku SA z siedzibą w W.

przeciwko J. K. i K. K.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanych J. K. i K. K. solidarnie na rzecz (...) Banku SA z siedzibą w W. kwotę 99.168,76 zł (dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy sto sześćdziesiąt osiem złotych siedemdziesiąt sześć groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty;

2.  Nie obciąża pozwanych kosztami procesu;

3.  Zasądza od Skarbu Państwa – Sąd Okręgowy w Poznaniu na rzecz adwokata M. H. – Kancelaria Adwokacka w P. 4.428 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu.

J. Grudziński

Sygn. akt XIV C 247/20

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 marca 2020 r. powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanych J. K. i K. K. kwoty 99.168,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w wysokości 1.240 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie oraz zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Pismem z dnia 13 maja 2020 r. pozwani wskazali, że nie kwestionują żądania pozwu.

Pismem z dnia 23 października 2020 r. pozwani wnieśli o skierowanie przedmiotowej sprawy do instytucji lub osoby do tego uprawnionej w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między powodem, a pozwanym.

Pismem z dnia 5 listopada 2020 r. powód nie wyraził zgody na skierowanie przedmiotowej sprawy do instytucji lub osoby do tego uprawnionej w celu przeprowadzenia postępowania mediacyjnego między powodem, a pozwanym.

Na rozprawie dnia 11 maja 2021 r. pozwani z uwagi na ich trudną sytuację życiową wnieśli o rozłożenie żądania na raty. Pozwani wskazali również, że są w stanie tytułem zadłużenia uiszczać na rzecz powoda kwotę 2.000 zł miesięcznie i wnoszą o rozłożenie świadczenia na raty w takiej wysokości.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwani J. K. i K. K. są małżeństwem. W małżeństwie stron obowiązuje małżeńska wspólność ustawowa.

W dniu 17 czerwca 2016 r. pozwani zawarli z powodem umowę kredytu konsolidacyjnego numer (...).

Zgodnie z postanowieniami umowy kredytu powód udzielił pozwanym kredyt w wysokości 113.144,67 zł. Spłata rat miała się odbywać zgodnie z załączonym do umowy harmonogramem spłat.

/bezsporne: umowa kredytu konsolidacyjnego numer (...) (k. 18-22)/

Pozwani nie spłacali zadłużenia w sposób regularny. W związku z tym w dniu 30 grudnia 2019 r. powód wystosował do pozwanych przedsądowe wezwanie do zapłaty. Pismo to zostało odebrane przez pozwanych w dniu 8 stycznia 2020 r.

/ bezsporne: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 24-25)/

Z uwagi na dalszy brak spłaty przez pozwanych zadłużenia, w dniu 21 października 2019 r. powód wystosował do pozwanych pismo zatytułowane: „ostateczne wezwanie do zapłaty przed wypowiedzeniem umowy”. W piśmie tym powód wezwał pozwanych do spłaty zadłużenia w terminie 14 dni od odebrania pisma orz poinformował pozwanych o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Pismo to zostało skutecznie doręczone pozwanym w dniu 24 października 2019 r.

/ bezsporne: ostateczne wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 26- 27)/

Z uwagi na brak kontaktu z pozwanymi i dalszy brak spłat rat kredytu, powód pismem z dnia 20 listopada 2019 r. wypowiedział pozwanym umowę kredytu. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu zostało doręczone poznawanym dnia 25 listopada 2019 r.

/ bezsporne: wypowiedzenie umowy kredytu wraz z potwierdzeniem odbioru (k. 34-37)/

Pozwany J. K. obecnie przebywa na rencie. Pozwany posiada stwierdzoną całkowitą niezdolność do pracy z uwagi na zawansowaną chorobę- cukrzycę. Przedtem pozwany pracował w Zakładzie Usług (...) w B. jako operator maszyny wielofunkcyjnej i kierowca. Z tego tytułu pozwany osiągał wynagrodzenie w wysokości najniższego wynagrodzenia krajowego (płaca minimalna).

Z uwagi na rozwój choroby, pozwany przeszedł operację – amputację nogi. Pozwany porusza się za pomocą protezy. Pozwany jest od około ośmiu miesięcy osobą bezrobotną.

Pozwana K. K. do kwietnia 2021 r. pracowała jako sprzedawca w sklepie (...) w L.. Z tego tytułu pozwana osiągała wynagrodzenie w wysokości najniższego wynagrodzenia krajowego. W chwili obecnej pozwana jest osobą bezrobotną. Pozwana jest osobą zdrową i w chwili obecnej poszukuje pracy.

Pozwani zamieszkują w mieszkaniu dwupokojowym w K.. Mieszkanie pozwani otrzymali w darowiźnie od rodziców pozwanego. Razem z pozwanymi zamieszkuje pełnoletni syn stron M., który w chwili obecnej poszukuje pracy w wyuczonym zawodzie ślusarza.

Pozwani przeznaczają w stosunku miesięcznym 400 zł na opłatę bieżących rachunków, 1000 zł na zakup żywności i środków czystości oraz około 200 zł miesięcznie na zakup leków dla pozwanego.

/ dowody: przesłuchanie pozwanych na rozprawie dnia 11 maja 2021r. (k. 182-183)/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następującą ocenę dowodów.

Wszystkie dokumenty zgromadzone w aktach sprawy zasługują na wiarygodność. Ich autentyczność i moc dowodowa nie były bowiem kwestionowane przez żadną ze stron, Sąd nie znalazł także powodów, aby któremukolwiek z dokumentów odmówić wiary lub mocy dowodowej z urzędu.

Pozwani przesłuchani na rozprawie dnia 11 maja 2021 r. zeznawali w sposób wiarygodny. Pozwani w sposób szczegółowy opisali swoją obecną sytuację życiową, oraz przedstawili swoje koszty miesięczne utrzymania.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Kwota roszczenia została udowodniona i nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1896 – w dalszej części przywoływanej jako prawo bankowe) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Umowa kredytu została wypowiedziana na podstawie z § 8 pkt. 3 łączącej strony umowy kredytu z dnia 17 czerwca 2016 r.

Zgodnie z § 8 pkt 3 łączącej strony umowy kredytu powód miał prawo wypowiedzieć łącząca strony umowę kredytu w przypadku jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu. Bank wzywa kredytobiorcę do spłaty zadłużenia w terminie 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania. Jeżeli należności nie zostaną uregulowane w całości w wyznaczonym terminie, jak również w sytuacji w której złożony przez kredytobiorcę wniosek o restrukturyzację zadłużenia zostanie odrzucony, Bank ma prawo wypowiedzieć umowę kredytu.

Zapisy powyższej umowy są zgodne z regulacjami przewidzianymi w art. 75c prawa bankowego.

Zgodnie z art. 75 c prawa bankowego jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Do pozwanych zostało wystosowane wezwanie do zapłaty, kolejno ostateczne wezwanie do zapłaty zawierające informację o możliwości złożenia przez pozwanych wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Z uwagi na brak kontaktu z pozwanymi i dalszy brak spłat rat kredytu, powód pismem z dnia 20 listopada 2019 r. wypowiedział pozwanym umowę kredytu. Wypowiedzenie umowy nastąpiło po upływie wymaganego terminu 30 dniowego.

Tym samym umowa została wypowiedziana w sposób prawidłowy, co nie było kwestionowane przez strony postępowania. Skutkiem wypowiedzenia umowy było postawienie kredytu w stan natychmiastowej wymagalności. Stan ten z kolei skutkował obowiązkiem przez pozwanych spłaty kredytu ze wszystkimi należnościami ubocznymi zgodnie z przywołanym wyżej art. 69 ust. 1 prawa bankowego.

W związku z powyższym Sąd w punkcie pierwszym wyroku zasądził od pozwanych J. K. i K. K. solidarnie na rzecz (...) Bank SA z siedzibą w W. kwotę 99.168, 76 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 stycznia 2020 r. do dnia zapłaty.

Co tyczy się wniosku pozwanych o rozłożenie żądanego roszczenia na raty, zdaniem Sądu wniosek ten nie zasługiwał na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

Celem przepisu art. 320 k.p.c. pozostaje, z jednej strony, zapewnienie wierzycielowi skutecznego uzyskania należnego świadczenia, a z drugiej, umożliwienie dłużnikowi w dogodny dla niego sposób i przy uwzględnieniu jego sytuacji rodzinnej i majątkowej; należy przy tym uwzględnić interesy obu stron stosunku zobowiązaniowego.

Zdaniem Sądu rozłożenie świadczenia na raty ma uzasadnienie tylko w sytuacji, gdy stan majątkowy osoby zobowiązanej daje gwarancję, że deklarowane raty będą płacone w terminie. W niniejszej sprawie okoliczności nie potwierdzają, że pozwani są zdolni do regulowania zobowiązania wobec powoda w ratach.

Pozwani są w chwili obecnej osobami bezrobotnymi, przy czym pozwany J. K. jest całkowicie niezdolny do pracy z uwagi na swój stan zdrowia. Zdaniem Sądu, obecna sytuacja życiowa pozwanych , aczkolwiek obiektywnie bardzo ciężka, nie daje żadnych podstaw do uznania, że pozwani będą dokonywać spłat zadłużenia w deklarowanej przez siebie wysokości 2.000 zł miesięcznie. Tym bardziej, że pozwani nie płacili rat kredytu od 2017 roku pomimo, że w tym okresie oboje byli czynni zawodowo. Nie ma więc podstaw do uznania, że teraz pozwani zaczną spłacać zadłużenie, skoro w chwili obecnej, zgodnie z ze swoimi deklaracjami, są bezrobotni. Dlatego wniosek pozwanych o rozłożenia zasądzonego w punkcie pierwszy wyroku świadczenia pieniężnego na raty nie mógł zostać uwzględniony.

W niniejszym postępowaniu pozwani zostali zwolnieni od kosztów sądowych w całości.

Zgodnie z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Z uwagi na trudną sytuację życiową pozwanych, brak posiadania przez pozwanych w chwili obecnej zatrudnienia oraz chorobę pozwanego, Sąd w punkcie drugim wyroku odstąpił od obciążenia pozwanych kosztami procesu.

Pozwani byli reprezentowani przez pełnomocnika z urzędu – adwokata M. H..

Zgodnie z § 8 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 30 listopada 2018 r. r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019r. poz. 18) wynagrodzenie pełnomocnika z urzędu w niniejszym postępowaniu wynosi 3.600 zł. Do powyższego wynagrodzenia doliczony został podatek VAT w wysokości 23% tj. 828 zł.

W związku z powyższym Sąd w punkcie trzecim wyroku zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Poznaniu na rzecz adwokata M. H. kwotę 4.428 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego udzielonego z urzędu.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie wyżej przywołanych przepisów prawa, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Jacek Grudziński